Lu'kman

Lu‘kmân (Arabies: لقمان, "Loekmaan") is die 31ste soera, of hoofstuk, van die Koran. Dit bevat 34 ajat, of verse, en is vermoedelik in Mekka aan Mohammed geopenbaar. Dié soera begin met die allegoriese letters (muqattaʿat) Alief, Laam, Miem.

Die fokus van die soera kan beskou word as 'n beklemtoning van die beginsels van matigheid. Die hoofstuk gebruik die mosterdsaadanalogie (vers 16) om klem te lê op die mate waarin God bewwus is van die mens se dade, ook moontlik op die feit dat enige bose of goeie daad, ongeag hoe klein, aangeteken word en op die Oordeelsdag deur God openbaar gemaak sal word.

'n Laaste fokuspunt van hoofstuk 31 is die doel van God se skepping. Daar word gewys hoe God se bedoeling met die skepping was om die mens te help, en sy tekens is teoreties oral te sien, van die reën tot die plantegroei (vers 10). Dié klem herinner die mens weer aan sy diensbaarheid aan God terwyl dit ook die idee tuisbring dat die mens veronderstel is om goeie dade op aarde te verrig. Die mens se doel is om God te dien, terwyl die aarde geskep is om in die mens se behoeftes te voorsien.

•   Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wiki vertaal.