உயிர்ச்சத்து சி

அஸ்கார்பிக் அமிலம் என்பது மனிதர்களுக்கு மிகவும் முக்கியமான ஊட்டச்சத்தாகும். இது மனிதர்களில் வைட்டமினாக செயல்புரிகிறது. விலங்கு மற்றும் தாவரங்கள் எல்லாவற்றிற்கும் மிகவும் முக்கியமான வளர்ச்சிதை மாற்ற விளைவை ஏற்படுத்துவதற்கு அஸ்கார்பேட் (அஸ்கார்பிக் அமிலத்தின் ஓர் அயனியாகும்) அவசியமாக இருக்கிறது. இது பெரும்பாலும் எல்லா உயிரினங்களினாலும் உட்புறத்திலேயே உருவாக்கப்படுகிறது; பெரும்பாலான பாலூட்டிகள் அல்லது கைரோப்டீராவின் (chiroptera) (வௌவால்கள்) வகையில் வரும் எல்லா உயிரனங்களிலும், ஆன்திரோபோடியா (Anthropoidea) (ஹாப்லோர்ஹினி) (டார்ஸியர்கள், குரங்குகள் மற்றும் மனித குரங்குகள்) துணை-இனங்கள் முழுவதிலும் இந்த அஸ்கார்பேட் உட்புறத்தில் உருவாவதில்லை. கினி பன்றிகள் மற்றும் சில பறவைகள் மற்றும் மீன்கள் போன்ற இனங்களுக்கும் இது அவசியமாக உள்ளது. இந்த வைட்டமின் குறைபாட்டினால் மனிதர்களுக்கு சரும நோய் ஏற்படுகிறது. இது பரவலாக, உணவு சேர்க்கை பொருளாக பயன்படுத்தப்படுகிறது.

உயிர்ச்சத்து சி

ஒழுங்குமுறைப் (IUPAC) பெயர்
2-oxo-L-threo-hexono-1,4- lactone-2,3-enediol or (R)-3,4-dihydroxy-5-((S)- 1,2-dihydroxyethyl)furan-2(5H)-one
மருத்துவத் தரவு
மகப்பேறுக்கால மதிப்பீட்டு வகை	A
சட்டத் தகுதிநிலை	பொது மக்களுக்கு கிடைக்கும்
வழிகள்	வாய்வழி
மருந்தியக்கத் தரவு
உயிருடலில் கிடைப்பு	விரைவான & முழுமையாக
புரத இணைப்பு	புறக்கணிக்கத்தக்கது
அரைவாழ்வுக்காலம்	30 நிமிடம்
கழிவகற்றல்	சிறுநீரகம்
அடையாளக் குறிப்புகள்
CAS எண்	50-81-7
ATC குறியீடு	A11G
பப்கெம்	CID 5785
ஒத்தசொல்s	L-ascorbate
வேதியியல் தரவு
வாய்பாடு	C6 H8 Br{{{Br}}} O6
மூலக்கூற்று நிறை	176.14 கிராம் ஒரு மூலில்
இயற்பியல் தரவு
உருகு நிலை	190–192 °C (374–378 °F) சிதைகிறது

அஸ்கார்பேட் (ascorbate) அயனி, வைட்டமின் சி இன் ஃபார்மகோஃபோராகும். ஆக்ஸிஜனேற்ற உளைச்சலிலிருந்து உடலை பாதுகாப்பதன் காரணத்தினால் உயிரினங்களில் அஸ்கார்பேட் ஓர் ஆக்ஸியேற்றப்பகையாக செயல்புரிகிறது. நொதி சார்ந்த விளைவுகளுக்கு இது மிகவும் முக்கியமான துணைக்காரணியாக உள்ளது.

பண்டைய காலங்களிலிருந்தே சரும நோய் அறிந்த ஒன்றாக இருந்துவருகிறது. இந்த நோய், பச்சை தாவர உணவு குறைவினால் ஏற்படுகிறது என்று உலகத்தில் பல பகுதிகளில் இருக்கும் மக்களாலும் கருதப்படுகிறது. 1795 ஆம் ஆண்டு, பிரித்தானிய கடற்படை சரும நோயை தவிர்ப்பதற்காக கப்பல் பயணிகளுக்கு (கடலோடி அல்லது மாலுமி) எலுமிச்சை பழச்சாற்றை கொடுத்தது. இறுதியாக, 1933 ஆம் ஆண்டில், அஸ்கார்பிக் அமிலம் பிரிக்கப்பட்டது. 1934 ஆம் ஆண்டில் இது செயற்கை முறையில் தயாரிக்கப்பட்டது.

வைட்டமின் சி பயன்கள் மற்றும் பரிந்துரைக்கப்பட்ட தினசரி அளவு ஆகியவை தொடர்ந்து வாதத்திற்குள்ளாகவே இருக்கின்றன. ஒரு நாளில் 45 முதல் 95 மி.கி வரை RDI இருக்கலாம். ஆனால் இந்த கொடுக்கப்பட்ட வரம்பிற்குள் ஒரு சரியான அளவு இன்னும் தீர்மானிக்கப்படவில்லை. பரிந்துரைக்கப்படும் மிக-அதிக-மருந்தளவானது ஒரு நாளுக்கு 200லிருந்து 2000 மில்லி கிராமுக்கும் அதிகமாக இருக்கலாம். 68 நம்பத்தக்க ஆக்ஸிஜனேற்றபகை சேர்க்கை ஆராய்ச்சிகளின் மெட்டா-பகுப்பாய்வு சமீபத்தில் செய்யப்பட்டது. அதில் மொத்தம் 232,606 தனிநபர்கள் பங்கேற்றனர். இந்த ஆய்வில் அஸ்கார்பேட்டை கூடுதல் சேர்க்கையாக எடுத்துக்கொள்வதனால் எதிர்பார்த்த அளவிற்கு பலன் கிடைக்கவில்லை என்ற முடிவு வெளியானது.

வைட்டமின் சி, அஸ்கார்பேட்டின் தூய L-ஆடி எதிர் வேற்றுருவாகும்; அதற்கு எதிரான D-ஆடி எதிர் வேற்றுருவானது இயற்பியல் ரீதியான முக்கியத்துவமற்றது. இரு வடிவங்களும் ஒரே மூலக்கூறு கட்டமைப்பின் ஆடி பிம்பங்களாகும். L-அஸ்கார்பேட்டானது வலுவான ஆக்ஸிஜன் ஒடுக்கியாகும் அது தனது ஆக்ஸிஜனொடுக்கும் செயலைச் செய்யும் போது அதன் ஆக்சிஜனேற்றப்பட்ட வடிவத்திற்கு மாற்றப்படுகிறது. இதன் பெயர் L-டிஹைட்ரோஅஸ்கார்பேட் ஆகும். L-டிஹைட்ரோஅஸ்கார்பேட்டை (dehydroascorbate) உடலில் மீண்டும் அதன் செயல்மிகு L-அஸ்கார்பேட்டாக ஒடுக்க முடியும். அதை நொதிகளும் குளூட்டோத்தியோனும் செய்கின்றன. இந்த செயலாக்கத்தின் போது அரைஹைட்ரோஅஸ்கார்பிக் (semidehydroascorbic) அமில உறுப்பு உருவாக்கப்படுகிறது. அஸ்கார்பேட் இல்லாத உறுப்பு ஆக்சிஜனுடன் குறைவாகவே வினைபுரிகிறது. மேலும் இதனால் சூப்பர்-ஆக்ஸைடை அது உருவாக்குவதில்லை. அதற்கு பதிலாக இரண்டு அரைஹைட்ரோஅஸ்கார்பேட் உறுப்புகள் ஆக்சிஜனுடன் வினைபுரிந்து ஒரு ஒரு அஸ்கார்பேட்டையும் ஒரு டிஹைட்ரோஅஸ்கார்பேட்டையும் உருவாக்குகின்றன. குளூட்டோத்தியானின் உதவியுடன் டிஹைட்ராக்ஸிஅஸ்கார்பேட்டானது மீண்டும் அஸ்கார்பேட்டாக மாற்றப்படுகிறது. குளூட்டோத்தியான் அஸ்கார்பேட்டைக் காப்பதுடன் இரத்தத்தின் ஆக்ஸிஜனேற்ற எதிர்த் திறனை மேம்படுத்துவதால் அது இருப்பது மிகவும் அவசியமாகும். அது இல்லாமல் டிஹைட்ராக்ஸிஅஸ்கார்பேட்டை மீண்டும் அஸ்கார்பேட்டாக மாற்ற முடியாது.

L-அஸ்கார்பேட்டானது ஒரு வலுவற்ற சர்க்கரை அமிலமாகும். அது கட்டமைப்பு ரீதியாக குளுக்கோஸுடன் தொடர்புடையது. அது இயல்பாக ஒரு ஹைட்ரஜன் அயனியுடன் இணைந்து அஸ்கார்பிக் அமிலத்தை உருவாக்கியோ உலோக அயனியுடன் இணைந்து ஒரு மினரல் அஸ்கார்பேட்டை உருவாக்கியோ காணப்படுகிறது.

உயிரியல் தொகுப்புமுறை

 

பெரும்பாலான விலங்குகளும், தாவரங்களும் நான்கு நொதிகளால் நிகழும் படிகளின் மூலம் அவற்றுக்குத் தேவையான வைட்டமின் சி ஐத் தாமே உருவாக்கிக்கொள்கின்றன. இந்தப் படிகளின் போது குளுக்கோஸ் வைட்டமின் சி ஆக மாற்றப்படுகிறது. (பாலூட்டிகளிலும், பெர்ச்சிங் பறவைகளிலும்) நுரையீரலில் அஸ்கார்பேட்டை உருவாக்கத் தேவையான குளுக்கோஸானது கிளைக்கோஜெனிலிருந்து எடுக்கப்படுகிறது; அஸ்கார்பேட் தொகுப்பாக்க செயலாக்கமானது கிளைக்கோஜெனாலிஸிஸ் சார்ந்த செயலாக்கமாகும். ஊர்வன மற்றும் பறவைகளில் சிறுநீரகங்களில் உயிரியல் தொகுப்பாக்கம் நிகழ்த்தப்படுகிறது.

வைட்டமின் சி தயாரிக்கக் கூடிய திறனை இழந்துவிட்ட விலங்குகளில் மனிதக்குரங்குகள் ( குறிப்பாக மனிதர்களும் உள்ளடங்கங்கக்கூடிய துணை வரிசையான ஹாப்லோர்ஹினி), கினிப் பன்றிகள், பேஸ்ஸரின் பறவைகளின் பல இனங்கள் (ஆனால் அவற்றுள் அனைத்துமல்ல- பறவைகளில் இந்தத் திறனானது பல முறை இழக்கப்பட்டுள்ளதாக ஒரு கருத்து உள்ளது) மற்றும் பூச்சி மற்றும் பழம் உண்ணும் வௌவால் குடும்பங்கள் உட்பட வௌவால்களின் பல (அநேகமாக அனைத்து) பெரிய குடும்பங்கள் ஆகியவை அடங்கும். இந்த விலங்குகள் அனைத்திலும் L-குளூனோலாக்டோன் ஆக்ஸிடேஸ் (GULO) நொதியானது குறைவாக உள்ளது. இந்த நொதி வைட்டமின் சி தொகுப்பாக்கத்தின் கடைசிப் படியில் தேவையானதாகும். ஏனெனில், இந்த விலங்குகள் அவற்றில் கொண்டுள்ள இந்த நொதிக்கான (சூடோஜீன் ΨGULO) மரபணுக்களில் குறைபாடு கொண்டுள்ளன. இந்த இனங்களில் சில (மனிதர்கள் உட்பட) ஆக்சிஜனேற்றம் செய்யப்பட்ட வைட்டமின் சி-யை மறுசுழற்சி செய்வதைக் கொண்டு உணவின் மூலம் குறைந்த அளவில் தயாரித்துக்கொள்ள முடிகிறது.

பெரும்பாலான மனிதக் குரங்குகள் அரசாங்கங்கள் மனிதர்களுக்குத் தேவையானது என அறிவித்துள்ள அளவை விட 10 முதல் 20 மடங்கு அதிகமாக உட்கொள்கின்றன. பரிந்துரைக்கப்பட்ட உணவு ஒதுக்கீட்டில் உள்ள தற்போதைய கருத்து வேறுபாட்டின் அடிப்படைக்கு இந்த முரண்பாடே பங்களிக்கிறது. இந்தக் கருத்து உணவின் மூலம் கிடைக்கும் வைட்டமின் சி-யைப் பராமரித்துக்கொள்வதில் மனிதர்கள் சிறந்தவர்கள். மேலும் மற்ற மனிதக்குரங்கினங்களுடன் ஒப்பிடுகையில் குறைந்த உணவை உட்கொண்டு வைட்டமின் சி- அளவு சிறப்பாக உள்ளபடி இரத்தத்தைப் பராமரிப்பார்கள் என்ற விவாதங்களினால் எதிர்க்கப்படுகிறது.

வைட்டமின் சி உற்பத்தி செய்யும் விலங்குக்கான ஒரு பொதுவான எடுத்துக்காட்டான ஒரு முதிர்ச்சியடைந்த ஆடு இயல்பான உடல்நலம் கொண்டிருக்கும்பட்சத்தில் ஒரு நாளுக்கு 13 கிராமுக்கு அதிகமான வைட்டமின் சி-ஐ உற்பத்தி செய்கிறது. மேலும் இந்தத் தொகுப்பாக்க முறையானது "அழுத்தம் இருக்கும்பட்சத்தில் பன்மடங்கு" அதிகரிக்கிறது. காயம் அல்லது பாதிப்புகளின் போது அதிக அளவு வைட்டமின் சி-யை மனிதர்களுக்கு பயன்படுத்தப்படுவதற்கான செயல் விளக்கங்களும் வழங்கப்பட்டுள்ளன. ஈஸ்ட் சாக்கரோமைசஸ் செர்விசியே (Saccharomyces cerevisiae) போன்ற சில நுண்ணுயிரிகள் எளிய சர்க்கரைகளில் இருந்து வைட்டமின் சி-யைத் தயாரிக்கும் திறனுடையது என நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது.

பரிணாமத்தில் வைட்டமின் சி

சுமார் 500 மியா தாவரங்கள் தாது குறைவான ஆற்று நன்னீரைப் பெறத் தொடங்கிய போது அஸ்கார்பிக் அமிலத்தின் ஆக்சிஜனேற்றச் செயல் தாவர இனத்திலேயே தொடங்கியது என வென்ச்சுரி அண்ட் வென்ச்சுரி (Venturi and Venturi) கூறியது. முதுகெலும்பிகள் உப்புநீர் சூழலிலேயே தங்கள் வளர்சிதைமாற்றத் தழுவல் செயல்களை உருவாக்கியுள்ளன என்று சில உயிரியலாளர்கள் கூறினர். இந்தக் கோட்பாட்டில், 400-300 மில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன்னர், வாழும் தாவரங்களும் விலங்குகளும் கடல் பகுதியிலிருந்து ஆறு மற்றும் நிலப்பகுதிகளை நோக்கி முதலில் நகரத் தொடங்கிய போது, நிலப்பகுதியிலான வாழ்க்கையின் பரிணாமத்திற்கு அயோடின் குறைபாடு ஒரு சவாலாக இருந்தது. தாவரங்கள், விலங்குகள் மற்றும் மீன்களில் நிலப்பகுதி சார்ந்த உணவானது அயோடின், செலெனியம், துத்தநாகம், தாமிரம், மாங்கனீசு, இரும்பு போன்ற பெரும்பாலான கடல் சார் உணவுப் பொருள் குறைபாடுள்ளதாக ஆனது. நன்னீர் ஆல்காக்கள் மற்றும் நிலப்பகுதி வாழ் தாவரங்கள் கடல் சார்ந்த ஆக்சிஜனேற்ற எதிர்ப்பொருள்களின் இடமாற்றத்தினால் அஸ்கார்பிக் அமிலம் (ascorbic acid), பாலிஃபினால்கள் (polyphenols), கரோட்டினாய்டுகள் (carotenoids), ஃப்ளேவோநாய்டுகள் (flavonoids), டோக்கோஃபேரல்கள் போன்ற பிற உள்ளார்ந்த ஆக்ஸிஜனேற்ற எதிர்ப்பொருள்களைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளக்கூடியவையாக மாறின, அவற்றில் சில நிலப்பகுதி வாழ்பவைகளின் உணவில் இன்றியமையாத “வைட்டமின்களாயின” (வைட்டமின் C, A, E, போன்றவை).

அஸ்கார்பிக் அமிலம் அல்லது வைட்டமின் சி பாலூட்டிகளில் நொதி தொடர்பான இணைகாரணியாகும். அது கல்லோஜெனின் தொகுப்பாக்கத்தில் பயன்படுத்தப்படுகின்றது. அஸ்கார்பேட் ஆற்றல்மிக்க ஆக்சிஜனொடுக்கி ஆகும். அது எண்ணற்ற செயல்மிகு ஆக்சிஜன் வகைகளை (ROS) விரைவாக அகற்றும் திறனுடையது. நன்னீர் டெலீயாஸ்ட் மீன்களுக்கும் உணவில் வைட்டமின் சி அவசியமாகும். இல்லாவிட்டால் அவை ஸ்கர்வி நோயைப் பெறுகின்றன (ஹார்டி மற்றும் பலர்,1991). மீன்களில் வைட்டமின் சி குறைபாடுள்ளதற்கான மிகவும் பரவலாக அறியப்பட்ட அறிகுறிகள் ஸ்கோலியாசிஸ் (scoliosis), லார்டாசிஸ் (lordosis) மற்றும் அடர் தோல் வண்ணமாகுதல் ஆகியவையாகும். நிலப்பகுதி சார்ந்த நன்னீர் சால்மனிடுகளும் பலவீனப்படுத்தப்பட்ட கொலஜன் உருவாக்கம், அக/ஃபின் இரத்தப்போக்கு, முதுகெலும்பு வளைவு மற்றும் இறப்பு வீதம் அதிகரித்தல் போன்றவற்றால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளன. இந்த மீன்கள், ஆல்காக்கள் மற்றும் ஃபைட்டப்ளாங்க்ட்டன் (phytoplankton) ஆகியவையுடன் கடல் நீரில் வளர்க்கப்பட்டால் இயற்கையான கடல் சூழ்நிலையில் உள்ள பழைய ஆக்ஸிஜனேற்ற எதிர்ப்பொருள்கள் அதிகமாகக் கிடைப்பதால் வைட்டமின் தேவையானது முக்கியத்துவம் குறைந்ததாகவே உள்ளது.

வைட்டமின் சி-யை உற்பத்தி செய்துகொள்வதற்கான மனிதர்களின் திறன் இழப்பினால் மனிதக் குரங்கிலிருந்து தற்கால மனிதன் விரைவாக பரிணாமம் அடைந்து உருவானதற்கு காரணமாக அமைந்தது என சில விஞ்ஞானிகள் கூறியுள்ளனர். இருப்பினும், மனிதக் குரங்கில் வைட்டமின் சி-யை உற்பத்தி செய்துகொள்வதற்கான திறனின் இழப்பு பரிணாம வரலாற்றில் மிக நெடுங்காலத்திற்கு, அநேகமாக மனிதர்கள் அல்லது மனிதக்குரங்கினம் உருவாவதற்கு முன்னரே நிகழ்ந்திருக்க வேண்டும். ஏனெனில் இது ஹேப்ளோர்ஹினி (Haplorrhini) (இதனால் வைட்டமின் சி-யை உற்பத்தி செய்ய முடியாது) மற்றும் இந்தத் திறனைக் கொண்டிருந்த அதன் உடன் பிறப்பினங்களான ஸ்ட்ரெப்ஸிர்ஹினி (Strepsirrhini) ("ஈர மூக்கு" உயர் குரங்கினம்) ஆகிய இனங்களின் பிரிவுக்கு சில காலத்திற்குப் பின்னரே நிகழ்ந்தது. இந்த இரண்டு கிளையினங்களும் சுமார் 63 மில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே பிரியத் தொடங்கின (மியா). தோராயமாக 5 மில்லியன் ஆண்டுகளுக்குப் (58 மியா) பின்னர் பரிணாமவியல் ரீதியாக, மிகக் குறுகிய காலத்திற்குப் பின்னர் கீழ்நோக்கிய வரிசையிலான டார்சிஃபாம்ஸ் பிற ஹெப்ளோரினெஸிலிருந்து பிரிந்து வந்தது. இதுவே டார்சியரின் (tarsiers) குடும்பத்தில் (டார்சிடே) எஞ்சியுள்ள குடும்பமாகும். டார்சியர்களும் வைட்டமின் சி-யை உற்பத்தி செய்ய முடியாதவையே என்பதால் சடுதிமாற்றமானது (mutation) முன்பே ஏற்பட்டிருக்க வேண்டும். மேலும் இந்த இரு குறிப்பிடு புள்ளிகளுக்கிடையிலே (63 முதல் 58 மியா வரை) நிகழ்ந்திருக்க வேண்டும் என குறிக்கிறது.

அஸ்கார்பேட்டை உற்பத்தி செய்யும் திறனின் இழப்பானது யூரிக் அமில உடைப்பின் பரிணாமவியல் இழப்புடன் வெளிப்படையாக இணையாக உள்ளது என்பதும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. யூரிக் அமிலமும் அஸ்கார்பேட்டும் வலிமையான ஆக்சிஜனொடுக்கிகளாகும். இது உயர் விலங்கினங்களில் யூரிக் அமிலம் அஸ்கார்பேட்டின் சில அம்சங்களைப் பெற்றுள்ளது என்ற கருத்துக்கு வழிவகுத்தது.

உறிஞ்சுதல், நகர்வுப் போக்கு மற்றும் அகற்றம்

அஸ்கார்பிக் அமிலமானது செயல்மிகு நகர்வுப் போக்கு மற்றும் எளிய பரவுதல் ஆகிய இரு முறைகளிலும் உடலில் உறிஞ்சப்படுகிறது. சோடியம் சார்ந்த செயல்மிகு நகர்வுப் போக்கு - சோடியம்-அஸ்கார்பேட் Co-டிரான்ஸ்போர்ட்டர்ஸ் (SVCTகள்) மற்றும் ஹெக்ஸோஸ் டிரான்ஸ்போர்ட்டர்ஸ் (GLUTகள்) ஆகிய இரண்டும் உறிஞ்சுதலுக்குத் தேவையான இரண்டு டிரான்ஸ்போர்ட்டர்களாகும். SVCT1 மற்றும் SVCT2 ஆகியன அஸ்கார்பிக் அமிலத்தின் ஒடுக்கப்பட்ட வகையினை பிளாஸ்மா மென்படலத்தின் வழியே இறக்குமதி செய்கின்றன. GLUT1 மற்றும் GLUT3 ஆகியன இரண்டு குளுக்கோஸ் டிரான்ஸ்போர்ட்டர்களாகும். மேலும் அவை வைட்டமின் சி-யிலிருந்து டைஹைட்ரோஅஸ்கார்பிக் அமிலத்தை மட்டுமே கொண்டு செல்கின்றன. இருப்பினும் டைஹைட்ரோஅஸ்கார்பிக் அமிலமானது அஸ்கார்பேட்டை விடவும் அதிகமான வீதத்தில் உறிஞ்சப்படுகிறது. மேலும் செல்கள் விரைவாக டிஹைட்ரோஅஸ்கார்பிக் அமிலத்தை அஸ்கார்பேட்டாக ஒடுக்குவதால் பிளாஸ்மா மற்றும் திசுக்களில் இயல்பான நிலையில் காணப்படும் டைஹைட்ரோஅஸ்கார்பிக் அமிலத்தின் அளவானது குறைவானதாகும். இவ்வாறு, SVCTகளே உடலில் வைட்டமின் சி-யின் நகர்வுப் போக்கிற்கான மேலோங்கிய அமைப்பாக உள்ளதாகக் காணப்படுகிறது.

SVCT2 பெரும்பாலும் எல்லாத் திசுக்களிலும் வைட்டமின் சி நகர்வுப் போக்கில் ஈடுபட்டுள்ளது. முதிர்ச்சியின் போது SVCT புரதங்களை இழந்துவிடும் இரத்த சிவப்பணுக்கள் மட்டும் இதற்கு விதிவிலக்காகும். SVCT2 க்கான மரபணு கட்டுப்படுத்தப்பட்ட விலங்குகள் பிறந்து விரைவிலேயே இறந்து விடுகின்றன. இது SVCT2-உதவும் வைட்டமின் சி நகர்வுப் போக்கானது வாழ்தலுக்கு அவசியமாகும் என்பதைக் குறிக்கிறது.

வழக்கமாக உட்கொள்ளும்பட்சத்தில் உறிஞ்சுதல் வீதமானது 70 முதல் 95% வரை வேறுபடுகிறது. இருப்பினும் உட்கொள்ளல் அளவு அதிகரித்தால் உறிஞ்சுதலின் அளவானது குறைகிறது. அதிகமாக உட்கொள்ளப்படும் போது (12கி) மனிதனில் அஸ்கார்பிக் அமிலத்தின் பின்னப்பகுதியளவிலான உறிஞ்சுதல் 16% வரை குறைவாகக் காணப்படலாம்; குறைவாக உட்கொள்ளப்படும் போது (<20 மி.கி.) உறிஞ்சுதல் வீதமானது 98% வரை அதிகரிக்கலாம். ரீனல் மறு-உறிஞ்சுதல் தெவிட்டுநிலைக்கு அதிகமான அஸ்கார்பேட் செறிவுகள் சிறுநீரில் எளிதில் சென்று வெளியேற்றப்படுகின்றன. அதிக உணவுக்கட்டுப்பாட்டு அளவில் (மனிதர்களில் பல நூறு மி.கி./நாள் ஐப் பொறுத்து), பிளாஸ்மா அளவானது ரீனல் மறு-உறிஞ்சல் தெவிட்டு நிலையை அடையும் வரை அஸ்கார்பேட்டானது உடலில் சேர்கிறது. அந்த தெவிட்டு நிலையானது ஆண்களுக்கு சுமார் 1.5 மி.கி./dL மற்றும் பெண்களுக்கு 1.3 மி.கி./dL என உள்ளது. இந்த அளவிற்கு அதிகமான அளவு கொண்ட பிளாஸ்மாவில் உள்ள செறிவுகளானது (இதுவே உடலின் நிறைவுத்தன்மையைக் குறிப்பதாகக் கருதப்படுகிறது) 30 நிமிடங்கள் அரையாயுட்காலத்துடன் சிறுநீரில் விரைவாக வெளியேற்றப்படுகின்றன; இந்தத் தெவிட்டு நிலைக்கு குறைவான அளவு செறிவுகள் சிறுநீரகங்களினால் செயல்மிகு உதவியால் தக்கவைத்துக்கொள்ளப்படுகின்றன. மேலும் உடலில் சேமிக்கப்பட்ட எஞ்சிய வைட்டமின் சி-யின் அரையாயுட்காலமானது அதிகமாக அதிகரிக்கிறது. உடல் சேமிப்பு பயன்படுத்தப்பட பயன்படுத்தப்பட அது நீடித்துக்கொண்டே உள்ளது.

மனித உடலின் அதிகபட்ச வைட்டமின் சி சேமிப்பளவு இரத்திற்கான ரீனல் தெவிட்டு நிலையினாலேயே பெரும்பாலும் நிர்ணயிக்கப்படுகிறது. எனினும் இரத்தத்திலுள்ள தன் அளவை விட வைட்டமின் சி-யின் செறிவை அதிகமாக வைத்திருக்கக்கூடிய குணமுள்ள பல திசுக்கள் உள்ளன. இரத்தத்தில் பிளாஸ்மாவின் அளவை விட சுமார் 100 மடங்கு அதிகமாக சேமித்து வைக்கும் உயிரியல் திசுக்கள் அட்ரினல் சுரப்பிகள், பிட்யூட்டரி, தைமஸ், கார்ப்பஸ் லூட்டியம் மற்றும் ரெடினா ஆகியவையாகும். இரத்தத்தில் உள்ளதை விட 10 முதல் 50 மடங்கு அதிகமான செறிவைக் கொண்டுள்ள உறுப்புகளில் மூளை, மண்ணீரல், நுரையீரல், விறை, வடிநர்க்கணு, கல்லீரல், தைராய்டு, சிறுகுடல் மென்சவ்வு, இரத்த வெள்ளையணுக்கள், கணையம், சிறுநீரகம் மற்றும் உமிழ்நீர் சுரப்பிகள் ஆகியவை அடங்கும்.

மனித உடலில் L-அஸ்கார்பேட் ஆக்ஸைடு நொதியால் அஸ்கார்பிக் அமிலமானது ஆக்சிஜனேற்றம் செய்யப்படலாம் (உடைக்கப்படலாம்). உடல் நிறைவுத் தன்மையின் காரணமாக சிறுநீரின் மூலம் நேரடியாக வெளியேற்றப்படாத அல்லது பிற உடல் வளர்சிதைமாற்ற செயலினால் அழிக்கப்பட்ட அஸ்கார்பேட் இந்த நொதியினால் ஆக்ஸிஜனேற்றம் செய்யப்பட்டு அகற்றப்படுகிறது.

குறைபாடு

வைட்டமின் சி குறைபாட்டினால் விளையும் ஸ்கர்வி ஒரு உயிர்ச்சத்துக் குறைநோயாகும். ஏனெனில் வைட்டமின் சி இல்லாவிட்டால் தொகுப்பாக்கம் செய்யப்படும் கொலாஜென் அதன் செயல்பாட்டைச் செய்ய முடியாத அளவுக்கு மிகவும் நிலைப்புத்தன்மையற்றதாக இருக்கும். ஸ்கர்வியினால் லிவெர் ஸ்பாட்ஸ் நோய் (liver spots on the skin) இளகிய ஈறுகள் (spongy gums) மற்றும் எல்லா மியூக்கஸ் மென்படலங்களிலிருந்தும் இரத்தம் வெளிவருதல் போன்ற நோய்கள் தோன்றுகின்றன. இந்தப் புள்ளிகள் தொடைகளிலும் கால்களிலும் அதிகமாகக் காணப்படும். மேலும் இந்தக் குறைபாடுள்ள நபர் வெளிரிய நிறத்திலும் மன அழுத்தமுடையவராகவும் ஓரளவு மனம் உறைந்த நிலையிலும் காணப்படுவர். தீவிர ஸ்கர்வியில் திறந்த சீழ்வடியும் புண்கள் மற்றும் பற்கள் விழுதல் மற்றும் இறப்பு ஆகியவை ஏற்படலாம். மனித உடலானது குறிப்பிட்ட அளவு வைட்டமின் சி-யை மட்டுமே சேமிக்க முடியும் இதனால் புதிய வைட்டமின் எடுத்துக்கொள்ளப்படாமல் இருக்கும்பட்சத்தில் உடலானது அதை பயன்படுத்தி தீர்த்துவிடும்.

குறைவான வைட்டமின் சி உள்ள உணவு உட்கொள்ளுபவர்களில் புகைப்பழக்கம் உள்ளவர்கள் உணவில் அதிக வைட்டமின் சி எடுத்துக்கொள்பவர்களை விட நுரையீரல் தொடர்பான நோய்களைப் பெறும் ஆபத்து அதிகம் கொண்டுள்ளனர் என்று நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது.

நோபல் பரிசு வென்ற லினஸ் பாலிங் மற்றும் டாக்டர். ஜி. சி. வில்ஸ் (Linus Pauling and Dr. G. C. Willis) ஆகியோர் நாட்பட்ட வைட்டமின் சி குறைவான இரத்தத்தைக் கொண்டிருக்கும் நிலை (நாள்பட்ட ஸ்கர்வி) பெருந்தமனித் தடிப்பு நோய்க்குக் காரணமாகும் என உறுதியாகக் கூறுகின்றனர்.

ஸ்கர்வி நோயைத் தடுப்பதற்காக பொதுவாக மேற்கத்திய சமூகத்தினர் போதியளவு வைட்டமின் சி-யை எடுத்துக்கொள்கின்றனர். 2004 ஆம் ஆண்டில் ஒரு கனடிய சமூக உடல்நலக் கணக்கெடுப்பு^{[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]} 19 மற்றும் அதற்கு அதிக வயதுடைய கனடியர்கள் உணவிலிருந்து வைட்டமின் சி-யை பெறுகின்றனர் என அறிவித்தது. அதில் ஆண்களுக்கு 133 மி.கி./d பெண்களுக்கு 120 மி.கி./d எனவும் இருந்தது இது RDA பரிந்துரைக்கும் அளவை விட அதிகமாகும். மனித உணவுக் கல்வியில், ஸ்கர்வியின் வெளிப்படையான அனைத்து அறிகுறிகளும் முன்னதாக வைட்டமின் சி குறைவாக எடுத்துக்கொள்வதனால் தூண்டப்பட்டது, இவற்றை ஒரு நாளுக்கு 10 மி.கி. அளவு வைட்டமின் சி சரியாக எடுத்துக்கொள்வதன் மூலம் போக்கலாம். இருப்பினும் கிருமித்தொற்று அல்லது (தீக்காயங்கள் போன்ற) அதிக அளவிலான திசு சரிசெய்தலுக்குத் தேவையான வைட்டமின் சி உட்கொள்ளல் அளவானது ஸ்கர்வியைச் சரிசெய்யத் தேவையானதை விட அதிகமாகும்.

 

பண்டைய காலத்திலிருந்தே நோய்களைத் தடுப்பதற்காக புதிய தாவர உணவு அல்லது விலங்குகளின் இறைச்சியை உணவில் சேர்த்துக்கொள்வதற்கான அவசியமானது இருந்துவருகிறது. எல்லைப் பகுதிகளில் வாழும் பழங்குடி மக்கள் அவர்களின் மருத்துவ அறிவின் ஒரு பகுதியாக இதைக் கொண்டிருந்தனர். எடுத்துக்காட்டுக்கு, மிதவெப்ப மண்டலங்களில் அல்லது பாலைவனப் பகுதிகளில் உள்ள மழைத்தடுப்பு எதிர்ப்புத் தன்மையுள்ள மரங்களின் வகைகளிலிருந்து கிடைக்கப்பெறும் இலைகளில் உட்செலுத்துதல்களில் ஸ்ப்ரஸ் ஊசிகள் பயன்படுத்தப்பட்டன. 1536 ஆம் ஆண்டில் பிரெஞ்சு பயணி ஜாக்குவெஸ் கார்டியர், செயிண்ட் லாரன்ஸ் ஆற்றிற்கு செல்லும் போது ஸ்கர்வி நோயினால் பாதிக்கப்பட்ட தனது சகாக்களைக் காப்பாற்ற உள்ளூர் மக்களின் மருத்துவ அறிவைப் பயன்படுத்தினார். அவர் ஆர்பர் வீட்டே இலைகளைக் கொதிக்க வைத்து தேநீர் தயாரித்தார். பின்னர் அதில் 100 கிராமுக்கு 50மி.கி. வைட்டமின் சி இருப்பது கண்டறியப்பட்டது.

கடல் பயணங்களின் போது நீண்ட நாள் வாழ்வதற்காக தாவர உணவினைப் பயன்படுத்துவதன் நன்மையானது அதிகாரிகளால் வரலாறு முழுமைக்கும் பரிந்துரைக்கப்பட்டுள்ளது. பிரித்தானிய கிழக்கிந்தியக் கம்பெனிக்காக பணியமர்த்தப்பட்ட முதல் அறுவை மருத்துவரான ஜான் உட்வால், 1617 ஆம் ஆண்டில் அவரது "த சர்ஜென்ஸ் மேட்" (The Surgeon's Mate) என்ற புத்தகத்தில் எலுமிச்சைச் சாறின் தடுக்கும் திறன் மற்றும் குணப்படுத்தும் திறன் தொடர்பான பயன்களைப் பரிந்துரைத்துள்ளார். 1734 ஆம் ஆண்டில் டட்ச் எழுத்தாளர் ஜோஹான் பேச்ஸ்டார்ம், "ஸ்கர்வி என்பது புதிய தாவர உணவுகள், கீரை போன்ற பச்சையான உணவுகள் ஆகியவற்றை உண்ணாமலே இருப்பதாலேயே வருகிறது; இதுவே இந்நோயின் முதன்மையான காரணமாகும்" என்ற திடமான கருத்தை முன்வைத்தார்.

முந்தைய ஆவணப்படுத்தப்பட்ட ஸ்கர்வி நோய் நிகழ்வானது ஹிப்போக்ரேட்டஸால் (Hippocrates) கி.மு. 400 ஆம் ஆண்டு விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. அதுவே இந்த நோய்க்கான விஞ்ஞானப்பூர்வமான காரணத்தின் அடிப்படையை வழங்க பிரித்தானிய ராயல் நேவி கப்பலின் மூத்த அறுவை மருத்துவரான ஜேம்ஸ் லிண்ட் அவர்களால் எடுக்கப்பட்ட முதல் முயற்சியாகும். புதிய பழங்கள் மற்றும் காய்கறிகளை குறைவாகவே உட்கொள்ளும் மாலுமிகள் மற்றும் போர் வீரர்கள் போன்றோரிடையே ஸ்கர்வி நோய் பொதுவாகக் காணப்பட்டது. மே மாதம் 1747 ஆம் ஆண்டில் கடலில் இருக்கும் போது, லிண்ட் சில உடனுதவி உறுப்பினர்களுக்கு வழக்கமான உணவுடன் சேர்த்து ஒரு நாளுக்கு இரண்டு ஆரஞ்சுப் பழங்களும் ஓர் எலுமிச்சம் பழமும் வழங்கினார். மற்றவர்களுக்கு வழக்கமான உணவுடன் கூடுதலாக ஆப்பிள் பானம், வினிகர், கந்தக அமிலம் அல்லது கடல்நீர் ஆகியவற்றை வழங்கினார். அறிவியலின் வரலாற்றில் இதுவே இரு மக்கள் குழுவினரில் ஒரே ஒரு காரணியை ஒரு குழுவுக்கு மட்டும் பயனபடுத்தி மற்ற அனைத்து காரணிகளும் இரு குழுவுக்கும் பொதுவாகவே இருக்கும் படி நிகழ்த்தி முடிவுகளை ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட பரிசோதனையாக நிகழ்த்தப்பட்ட முதல் நிகழ்வாகக் கருதப்படுகிறது. இந்த பரிசோதனையின் முடிவுகள் சிட்ரஸ் பழங்கள் நோயைத் தடுத்ததைக் காண்பித்தன. இந்தப் பணியை லின்ட் அவரது இசுகேவி பற்றிய ஆய்வு (Treatise on the Scurvy) என்னும் வெளியீட்டில் 1753 ஆம் ஆண்டில் வெளியிட்டார்.

 

அவரது பணி மெதுவாகவே கவனிக்கப்பட்டது. அவரது ஆய்வுக்கு ஆறு ஆண்டுகள் பிறகும் ட்ரீட்டிஸ் வெளியிடப்படாததும் இதற்கு பகுதியளவு காரணமாகும். மேலும் அவர் "ராப்" எனப்படும் எலுமிச்சைச் சாறைப் பரிந்துரைத்ததும் இதற்குக் காரணமானது. பயணத்தின் போது புதிய பழங்களைக் கொண்டுசெல்வது மிகவும் செலவு கொண்டது, ஆனால் அவற்றைக் கொதிக்கவைத்து அதன் சாறை சேகரித்து வைப்பதால் இது எளிதானது. ஆனால் வைட்டமின் இந்தச் செயலில் அழிக்கப்பட்டது (குறிப்பாக அவை தாமிர கலன்களில் கொதிக்க வைக்கப்பட்டால்). கப்பல் தலைவர்கள், ஸ்கர்வியைத் தடுக்கவோ அல்லது குணப்படுத்தவோ இல்லை என்பதால் லிண்ட் பரிந்துரைத்த மற்ற சாறுகள் பயனற்றவை என தவறாகக் கருதினர்.

1795 ஆம் ஆண்டுக்குப் பின்னரே பிரித்தானிய கப்பற்படை கடலில் எலுமிச்சைப் பழங்கள் அல்லது எலுமிச்சையை வழக்கமான வழங்கல் பொருளாக வழங்குவதைத் தொடங்கியது. எலுமிச்சைகள் பிரித்தானிய மேற்கிந்தியக் காலனிகளில் அதிகம் காணப்படுவதால் அவை மிகவும் பிரபலமானவை. பிரித்தானிய ஆட்சிப்பகுதிகளில் எலுமிச்சைப் பழங்கள் அதிகமாக கிடைக்காததால் அவை எலுமிச்சையைப் போல் பிரபலமானவை அல்ல, மேலும் அவை இதனால் விலை அதிகமாகவும் உள்ளன. இதனால் அமெரிக்கர்கள் பிரித்தானிய மக்களை "லைமி" (limey) எனக் கூறினர். முன்பே கேப்டன் ஜேம்ஸ் குக், அவரது சகாக்களை ஹவாய் தீவுகள் மற்றும் அதற்கும் அப்பால் கொண்டு சென்று ஸ்கர்வி நோய் தாக்கத்தினால் அவர்கள் எவரும் இழக்கப்படாமல் திரும்ப அழைத்து வந்ததன் மூலம் பயணத்தின் போது "சோர் க்ரோட்டினை" (Sour krout) கொண்டு செல்வதன் நன்மைகளைப் பற்றிய கொள்கைகளை செயல்விளக்கம் அளித்து நிரூபித்திருந்தார். அவர் இவ்வாறு செய்யாவிட்டால் இவ்வுண்மை தெரியாமலே போயிருக்கும் என்பதால், பிரித்தானிய அரசு அவருக்கு பதக்கம் வழங்கி கௌரவித்தது.

ஸ்கர்வி நோயைத் தடுக்கும் குணமுள்ள உணவுப் பொருள்களைக் குறிப்பிட "ஆண்ட்டிஸ்கார்புட்டிக்" (antiscorbutic) என்ற பெயர் பதினெட்டு மற்றும் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் பயன்படுத்தப்பட்டது, இருப்பினும் இதற்கான காரணம் பற்றிய புரிதல் அப்போது இருந்திருக்கவில்லை. இந்த உணவுகளில் அடங்கியவை(ஆனால் இவை மட்டுமல்ல): எலுமிச்சைப் பழங்கள், எலுமிச்சைகள் மற்றும் ஆரஞ்சுகள்; சார்க்ராட், முட்டைக்கோசு, மால்ட் மற்றும் எடுத்துச்செல்லக்கூடிய சூப்புகள்.

1907 ஆம் ஆண்டில் பெரிபெரி நோயைப் பற்றி ஆய்வு செய்துகொண்டிருந்த இரண்டு நார்வேஜியன் மருத்துவர்களான ஏக்ஸெல் ஹோல்ஸ்ட் மற்றும் தியோடார் ஃப்ரலிக் ஆகியோர், அவர்கள் பயன்படுத்திய புறாக்களுக்கு பதிலாக நார்வேஜியன் மீன்பிடி படகுகளில் சில வெளிநாட்டு கப்பல் பயணிகளைப் பயன்படுத்த ஒப்பந்தம் செய்துகொண்டனர். அவர்கள் தங்கள் சோதனை உணவாக கினிப் பன்றிகளை வழங்கினர், அது அவர்களின் புறாக்களில் முன்னர் பெரிபெரி நோயை ஏற்படுத்தியிருந்தது, மேலும் வியக்கத்தக்க வகையில் அதற்கு மாறாக ஸ்கர்வி வந்தது. அந்த நேரம் வரை மனிதர்கள் தவிர்த்து எந்த உயிரினங்களிலும் ஸ்கர்வி நோய் காணப்படவில்லை, மேலும் அது மனிதர்களுக்கு மட்டுமே வரக்கூடிய ஒரு நோய் எனவே கருதப்பட்டது.

அஸ்கார்ப்பிக் அமிலத்தின் கண்டுபிடிப்பு

 

1912 ஆம் ஆண்டில் போலிஷ்-அமெரிக்கரான (Polish-American) உயிர்வேதியியலாளர் காசிமிர் ஃபங்க், குறைபாட்டு நோய்களைப் பற்றி ஆராய்ச்சி செய்துகொண்டிருக்கையில், உடல்நலத்திற்கு இன்றியமையாதனவான தாது-அல்லாத மைக்ரோ-உணவுகளைப் பற்றிக் கூற வைட்டமின்களின் ஒரு கொள்கையை உருவாக்கினார். உயிர்வேதியியல் ரீதியாக முக்கியப் பங்கு வகிப்பதால் "வைட்டல்" (vital) மற்றும் இந்தப் பொருள்கள் அனைத்தும் வேதியியல் அமின்கள் என ஃபங்க் நினைத்ததால் "அமின்" (amines) ஆகிய இரு சொற்களின் சேர்க்கையே இந்தப் பெயராகும். "வைட்டமின்களில்" ஒன்று ஸ்கர்வி எதிர்ப்புக் காரணியாகக் கருதப்பட்டு வந்தது, பெரும்பாலான பச்சைத் தாவர உணவுப்பொருள்களில் இருந்ததாக நீண்டகாலமாகக் கருதப்பட்டு வந்தது.

1928 ஆம் ஆண்டில் ஆர்க்டிக் மாந்தவியலாளர் வில்ஹிஜல்மூர் ஸ்டீஃபன்ஸன் (Vilhjalmur Stefansson), எஸ்கிமோக்கள் தங்கள் உணவில் தாவர உணவையே சேர்த்துக்கொள்வதில்லை. எனினும் அவர்களால் எவ்வாறு ஸ்கர்வியைத் தடுக்க முடிந்தது, ஆனால் ஏன் அதே போன்ற அதிக இறைச்சி உணவுகளை உட்கொள்ளும் ஐரோப்பிய ஆர்க்டிக் பயணிகளை மட்டும் அது பாதிக்கிறது என்பது பற்றிய தனது கொள்கையை நிரூபிக்க முயற்சித்தார். ஸ்டீஃபன்ஸன், மிதமாக (அரையளவு) சமைக்கப்பட்ட புதிய இறைச்சிகளையே அங்கு வாழ்பவர்கள் உட்கொள்கின்றனர், அதன் மூலம் அவர்களுக்கு வைட்டமின் சி கிடைக்கிறது என்ற கொள்கையை வழங்கினார். 1928 ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரியில் தொடங்கி, ஒரு ஆண்டு அவரும் அவரது பணியாளர்களும் மருத்துவ மேற்பார்வையின் கீழ் மிதமாக சமைக்கப்பட்ட உணவை உட்கொண்டு வாழ்ந்த போது அவர்கள் உடல்நலத்துடன் இருந்தனர். (வடக்கு கனடாவின் யூக்வான், இனியூட் மற்றும் மெட்டீஸ் ஆகிய இனத்தவரின் உணவுகளிலிருந்து வைட்டமின் சி-யை தனிமைப்படுத்த முடிந்ததையடுத்து, தாவர அடிப்படையிலான உணவுகள் குறைவாகவே உட்கொள்ளப்பட்ட ஆண்டுகளிலும் அவர்களின் உணவில் தோராயமாக உணவுக்குறிப்பு உட்கொள்ளளவு (DRI) அளவான சராசரியாக 52 மற்றும் 62 மி.கி./நாள் என்ற அளவுகளுக்கிடையே உள்ள அளவில் வைட்டமின் சி இருந்ததை பிற்காலத்திய ஆய்வுகள் காண்பித்தன)

1928 முதல் 1933 ஆம் ஆண்டு வரை ஜோசப் எல் ஸ்விர்பெலி மற்றும் ஆல்பர்ட் ஸெண்ட்-ஜியார்ஜி ஆகியோரின் ஹங்கேரிய ஆராய்ச்சிக் குழு மற்றும் தனிச்சார்புடன் அமெரிக்கன் சார்லஸ் க்ளென் கிங் ஆகியோர் ஸ்கர்வி எதிர்ப்புக் காரணியைத் தனிமைப்படுத்திக் காட்டினர், மேலும் அவர்கள் அதன் வைட்டமின் செயல்பாடுகளுக்காக அதை "அஸ்கார்பிக் அமிலம்" என அழைத்தனர். அஸ்கார்பிக் அமிலம் பின்னர் ஒரு அமின் அல்ல மேலும் அதில் நைட்ரஜனும் இல்லை என்றானது. அவர்களின் இந்த செயல் சாதனைக்காக, "வைட்டமின் சி பற்றிய சிறப்பான குறிப்புகளுடனும் ஃபியூமரிக் அமிலத்தின் வினைவேகமாற்றத்துடனும் உயிரியல் ரீதியான ஆக்ஸிஜனுடன் எரிதல் தொடர்பான அவரது கண்டுபிடிப்புகளுக்காக" ஸெண்ட்-ஜிஆர்ஜிக்கு 1937 ஆம் ஆண்டின் மருத்துவத்துறைக்கான நோபல் பரிசு வழங்கப்பட்டது.

1933 மற்றும் 1934 ஆம் ஆண்டுகளுக்கு இடையே பிரித்தானிய வேதியியலாளர் சர் வால்டர் நார்மன் ஹேவோர்த் மற்றும் சர் எட்மண்ட் ஹிஸ்ட் மற்றும் தனிச்சார்புடன் போலிஷ் வேதியியலாளர் டேடியஸ் ரெயிஸ்ட்டன் ஆகியோர் வைட்டமின் தொகுப்பு முறைத் தயாரிப்பில் வெற்றி கண்டனர், அதுவே செயற்கை முறையில் முதன் முதலில் தயாரிக்கப்பட்ட நிகழ்வாக இருந்தது. இதனால் அப்போது வைட்டமின் சி என அறியப்பட்டிருந்த பொருளினை குறைந்த செலவில் தொகுப்பாக்கம் செய்வது சாத்தியமானது. இந்தப் பணிக்காக ஹேவோர்த்துக்கு மட்டும் 1937 ஆம் ஆண்டின் வேதியியலுக்கான நோபல் பரிசு வழங்கப்பட்டது, ஆனால் "ரெயிஸ்ட்டன் செயலாக்கம்" ரெயிஸ்ட்டனின் பெயரைக் கொண்டதானது.

1933 ஆம் ஆண்டில் ஹாஃப்மேன்–லா ரோச் வைட்டமின் சி-யை மொத்தமாகத் தயாரித்த முதல் மருந்து நிறுவனமானது, அது ரெடாக்ஸான் என்ற வர்த்தகப் பெயரின் கீழ் விற்கப்பட்டது.

1957 ஆம் ஆண்டில் அமெரிக்கர் ஜே.ஜே. பர்ன்ஸ் சில பாலூட்டிகள் ஏன் சொறிகரப்பான் நோயினால் எளிதில் பாதிக்கக் கூடியதற்கான காரணத்தை வெளியிட்டார். துடிப்பான என்சைம் எல்-குலுனோலக்டேன் ஓக்ஸிடேஸ்சை குடல் உற்பத்திச் செய்ய தவறுவதே என்றார். அது நான்கு என்சைம் சங்கிலியில் வைட்டமின் சி யை தொகுப்பாக்குவதாகும். அமெரிக்க உயிரியல்-இராசாயனவியலாளர் இர்வின் ஸ்டோன் அவர்களே வைட்டமின் சி யை அதன் உணவு பாதுகாப்பிற்கான குணங்களுக்காக ஆதாயப்படுத்திக் கொண்டவராவார். அவர் பின்னர் ஓர் கோட்பாட்டை அதாவது மனிதர்கள் ஓர் சிதைந்த வடிவமாக எல்-குலுனோலக்டோன் ஆக்ஸிடேஸ் குறியீட்டு மரபணுவை வைத்துள்ளனர்.

2008 ஆம் ஆண்டில் மோண்ட்பெல்லியர் பல்கலைக்கழக ஆய்வாளர்கள் அதாவது மனிதர்கள் மற்றும் உயர் உயிரினத் தொகுதிகளின் இரத்தத்தின் சிவப்பணுக்கள் உடலிலுள்ள வைட்டமின் சி யின் இருப்பை திறம்பட பயன்படுத்தும் செய்முறையினை உருவாக்குகின்றன. இதனை ஆக்ஸிடைஸிட் எல்-டிஹைட்ரோஅஸ்கார்பிக் ஆஸிட் (oxidized L-dehydroascorbic acid) (டிஎச்ஏ) யை அஸ்கார்பிக் ஆஸிட்டாக மறு சுழற்சி செய்து உடலால் மீண்டும் பயன்படுத்தச் செய்கிறது. இந்த செயல்முறை பாலூட்டிகளிடம் இருப்பதாகக் காணப்படவில்லை என்பதானது அவை சொந்தமாக வைட்டமின் சி யை தொகுப்பாக்குவதாக்குவதில்லை என்பதாகும்.

மனிதர்களில் வைட்டமின் சி ஆரோக்கியமான உணவிற்கு கண்டிப்பாகத் தேவை அதே போன்று அதிகளவிலான திறனுடைய ஆண்டிஆக்ஸிடண்ட் (antioxidant), ஆக்சிடேடிவ்வின் பாதிப்பை குறைக்கும் செயலைச் செய்கிறது; ஓர் பற்றுப் பொருளாக அஸ்கார்பேட் பெரொக்ஸிடேஸ்; மற்றும் ஓர் என்சைம் இணைக் காரணி உயிரித் தொகுப்பாக பல முக்கிய உயிரி இராசயனங்களாகவும் செயல் புரிகிறது. வைட்டமின் சி முக்கிய என்சைம்களுக்கு ஓர் இலக்டிரான் கொடையாளராக செயல்படுகிறது.

கொலாஜன், கார்னைடைன், மற்றும் டைரொசைன் தொகுப்பு மற்றும் மைக்ரோசோமல் வளர்சிதை மாற்றம்

அஸ்கார்பிக் அமிலம் மனித உடலில் எண்ணற்ற உடற்கூறு சம்பந்தமான செயல்பாடுகளை நிகழ்த்துகிறது. இத்தகைய செயல்பாடுகளில் உள்ளிட்டவை கொலாஜென், கார்னைடைன் மற்றும் நியுரோ டிரான்ஸ்மீட்டர்ஸ், தொகுப்புக்கள் காட்டோபாலிஸம் டைரோசைனின் (catabolism of tyrosine) மைக்ரோசோமின் வளர்ச்சிதை மாற்றம். அஸ்கோர்பேட் குறைப்பு பதிலியாக (அதாவது இலத்திரன் கொடயாளியாக, ஆக்ஸிஜனேற்ற எதிரியாக) மேலே விவரிக்கப்பட்ட தொகுப்பாக்கங்களுக்கு இரும்பு மற்றும் செம்பு அணுக்களை அவற்றின் குறைக்கப்பட்ட நிலைகளில் பராமரித்துக் கொண்டு செயற்படுகிறது.

வைட்டமின் சி ஓர் இலத்திரன் கொடையாளராக எட்டு வேறுபட்ட நொதியங்களுக்கு செயற்படுகிறது:

• மூன்றும் கொல்லாஜென் ஹைட்ராக்ஸிலேஷனில் பங்கேற்கின்றன. இந்த வினைகள் ப்ரோலில் ஹைட்ராக்ஸிலேஸ் மற்றும் லைசில் ஹைட்ராக்ஸிலேஸ் ஆகியவற்றின் மூலம் காலஜன் மூலக்கூறில் உள்ள அமினோ அமிலங்கள் ப்ரோலின் அல்லது லைசினுடன் ஹைட்ராக்ஸில் குழுக்களைச் சேர்க்கின்றன. இவை இரண்டுக்குமே இணைகாரணியாக வைட்டமின் சி தேவைப்படுகிறது. ஹைட்ராக்ஸிலேஷனினால் (Hydroxylation)காலஜன் மூலக்கூறானது அதன் மும்மை ஹெலிக்ஸ் கட்டமைப்பை அமைத்துக்கொள்ள முடிகிறது. மேலும் இதனால் ஸ்கார் திசு, இரத்தக் குழாய்கள் மற்றும் நீளும் தன்மையுள்ள சவ்வு ஆகியவற்றின் உருவாக்கம் மற்றும் பராமரிப்புக்கு வைட்டமின் சி அவசியமாகிறது.
• கார்னைட்டின் உருவாக்கத்திற்கு இந்த இரண்டும் முக்கியமாகும். கார்னைட்டின் என்பது ATP உருவாக்கத்திற்காக மைட்டோகாண்ட்ரியாவில் கொழுப்பு அமிலங்களின் நகர்வுப் போக்கிற்கு மிகவும் இன்றியமையாததாகும்.
• மீதமுள்ள மூன்றும் பொதுவாக பின்வரும் மூன்று செயல்பாடுகளைக் கொண்டுள்ளன ஆனால் எப்போதுமே இச்செயல்பாடுகளை செய்வதில்லை:
  • டோப்பமைன் பீட்டா ஹைட்ராக்ஸிலேஸ் (dopamine beta hydroxylase) டோப்பமைனில் இருந்து நோரிப்பைன்ஃப்ரின் உருவாக்கத்தில் பங்கேற்கிறது.
  • மற்றொரு நொதி அமைடு குழுக்களை பெப்டைடு ஹார்மோன்களுடன் சேர்க்கிறது, இதனால் அவற்றின் நிலைத்தன்மை அதிகமாக அதிகரிக்கப்படுகிறது.
  • ஒன்று டைரோசின் வளர்சிதை மாற்றத்தைக் கட்டுப்படுத்துகிறது.

ஆக்சிஜனேற்ற எதிர்ப்பொருள்

அஸ்கார்பிக் அமிலமானது அதன் ஆக்ஸிஜனேற்ற எதிர்ப்பு செயல்பாட்டுக்கு நன்கறியப்பட்டதாகும். அஸ்கார்பேட் ஆக்ஸிஜனேற்றத்தை நீக்க நீர்க்கரைசலில் ஆக்ஸிஜனொடுக்கியாகச் செயல்படுகிறது. உடலில் ஆக்ஸிஜனேற்ற எதிர்ப்பொருள்களின் அளவுடன் ஒப்பிடுகையில் அதிக அளவு எளிய உறுப்புகள் (செயல்மிகு ஆக்ஸிஜன் வகைகள்) இருக்கும் போது அந்த நபர் ஆக்ஸிஜனேற்ற அழுத்த நிலையில் இருப்பதாகக் கருதப்படுவார். ஆக்ஸிஜனேற்ற அழுத்த நிலையினால் உருவாக்கப்படும் நோய்களில், இதய குழலிய நோய்கள், ஹைப்பர்டென்ஷன், தீவிர அழற்சி நோய்கள் மற்றும் நீரிழிவு நோய் ஆகியன அடங்கும் மெக்கிரகோர் மற்றும் பைசால்ஸ்கியைப்(2006) பொறுத்தவரை ஆக்ஸிஜனேற்ற அழுத்த நோயாளியில் காணப்படும் பிளாஸ்மா அஸ்கார்பேட் செறிவானது (45 µmol/L க்கும் குறைவானது) உடல்நலமுள்ள ஒரு நபரின் அளவினைவிடக் (61.4-80 µmol/L) குறைவாக உள்ளது. பிளாஸ்மா அஸ்கார்பேட்டின் அளவு அதிகரிப்பதால் ஆக்ஸிஜனேற்ற அழுத்த குறைபாடுள்ள நபர்களில் சிகிச்சை விளைவுகளை ஏற்படுத்தலாம். ஆக்ஸிஜனேற்ற அழுத்த நிலை கொண்ட நபர்களும் உடல்நலத்துடன் உள்ள நபர்களும் அஸ்கார்பேட்டின் வேறுபட்ட மருந்தியக்கவியலைக் கொண்டுள்ளனர்.

உதவி ஆக்ஸிஜனேற்றி

அஸ்கார்பிக் அமிலமானது ஆக்ஸிஜனேற்ற எதிர்ப்பொருளாக மட்டுமின்றி ஒரு உதவி ஆக்ஸிஜனேற்றியாகவும் செயல்படுகிறது. செயற்கைச் சூழலில் அஸ்கார்பேட்டிலிருந்து டிஹைட்ராக்ஸிஅஸ்கார்பேட் மாற்றத்தின் போது, இடைநிலை உலோகங்களில் குப்ரிக் அயனிகளை (Cu²⁺) குப்ரஸ் (cuprous) அயனிகளாகவும் (Cu¹⁺) ஃபெர்ரிக் (ferric) அயனிகளை (Fe³⁺) ஃபெர்ரஸ் அயனிகளாகவும் (Fe²⁺) அஸ்கார்பிக் அமிலம் ஒடுக்குகிறது. இந்த வினையானது சூப்பர் ஆக்ஸைடு மற்றும் பிற ROS களை உருவாக்க முடியும். இருப்பினும், இரும்பு மற்றும் தாமிர அயனிகள் வேறுபட்ட புரதங்களுடன் இணைந்திருக்கும் நிலையில் உடலில் எளிய இடைநிலைத் தனிமங்கள் இருப்பதில்லை. ஆறு நாட்களுக்கு தினந்தோறும் 7.5கி அஸ்கார்பேட்டை சிரையுள் மருந்து உட்செலுத்துதல் முறையில் உட்செலுத்துவதன் மூலம் உதவி ஆக்ஸிஜனேற்றி குறிப்பான்களை அதிகரிப்பதில்லை என சமீபத்திய ஆய்வுகள் காண்பிக்கின்றன; ஆகவே உயிர்ச்சூழலில் அஸ்கார்பேட்டானது ஓர் உதவி ஆக்ஸிஜனேற்றியாக செயல்பட்டு உலோகங்களை மாற்றி ROS ஐ உருவாக்குவதில்லை.

வட அமெரிக்க உணவுக்கட்டுப்பாட்டு குறிப்பு உட்கொள்ளல் அமைப்பு நாளொன்றுக்கு 90 மில்லிகிராம்கள் என்ற அளவிலும் மேலும் நாளொன்றுக்கு 2 கிராம்களுக்கு (நாளொன்றுக்கு 2000 மில்லிகிராம்கள்) மிகாமலும் இருக்க வேண்டும் எனப் பரிந்துரைக்கிறது. பிற தொடர்புடைய வகைகள் வைட்டமின் சி உற்பத்தி செய்ய முடியாத இதே குணத்தைப் பகிர்ந்துகொண்டுள்ளன, மேலும் அவற்றுக்கு இந்தக் குறிப்பு உட்கொள்ளல் அளவினைவிட 20 முதல் 80 மடங்கு அதிகமான புறத்தேயிருந்து கிடைக்கப்பெறும் வைட்டமின் சி தேவைப்படுகிறது. மனிதர்களில் சிறப்பான உடல்நலத்தைப் பேணத் தேவையான வைட்டமின் சி-யின் சிறந்த அளவு (உட்கொள்ளலின் அளவு மற்றும் நிகழ்வதிர்வெண்) பற்றி அறிவியல் சமூகங்களிடையே தொடர்ச்சியான விவாதங்கள் நீடிக்கின்றன. கூடுதல் சேர்க்கைகள் ஏதுமின்றி உள்ள சரியான கலப்பளவிலான உணவானது சராசரி உடல்நலமுள்ள மனிதர்களில் ஸ்கர்வியைத் தடுப்பதற்குத் தேவையான வைட்டமின் சி-யைக் கொண்டுள்ளது என பொதுவாக ஒப்புக்கொள்ளப்படுகிறது, ஆனால் கர்ப்பமாக உள்ளவர்கள், புகையிலைப் புகைப்பழக்கம் உள்ளவர்கள், மன அழுத்தம் உள்ளவர்கள் போன்றோருக்கு சிறிதளவு அதிகமாகத் தேவைப்படுகிறது.

அதிக அளவு உட்கொள்ளலானது (ஆயிரக்கணக்கான மில்லிகிராம்கள்) உடல்நலமுள்ள வயது வந்தோருக்கு டயேரியாவை உண்டாக்கலாம். மாற்று மருத்துவ முறைகளின் (குறிப்பாக ஆர்த்தோமாலிக்குலர் மருத்துவம்) ஆதரவாளர்கள் பின்னாளில் டயேரியா ஏற்படுவதானது அந்நிலையிலேயே உடலின் சரியான வைட்டமின் சி தேவையின் அளவைக் குறிப்பிடுகிறது எனக் கூறுகின்றனர், ஏனெனில் டயேரியாவின் நீளம்/செறிவு மதிப்பானது அதிக அளவினோடு நேரடியாக தொடர்புடையதாக உள்ளதால் இந்த நிலையிலேயே உடல் பயன்படாத பகுதியை எளிதாக வெளியேற்றுவதற்காக விட்டமினின் நீர் கரைதன்மையைப் பயன்படுத்துகிறது, இருப்பினும் இது இன்னும் தெளிவாக விவரிக்கப்படவில்லை.

அரசாங்கம் பரிந்துரைக்கும் உட்கொள்ளல் அளவுகள்

வைட்டமின் சி உட்கொள்ளலுக்கான பரிந்துரைகள் பல்வேறு தேசிய ஏஜன்ஸிகளால் அமைக்கப்பட்டுள்ளன:

• நாளொன்றுக்கு 75 மில்லிகிராம்கள்: இங்கிலாந்தின் உணவுத் தரநிலைகள் முகமை
• நாளொன்றுக்கு 45: உலக சுகாதார அமைப்பு
• 60 mg/நாள்: ஹெல்த் கனடா 2007
• நாளொன்றுக்கு 60–95 மில்லிகிராம்கள்: அமெரிக்காவின் தேசிய அறிவியல் கழகம்.

25 வயதுள்ள வயதுவந்த ஆணுக்கு ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய உயர் உட்கொள்ளல் அளவு நாளொன்றுக்கு 2,000 மில்லிகிராம்கள் என அமெரிக்கா வரையறுத்துள்ளது.

உட்கொள்ளலுக்கான மாற்றுப் பரிந்துரைகள்

பாலூட்டிகளின் இரத்த சீரத்தின் அளவுகள் ஒத்த அளவினை வயது வந்தவர்கள் அடையத் தேவையான வைட்டமின் சி அளவை சில சுயசார்புள்ள ஆராய்ச்சியாளர்கள் கணக்கிட்டுள்ளனர்:

• நாளொன்றுக்கு 400 மில்லிகிராம்கள்: லைனஸ் பாலிங் இன்ஸ்ட்டிடியூட் (Linus Pauling Institute).
• பேராசிரியர் ராக் ஆர்ட்மேன், உயிரியல் எளிய உறுப்புகளின் ஆராய்ச்சியிலிருந்து: 12 மணி நேரத்திற்கு 500 மில்லிகிராம்கள்.
• 3,000 மில்லிகிராம்கள் நாளொன்றுக்கு (அல்லது உடல்நலக் குறைவின் போது 30,000 mg) : வைட்டமின் சி ஃபவுண்டேஷன்.
• நாளொன்றுக்கு 6,000–12,000 மில்லிகிராம்கள்: தாமஸ் இ. லெவி, கொலரேடோ இண்ட்டெக்ரேட்டிவ் மெடிக்கல் செண்டர் Colorado Integrative Medical Centre).
• நாளொன்றுக்கு 6,000–18,000 மில்லிகிராம்கள்: லைனஸ் பாலின்ங்கின் தனிப்பட்ட பயன்பாடு.

ஸ்கர்வியின் சிகிச்சை மற்றும் தடுப்புக்கு வைட்டமின் சி அவசியமாகும். ஸ்கர்வி நோயானது பொதுவாக ஊட்டச்சத்துக்குறைபாடு நோயுடன் சேர்ந்தே காணப்படுகிறது; தொழில்மயமான நாடுகளில் பெரும்பாலான உணவுகளில் ஸ்கர்வியைத் தடுக்கப் போதிய வைட்டமின் சி இருக்கிறது.

வைட்டமின் சி ஓர் ஆக்ஸிஜனேற்ற எதிர்ப்பொருளாகச் செயல்படுகிறது. போதிய வைட்டமின் சி உட்கொள்ளல் என்பது உடல்நலத்திற்கு மிகவும் அவசியமாகும், ஆனால் பெரும்பாலான சந்தர்ப்பங்களில் கூடுதல் வழங்கல் தேவைப்படுவதில்லை.

விலங்கு மற்றும் நோய்ப்பரவியல் மாதிரிகளின் அடிப்படையில், அதிக வைட்டமின் சி உட்கொள்ளலானது ஈயத்தால் உண்டாக்கப்படும் நரம்பு மற்றும் தசை இயல்புப்பிறழ்ச்சிகள் தொடர்பான, குறிப்பாக புகைப்பழக்கமுள்ளவர்களில் "பாதுகாப்பு விளைவுகளை" ஏற்படுத்துகின்றன.

உடலில் உள்ள ஆக்ஸிஜனேற்றம் செய்யப்பட்ட வைட்டமின் சி-யின் வடிவமான டிஹைட்ரோஅஸ்கார்பிக் அமிலமானது நரம்பியல் குறைபாடுகளைச் சரிசெய்யலாம். மேலும் பக்கவாதம் தொடர்பான இறப்பு வீதத்தையும் குறைக்கிறது, இதற்கு அதன் மூளை-இரத்தத் தடையைக் கடக்கும் திறனே காரணமாகும். ஆனால் "ஆக்ஸிஜனேற்ற எதிர்ப்பொருள் அஸ்கார்பிக் அமிலம் (AA) அல்லது வைட்டமின் சி மூளை-இரத்த தடையைக் கடக்கும் ஆற்றலற்றவை".

ஜலதோஷத்தில் வைட்டமின் சி-யின் விளைவானது பரவலாக ஆராய்ச்சி செய்யப்பட்டு வருகிறது.

வைட்டமின் சி மிகையளவு தருதல்

சில நபர்கள் மற்றும் நிறுவனங்கள் செயற்கைச் சூழல் மற்றும் முன்காலத்திய ஆய்வுகளின் அடிப்படையில் அதிக அளவு வைட்டமின் சி-யைப் பரிந்துரைக்கின்றன இருப்பினும் பொது மக்களின் மக்கள் தொகுப்பில் அதிக அளவு உட்கொள்ளலின் விளைவுகளுக்கான பெரிய பரவலாக்கப்பட்ட மருத்துவப் பரிசோதனைகள் இதுவரை நடைபெறவில்லை. தற்போதைய உணவுக்கட்டுப்பாட்டுக் குறிப்பு உட்கொள்ளல் (DRI) அளவினைவிட அதிகமாக உட்கொண்டு அதைப் பரிந்துரைக்கும் நபர்களில் ராபர்ட் கேத்கார்ட், எவான் கேமரான், ஸ்டீவ் ஹிக்கே, இர்வின் ஸ்டோன், மேத்தியாஸ் ராத் மற்றும் லைனஸ் பாலிங் ஆகியோர் அடங்குவர். மெகாஸ்டோரேஜ் தொடர்பான விவாதங்கள், நெருங்கிய தொடர்புடைய மனிதக்குரங்குகளின் உணவுப்பழக்கம் மற்றும் வரலாற்றுக்கு முந்தைய மனித இனத்தில் இருந்திருக்க சாத்தியமுள்ள உணவுப்பழக்கத்தின் அடிப்படையிலும் அமைந்துள்ளன. மேலும் பெரும்பாலான பாலுட்டிகள் வைட்டமின் சி-க்கு உணவை நம்பியில்லாமல் தாமே உற்பத்தி செய்துகொள்ளும் திறன் பெற்றிருந்தன என்றும் அவை கூறுகின்றன.

ஸ்டோன் மற்றும் பாலிங் ஆகியோர், விலங்கின வரிசையமைப்பு உணவுப்பழக்கத்தின் அடிப்படையில் (நமது பொதுவான முன்னோர்கள் மரபணு சடுதிமாற்றம் பெற்ற போது என்ன உட்கொண்டிருப்பார்கள் என்பதை ஒத்தபடி), தினசரி வைட்டமின் சி-யின் சரியான தேவையானது நாளொன்றுக்கு 2,500 kcal தேவைப்படும் என்றும் ஒரு நபருக்கு நாளொன்றுக்கு சுமார் 2,300 மில்லிகிராம்கள் ஆகும் எனக் கணக்கிட்டனர். பாலிங் ஸ்கர்வியைத் தடுக்கப் பொதிய அளவிலானது என நிலைப்படுத்தப்பட்டிருந்த RDA ஐயும் விமர்சித்தார். ஆனால் அதிகபட்ச உடல்நலத்திற்கான பரிந்துரை அளவை விமர்சிக்கவில்லை.

அதிக அளவு வைட்டமின் சி உட்கொள்ளலானது சீரம் யூரிக் அமில அளவுகளைக் குறைக்கிறது, மேலும் இது கீல்வாதத்தின் தாழ் நிலை நிகழ்வுடன் தொடர்புடையதாக உள்ளது.

வைட்டமின் சி பல்வேறு நோய்கள் மற்றும் நோய்க்குறித்தொகுப்புகளிலும் விளைவுண்டாக்குபவையாக ஆதரிக்கப்பட்டுள்ளன. தேவையான நன்மைகளை அடைய போதிய உணவுப்பழக்க ரீதியிலான உட்கொள்ளல், வாய்வழி அதிக அளவு அல்லது சிரையுனுள் செலுத்தப்படும் முறைகள் போன்ற பல்வேறு விதமான முறைகள் பயன்படுத்தப்படலாம். இந்தக் குறைபாடுகளில் பின்வருவன அடங்கும்: ஜலதோஷம், நிமோனியா, பறவைக் காய்ச்சல், சார்ஸ், இதய நோய், எய்ட்ஸ், மதியிறுக்கம், விந்தணு எண்ணிக்கை குறைவு, வயது தொடர்பான மாஸ்குலார் டிஜெனரேஷன், உயரத்திலான குறைபாடுகள், ப்ரி-எக்ளேப்ஸியா, அமைட்ரோஃபிக் லேட்டரல் ஸ்கெலெரோசிஸ், ஆஸ்துமா, டெட்டானஸ் மற்றும் புற்றுநோய். இந்தப் பயன்கள் ஆதாரங்களால் அவ்வளவாக ஆதரிக்கப்படவில்லை மேலும் சில வேளைகளில் முரண்பட்டும் உள்ளன.

எளிய பரிசோதனைகள், சிறுநீர் மற்றும் சீரம் அல்லது இரத்த பிளாஸ்மாவில் உள்ள வைட்டமின் சி-யின் அளவுகளை அளவிட DCPIP ஐப் பயன்படுத்துகின்றன. இருப்பினும், இது உடலில் சேமிக்கப்பட்டுள்ள வைட்டமின் சி-யின் அளவை விட உணவு மூலம் உட்கொள்ளப்படும் அளவையே காண்பிப்பதாக உள்ளது. இரத்த வெள்ளையணுக்கள் மற்றும் திசுவில் உள்ள வைட்டமின் சி சேகரிப்பு அளவுகளைத் தீர்மானிக்க மீள் கட்ட உயர் செயல்திறனுள்ள திரவ குரோமேட்டோகிராஃபி பயன்படுத்தப்படுகிறது.

சீரம் அல்லது இரத்த பிளாஸ்மா அளவுகள் சர்க்கேடியன் இசைவு அல்லது குறுகிய கால உணவுப்பழக்க மாற்றங்கள் ஆகியவற்றைப் பொறுத்து அமைகின்றன. திசுக்களில் உள்ளவையோ அதிக நிலைத்தன்மை கொண்டவையாக உள்ளன மற்றும் உயிரிக்குள்ளான அஸ்கார்பேட் கிடைக்கும் தன்மையின் சிறப்பான வாய்ப்பையும் வழங்குவது கவனிக்கப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும் வெகு சில மருத்துவமனை பரிசோதனைக் கூடங்களே இது போன்ற விவரமான பகுப்பாய்வுகளை நிகழ்த்த போதிய உபகரண வசதிகளையும் பயிற்சியையும் கொண்டுள்ளன. மேலும் அவற்றுக்கும் மாதிரிகளை பகுப்பாய்வு செய்ய சிறப்பு பரிசோதனைக் கூடங்கள் தேவைப்படுகின்றன.

பொதுவான பக்க விளைவுகள்

ஒப்பீட்டில் வைட்டமின் சி-யின் அதிக உட்கொள்ளல் அஜீரணத்தை விளைவிக்கலாம் குறிப்பாக வெறும் வயிற்றில் உட்கொள்ளும் போது இது ஏற்படும்.

உடல்நலமுள்ள நபர்களில், வைட்டமின் சி-யானது அதிக அளவில் உட்கொள்ளப்படும் போது டயேரியாவை உண்டாக்கும். ஒரு சோதனையில் 6 கிராம்கள் வரையிலான அஸ்கார்பிக் அமிலம் 29 குழந்தைகளுக்கும் பாலர் பள்ளி மற்றும் பள்ளியில் படிக்கும் 93 சிறார்க்கும் 20 பெரியவர்களுக்கும் 1400 க்கும் அதிகமான நாட்களுக்கு வழங்கப்பட்டது. அதிக அளவு உட்கொள்ளப்படும் போது, வயதுவந்தோர் ஐந்து பேர் மற்றும் நான்கு குழந்தைகளில் நச்சு உற்பத்தியாக்கம் காணப்பட்டது. வயதுவந்தோரில் குறிகள் மற்றும் அறிகுறிகளாவன குமட்டல், வாந்தி, டயேரியா, முகம் சிவத்தல், தலைவலி, சோர்வு மற்றும் தூக்கத்தில் தொந்தரவு ஆகியனவாகும். தோல் தடித்தலானது குழந்தைகளில் ஏற்பட்ட பிரதான நச்சு வினையாகும்.

ஏற்படக்கூடிய பக்க விளைவுகள்

வைட்டமின் சி இரும்பு உறிஞ்சுதலை அதிகரிக்க, இரும்பு விஷமாகுதல் மக்களுக்கு ஓர் விஷயமாக அறிதான இரும்பு அதிகச் சுமை ஒழுங்கற்றதன்மைகளால், ஹேமோக்ரோமாடோசிஸ் போன்றவைகளால் ஏற்படலாம். ஓர் மரபியல் நிலை என்சைம் க்ளூக்கோஸ்-6-பாஸ்பேட் டிஹைட்ரோஜெனெஸ் (G6PD) பற்றாக்குறை மட்டத்தை விளைவிக்கும் போது பாதிப்படைபவர்கள் ஹெமோலிடிக் அனீமியாவைக் கொள்ள உருவாக்கலாம். அதற்கு முன் வைட்டமின் சி யின் மிக அதிகமாக சொட்டுக்கள் குறிப்பிட்டளவு பொருட்களை உணவாக உட்செலுத்தப்படுதலை விளைவிக்கலாம்.

ஒரு நீண்ட கால நம்பிக்கையாக முக்கிய மருத்துவ சமூகத்தினர் மத்தியில் நிலவுவதானது, வைட்டமின் சி சிறுநீரக கற்களை ஏற்படுத்துகின்றதென்பது, சிறிதளவே அறிவியல் அடிப்படையானது. எனினும் சமீபக் கால ஆய்வுகள் ஓர் உறவுமுறையை கண்டுபிடித்துள்ளன, ஓரு தெளிவான இணைப்பினை அஸ்கார்பிக் அமிலத்தின் உட்கொள்ளலுக்கும் சிறுநீரக கல் உருவாவதற்கும் இடையிலானதை பொதுவாக நிறுவவில்லை. சில விஷயங்கள் நோயாளிகளுக்கு இருப்பதானது ஓக்ஸாலேட் படிமங்கள் மற்றும் ஓர் வைட்டமின் சி சொட்டுக்களின் உயர் பயன்பாட்டு வரலாற்றுடன் தெரிவிக்கின்றன. சாத்தியப்படக்கூடிய இணைப்பு பற்றிய விவாதங்கள் இதுபோன்ற கட்டுரைகளில் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன.

எலிகள் மீதான ஆய்வு ஒன்றில், கர்ப்பத்தின் முதல் மாதத்தின் போது வைட்டமின் சி யின் உயர் சொட்டுக்கள் உடல் லுடெயுமிலிருந்து (luteum) ப்ரொஜெஸ்டெரோனின் (Progesterone) உற்பத்தியை ஒடுக்கலாம். ப்ரோஜெஸ்டெரோன், கர்ப்பத்தை பராமரிக்கத் தேவையானது, முதல் சில வாரங்களுக்கு உடல் லுடேயும்மினால், கொப்புழ்க்கொடி (placenta) உருவானதானது அதன் சொந்த வளத்தை போதுமான அளவு உற்பத்தி செய்து கொள்ளும் வரை உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது. உடல் லுடெயும்மின் இந்தச் செயற்பாட்டை தடுப்பதன் மூலம் வைட்டமின் சி (1000+ மில்லி கிராம்) யின் உயர் சொட்டுக்கள் ஓர் முன் கூட்டிய கர்ப்பக் கலைப்பை தூண்ட கருத்தாக்கம் செய்யப்படுகிறது. முதல் டிரைமெஸ்டரின் முடிவில் தன்னிச்சையாக கர்ப்ப கலைப்பிற்கு ஆளாகும் மகளிர் குழுவில், வைட்டமின் சி யின் சராசரி மதிப்பீடுகள் குறிப்பிடத் தகுந்த உயர்ந்த விகிதத்தில் கர்ப்பக் கலைப்புக் குழுவில் உள்ளது. இருப்பினும், ஆசிரியர்கள் சொல்லச் செய்வது:'இது சாதாரண இணைப்பின் சாட்சியமாக விவரிக்கப்பட இயலாது.' இருப்பினும், முந்தைய ஆய்வான 79 மகளிர் முன்னர் நடந்த தன்னிச்சையான அல்லது பழக்கமான கர்ப்பக் கலைப்பு, ஜாவெர்ட் மற்றும் ஸ்டாண்டர் (1943) 91% வெற்றியை 33 நோயாளிகளுடனானது வைட்டமின் சியை பயோஃப்ளாவோனோட்ஸ் மற்றும் வைட்டமின் கேவுடன் (மூன்று கருக்கலைப்புக்கள் மட்டுமே) இணைந்து பெற்றவர்களாவர், 46 நோயாளிகளில் வைட்டமின்களை பெறாதவர்கள் அனைவரும் கருகலைப்பிற்குள்ளாயினர்.

சமீபத்திய எலி மற்றும் மனித ஆய்வுகள் கூறுவதானது உடற் பயிற்சித் திட்டத்தில் வைட்டமின் சி உபரியைச் சேர்ப்பது நீடித்த தகுதியை தடுப்பதன் மூலம் மிடோகோண்டிரியா உற்பத்தியில் குறைவினை ஏற்படுத்தலாம்.

அதிகச் சொட்டுக்களுக்கான வாய்ப்பு

முன்பு விவாதித்தது போன்று வைட்டமின் சி கருதத்தக்களவில் குறைவான விஷத்தன்மையை வெளிக்காட்டுகிறது. எலிகளில் எல் டி₅₀ (மக்கட் தொகையில் 50% பேரை கொல்லக் கூடிய சொட்டு) உடல் எடை பொதுவாக ஒரு கிலோகிராமிற்கு 11.9 கிராம்களாக வாய் வழியாக எடுக்கப்படும் போது ஒப்புக்கொள்ளப்படுகிறது. மனிதர்களில் எல் டி₅₀ அறியப்படாமலுள்ளது, மருத்துவ நெறிமுறைகளுக்குட்பட்டு நோயாளிகளை கெடுதல் அபாயத்திற்குட்படுத்துவதை தடுக்கப் புரிவதாகும். இருப்பினும் அனைத்து பொருள்களும் இவ் வழியில் பரிசோதிக்கப்படுகையில் எல் டி₅₀ மனிதர்களின் விஷத்தன்மைக்கு ஓர் அதன் வழிகாட்டியாக எடுத்துக் கொள்ளப்படுகிறது மேலும் இதனை முரண்படுத்தும் எந்தவொரு புள்ளி விபரமும் காணப்படவில்லை.

 

வளமிகுந்த இயற்கை ஆதாரங்களாவன பழங்கள் மற்றும் காய்கறிகளாகும். அவற்றிலும் காகடு ப்ளம் (Kakadu plum) மற்றும் காமு காமு பழம் (camu camu fruit) வைட்டமினின் உயர் குவித்தலைக் கொண்டுள்ளது. இது சில இறைச்சித் துண்டுகளில் குறிப்பாக குடலில் இருக்கிறது. வைட்டமின் சி மிகப் பரவலாக எடுத்துக் கொள்ளப்படும் ஊட்டச் சத்து உபரியாகும். மேலும் மாத்திரைகள், திரவ கலப்புகள், காப்ஸ்யூல்களின் கிரிஸ்டல்கள் அல்லது கிறிஸ்டல்கள் உள்ளிட்ட பல்வேறு வடிவங்களில் கிடைக்கிறது.

வைட்டமின் சி சோடியம்-அயன் சார்பு கால்வாய் பயன்பாடு மூலம் குடல்களால் உறிஞ்சப்படுகின்றன. அது குடலுக்கு க்ளூக்கோஸ்-புறத் தூண்டுதல்களுக்குரிய மற்றும் க்ளூக்கோஸ்-புறத் தூண்டுதலற்ற வழிமுறைகள் மூலம் கடத்தப்படுகிறது. குடலிலோ அல்லது இரத்தத்திலோ அதிகளவிலான சர்க்கரை காணப்படுவது உறிஞ்சுதலை தாமதப்படுத்தலாம்.

தாவர மூலங்கள்

பொதுவாக தாவரங்கள் வைட்டமின் சி-க்கு ஒரு நல்ல மூலமாக இருந்தாலும் தாவரங்களிலிருந்து வரும் உணவுப் பொருட்களில் வைட்டமின் சியின் அளவு பின்வரும் காரணங்களைப் பொருத்திருக்கிறது: தாவரத்தின் குறிப்பிட்ட வகை, மண் வளத்தின் நிலை, அது வளர்ந்த தட்பவெப்ப சூழ்நிலை, அது பறிக்கப்பட்ட நேரத்திலிருந்து சென்ற காலம், சேமிப்பு நிலைகள் மற்றும் தயாரிக்கும் முறைகள்.

பின்வரும் அட்டவணை வெவ்வேறு பச்சை தாவரங்களில் ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும்போது காணப்படும் ஏராளமான வைட்டமின் சி அளவுகளைக் காண்பிக்கிறது. இந்த அட்டவணை தோராயமான மதிப்பீடுகளையே அளிக்கிறது. சில தாவரங்கள் பச்சையாக இருக்கும்போது பகுப்பாய்வு செய்யப்பட்டன. மற்றவை காயவைக்கப்பட்டு (இதனால் வைட்டமின் சி, போன்ற தனி உட்பொருட்களின் செறிவு செயற்கையாகக் கூட்டப்பட்டது) பகுப்பாய்வு செய்யப்பட்டன. இவ்வாறு செய்ததால், இந்த தரவு சாத்தியமான வேறுபாடு உடையதாகவும் ஒப்பிடுவதற்கு சிரமத்தையும் அளித்தது. இந்த மதிப்பானது பழம் அல்லது காய்கறியின் ஒவ்வொரு 100 கிராமில் காணப்படும் வைட்டமின் சியின் அளவு மில்லிகிராம்களில் அளிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த மதிப்பானது பல அதிகாரப்பூர்வ ஆதாரங்களிலிருந்து மட்டமாக்கப்பட்ட சராசரியாகும்.

விலங்கியல் மூலங்கள்

 

மிக ஏராளமான விலங்கினங்களும் தாவர இனங்களும் தங்களுடைய சொந்த வைட்டமின் சியை தொகுக்கின்றன. இதனால் அனைத்து விலங்கியல் பொருட்கள் இல்லையென்றாலும் சில உண்ணக்கூடிய வைட்டமின் சி மூலங்களாகின்றன.

வைட்டமின் சி இருப்பதிலேயே கல்லீரலில் தான் மிக அதிகமாக காணப்படுகிறது. தசையில் மிகக் குறைவாக தான் காணப்படுகிறது. மேற்கத்திய மனித உணவுமுறைகளில் தசைப்பகுதியே முக்கியமாக உட்கொள்ளப்படுவதால், விலங்கியல் பொருட்கள் வைட்டமின் சி-க்கு ஒரு நம்பகமான மூலமாக எண்ணப்பட முடியாது. வைட்டமின் சி தாய்ப்பாலில் காணப்படுகிறது. பசுவின் பச்சையான பாலில் குறைந்த அளவுகளில் காணப்படுகிறது. [[[பாச்சர்முறையில்] பதப்படுத்தப்பட்ட பாலில்]] மிகச் சிறிதளவே காணப்படுகிறது. அனைத்து மிகுதியான வைட்டமின் சியும் சிறுநீர் மண்டலத்தின் வழியாக வெளியேற்றப்படுகிறது.

பின்வரும் அட்டவணையானது விலங்குகளிலிருந்து வரும் உணவின் ஒவ்வொரு 100 கிராமில் ஒப்பிட்டுப் பார்க்கப்படும்போது ஏராளமாகக் காணப்படும் வைட்டமின் சியின் அளவு மில்லிகிராம்களில் அளிக்கப்பட்டுள்ளது:

உணவு தயாரிப்பு

வைட்டமின் சி சில நிலைகளில் வேதியியல் முறையில் உருச்சிதைகிறது. இதில் பல உணவு சமைக்கும்போது நேர்கிறது. உணவுப் பொருட்கள் சேமிக்கப்படுகின்ற வெப்பநிலைக்கேற்ப , அவைகளில் வைட்டமின் சியின் செறிவு முறையே குறைகிறது. சமைக்கும் போது உணவுப்பொருட்களில் சுமார் 60% வைட்டமின் சி குறைந்துவிடுகிறது. இது அதிகரித்த நொதிசார்ந்த சேதத்தினால் ஓரளவு நேரலாம். கொதிவெப்பநிலைக்குக் குறைவாக எட்டும்போது இது குறிப்பிடத்தக்க அளவுக்கு அதிகரிக்கலாம். நீண்ட நேரம் சமைப்பதாலும் இது அதிகரிக்கலாம். உருச்சிதைலுக்கு துணையூக்கியாக இருக்கும் செம்பு உணவு பாத்திரங்களினாலும் இது அதிகரிக்கலாம்.

உணவில் வைட்டமின் சி இழக்கப்படுவதற்கு நீர்க்கசிதலும் ஒரு காரணமாக இருக்கிறது. தண்ணீரில்-கரையக்கூடிய இந்த வைட்டமின் சமையல் தண்ணீரில் கரைந்துவிடுகிறது. இது தண்ணீர் பிற்பாடு உண்ணப்படாமல் வெளியே ஊற்றப்பட்டுவிடுவதால் வைட்டமின் சியும் அந்த தண்ணீருடனேயே வெளியேறிவிடுகிறது. எனினும் வைட்டமின் சி அனைத்து காய்கறிகளிலும் ஒரே விகிதத்தில் கசிவது கிடையாது; பிராக்கலி (broccoli) என்றழைக்கப்படும் ஒரு வகைப் பச்சைப் பூக்கோசு வைட்டமின் சியை அதிகப்பட்சமாக தக்கவைத்துக்கொள்வதாக ஆராய்ச்சிக் காண்பிக்கிறது. குளிர்சாதனப்பெட்டியில் சில நாட்கள் வைப்பதால் புதிதாக-வெட்டப்பட்ட பழங்கள் குறிப்பிடத்தக்க ஊட்டச்சத்துப் பொருட்களை இழப்பதில்லையென்றும் ஆராய்ச்சிக் காண்பித்திருக்கிறது.

வைட்டமின் சி துணை சேர்க்கைகள்

வைட்டமின் சி தான் இருப்பதிலேயே மிகவும் பரவலாக எடுக்கப்படும் உணவு துணை சேர்க்கையாகும். கேப்லட்கள் (கரையக்கூடிய மேற்பூச்சுடன் இருக்கும் வழுவழுப்பான பொதிமருந்துகள்), மாத்திரைகள், பொதிமருந்துகள், குடிபானத்தில் கரையும் பொட்டல வடிவம், கூட்டு-வைட்டமின் சூத்திரங்கள், கூட்டு ஆண்டி-ஆக்ஸிடண்ட் சூத்திரங்கள் மற்றும் படிகத்தூள்கள் உட்பட பல்வேறு வடிவங்களில் இது கிடைக்கப்பெறுகிறது. குறிக்கப்பட்ட நேரங்களுக்கு வெளியாகும் வடிவங்களும் உள்ளன. இதைப் போன்று க்வெர்செடின், ஹெஸ்பெரிடின் மற்றும் ரூடின் போன்ற பையோஃபிளவநாய்டுகளுள்ள (bioflavonoids) கலவைகளாகவும் கிடைக்கப்பெறுகிறது. மாத்திரை மற்றும் பொதிமருந்து வடிவங்கள் 25மிகி முதல் 1500மிகி வரை காணப்படுகின்றன. 300கி முதல் 1 கிலோ தூள் (ஒரு தேக்கரண்டி வைட்டமின் சி படிகங்கள் 5000 மில்லிகிராமுக்கு சமம்) வரையுள்ள புட்டிகளில் வைட்டமின் சி படிகங்கள் (அஸ்கார்பிக் அமிலமாக) கிடைக்கப்பெறுகின்றன.

செயற்கை தொகுப்புமுறைகள்

வைட்டமின் சி இரண்டு முக்கிய வழிகளில் குளுக்கோஸிலிருந்து பெறப்படுகிறது. 1930களில் உருவாக்கப்பட்ட ரீஷ்ஸ்டேய்ன் முறையில் (Reichstein process) ஒரு ஒற்றை முன் - நொதித்தலை தொடர்ந்து ஒரு முழுவதுமான வேதியியல் வழி பின்பற்றப்படுகிறது. நவீன இரண்டு-படி நொதித்தல் முறையில் பிந்தைய வேதியியல் கட்டநிலைகளுக்குப் பதிலாக கூடுதல் நொதித்தல் பயன்படுத்தப்படுகிறது. இது முதலில் 1960களில் சீனாவில் உருவாக்கப்பட்டது. இரண்டு செயல்முறைகளும் அளிக்கப்பட்ட குளுக்கோஸில் சுமார் 60% வைட்டமின் சியை அளிக்கின்றன.

ஸ்காட்டிஷ் கிராப் ரிசர்ச் இன்ஸ்டிடியூட் வைட்டமின் சியை ஒரே நொதித்தல் படியில் காலக்டாஸிலிருந்து தொகுத்து ஒரு வகை காடியை (ஈஸ்ட்) உருவாக்க முயற்சிக்கிறது. இந்த தொழில்நுட்பம் வைட்டமின் சி உற்பத்தி செய்யும் செலவுகளை வெகுவாக குறைக்க எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.

உலகம் முழுவதும் தொகுக்கப்பட்ட வைட்டமின் சி ஒவ்வொரு வருடமும் சுமார் 110,000 டன்கள் உற்பத்தி செய்யப்படுகிறதென்று தற்போது அனுமானிக்கப்படுகிறது. BASF/டகேடா, DSM, மெர்க் மற்றும் பீப்புல்ஸ் ரிபப்ளிக் ஆஃப் சைனாவின் சைனா ஃபார்ம்ஸ்யூடிக்கல் குரூப் லிமிடட் ஆகியோர் முக்கிய உற்பத்தியாளர்களாக உள்ளனர். அமெரிக்க மற்றும் ஐரோப்பிய உற்பத்தியாளர்களை விட சீனாவில் விலை குறைவாக உள்ளதால் அது உலகின் பெரிய வழங்குனராக உருவெடுத்துவருகிறது. 2008 ஆம் ஆண்டிற்குள், சீனாவின் வலுவான விலை போட்டிக்கு வெளியே ஸ்காட்லாந்திலுள்ள DSM ஆலை மட்டுமே இயங்கிக் கொண்டிருந்தது. 2008 ஆம் ஆண்டில் வைட்டமின் சியின் உலகளாவிய விலை வெகுவாக அதிகரித்தது. இது இரண்டு காரணங்களால் நேர்ந்தது. ஒன்று அடிப்படை உணவு விலைகள் அதிகரித்தல். மற்றொன்று ஒலிம்பிக் விளையாட்டுகளின் காரணமாக சீனாவின் மாசுபடுத்தும் தொழிற்சாலைகளை மூடுவதன் ஒரு பகுதியாக பீஜிங்கிற்கு அருகே இருந்த ஷிஜியாசுவாங்கில் இரண்டு சீன ஆலைகள் மூடப்பட வேண்டியிருக்குமென்ற எதிப்பார்ப்பாகும்.

உணவுச்சத்து வலுவூட்டல்

2005 ஆம் ஆண்டின் அடிஷன் ஆஃப் வைட்டமின்ஸ் அண்ட் மினரல்ஸ் டு ஃபுட் (உணவுப்பொருட்களுக்கு வைட்டமின்களும் கனிமங்களும் சேர்ப்பது) என்ற வழிகாட்டி ஆவணத்தில் ஹெல்த் கனடா அப்ஸ்கார்பேட்டுடன் உணவுச்சத்து வலுவூட்டலின் விளைவை மதிப்பாய்வு செய்தது. ஹெல்த் கனடா அப்ஸ்கார்பேட்டை ‘அபாய வகுப்பு ஏ ஊட்டச்சத்துக்கள்’ என்ற பிரிவில் வரையறுத்தது. இதன் அர்த்தம் என்னவென்றால் இந்த ஊட்டச்சத்துப்பொருள் எடுக்க ஒரு அதிகப்பட்ச அளவு நிர்ணயிக்கப்படுகிறது. ஆனால் பாதுகாப்பான அளவுகள் என்று ஒரு குறுகிய வீச்சும் அளிக்கப்படுகிறது. இந்த வீச்சைத் தாண்டி அதிகப்பட்ச அளவை எட்டும் வரை தீவிரமல்லாத முக்கியமான எதிரிடை விளைவுகள் நேரிடலாம். ஒரு உணவு வைட்டமின் சி தரக்கூடியதென்று கூறப்படுவதற்கு குறைந்தப்பட்சம் 3மிகி அல்லது 5% RDI இருக்க வேண்டுமென்று ஹெல்த் கனடா பரிந்துரைத்தது. “பிரமாதமான வைட்டமின் சி மூலம்” என்று கருதப்படுவதற்கு அதிகப்பட்ச வலுவூட்டலாக 12 மிகி (20% RDI) நிர்ணயிக்கப்பட்டது.

புத்தகங்கள்

• Linus Pauling (1976). Vitamin C, the Common Cold, and the Flu. W H Freeman & Co. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0716703610. இணையக் கணினி நூலக மையம்:2388395. 
• Ewan Cameron (Vitamin C); Linus Pauling, (1979). Cancer and Vitamin C. Pauling Institute of Science and Medicine. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0393500004. இணையக் கணினி நூலக மையம்:5788147. https://archive.org/details/cancervitaminc00came. 
• Clemetson, C.A.B (1989). Vitamin C. Boca Raton, Florida: CRC Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-8493-4841-2. இணையக் கணினி நூலக மையம்:17918592 165609070 17918592. https://archive.org/details/vitaminc0001clem.  கைப்பிரதி - தொகுப்புகள் I, II, III.

• Jane Higdon, "Vitamin C", Micronutrient Information Center, Linus Pauling Institute
• U.S. Patent 52,78,189  — "வழியடைப்பு இருதய மற்றும் இரத்தக் குழாய் நோய் தடுப்பு மற்றும் சிகிச்சை அக்ஸசர்பேட் மற்றும் பொருட்கள் அவை லிப்போப்ரோட்டீன் இணைப்பு (அ)", க்ண்டுபிடிப்பாளர்கள்:மாத்தையாஸ் டபிள்யு.ராத் மற்றும் லினுஸ் சி.பாலிங்.
• வைட்டமின் சி பரணிடப்பட்டது 2006-07-01 at the வந்தவழி இயந்திரம் இங்கிலாந்து உணவு தரநிலை முகமை
• Naidu KA (2003). "Vitamin C in human health and disease is still a mystery? An overview". Nutrition journal 2: 7. doi:10.1186/1475-2891-2-7. பப்மெட்:14498993. பப்மெட் சென்ட்ரல்:201008. http://www.nutritionj.com/content/2/1/7. 
• வைட்டமின் சி தேவைகள்: உயர்ந்தபட்ச உடல் நல நன்மைகள் எதிர் அதிகமருந்த உட்கொள்ளல் — ஓர் மிதமான மருந்தளவு ஆதரிப்புத் தளம்
• வைட்டமின் சி தகவல் அமெரிக்க மெட்லைன்ப்ளஸ் உடல் நலத் தகவல்