અવકાશયાત્રાના સંદર્ભમાં ઉપગ્રહ એ માનવ પ્રયત્નોથી પૃથ્વીની ભ્રમણકક્ષામાં મુકવામાં આવતો પદાર્થ છે.
આવા પદાર્થોને ચંદ્ર જેવા કુદરતી ઉપગ્રહો થી અલગ દર્શાવવા કેટલીક વાર કૃત્રિમ ઉપગ્રહો તરીકે પણ ઓળખવામાં આવે છે.
સોવિયેત સંઘ દ્વારા 1957માં પ્રથમ કૃત્રિમ ઉપગ્રહ સ્પુટનિક 1 પ્રક્ષેપિત કરવામાં આવ્યો હતો. 2009 સુધીમા હજારોની સંખ્યામાં ઉપગ્રહો પૃથ્વીની પરિભ્રમણ કક્ષામાં પ્રક્ષેપિત કરવામાં આવ્યા. 10 જેટલા દેશોની ઉપગ્રહ પ્રક્ષેપિત કરવામાં ક્ષમતાનો 50 કરતા વધુ દેશોએ ઉપયોગ કર્યો છે. હાલમાં ઘણા ઉપગ્રહો કાર્યરત છે, જ્યારે હજારો બિન ઉપયોગી ઉપગ્રહો અને તેના પુરજા પૃથ્વીની ભ્રમણકક્ષામાં અવકાશી ભંગાર તરીકે તરી રહ્યા છે. કેટલાક સંશોધક અવકાશયાનો અન્ય અવકાશી પદાર્થોની આસપાસ ભ્રમણકભામાં તરતા મુકવામાં આવ્યા અને તેઓ ચંદ્ર, શુક્ર, મંગળ, ગુરૂ અને શનિના કૃત્રિમ ઉપગ્રહો બની ગયા.
ઉપગ્રહોનો ઉપયોગ અનેકવિધ હેતુઓને લઈને કરવામાં આવે છે. સામાન્ય રીતે તેમાં ખુશ્કી (જાસુસી) અને બિનલશ્કરી એવા પૃથ્વીના નિરિક્ષણ માટેના ઉપગ્રહો, દુરસંચાર ઉપગ્રહો, દરિયાઈ નિરિક્ષણ ઉપગ્રહો, હવામાન ઉપગ્રહો અને સંશોધક ઉપગ્રહોનો સમાવેશ થાય છે. પરિભ્રમણકક્ષામાં રહેલા અંતરિક્ષ મથકો અને માનવીય અવકાશયાનનો પણ ઉપગ્રહોમાં સમાવેશ થાય છે. ઉપગ્રહોની ભ્રમણકક્ષાઓ વિભિન્ન અને ઉપગ્રહોના હેતુઓ આધારિત હોય છે અને તેને ઘણા પ્રકારે વર્ગીકૃત કરવામાં આવે છે. ઘણી જાણીતી ભ્રમણકક્ષાઓમાં પૃથ્વીની નીચલી ભ્રમણકક્ષા, ધ્રુવીય ભ્રમણકક્ષા અને જીયોસ્ટેશનરી ભ્રમણકક્ષા છે.
ઉપગ્રહો સામાન્ય રીતે અર્ધ-સ્વતંત્ર કોમ્પ્યુટર સંચાલિત પ્રણાલીઓ છે. ઉપગ્રહ ઉપપ્રણાલીઓમાં વીજ ઉત્પાદન,ઉષ્ણતાનું નિયમન, દુરમાપન, શરીર સ્થિતી નિયમન અને ભ્રમણકક્ષા નિયમન જેવા ઘણા પરિબળોનો સમાવેશ કરવામાં આવે છે.
ઉપગ્રને ભ્રમણકક્ષામા પ્રક્ષેપિત કરવાની સૌ પ્રથમ પરિકલ્પના એક ટુંકી વાર્તા ધ બ્રિક મુન સ્વરૂપે એડવર્ડ એવરેટ હેલે રજુ કરી હતી. આ વાર્તા ધ એટલાન્ટિક મંથલી માં 1869થી એક સળંગ શ્રેણી સ્વરૂપે પ્રગટ થઈ હતી.[2][4] આ વિચાર પુનઃ એકવાર જુલેસ વર્નની ધ બેગમ્સ ફોર્ચ્યુન (1879)માં જોવા મળ્યો.
1903માં કોન્સ્ટેન્ટિન સિયોલ્કોવસ્કી (1857-1935)એ પ્રગટ કરેલી ધ એક્સપ્લોરેશન ઓફ કોસ્મિક સ્પેસ બાય મિન્સ ઓફ ડિવાઇસિસ (રશિયન ભાષામાં Исследование мировых пространств реактивными приборами ) જેમાં અવકાશયાન મોકલવા માટે વપરાતી રોકેટવિદ્યાનું સૌપ્રથમ તાત્વિક નિરૂપણ કરવામાં આવ્યુ હતુ. તેણે પૃથ્વીની ભ્રમણકક્ષાની આસપાસ જરૂરી એવી 8 કિમી/સેકન્ડની લઘુત્તમ પ્રવેગની અને તે પ્રવાહી પ્રોપેલન્ટથી ચાલતા મલ્ટિ-સ્ટેજ રોકેટથી પ્રાપ્ત કરી શકાય એવી ગણતરી રજુ કરી. તેણે પ્રવાહી હાઇડ્રોજન અને પ્રવાહી ઓક્સિજન વાપરવાનો વિચાર મુક્યો, જોકે બીજા સંયોજનોને પણ ઉપયોગમા લઈ શકાય.
1935માં સ્લોવેનિયન હર્મન પોટોક્નિકે (1930-1996) પ્રગટ કરેલા પોતાના એકમેવ પુસ્તક ધ પ્રોબ્લેમ ઓફ સ્પેસ ટ્રાવેલ-ધ રોકેટ મોટર માં (German: Das Problem der Befahrung des Weltraums — der Raketen-Motor ), અવકાશમાં પ્રવેશ અને ત્યાં કાયમી વસવાટ માટેની યોજના રજુ કરી. તેણે અવકાશ મથકને ઝીણવટથી સમજ્યુ અને તેની જીયોસ્ટેશનરી ભ્રમણકક્ષાની ગણતરી કરી હતી. તેણે ઘુમતા અવકાશયાનના જમીન પરના શાંતિપુર્ણ અને લશ્કરી પ્રકારના ઝીણવટભર્યા નિરિક્ષણના વપરાશનું વર્ણન કર્યુ અને અવકાશની વિશિષ્ટ પરિસ્થિતીઓ વૈજ્ઞાનિક પ્રયોગો માટે કેટલી ઉપયોગી છે તે પણ વર્ણવ્યુ. પુસ્તકમાં રેડિયોના ઉપયોગ દ્વારા જીઓસ્ટેશનરી ઉપગ્રહો (જેની પ્રથમ કલ્પના સિયોલ્કોવસ્કીએ મુકી હતી) અને ભુમિ વચ્ચેના દુરસંચાર વ્યવસ્થાની ચર્ચા રજુ કરવામાં આવી પણ બહોળા પ્રસારણ અને સંદેશા વ્યવહાર માટે ઉપગ્રહોનો ઉપયોગ કરવાનો વિચાર મુકવાનું ચુકી ગયા.
1945માં અંગ્રેજી કલ્પિત વિજ્ઞાન લેખક આર્થર સી. કલાર્કે (1917-2008)ના લેખ વાયરલેસ વર્લ્ડમાં દુરસંચાર ઉપગ્રહોના બહોળા સંદેશા વ્યવહાર માટેના સંભવિત ઉપયોગની વિસ્તૃત છણાવટ કરવામાં આવી હતી.[6] ક્લાર્કે ઉપગ્રહ મોકલવા માટેની પદ્ધતિઓ, સંભવિત ભ્રમણકક્ષાઓ અને દુનિયા ફરતે ભ્રમણ કરતા ઉપગ્રહોના નેટવર્ક નિર્માણના અન્ય પાસાઓનો અભ્યાસ અતિ-ઝડપી વૈશ્વિક સંદેશાવ્યવહારના લાભાર્થે રજુ કર્યો. તેણે ત્રણ જીયોસ્ટેશનરી ઉપગ્રહો આખી પૃથ્વીને આવરી શકે છે એવું સુચન કર્યુ હતું.
4 ઓક્ટોબર, 1957ના રોજ સોવિયેત સંઘ દ્વારા પ્રક્ષેપિત કરવામાં આવેલો સ્પુટનિક-1 પ્રથમ કૃત્રિમ ઉપગ્રહ હતો અને ધ સોવિયેત સ્પુટનિક પ્રોગ્રામનો પ્રારંભ પ્રમુખ ડિઝાઇનર સર્ગેઇ કોરોલેવ અને તેના મદદનીશ કેરીમ કેરીમોવની આગેવાની હેઠળ કરવામાં આવ્યો હતો. આ ઘટનાને પગલે સોવિયેત સંઘ અને અમેરિકા વચ્ચે અંતરિક્ષ દોડ શરૂ થઈ.
સ્પુટનિક-1 દ્વારા તેની ભ્રમણકક્ષાના બદલાવની ગણતરીની મદદથી ઉપરી વાતાવરણના સ્તરોની ઘનતા જાણવા મળી અને ઉપલા સ્તરના આયનવાળા પ્રદેશમાં તરંગ સંકેતો અંગે રેડિયો ઉપર નક્કર માહિતી મોકલી આપી. આ ઉપગ્રહનું માળખુ અમુક ચોક્કસ દબાણ હેઠળ રાખેલા નાઇટ્રોજનથી ભરવામાં આવ્યુ હતુ તેના કારણે અન્ય અવકાશી પદાર્થોની સૌ પ્રથમ ભાળ સ્પુટનિક-1 ના લીધે મળી હતી. પૃથ્વી પર મોકલવામાં આવેલી તાપમાન અંગેની માહિતી પરથી સ્પષ્ટ થયુ હતુ કે અવકાશી પદાર્થોના ઉપગ્રહની બાહ્ય સપાટી સાથેના ટકરાવને કારણે તેના આંતરિક દબાણમાં ઘટાડો થતો હતો. સ્પુટનિક-1ની સફળતાની અણધારી જાહેરાતે યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સમાં સ્પુટનિક કટોકટીનું નિર્માણ કર્યુ અને શિતયુદ્ધની સ્થિતીમાં કહેવાતી અવકાશી હરિફાઈને વધુ પ્રજવલ્લિત કરી.
સ્પુટનિક-2 ને 3 નવેમ્બર 1957માં લેઇકા નામના કુતરો સાથે અવકાશમાં પ્રક્ષેપિત કરવામાં આવ્યો અને તે જીવીત યાત્રીને ભ્રમણકક્ષામાં લઈ જનારો પ્રથમ ઉપગ્રહ બન્યો.
મે 1946માં RAND પ્રોજેક્ટ હેઠળ પૃથ્વીની આસપાસ પરિભ્રમણ કરનાર અવકાશયાનની પ્રાથમિક રચના પ્રકાશિત કરવામાં આવી, જે દર્શાવતી હતી કે જેમાં યોગ્ય સાધનસામગ્રીથી સજ્જ ઉપગ્રહ વાહન 20મી સદીનું એક સૌથી સક્ષમ વૈજ્ઞાનિક હથિયાર બની રહેશે. અમેરિકા 1945થી અમેરિકન નૌસેનાના બ્યુરો ઓફ એરોનોટિક્સની દેખરેખ હેઠળ ભ્રમણકક્ષીય ઉપગ્રહોના પ્રક્ષેપણની કામગીરી સંભાળે છે. અમેરિકન વાયુસેનાની પ્રોજેક્ટ RAND દ્વારા રિપોર્ટ રજુ કરાયો તેમાં તેમાં ઉપગ્રહને સૈન્યનું હથિયાર નહી ગણતા તેને વિજ્ઞાન, રાજનીતિ અને પ્રચાર માટેનું સાધન ગણવામાં આવ્યુ હતું. 1954માં અમેરિકન રક્ષા સચિવે જણાવ્યું, "મારી જાણમાં કોઈ અમેરિકન ઉપગ્રહ કાર્યક્રમ નથી."
29 જુલાઈ, 1955માં વ્હાઇટ હાઉસે ઘોષણા કરી હતી કે અમેરિકા 1958ની વસંત ઋતુ સુધીમા ઉપગ્રહ છોડવાનો ઉદ્દેશ ધરાવે છે. આ વેંગાર્ડ પ્રોજેક્ટ તરીકે જાણીતો બન્યો. 31 જુલાઈ, 1955ના દિવસે સોવિયેત સંઘે ઘોષણા કરી કે તેની 1957ના અંત સુધીમાં એક ઉપગ્રહ છોડવાની યોજના છે.
અમેરિકી રોકેટ સોસાયટી, નેશનલ સાયન્સ ફાઉન્ડેશન અને આંતરરાષ્ટ્રીય જીયોફિઝીકલ વર્ષના દબાણને વશ થઈને યુદ્ધના ધોરણે રસ દાખવવામાં આવ્યો અને 1955ની શરૂઆતમાં વાયુસેના અને નૌસેનાએ સંયુક્તપણે પ્રોજેક્ટ ઓરબીટર ઉપર કામ કર્યુ, જેનું કામ જ્યુપિટર સી રોકેટને ઉપગ્રહ છોડવા માટે ઉપયોગમાં લેવાનું હતું. આ પ્રોજેક્ટ સફળ રહ્યો અને 31 જાન્યુઆરી, 1958ના દિવસે એક્સપ્લોરર-1 સૌ પ્રથમ અમેરિકી ઉપગ્રહ બન્યો.
જુન 1961માં, સ્પુટનિક-1ને પ્રક્ષેપિત કરયાના સાડા ત્રણ વર્ષ પછી અમેરિકી એરફોર્સે અમેરિકાના સ્પેસ સર્વેઇલન્સ નેટવર્કના સંસાધનોનો ઉપયોગ કરીને પૃથ્વી ફરતે ભ્રમણ કરી રહેલા 115 ઉપગ્રહોની યાદી બનાવી.
અત્યારે પૃથ્વીની ભ્રમણકક્ષામાં તરી રહેલો સૌથી મોટો કૃત્રિમ ઉપગ્રહ આંતરરાષ્ટ્રિય અંતરિક્ષ મથક છે.
સોવિયેત સંઘે સ્પુટનિક-1ના પ્રક્ષેપણની સાથેસાથે અંતરિક્ષયુગનો આરંભ કર્યા પછી 1957થી અમેરિકાનું સ્પેસ સર્વેલન્સ નેટવર્ક (SSN) અવકાશી પદાર્થોની માહિતી એકત્ર કરી રહ્યુ છે. અત્યારસુધીમાં SSN દ્વારા પૃથ્વીની પરિક્રમા કરતા 26,000 કરતા વધારે અવકાશી પદાર્થોની ભાળ મળી છે. SSN દ્વારા વર્તમાન સમયમાં પરિભ્રમણ કરતા 8000થી વધુ માનવ-સર્જીત પદાર્થોની માહિતી મેળવવામાં આવી છે. બાકીના પૃથ્વીના પર્યાવરણમાં ફરીથી પ્રવેશ્યા અને નાશ પામ્યા અથવા પુનઃપ્રવેશ દરમિયાન બચી ગયા અને પૃથ્વી સાથે ટકરાયા. પૃથ્વી ફરતે પરિભ્રમણ કરી રહેલા અવકાશી પદાર્થોમાં અમુક ટન વજન ધરાવતા વિવિધ ઉપગ્રહોથી માંડી ફક્ત 10 પાઉન્ડ વજન ધરાવતા વપરાઈ ચુકેલા રોકેટના માળખાના ટુકડાઓની વિશાળ શ્રેણીનો સમાવેશ થાય છે. લગભગ સાત ટકાની આસપાસના અવકાશી પદાર્થો સક્રિય ઉપગ્રહો છે (લગભગ 560 ઉપગ્રહો) છે, જ્યારે બાકીના પદાર્થો અવકાશી ભંગાર છે. USSTRATCOM પ્રાથમિક ધોરણે સક્રિય ઉપગ્રહોમાં રસ ધરાવે છે, પરંતુ તે એવા અવકાશી ભંગારની પણ માહિતી રાખે છે, જે અંદર આવતી મિસાઇલો માટે ફરીથી પ્રવેશને ભૂલથી અન્ય બાબત ગણી લે છે.
SSN 10 સેન્ટિમિટર વ્યાસ(બેઝબોલ આકાર) ધરાવતા કે તેથી મોટા અવકાશી પદાર્થો ઉપર નજર રાખે છે.
બિન-લશ્કરી ઉપગ્રહ સેવાઓને મુખ્યત્વે ત્રણ પ્રકારોમાં વહેચવામાં આવે છે.
સ્થાયી ઉપગ્રહ સેવાઓ અબજો માત્રામાં ધ્વની, આંકડાઓ અને દ્રશ્યોનું પૃથ્વીની સપાટી પરના તમામ દેશો અને ખંડોના નિશ્ચિત સ્થળે પ્રસારણ કરે છે.
મોબાઇલ ઉપગ્રહ પ્રણાલીઓ અંતરિયાળ પ્રદેશો, વાહનો, જહાજો, લોકો અને હવાઈ જહાજોને વિશ્વના બીજા ભાગો સાથે અથવા તો વિશ્વના બીજા ભાગમાં આવેલા મોબાઈલ કે સ્થાયી દુરસંચાર એકમો સાથે જોડવાનું કામ કરે છે અને સાથે દરિયાઈ પ્રણાલીઓના રૂપમાં સેવાઓ પુરી પાડે છે.
વૈજ્ઞાનિક અનુસંધાન ઉપગ્રહો આપણને મોસમ સંબંધી જાણકારીઓ, ભૂમિ સર્વેક્ષણ માહિતીઓ (જેમકે રિમોટ સેન્સીંગ), કલાપ્રેમી (HAM) રેડિયો, અને અન્ય વૈજ્ઞાનિક ક્ષેત્રો જેવા કે ભૂમિવિજ્ઞાન, સમુદ્રવિજ્ઞાન અને હવામાન વિજ્ઞાન સંબંધી જાણકારીઓ પ્રદાન કરે છે.
સૌ પ્રથમ ઉપગ્રહ સ્પુટનિક-1ને પૃથ્વીની ફરતે રહેલી ભ્રમણકક્ષામાં મુકવામાં આવ્યો હતો અને આથી તે જીયોસેન્ટ્રીક (પૃથ્વી કેન્દ્રિત) ભ્રમણકક્ષામાં હતો. વિસ્તૃત રીતે જોઈએ તો આ એક સૌથી સામાન્ય પ્રકારની કક્ષા છે કે જેમાં 2456 જેટલા કૃત્રિમ ઉપગ્રહો પૃથ્વીની આસપાસ પરિભ્રમણ કરી રહ્યા છે. જીયોસેન્ટ્રીક કક્ષાને તેની ઉંચાઈ, ઝોક અને વિષમ કેન્દ્રિયતાના આધારે હજુ આગળ વધારે પ્રકારોમાં વર્ગીકૃત કરી શકાય છે.
સામાન્ય રીતે વપરાતા ઉંચાઈ આધારિત વર્ગીકરણો લો અર્થ ઓર્બિટ (LEO), મીડિઅમ અર્થ ઓર્બિટ (MEO) અને હાઇ અર્થ ઓરબિટ (HEO) છે. લો અર્થ ઓર્બિટ 2000 કિલોમીટરથી ઓછી ભ્રમણકક્ષા છે જ્યારે તેના કરતા ઉંચી પરંતુ 35,786 કિલોમીટર પર રહેલી જીયોસિંક્રનસ ભ્રમણકક્ષા કરતા ઓછી ઉંચાઈની કોઈપણ ભ્રમણકક્ષા મીડિઅમ અર્થ ઓર્બિટ છે. જીઓ સિન્ક્રનસ ભ્રમણકક્ષાથી ઉપરની કોઈપણ ભ્રમણકક્ષા હાઈ અર્થ ઓર્બિટ છે.
સૂર્યમંડળમાં બધા જ ગ્રહો, ધુમકેતુઓ અને ઉલ્કાઓ આવી ભ્રમણકક્ષા ધરાવે છે. ઝોકે ઘણાબધા કૃત્રિમ ઉપગ્રહો અને અવકાશી ભંગારના ટુકડાઓ પણ આવી ભ્રમણકક્ષાઓ ધરાવે છે. આનાથી વિરૂદ્ધ ચન્દ્રો સૂર્યકેન્દ્રી ભ્રમણકક્ષામાં નથી. તેઓના પિતૃ ગ્રહોની આસપાસ પરિભ્રમણ કરે છે.
ઉપગ્રહના સર્વતોમુખી વ્યવહારૂ કાર્યોને તેના તકનિકી ભાગોમાં વ્યવહારૂ કામગીરી અને પ્રકારના આધારે બેસાડવામાં આવે છે. કોઈ લાક્ષણિક ઉપગ્રહની રચના જોતા બે સ્વતંત્ર ભાગો જોવા મળે છે. એક વાત નોંધનીય છે કે કેટલાક બાંધકામ આધારિત નવા વિચારો જેવા કે અલગ અલગ ભાગોમાં બાંધેલા અવકાશયાન કઇંક અંશે આ વર્ગીકરણના સિદ્ધાંતને ખોટો સાબિત કરે છે.
આ બસ મોડ્યૂલ નીચે મુંજબની પેટા પ્રણાલીઓ ધરાવે છે:
માળખાકીય પેટા પ્રણાલીઓ ઉપગ્રહને આધારભુત યાંત્રિક માળખુ પુરૂ પાડે છે. તાપમાનમાં થતા જલદ ફેરફારો અને અતિસૂક્ષ્મ ઉલ્કાઓથી થતા નુકસાન સામે ઉપગ્રહને રક્ષણ પુરૂ પાડે છે તથા ઉપગ્રહના પરિભ્રમણ સંબંધિત કાર્યોનું નિયમન કરે છે.
દુરમાપન પેટાપ્રણાલીઓ ઓન-બોર્ડ સંશાધન કાર્યોનું નિયમન, સંશાધન કાર્યો દ્વારા મેળવવામાં આવેલા ડેટાનું પૃથ્વી પર રહેલા નિયમન મથકો પર પ્રસારણ અને અનેકવિધ કાર્યોના સંચાલન માટે પૃથ્વી પર રહેલા મથકો પર છોડવામાં આવેલા આદેશો મેળવી તેનો અમલ કરવાનું કાર્ય કરે છે.
ઉર્જાસંબંધિત પેટાપ્રણાલીઓ સૌર તકતીઓ અને બેકઅપ બેટરીઓ ધરાવે છે જે ઉપગ્રહ પૃથ્વીના પડછાયામાં પ્રવેશે ત્યારે ઉર્જા ઉત્પન્ન કરવાનું કાર્ય કરે છે. પરમાણુ ઉર્જા આધારિત ઉર્જા સ્ત્રોતો (રેડિયોઆઇસોટોપ થર્મોઇલેક્ટ્રીક જનરેટર્સ)નો ઉપયોગ છેલ્લા કેટલાક સફળ ઉપગ્રહ કાર્યક્રમોમાં થયો છે, nimbus program (1964-1978) જેમાંનું એક ઉદાહરણ છે.
ઉપગ્રહની બાહ્ય સપાટી પર વિવિધ બાજુએ સૂર્યપ્રકાશની વધારે પડતી માત્રા કે સાવ ઓછી માત્રાને કારણે સર્જાતી તાપમાનની વિકટ પરિસ્થિતીઓ સામે ઇલેક્ટ્રીકલ સંસાધનોને રક્ષણ પુરૂ પાડવામાં ઉષ્મા સંયમન પેટા-પ્રણાલીઓ મદદરૂપ થાય છે. (ઉદાહરણ તરીકે ઓપ્ટિકલ સોલાર રિફ્લેક્ટર)
આ પ્રકારની પેટા-પ્રણાલીઓ નાના નાના પ્રવેગી રોકેટોની બનેલી હોય છે જે ઉપગ્રહને ચોક્કસ ધ્રુવીય સ્થિતીમાં રાખે છે અને એન્ટેનાની દિશાઓ અને સ્થિતી નિયત રાખે છે.
બીજો મહત્વનો ભાગ સંદેશાવ્યવહાર પેલોડ છે જે વિવિધ ટ્રાન્સપોન્ડર્સનો બનેલો હોય છે. ટ્રાન્સપોન્ડરની ક્ષમતાઓ આ મુંજબ છે:
જ્યારે ઉપગ્રહો તેનો ધ્યેય પુર્ણ કરે ત્યારે ઉપગ્રહ સંચાલકો પાસેથી ઉપગ્રહને ભ્રમણકક્ષામાંથી પાછો લાવવાનો, ઉપગ્રહને મૂળ ભ્રમણકક્ષામા તરતો રહેવા દેવાનો અથવા તો ગ્રેવયાર્ડ ભ્રમણકક્ષામાં ખસેડવાના વિકલ્પો હોય છે. ઐતિહાસિક રીતે જોતા ઉપગ્રહ મિશનની શરૂઆતથી જ પડતી નાણાકીય અગવડતાઓના કારણે ઉપગ્રહો ભાગ્યે જ ફરી ઉપયોગમાં લઈ શકાય તેવી રચના ધરાવતા બનાવવામાં આવતા હતા. આવી પ્રથાનું એક ઉદાહરણ છે ઉપગ્રહ વેનગાર્ડ 1. [35]વેનગાર્ડ 1ને 1958માં મોકલવામાં આવ્યો હતો અને તે ચોથો કૃત્રિમ ઉપગ્રહ હતો જેને પૃથ્વી કેન્દ્રિય ભ્રમણકક્ષામાં મુકવામાં આવ્યો હતો અને હજુ ઓગસ્ટ 2009 સુધી તે ભ્રમણકક્ષામાં હતો.
પરિભ્રમણ કક્ષાથી વિચલિત થવાને બદલે મોટાભાગના ઉપગ્રહો તેની મૂળ ભ્રમણકક્ષામાંથી છટકી જાય છે અથવા તો ગ્રેવ્યાર્ડ ભ્રમણકક્ષામાં ખસી જાય છે. 2002 પ્રમાણે FCC હવે જીયો-સ્ટેશનરી ઉપગ્રહો માટે તેનું જીવન કાર્ય સમાપ્ત થાય એટલે ગ્રેવ્યાર્ડ ભ્રમણકક્ષામાં ખસેડવાનું વચન મેળવી લે છે.
આ યાદીમાં ભ્રમણકક્ષામાં ઉપગ્રહો તરતા મુકવાની સ્વતંત્ર ક્ષમતા અને પ્રક્ષેપણ માટે જરૂરી વાહનોના ઉત્પાદન સહિતની ક્ષમતા ધરાવતા દેશોનો સમાવેશ થાય છે. નોંધ: હજુ ઘણા દેશો ઉપગ્રહના નિર્માણ માટે સક્ષમ છે પણ ઉપગ્રહ પ્રક્ષેપણ માટે સક્ષમ નથી અને તેઓ વિદેશી પ્રક્ષેપણ સેવાઓ પર આધાર રાખે છે. આ યાદીમાં આવા અનેક દેશોનો સમાવેશ કરાયો નથી. પણ ફક્ત એવા જ દેશો યાદીમાં સમાવાયા છે કે જેઓ સ્વતંત્ર રીતે ઉપગ્રહ પ્રક્ષેપણ માટે સક્ષમ છે અને આ ક્ષમતા નિદર્શનની તારીખ દર્શાવી છે. જેમાં સંઘો દ્વારા કે અનેક દેશોએ સાથે મળીને છોડેલા ઉપગ્રહોનો સમાવેશ થતો નથી.
દેશ દ્વારા પ્રથમ પ્રક્ષેપણ | ||||
ક્રમાંક | પ્રથમ પ્રક્ષેપણનું વર્ષ | રોકેટ | ઉપગ્રહ | |
---|---|---|---|---|
1 | Soviet Union | 1957 | સ્પુટનિક-પીએસ | સ્પુટનિક 1 |
2 | United States | 1958 | જુનો 1 | એક્સપ્લોરર 1 |
3 | France | 1965 | ડાયામેન્ટ | એસ્ટેરિક્સ |
4 | Japan | 1970 | લામ્બડા-4એસ | ઓસુમિ |
5 | China | 1970 | લોન્ગ માર્ચ 1 | ડોન્ગ ફેન્ગ હોન્ગ 1 |
6 | United Kingdom | 1971 | બ્લેક એરો | પ્રોસ્પેરો એક્સ-3 |
7 | India | 1980 | એસએલવી | રોહીણી |
8 | Israel | 1988 | શાવીત | ઓફેક 1 |
- | Russia[1] | 1992 | સોયુઝ-યુ | ઢાંચો:Kosmos |
- | Ukraine[1] | 1992 | સાયક્લોન-3 | સ્ટ્રેલા (એક્સ-3, રશિયન) |
9 | Iran | 2009 | સેફિર-2 | ઓમિદ |
28 ઓગસ્ટ 2008માં SpaceX નામની ખાનગી એરોસ્પેસ સંસ્થા તેના ફાલ્કન 1 રોકેટને ભ્રમણકક્ષામાં પહોંચાડવામા સફળ રહી. આ એવો પ્રથમ બનાવ હતો કે જેમાં ખાનગી સંસ્થા દ્વારા બનાવાયેલ પ્રવાહી ઇંધણ ધરાવતું બુસ્ટર રોકેટ ભ્રમણકક્ષામાં પહોચ્યુ. આ રોકેટ દ્વારા 1.5 મિટર (5 ફુટ) લંબાઇ ધરાવતા પ્રિઝમ આકારના માસ સ્ટિમ્યુલેટરનું વહન કરી ભ્રમણકક્ષામાં મુકવામાં આવ્યું. રત્સત તરીકે ઓળખાતો આ ડમી ઉપગ્રહ ભ્રમણકક્ષામાં 5થી 10 વર્ષ સુધી રાખવામાં આવશે અને પછી પૃથ્વીના વાતાવરણમાં તેને બાળી નાખવામાં આવશે.
સ્વતંત્રપણે કે બીજાની મદદથી છોડવામાં આવેલા દેશના પ્રથમ ઉપગ્રહો | |||
ઉપગ્રહ પ્રક્ષેપણ વર્ષ | પ્રથમ ઉપગ્રહ | 2008માં ભ્રમણકક્ષામાં પેલોડ્સ | |
Soviet Union [68] | 1957 (1992) | સ્પુટનિક 1 (કોસમોસ-2175) | 1398 |
United States | 1958 | એક્સપ્લોરર 1 | 1042 |
United Kingdom | 1962 | એરિયલ 1 | 0025 |
Canada | 1962 | એલોઉટ્ટે 1 | 0025 |
Italy | 1964 | સાન માર્કો 1 | 0014 |
France | 1965 | એસ્ટરિક્સ | 0044 |
Australia | 1967 | WRESAT | 0011 |
Germany | 1969 | અઝુર | 0027 |
Japan | 1970 | ઓસુમી | 0123 |
China | 1970 | ડોંગ ફેંગ હોંગ I | 0083 |
Poland | 1973 | ઇન્ટરકોસ્મોસ કોપરનિક્સ 500 | 0000? |
Netherlands | 1974 | ANS | 0005 |
Spain | 1974 | ઇન્ટાસેટ | 0009 |
India | 1975 | આર્યભટ્ટ | 0034 |
Indonesia | 1976 | પલાપા A1 | 0010 |
Czechoslovakia | 1978 | મેજીયન 1 | 0005 |
Bulgaria | 1981 | ઇન્ટરકોસ્મોસ બલ્ગેરિયા 1300 | 0001 |
Brazil | 1985 | બ્રાઝિલસેટ A1 | 0011 |
Mexico | 1985 | મોરેલોસ 1 | 0007 |
Sweden | 1986 | વાઇકિંગ | 0011 |
Israel | 1988 | ઓફેક 1 | 0007 |
Luxembourg | 1988 | એસ્ટ્રા 1A | 0015 |
Argentina | 1990 | લુસેટ | 0010 |
Pakistan | 1990 | બદર-1 | 0005 |
South Korea | 1992 | કિટસેટ A | 0010 |
Portugal | 1993 | પોસેટ-1 | 0001 |
Thailand | 1993 | થાઇકોમ 1 | 0006 |
Turkey | 1994 | તુર્કસેટ 1B | 0005 |
Ukraine | 1995 | સિચ-1 | 0006 |
Chile | 1995 | ફાસેટ-આલ્ફા | 0001 |
Malaysia | 1996 | MEASAT | 0004 |
Norway | 1997 | થોર 2 | 0003 |
Philippines | 1997 | મેબુહે 1 | 0002 |
Egypt | 1998 | નાઇલસેટ 101 | 0003 |
Singapore | 1998 | ST-1 | 0001 |
Taiwan | 1999 | ROCSAT-1 | 00009 |
Denmark | 1999 | ઓર્સ્ટેડ | 0004 |
South Africa | 1999 | SUNSAT | 0001 |
Saudi Arabia | 2000 | સાઉડીસેટ 1એ | 0012 |
United Arab Emirates | ૨૦૦૦ | થુરાયા 1 | 0003 |
Morocco | 2001 | મેરોક-ટ્યુબસેટ | 0001 |
Algeria | 2002 | અલસેટ 1 | 0001 |
Greece | 2003 | હેલ્લાસ સેટ 2 | 0002 |
Nigeria | 2003 | નાઇઝિરીયાસેટ 1 | 0002 |
Iran | 2005. | સિના-1 | 0004 |
Kazakhstan | 2006. | કેઝસેટ 1 | 0001 |
Belarus | 2006 | બેલકેએ | 0001 |
Colombia | 2007 | લિબરટેડ 1 | 0001 |
Vietnam | 2008 | VINASAT-1 | 0001 |
Venezuela | 2008 | વિનેસેટ-1 | 0001 |
Turkey | 2009 | ITUpSAT1 | 0001 |
Switzerland | 2009 | સ્વિચક્યુબ-1 | 0001 |
ઉપગ્રહ બનાવીને અવકાશમાં પ્રક્ષેપિત કરનાર કેનેડા ત્રીજા નંબરનું રાષ્ટ્ર બન્યુ હતું. તેણે અમેરિકન અવકાશમથક ઉપરથી અમેરિકન રોકેટની મદદથી ઉપગ્રહને પ્રક્ષેપિત કર્યો હતો. ઓસ્ટ્રેલિયાએ પણ આ જ રીત અપનાવી હતી, જેણે દાનમાં મળેલા રેડસ્ટોન રોકેટનું પ્રક્ષેપણ કર્યું હતું.
ઇટાલીનો પ્રથમ ઉપગ્રહ સાન માર્કો 1 અમેરિકન ટાપુ વેલોપ્સ આઇલેન્ડ(VA,USA) ઉપરથી અમેરિકન સ્કાઉટ રોકેટની મદદથી 15 ડિસેમ્બર 1964ના રોજ પ્રક્ષેપિત કર્યો હતો. ઇટાલીની ટીમને નાસા દ્વારા તાલીમ આપવામાં આવી હતી. ઓસ્ટ્રેલિયાના લોન્ચ પ્રોજેક્ટ (WRESAT)માં દાનમાં મળેલી યુ.એસ. મિસાઇલ અને યુ.એસ.નો સહાયક સ્ટાફ ઉપરાંત બ્રિટન સાથેની જોઇન્ટ લોન્ચ ફેસેલિટીને સાંકળવામાં આવ્યા હતા.
વર્તમાન સમયમાં આતંકવાદી સંગઠનો દ્વારા પ્રચારને પ્રસારિત કરવા માટે તેમજ મિલિટરીની માહિતી ચોરી લેવા માટે ઉપગ્રહોની તફડંચી કરી લેવામાં આવે છે.
પૃથ્વી ઉપરથી નીચલી ભ્રમણ કક્ષામાં પ્રક્ષેપિત કરવામાં આવેલા ઉપગ્રહોનો બેલેસ્ટિક્સ મિસાઇલો દ્વારા નાશ કરાય છે. રશિયા, યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સ અને ચીન ઉપગ્રહોનો નાશ કરવાની ક્ષમતાનું નિદર્શન કરી ચુક્યા છે. 2007માં ચાઇનિઝ મિલિટરીએ સમયાવધી પાર કરી ચુકેલા હવામાનના ઉપગ્રહને તોડી પાડ્યો હતો. એવી જ રીતે યુએસ નેવીએ ફેબ્રુઆરી 2008માં બંધ પડેલા જાસુસી ઉપગ્રહનો નાશ કર્યો હતો.
ઉપગ્રહીય પ્રસારણના સિગ્નલો નબળા મળવાને કારણે તેમને ભુમિગત ટ્રાન્સમિટર્સ દ્વારા જામ થવાનું જોખમ રહેલું હોય છે. આવુ જામીંગ ટ્રાન્સમિટર્સની રેન્જના ભૌગોલિક વિસ્તાર પુરતું જ મર્યાદિત હોય છે. GPS ઉપગ્રહો જામીંગ માટેનું સરળ લક્ષ્યાંક છે, પણ સેટેલાઇટ ફોન અને ટેલિવિઝન સિગ્નલ્સનો પણ જામીંગમાં સમાવેશ થાય છે જ. જીયોસ્ટેશનરી ઉપગ્રહમાં માધ્યમને મોકલવું સાવ સરળ છે અને એવી રીતે ટ્રાન્સપોન્ડરના બીજા વપરાશકર્તાઓ સાથે ભળી જઈને દખલગીરી કરી શકાય છે. કોમર્શિયલ ઉપગ્રહને પૃથ્વી પરના સ્ટેશન્સ માટેના કોમર્શિયલ ઉપગ્રહમાં ખોટો સમય દાખલ કરીને કે ખોટી તરંગ લંબાઈ ઉપર મુકીને અને બમણી જાણકારી આપીને ફ્રિકવન્સીને બિન-વપરાશકારક બનાવી દેવાનું તો સામાન્ય છે. ઉપગ્રહ સંચાલકો પણ હવે આવી શક્યતાઓ નષ્ટ કરવા એવી રીતે સંચાલન કરે છે કે જામ કરાવનારાઓ કોઈ વાહકના સ્ત્રોતને આંતરી ન શકે અને ટ્રાન્સપોન્ડર સ્પેસનું અસરકારક રીતે સંચાલન કરી શકાય.
ઢાંચો:Space-based meteorological observation
This article uses material from the Wikipedia ગુજરાતી article ઉપગ્રહ પ્રક્ષેપણ યાન, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). અલગથી ઉલ્લેખ ન કરાયો હોય ત્યાં સુધી માહિતી CC BY-SA 4.0 હેઠળ ઉપલબ્ધ છે. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki ગુજરાતી (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.