Abiogenese

Alhoewel die besonderhede van hierdie proses nog onbekend is, is die heersende wetenskaplike hipotese dat die oorgang van nie-lewende na lewende entiteite nie 'n enkele gebeurtenis was nie, maar 'n evolusionêre proses van toenemende kompleksiteit wat molekulêre selfreplikasie, selfsamestelling, outokatalise, en die opkoms van selmembrane behels het. Alhoewel die voorkoms van abiogenese nie omstrede is onder wetenskaplikes nie, word die moontlike meganismes daarvan swak verstaan. Daar is verskeie beginsels en hipoteses vir hoe abiogenese kon plaasgevind het.

Moet nie met Biogenese verwar word nie.

Die studie van abiogenese het die doel om vas te stel hoe chemiese reaksies aanleiding gegee het tot lewe onder toestande wat opvallend verskil van dié op die Aarde vandag. Dit gebruik hoofsaaklik idees uit biologie, chemie en geofisika, met meer onlangse benaderings wat 'n sintese van al drie probeer maak sowel as astrobiologie, biochemie, biofisika, geochemie, molekulêre biologie, oseanografie en paleontologie.

Lewe funksioneer deur die gespesialiseerde chemie van koolstof en water, en bou grootliks op vier sleutelfamilies van chemikalieë: lipiede (selmembrane), koolhidrate (suikers, sellulose), aminosure (proteïenmetabolisme) en nukleïensure (DNS en RNS). Enige suksesvolle teorie van abiogenese moet die oorsprong en interaksies van hierdie klasse molekules verduidelik. Baie benaderings tot abiogenese ondersoek hoe selfrepliserende molekules, of hul komponente, ontstaan ​​het. Navorsers dink oor die algemeen dat die huidige lewe van 'n RNS-wêreld begin het. Die skrywers van "The Origin of an RNA world" sê "Die voorstel dat lewe op aarde uit 'n RNS-wêreld ontstaan het, word algemeen aanvaar." Daar is ander selfrepliserende molekules wat RNS moontlik voorafgegaan het en ook kandidate kan wees.

Die klassieke Miller-Urey-eksperiment van 1952 en soortgelyke navorsing het getoon dat die meeste aminosure, die chemiese bestanddele van die proteïene wat in alle lewende organismes gebruik word, uit anorganiese verbindings gesintetiseer kan word onder toestande wat bedoel is om dié van die vroeë Aarde te herhaal. Verskeie eksterne energiebronne kan hierdie reaksies veroorsaak het, insluitend weerlig en bestraling. Ander benaderings (bv. die "metabolisme-eerste"-hipoteses) fokus daarop om te verstaan ​​hoe katalise in chemiese stelsels op die vroeë Aarde die voorlopermolekules kon verskaf het wat nodig is vir selfreplikasie.

Die Aarde bly die enigste plek in die heelal wat bekend is om lewe te huisves, en fossielbewyse van die Aarde lig die meeste studies van abiogenese in. Die ouderdom van die Aarde is 4,54 miljard jaar; die vroegste onbetwiste bewyse van lewe op Aarde dateer van ten minste 3,5 miljard jare gelede. In 2017 is moontlike bewyse van vroeë lewe op land gevind in 3,48 miljard jaar oue geiseriet en ander verwante mineraalafsettings (dikwels gevind rondom warmwaterbronne en geisers) wat in die Pilbara-kraton van Wes-Australië ontbloot is. Ander ontdekkings dui daarop dat lewe moontlik selfs vroeër op Aarde verskyn het. Mikrofossiele (gefossileerde mikroörganismes) binne hidrotermiese ventilasie-neerslae, gevind in rotse in Quebec, Kanada, wat in 2017 gedateer is tot tussen 3,77 en 4,28 miljard jaar oud mag die oudste rekord van lewe op Aarde huisves. Dit was kort ná die vorming van die oseaan 4,4 miljard jare gelede.

Die NASA-strategie oor abiogenese poog om interaksies, intermediêre strukture en funksies, energiebronne en omgewingsfaktore te identifiseer wat bygedra het tot die diversiteit, seleksie en replikasie van evolueerbare makromolekulêre stelsels. Die koms van polimere wat kon repliseer, genetiese inligting stoor en eienskappe toon onderhewig aan seleksie was waarskynlik 'n kritieke stap in die opkoms van prebiotiese chemiese evolusie.

• Biogenese
• Biogenetiese wet
• Geskiedenis van die Aarde#Oorsprong van lewe

• Altermann, Wladyslaw (2009). "Introduction: A Roadmap to Fata Morgana?". In Seckbach, Joseph; Walsh, Maud (reds.). From Fossils to Astrobiology: Records of Life on Earth and the Search for Extraterrestrial Biosignatures. Cellular Origin, Life in Extreme Habitats and Astrobiology (in Engels). Vol. 12. Dordrecht, the Netherlands; London: Springer Science+Business Media. ISBN 978-1-4020-8836-0. LCCN 2008933212.
• Dalrymple, G. Brent (2001). "The age of the Earth in the twentieth century: a problem (mostly) solved". In Lewis, C.L.E.; Knell, S.J. (reds.). The Age of the Earth: from 4004 BC to AD 2002. pp. 205–221. Bibcode:2001GSLSP.190..205D. doi:10.1144/gsl.sp.2001.190.01.14. ISBN 978-1-86239-093-5. LCCN 2003464816. OCLC 48570033. S2CID 130092094.
• Dyson, Freeman (1999). Origins of Life (in Engels) (Revised uitg.). Cambridge, UK; New York: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-62668-2. LCCN 99021079.
• Fry, Iris. The emergence of life on Earth : a historical and scientific overview (in Engels). New Brunswick, N.J.: Rutgers University Press. ISBN 0-8135-2739-2. OCLC 41090659.
• Leslie Orgel|Leslie E. Orgel: Prebiotic Chemistry and the Origin of the RNA World. In: Critical Reviews in Biochemistry and Molecular Biology. Band 39, 2004, S. 99–123, doi:10.1080/10409230490460765 (online)
• Oparin, Aleksandr Ivanovich (1938). The Origin of Life. Phoenix Edition Series (in Engels). Vertaal deur Morgulis, Sergius (2de uitg.). Mineola, New York: Courier Corporation (published 2003). ISBN 978-0486495224.
• Voet, Donald; Voet, Judith G. (2004). Biochemistry (in Engels). Vol. 1 (3de uitg.). New York: John Wiley & Sons. ISBN 978-0-471-19350-0. LCCN 2003269978.
• Yarus, Michael (2010). Life from an RNA World: The Ancestor Within (in Engels). Cambridge, MA: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-05075-4. LCCN 2009044011.