Objektieflens

Dit kan lense of spieëls wees, of ’n verskeidenheid van verskillende optiese elemente. Dit word gebruik in mikroskope, teleskope, kameras, skyfieprojektors, CD-spelers en baie ander optiese instrumente.

Die objektieflens van ’n mikroskoop is die een aan die onderkant naby die monster waarna gekyk word. Eenvoudig gestel, is dit ’n kragtige vergrootglas met ’n baie kort fokusafstand. Dit word gestel sodat dit baie na aan die monster is sodat lig vanaf die monster in die mikroskoopbuis gefokus word. Die objektief self is gewoonlik ’n silinder wat een of meer lense bevat wat gewoonlik van glas gemaak is; die funksie daarvan is om lig van die monster te versamel.

’n Tipiese mikroskoop het verskeie objektieflense met verskillende fokusafstande wat aan ’n ronde houer vasgeskroef is; dié kan gedraai word om die verlangde lens te vind.

Kameralense (waarna gewoonlik verwys word as fotografiese objektieflense, eerder as bloot objektieflense) moet ’n groot fokusvlak dek en bestaan dus uit ’n aantal optiese lenselemente om optiese afwykings reg te stel. In projektors dien objektieflense die teenoorgestelde doel as in kameras; lense dek ’n groot beeldvlak en projekteer dit oor ’n afstand op ’n ander oppervlak.

•  
  ’n Fotografiese objektieflens met ’n fokusafstand van 50 mm, lensopening 1:1,4.
•  
  Die objektief van ’n 35 mm-rolprentprojektor (fokusafstand 400 mm).
•  
  Twee Leica-mikroskoop-objektieflense; links 100×, regs 40×.
•  
  Die gesegmenteerde opbjektiefspieël van die W.M. Keck-teleskoop.