Prei

Die eetbare deel van die plant is 'n bondel blaarskedes wat soms verkeerdelik 'n stam of steel genoem word. Die geslag Allium bevat ook die ui, knoffel, sjalot, scallion, sprietui, en Chinese ui.

Histories is baie wetenskaplike name vir preie gebruik, maar word nou almal behandel as kultivars van A. ampeloprasum . Die naam 'preie' ontstaan uit die Oud-Engelse woord leac, waaruit die moderne Engelse naam "garlic" (knoffel) ook spruit. Drie nouverwante groente, olifantknoffel, kurrat en persiese prei of tareh, is ook kultivars van A. ampeloprasum, hoewel hulle in hul gebruik as voedsel verskil.

Eerder as om 'n stywe bol soos die ui te vorm, produseer die preie 'n lang silinder van gebundelde blaarskede wat oor die algemeen gebalanseer word deur grond rondom hulle op te hark. Dit word dikwels as klein saailinge in bakkies verkoop wat vroeg in die kweekhuise begin word, en sodra die weer dit toelaat, geplant word. Sodra hulle in die tuin gevestig is, is preie gehard; gedurende die winter kan baie variëteite in die grond gelaat word om geoes te word soos nodig.

Prei kultivars kan as 'n enkele kultivargroep behandel word, byvoorbeeld as A. ampeloprasum 'Prei-groep'. Die kultivars kan op verskillende maniere onderverdeel word, maar die algemeenste soorte is 'somerprei' wat bedoel is vir die oes gedurende die geplante seisoen, en oorwinterende preie wat bedoel is om geoes te word in die lente van die volgende jaar. Somer-soorte is gewoonlik kleiner as oorwintertipes; oorwintertipes is oor die algemeen sterker gegeur.

Preie kan maklik van saad gekweek word en verdra dit om in die veld te staan vir 'n latere oes, wat tot ses maande vanaf planttyd plaasvind. Die grond waarin dit gekweek word, moet los wees en goed dreineer; preie kan in dieselfde streke as uie gekweek word. Preie bereik gewoonlik volwassenheid in die herfsmaande. Preie kan vroeg gebundel en geoes word as hulle ongeveer 'n vinger of potloodgrootte het, of hulle kan verdun word en toegelaat word om tot 'n veel groter volwasse grootte te groei.

Preie ly gereeld aan insekplae, waaronder die blaaspootjiesoort Thrips tabaci en die preiemot. Prei is ook vatbaar vir preiroes (Puccinia allii).

 

Prei het 'n sagte, ui-agtige smaak. Die rou groente is knapperig en ferm. Die eetbare gedeeltes van die prei is die wit basis van die blare (bo die wortels en stambasis), die liggroen dele, en in 'n mindere mate die donkergroen dele van die blare. Die donkergroen porsie word gewoonlik weggegooi omdat dit 'n taai tekstuur het, maar dit kan gebraai word, of meer gereeld bygevoeg word vir geur. Sommige blare word soms met tou en ander kruie vasgemaak om 'n bouquet garni te vorm.

Preie word gewoonlik in skywe van 5–10 mm dik gekap. Die skywe is geneig om uitmekaar te val as gevolg van die gelaagde struktuur van die preie.

Vanweë hul simboliek in Wallis word dit baie gebruik in die kookkuns van die land. Elders in Brittanje het preie eers in die afgelope vyftig jaar weer die guns van die land gewen, nadat dit vir eeue lank oor die hoof gesien is.