Biofisika

Soos enige veld wat raakpunte met verskeie dissiplines het, is dit moeilik om te bepaal presies waar dit begin en waar dit eindig. Enersyds oorvleuel dit met molekulêre biologie en fisiese biochemie, en andersyds met selbiologie en fisiologie. Dit het as 'n afsonderlike dissipline in die 1950's 'n bloeitydperk beleef met die snelle invloei van fisici en hul tegnieke in die biologie. Die voorbeelde wat hieronder verskaf word, is enkele belangrikes van die uitwerking wat fisiese denkmetodes op die studie van biologiese stelsels gehad het.

Teen die middel van die twintigste eeu het moderne fisika in 'n wye reeks toepassings sukses begin behaal. Die omvang daarvan het vertikaal uitgebrei vanaf die ondenkbaar klein binnekant van die kern tot die onbegrypbare eindeloosheid van die heelal. Fisika het terselfdertyd egter ook 'n kragtige horisontale uitwerking op ander vertakkings van die wetenskap gehad - dikwels dmv nuwe instrumentasie - asook op tegnologie. Fisiese metodes het vir biologie opvallende resultate opgelewer. Die ontdekking van die dubbele heliks van die DNS, ontbloot deur die generasie van X-straalbeelde van gekristalliseerde DNS, is sekerlik die mees opvallende voorbeeld wat 'n revolusie in genetika teweeggebring het. Sedertdien kon die meganismes van oorerwing in tasbare, stoflike terme verstaan en uiteindelik selfs gemanipuleer word. Nog 'n baie belangrike voorbeeld is kernmagnetiese resonansiebeelding, wat die vermoë het om chemiese beelde van selle, weefsel en selfs volledige liggame te verkry.

• Wiki Afrikaans  Wiki Commons het meer media in die kategorie Biofisika.

  Hierdie artikel is ’n saadjie. Voel vry om Wikipedia te help deur dit uit te brei.