ഹ്യുമാനിറ്റീസ്

യൂറോപ്പിലെ നവോത്ഥാന കാലഘട്ടത്തിൽ, ദൈവികതയ്ക്ക് വിരുദ്ധമായിരുന്ന ഹ്യുമാനിറ്റീസ്, അക്കാലത്ത് സർവ്വകലാശാലകളിലെ മതേതര പഠനത്തിന്റെ പ്രധാന മേഖലയായ ക്ലാസിക്കുകൾ എന്ന് ഇന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നതിനെ പരാമർശിക്കുന്ന ഒന്നായിരുന്നു. ഇന്ന് ഹ്യുമാനിറ്റീസ് എന്ന വിഷയം, പ്രാകൃതികശാസ്ത്രം, സാമൂഹികശാസ്ത്രം, ഔപചാരിക ശാസ്ത്രം (ഗണിതശാസ്ത്രം പോലുള്ളവ), അപ്ലൈഡ് സയൻസസ് (അല്ലെങ്കിൽ പ്രൊഫഷണൽ പരിശീലനം) എന്നിവയ്‌ക്ക് പുറത്തുള്ള ഏതെങ്കിലും പഠന മേഖല എന്നായി കൂടുതലായി നിർവചിക്കപ്പെടുന്നു.

ഹ്യുമാനിറ്റീസ് വിഷയങ്ങളിൽ വിദേശ ഭാഷകൾ, ചരിത്രം, തത്ത്വചിന്ത, ഭാഷാ കലകൾ (സാഹിത്യം, എഴുത്ത്, പ്രസംഗം, വാചാടോപം, കവിത മുതലായവ), പ്രകടന കലകൾ ( തീയറ്റർ, സംഗീതം, നൃത്തം മുതലായവ), ദൃശ്യകലകൾ (ചിത്രകല, ശിൽപ കല ഫോട്ടോഗ്രാഫി, ഫിലിം മേക്കിംഗ് മുതലായവ) ഉൾപ്പെടുന്നു.

ഹ്യുമാനിറ്റീസിൻ്റെ ചില നിർവചനങ്ങളിൽ അതിന്റെ പൊതുവായ സമാനതകൾ കാരണം നിയമവും മതവും കൂടി ഉൾപ്പെടുന്നു, എന്നാൽ ഇവ സാർവത്രികമായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടില്ല, കാരണം ചില സാമൂഹിക ശാസ്ത്രങ്ങളോടൊപ്പം പ്രൊഫഷണൽ വികസന വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ ഭാഗമായി അവ കൂടുതൽ നിർവചിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. നരവംശശാസ്ത്രം, പുരാവസ്തുശാസ്ത്രം, ഭാഷാശാസ്ത്രം, മനഃശാസ്ത്രം, സാമൂഹ്യശാസ്ത്രം എന്നിവ ഹ്യുമാനിറ്റീസുമായി ചില സമാനതകൾ പങ്കിടുന്നുണ്ടെങ്കിലും, സാമ്പത്തികം, ബിസിനസ് അഡ്മിനിസ്ട്രേഷൻ, പൊളിറ്റിക്കൽ സയൻസ്, ഇക്കണോമിക്സ്, ഗ്ലോബൽ സ്റ്റഡീസ് തുടങ്ങിയ വിഷയങ്ങൾക്ക് സമാനമായ രീതിയിൽ ഇവയും സാമൂഹിക ശാസ്ത്രങ്ങളായി വ്യാപകമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.

ഹ്യുമാനിറ്റീസിലെ പണ്ഡിതന്മാരെ ഹ്യുമാനിറ്റീസ് പണ്ഡിതന്മാർ അല്ലെങ്കിൽ ചിലപ്പോൾ ഹ്യൂമനിസ്റ്റ് എന്ന് വിളിക്കുന്നു. (ഹ്യൂമനിസ്റ്റ് എന്ന പദം മാനവികതയുടെ ദാർശനിക നിലപാടിനെ വിവരിക്കുന്നു, ഇത് ഹ്യുമാനിറ്റീസിലെ ആൻ്റി ഹ്യൂമനിസ്റ്റ് പണ്ഡിതന്മാർ നിരസിക്കുന്നു. നവോത്ഥാന പണ്ഡിതന്മാരും കലാകാരന്മാരും ഹ്യൂമനിസ്റ്റ് എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു.) ചില സെക്കൻഡറി സ്കൂളുകൾ സാധാരണയായി സാഹിത്യം, ചരിത്രം, വിദേശ ഭാഷ, കല എന്നിവ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഹ്യുമാനിറ്റീസ് ക്ലാസുകൾ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു.

ചരിത്രവും ഭാഷയും പോലുള്ള മാനുഷിക വിഷയങ്ങൾ പ്രധാനമായും താരതമ്യ രീതിയും താരതമ്യ ഗവേഷണവും ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഹ്യുമാനിറ്റീസിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന മറ്റ് രീതികളിൽ ഹെർമെന്യൂട്ടിക്‌സ്, ഉറവിട വിമർശനം, സൗന്ദര്യാത്മക വ്യാഖ്യാനം, സ്പെകുലേറ്റീവ് റീസൺ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു.

"ഹ്യുമാനിറ്റീസ്" എന്ന വാക്ക് സ്റ്റുഡിയ ഹ്യൂമാനിറ്റാറ്റിസ് അല്ലെങ്കിൽ "സ്റ്റഡി ഓഫ് ഹ്യൂമാനിറ്റാസ്" എന്ന നവോത്ഥാന ലാറ്റിൻ പദപ്രയോഗത്തിൽ നിന്നാണ് ഉരുത്തിരിഞ്ഞത്. 15-ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ, സ്റ്റുഡിയ ഹ്യൂമാനിറ്റാറ്റിസ് എന്നത് വ്യാകരണം, കവിത, വാചാടോപം, ചരിത്രം, ധാർമ്മിക തത്ത്വചിന്ത എന്നിവ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു പഠന കോഴ്‌സായിരുന്നു, ഇത് പ്രാഥമികമായി ലാറ്റിൻ, ഗ്രീക്ക് ക്ലാസിക്കുകളുടെ പഠനത്തിൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞതാണ്.

ക്ലാസിക്കുകൾ

 

ക്ലാസിക്കുകൾ എന്നു വിളിക്കപ്പെടുന്ന പഠന ശാഖ പാശ്ചാത്യ അക്കാദമിക് പാരമ്പര്യത്തിൽ, പുരാതന ഗ്രീക്ക്, ലാറ്റിൻ, പുരാതന ഗ്രീക്ക്, റോമൻ സംസ്കാരങ്ങൾ എന്നിങ്ങനെയുള്ള പ്രാചീന സംസ്കാരങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഹ്യുമാനിറ്റീസിന്റെ അടിസ്ഥാന ശിലകളിലൊന്നായി ക്ലാസിക്കൽ പഠനങ്ങൾ കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു; എന്നിരുന്നാലും, ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ അതിന്റെ ജനപ്രീതി കുറഞ്ഞു. എന്നിരുന്നാലും, തത്ത്വചിന്ത, സാഹിത്യം തുടങ്ങിയ പല ഹ്യുമാനിറ്റീസ് വിഷയങ്ങളിലും ക്ലാസിക്കൽ ആശയങ്ങളുടെ സ്വാധീനം ശക്തമായി തുടരുന്നു.

ചരിത്രം

ഭൂതകാലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ വ്യവസ്ഥാപിതമായി ശേഖരിക്കുന്നതാണ് ചരിത്രം . ഒരു പഠനമേഖലയുടെ പേരായി ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ, മനുഷ്യർ, സമൂഹങ്ങൾ, സ്ഥാപനങ്ങൾ, തുടങ്ങി കാലക്രമേണ മാറിയ ഏതൊരു വിഷയത്തിന്റെയും പഠനത്തെയും വ്യാഖ്യാനത്തെയും ചരിത്രം എന്നത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

പരമ്പരാഗതമായി, ചരിത്രപഠനം ഹ്യുമാനിറ്റീസിന്റെ ഭാഗമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ആധുനിക അക്കാഡമിയയിൽ, ചരിത്രത്തെ ചിലപ്പോൾ സാമൂഹിക ശാസ്ത്രമായി വർഗ്ഗീകരിക്കാറുണ്ട്, എന്നിരുന്നാലും ഈ നിർവ്വചനം തർക്കവിഷയമാണ്.

ഭാഷ

ഭാഷയെക്കുറിച്ചുള്ള ശാസ്ത്രീയ പഠനം ഭാഷാശാസ്ത്രം എന്നറിയപ്പെടുന്നു, പൊതുവെ ഇത് സാമൂഹിക ശാസ്ത്രം, പ്രാകൃതിക ശാസ്ത്രം അല്ലെങ്കിൽ ഒരു കോഗ്നിറ്റീവ് സയൻസ് ആയി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു, ഭാഷകളെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനം ഹ്യുമാനിറ്റീസിലും പ്രധാനമാണ്. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെയും ഇരുപത്തിയൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെയും തത്ത്വചിന്തയുടെ നല്ലൊരു ഭാഗം ഭാഷയുടെ വിശകലനത്തിനും വിറ്റ്ജൻസ്റ്റൈൻ അവകാശപ്പെട്ടതുപോലെ, നമ്മുടെ പല ദാർശനിക ആശയക്കുഴപ്പങ്ങളും നാം ഉപയോഗിക്കുന്ന പദാവലിയിൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞതാണോ എന്ന ചോദ്യത്തിനും നീക്കിവച്ചിരിക്കുന്നു. ചരിത്രപരമായ ഭാഷാശാസ്ത്രജ്ഞർ കാലാകാലങ്ങളിൽ ഭാഷകളുടെ വികാസത്തെക്കുറിച്ച് പഠിച്ചുവരുന്നു. ഗദ്യ രൂപങ്ങൾ (നോവൽ പോലുള്ളവ), കവിത, നാടകം എന്നിവയുൾപ്പെടെ സാഹിത്യങ്ങൾ ആധുനിക ഹ്യുമാനിറ്റീസ് പാഠ്യപദ്ധതിയുടെ ഭാഗമാണ്. ഒരു വിദേശ ഭാഷയിലെ കോളേജ് തലത്തിലുള്ള അക്കാദമിക് പ്രോഗ്രാമുകളിൽ സാധാരണയായി ഭാഷയും ആ ഭാഷയിലെ സാഹിത്യത്തിലെ പ്രധാന കൃതികളെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനവും ഉൾപ്പെടുന്നു.

നിയമം

 

സാധാരണ ഭാഷയിൽ, നിയമം എന്നാൽ ധാർമ്മിക നിയമത്തിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി സ്ഥാപനങ്ങൾ വഴി നടപ്പിലാക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു നിയമം എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. നിയമപഠനം സാമൂഹിക ശാസ്ത്രത്തിലോ ഹ്യുമാനിറ്റീസിനു കീഴിലോ ആകാം. നിയമങ്ങൾ രാഷ്ട്രീയമാണ്, കാരണം രാഷ്ട്രീയക്കാർ അവ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ധാർമ്മികവും ധാർമ്മികവുമായ ബോധ്യങ്ങൾ അവരുടെ ആശയങ്ങളെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിനാൽ നിയമം തത്ത്വചിന്തയാണ്. നിയമം ചരിത്രത്തിന്റെ പല കഥകളും പറയുന്നു, കാരണം നിയമങ്ങളും കേസ് നിയമങ്ങളും ക്രോഡീകരണങ്ങളും കാലക്രമേണ കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നു. നിയമം സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രമാണ്, കാരണം കരാർ, പീഡനം, സ്വത്ത് നിയമം, തൊഴിൽ നിയമം, കമ്പനി നിയമം എന്നിവയും അതിലേറെയും സംബന്ധിച്ച ഏതൊരു നിയമവും ഉൽപ്പാദനക്ഷമത ക്രമപ്പെടുത്തുന്നതിലും സമ്പത്തിന്റെ വിതരണത്തിലും ദീർഘകാല സ്വാധീനം ചെലുത്തും.

സാഹിത്യം

 

സാഹിത്യം എന്നത് സാർവത്രികമായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട ഒരു നിർവചനം ഇല്ലാത്ത ഒരു പദമാണ്, എന്നാൽ അതിൽ സാഹിത്യ യോഗ്യതയുള്ള എല്ലാ ലിഖിത കൃതികളും ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ചില നിർവചനങ്ങളിൽ സംസാരിക്കുന്നതോ പാടിയതോ ആയ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുന്നുവെങ്കിലും, പദോൽപ്പത്തി പരമായി ഈ പദം ലാറ്റിൻ "അക്ഷരങ്ങൾ കൊണ്ട് രൂപപ്പെട്ട എഴുത്ത്" എന്ന്അർഥം വരുന്ന ലിറ്ററേറ്റുറ എന്നതിൽ നിന്നാണ് ഉരുത്തിരിഞ്ഞത്. സാഹിത്യം ഫിക്ഷൻ അല്ലെങ്കിൽ നോൺ ഫിക്ഷൻ ആകാം, അത് കവിതയോ ഗദ്യമോ എന്ന് തരം തിരിക്കാം; നോവൽ, ചെറുകഥ അല്ലെങ്കിൽ നാടകം എന്നിങ്ങനെയും അതിനെ തരം തിരിക്കാം. കൂടാതെ സൃഷ്ടികൾ പലപ്പോഴും ചരിത്ര കാലഘട്ടങ്ങൾക്കനുസരിച്ചോ അല്ലെങ്കിൽ ചില സൗന്ദര്യാത്മക സവിശേഷതകൾക്കനുസരിച്ചൊ വർഗ്ഗീകരിക്കപ്പെടുന്നു.

തത്വശാസ്ത്രം

 

തത്ത്വചിന്ത പൊതുവെ അസ്തിത്വം, അറിവ്, ന്യായീകരണം, സത്യം, നീതി, ശരിയും തെറ്റും, സൗന്ദര്യം, സാധുത, മനസ്സ്, ഭാഷ തുടങ്ങിയ വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രശ്നങ്ങളുടെ പഠനമാണ്. അതിന്റെ വിമർശനാത്മകവും പൊതുവെ വ്യവസ്ഥാപിതവുമായ സമീപനവും പരീക്ഷണങ്ങളേക്കാൾ യുക്തിസഹമായ വാദത്തെ ആശ്രയിക്കുന്നതും (എക്സ്പിരിമെന്റൽ ഫിലോസഫി ഒരു അപവാദമാണ്) മൂലം തത്ത്വചിന്തയെ ഈ പ്രശ്‌നങ്ങളെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നതിനുള്ള മറ്റ് വഴികളിൽ നിന്ന് വ്യതിരിക്തമാക്കുന്നു.

പിന്നീട് ഭൗതികശാസ്ത്രം പോലെയുള്ള പ്രത്യേക വിഭാഗങ്ങളായി മാറിയവ ഉൾപ്പെടെ ഫിലോസഫി എന്നത് വളരെ സമഗ്രമായ ഒരു പദമാണ്. (ഇമ്മാനുവൽ കാന്റ് സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ, "പുരാതന ഗ്രീക്ക് തത്ത്വചിന്തയെ മൂന്ന് ശാസ്ത്രങ്ങളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു: ഭൗതികശാസ്ത്രം, ധാർമ്മികത, യുക്തി".) ഇന്ന്, തത്ത്വചിന്തയുടെ പ്രധാന മേഖലകൾ യുക്തി, ധാർമ്മികത, മെറ്റാഫിസിക്സ്, ജ്ഞാനശാസ്ത്രം എന്നിവയാണ്. എന്നിട്ടും, ഇത് മറ്റ് വിഷയങ്ങളുമായി ഓവർലാപ്പ് ചെയ്യുന്നത് തുടരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, സെമാന്റിക്സ് തത്ത്വചിന്തയെ ഭാഷാശാസ്ത്രവുമായി സമ്പർക്കത്തിൽ കൊണ്ടുവരുന്നു.

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭം മുതൽ, ഇംഗ്ലീഷ് സർവ്വകലാശാലകളിലെ തത്ത്വചിന്ത ഹ്യുമാനിറ്റീസിൽ നിന്ന് മാറി ഫോർമൽ സയൻസിനോട് കൂടുതൽ അടുക്കുകയും കൂടുതൽ വിശകലനാത്മകമായി മാറുകയും ചെയ്തു.

പ്രകടനകലകൾ

കലാകാരന്റെ സ്വന്തം ശരീരവും മുഖവും സാന്നിദ്ധ്യവും ഒരു മാധ്യമമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതിനാൽ പ്രകടനകലകൾ, കളിമണ്ണ്, ലോഹം അല്ലെങ്കിൽ പെയിന്റ് പോലുള്ള വസ്തുക്കൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന ദൃശ്യകലകളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണ്. പ്രകടനകലകളിൽ അക്രോബാറ്റിക്‌സ്, ബസ്‌കിംഗ്, തമാശ, നൃത്തം, ചലച്ചിത്രം, ജാലവിദ്യ, സംഗീതം, ഓപ്പറ, ജഗ്ലിംഗ്, മാർച്ചിംഗ് ആർട്‌സ്, ബ്രാസ് ബാൻഡുകൾ, തിയേറ്റർ എന്നിവയെല്ലാം ഉൾപ്പെടുന്നു.

പ്രേക്ഷകർക്ക് മുന്നിൽ ഈ കലകളിൽ പങ്കെടുക്കുന്ന കലാകാരന്മാരെ അഭിനേതാക്കൾ, ഹാസ്യനടന്മാർ, നർത്തകർ, സംഗീതജ്ഞർ, ഗായകർ എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കുന്നു. ഗാനരചന, സ്റ്റേജ് ക്രാഫ്റ്റ് തുടങ്ങിയ അനുബന്ധ മേഖലകളിലെ തൊഴിലാളികളും പ്രകടന കലകളെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നു. വേഷവിധാനങ്ങളും സ്റ്റേജ് മേക്കപ്പും പോലെ, പ്രകടനം നടത്തുന്നവർ പലപ്പോഴും അവരുടെ രൂപഭാവം കളേക്കാനുസരിച്ച് മാറ്റുന്നു. കലാകാരന്മാർ അവരുടെ സൃഷ്ടികൾ പ്രേക്ഷകർക്ക് മുന്നിൽ തത്സമയം അവതരിപ്പിക്കുന്ന ഒരു പ്രത്യേക കലാരൂപവും ഉണ്ട്. ഇതിനെ പെർഫോമൻസ് ആർട്ട് എന്ന് വിളിക്കുന്നു. മിക്ക പ്രകടന കലകളിലും ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള പ്ലാസ്റ്റിക് ആർട്ട് ഉൾപ്പെടുന്നു. ആധുനിക കാലഘട്ടത്തിൽ നൃത്തം ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് ആർട്ടായിട്ടാണ് പലപ്പോഴും പരാമർശിക്കപ്പെട്ടിരുന്നത്.

മ്യൂസിക്കോളജി

 

ഒരു അക്കാദമിക് വിഭാഗമെന്ന നിലയിൽ മ്യൂസിക്കോളജിക്ക് ഹിസ്റ്റോറിക്കൽ മ്യൂസിക്കോളജി, സംഗീത സാഹിത്യം, എത്‌നോമ്യൂസിക്കോളജി, മ്യൂസിക്ക് തിയറി എന്നിവയുൾപ്പെടെ നിരവധി വ്യത്യസ്ത പാതകൾ സ്വീകരിക്കാൻ കഴിയും. ബിരുദാനന്തര മ്യൂസിക് മേജർമാർ സാധാരണയായി ഈ മേഖലകളിലെല്ലാം കോഴ്സുകൾ എടുക്കുന്നു, അതേസമയം ബിരുദ വിദ്യാർത്ഥികൾ ഒരു പ്രത്യേക വിഭാഗത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. ലിബറൽ ആർട്സ് പാരമ്പര്യത്തിൽ, ഏകാഗ്രത, ശ്രവിക്കൽ തുടങ്ങിയ കഴിവുകൾ പഠിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് സംഗീതജ്ഞരല്ലാത്തവരുടെ കഴിവുകൾ വിശാലമാക്കാനും മ്യൂസിക്കോളജി ഉപയോഗിക്കുന്നു.

തിയേറ്റർ

തീയേറ്റർ (ഉദ്ഭവം-ഗ്രീക്ക് "തീയറ്ററൺ", θέατρον) എന്നത് സംഭാഷണം, ആംഗ്യങ്ങൾ, സംഗീതം, നൃത്തം, ശബ്ദം എന്നിവയുടെ സംയോജനത്തിലൂടെ പ്രേക്ഷകർക്ക് മുന്നിൽ കഥകൾ അവതരിപ്പിക്കുന്ന പ്രകടന കലയുടെ ഒരു ശാഖയാണ്. പൊതുവായുള്ള ആഖ്യാന സംഭാഷണ ശൈലിക്ക് പുറമേ, തിയേറ്റർ ഓപ്പറ, ബാലെ, മൈം, കബുക്കി, ക്ലാസിക്കൽ ഇന്ത്യൻ ഡാൻസ്, ചൈനീസ് ഓപ്പറ, മമ്മേഴ്‌സ് നാടകങ്ങൾ, പാന്റോമൈം തുടങ്ങിയ രൂപങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുന്നു.

നൃത്തം

നൃത്തം (ഉദ്ഭവം പഴയ ഫ്രഞ്ച് ഡാൻസിയറിൽ നിന്ന്) ഒന്നുകിൽ ആവിഷ്കാര രൂപമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു അല്ലെങ്കിൽ സാമൂഹികമോ ആത്മീയമോ പ്രകടനപരമോ ആയ ക്രമീകരണത്തിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്ന മനുഷ്യന്റെ ചലനത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. മൃഗങ്ങളുടെ ചലനം (തേനീച്ച നൃത്തം, ഇണചേരൽ നൃത്തം), നിർജീവ വസ്തുക്കളിലെ ചലനം (ഇലകൾ കാറ്റിൽ നൃത്തം ചെയ്യുന്നു) അല്ലെങ്കിൽ വാചേതര ആശയവിനിമയ രീതികൾ (ശരീരഭാഷ കാണുക) വിവരിക്കാനും നൃത്തം എന്ന പദം ഉപയോഗിക്കുന്നു. നൃത്തങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്ന കലയാണ് കൊറിയോഗ്രഫി, ഇത് ചെയ്യുന്ന വ്യക്തിയെ നൃത്തസംവിധായകൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

നൃത്തം എന്താണെന്നതിന്റെ നിർവചനങ്ങൾ സാമൂഹികവും സാംസ്കാരികവും സൗന്ദര്യാത്മകവും കലാപരവും ധാർമ്മികവുമായ പരിമിതികളെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു.

ദൃശ്യകലകൾ

ദൃശ്യകലയുടെ ചരിത്രം

 

പുരാതന ജപ്പാൻ, ഗ്രീസ്, റോം, ചൈന, ഇന്ത്യ, ഗ്രേറ്റർ നേപ്പാൾ, മെസൊപ്പൊട്ടേമിയ, മെസോഅമേരിക്ക തുടങ്ങിയ പുരാതന നാഗരികതകളിൽ ഒന്നിന്റെ കലയിൽ, കലയിലെ മഹത്തായ പാരമ്പര്യങ്ങൾക്ക് അടിത്തറയുണ്ട്.

പുരാതന ഗ്രീക്ക് കലയിൽ മനുഷ്യന്റെ ശാരീരിക രൂപങ്ങൾ കാണാം. പുരാതന റോമൻ കലകൾ ദൈവങ്ങളെ ആദർശമുള്ള മനുഷ്യരായി ചിത്രീകരിച്ചു.

മധ്യകാലഘട്ടത്തിലെ ബൈസന്റൈൻ, ഗോഥിക് കലകളിൽ, സഭയുടെ ആധിപത്യം കാരണം ബൈബിൾ ആവിഷ്‌കാരത്തിനായിരുന്നു പ്രാധാന്യം. നവോത്ഥാനം ഇതിന് മാറ്റം കൊണ്ടുവന്നു.

കിഴക്കൻ കല പൊതുവെ പാശ്ചാത്യ മധ്യകാല കലയോട് സാമ്യമുള്ള ഒരു ശൈലിയിൽ ഉപരിതല പാറ്റേണിംഗിലും പ്രാദേശിക നിറത്തിലും ശ്രദ്ധ കൊടുത്തു. ഈ ശൈലിയുടെ ഒരു സവിശേഷത, പ്രാദേശിക നിറം പലപ്പോഴും ഒരു രൂപരേഖയാൽ നിർവചിക്കപ്പെടുന്നു എന്നതാണ് (ഇപ്പോഴത്തെ കലകളിൽ തത്തുല്യമായത് കാർട്ടൂൺ ആണ്). ഇന്ത്യ, ടിബറ്റ്, ജപ്പാൻ എന്നി രാജ്യങ്ങളിലെ സംസ്കാരങ്ങളിലെ കലയിൽ ഇത് പ്രകടമാണ്.

മതപരമായ ഇസ്ലാമിക കല ഐക്കണോഗ്രഫിയെ വിലക്കുന്നു, പകരം ജ്യാമിതിയിലൂടെ മതപരമായ ആശയങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.

മീഡിയ തരങ്ങൾ

ഡ്രോയിംഗ്

വൈവിധ്യമാർന്ന ഉപകരണങ്ങളും സാങ്കേതികതകളും ഉപയോഗിച്ച് ഒരു ചിത്രം വരയ്ക്കുന്നതാണ് ഡ്രോയിംഗ്. സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തി അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ഉപകരണം നീക്കിക്കൊണ്ട് ഉപരിതലത്തിൽ അടയാളങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്നത് ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഗ്രാഫൈറ്റ് പെൻസിലുകൾ, പേനയും മഷിയും, മഷി പുരട്ടിയ ബ്രഷുകൾ, മെഴുക് കളർ പെൻസിലുകൾ, ക്രയോണുകൾ, ചാർക്കോൾ, പാസ്റ്റലുകൾ, മാർക്കറുകൾ എന്നിവയാണ് സാധാരണ ഉപകരണങ്ങൾ. ഇവയുടെ ഫലങ്ങളെ അനുകരിക്കുന്ന ഡിജിറ്റൽ ഉപകരണങ്ങളും ഉണ്ട്. ഡ്രോയിംഗിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന പ്രധാന സാങ്കേതിക വിദ്യകൾ ലൈൻ ഡ്രോയിംഗ്, ഹാച്ചിംഗ്, ക്രോസ്ഹാച്ചിംഗ്, റാൻഡം ഹാച്ചിംഗ്, സ്‌ക്രൈബ്ലിംഗ്, സ്റ്റൈപ്പിംഗ്, ബ്ലെൻഡിംഗ് എന്നിവയാണ്. ടെക്നിക്കൽ ഡ്രോയിംഗിൽ മികവ് പുലർത്തുന്ന ഒരു കമ്പ്യൂട്ടർ എയ്ഡഡ് ഡിസൈനറെ ഡ്രാഫ്റ്റ്സ്മാൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

പെയിന്റിംഗ്

 

അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ പെയിന്റിംഗ് എന്നത് പേപ്പർ, ക്യാൻവാസ് അല്ലെങ്കിൽ മതിൽ പോലുള്ള ഒരു ഉപരിതലത്തിൽ ഒരു മീഡിയവും ഒരു ബൈൻഡിംഗ് ഏജന്റും (ഒരു പശ) ഉപയോഗിച്ച് നിറം പ്രയോഗിക്കുന്ന രീതിയാണ് . എന്നിരുന്നാലും, ഒരു കലാപരമായ അർത്ഥത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ, പരിശീലകന്റെ ആവിഷ്‌കാരപരവും ആശയപരവുമായ ഉദ്ദേശ്യം പ്രകടമാക്കുന്നതിന് ഡ്രോയിംഗ്, രചന, മറ്റ് സൗന്ദര്യാത്മക പരിഗണനകൾ എന്നിവയുമായി സംയോജിപ്പിച്ച് നിറം ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആത്മീയ രൂപങ്ങളും ആശയങ്ങളും പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിനും പെയിന്റിംഗ് ഉപയോഗിക്കുന്നു; മൺപാത്രങ്ങളിലെ പുരാണ രൂപങ്ങളെ ചിത്രീകരിക്കുന്ന കലാസൃഷ്ടികൾ മുതൽ സിസ്റ്റൈൻ ചാപ്പൽ വരെയും അതിനുമപ്പുറം മനുഷ്യശരീരം വരെ ഇത്തരത്തിലുള്ള പെയിന്റിംഗിന്റെ പ്രതലങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.

ആധുനിക കലാകാരന്മാർ ചിത്രകലയെ ഗണ്യമായി വിപുലീകരിച്ചു, ഉദാഹരണത്തിന്, കൊളാഷ്. ഇത് ക്യൂബിസത്തിൽ നിന്നാണ് ആരംഭിച്ചത്, കർശനമായ അർത്ഥത്തിൽ ഇത് പെയിന്റിംഗ് അല്ല. ചില ആധുനിക ചിത്രകാരന്മാർ അവയുടെ ടെക്ചറിനായി മണൽ, സിമൻറ്, വൈക്കോൽ അല്ലെങ്കിൽ മരം എന്നിങ്ങനെയുള്ള വ്യത്യസ്ത വസ്തുക്കൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ജീൻ ഡബുഫെറ്റിന്റെയോ അൻസെൽം കീഫറിന്റെയോ കൃതികൾ ഇതിന് ഉദാഹരണങ്ങളാണ്.

വിവിധ വസ്തുക്കളിൽ നിന്ന് ത്രിമാന രൂപങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നത് ആണ് ശിൽപകല. വസ്തുക്കളിൽ സാധാരണയായി കളിമണ്ണും ലോഹവും പോലുള്ള വാർത്തെടുക്കാവുന്ന പദാർത്ഥങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുന്നു, എന്നാൽ കല്ലും മരവും പോലെ ആവശ്യമുള്ള രൂപത്തിലേക്ക് മാറ്റാവുന്ന വസ്തുക്കളും ഇതിന് ഉപയോഗിക്കാം.

പടിഞ്ഞാറൻ രാജ്യങ്ങളിൽ, ഹ്യുമാനിറ്റീസിന്റെ ചരിത്രം ആരംഭിക്കുന്നത് പുരാതന ഗ്രീസിൽ നിന്ന് ആണ്. റോമൻ കാലഘട്ടത്തിൽ, ഗണിതശാസ്ത്രം, ജ്യാമിതി, ജ്യോതിശാസ്ത്രം, സംഗീതം (ക്വാഡ്രിവിയം) എന്നിവയ്‌ക്കൊപ്പം വ്യാകരണം, വാചാടോപം, യുക്തി (ട്രിവിയം) എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്ന ഏഴ് ലിബറൽ കലകളുടെ ആശയം വികസിച്ചു. ഈ വിഷയങ്ങൾ മദ്ധ്യകാല വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.

പതിനഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിലെ നവോത്ഥാന കാലത്ത്, ഹ്യുമാനിറ്റീസ്, പരിശീലനത്തേക്കാൾ പഠിക്കാനുള്ള വിഷയങ്ങളായി കണക്കാക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ പരമ്പരാഗത മേഖലകളിൽ നിന്ന് സാഹിത്യം, ചരിത്രം തുടങ്ങിയ മേഖലകളിലേക്കുള്ള വലിയ മാറ്റം സംഭവിച്ചു. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ, ഈ വീക്ഷണത്തെ ഉത്തരാധുനിക പ്രസ്ഥാനം വെല്ലുവിളിച്ചു.

വിദ്യാഭ്യാസവും തൊഴിലും

നിരവധി പതിറ്റാണ്ടുകളായി, ജോലിക്ക് സജ്ജമാക്കുന്നകാര്യത്തിൽ ഹ്യുമാനിറ്റീസ് വിദ്യാഭ്യാസം അപര്യാപ്തമാണെന്ന ഒരു പൊതു ധാരണ വളർന്നുവന്നു. ഹ്യുമാനിറ്റീസ് പ്രോഗ്രാമുകളിൽ നിന്നുള്ള ബിരുദധാരികൾക്ക് തൊഴിലില്ലായ്മയും വരുമാനക്കുറവും ഉണ്ടെന്നും ആണ് പൊതുവെയുള്ള വിശ്വാസം.

എന്നിരുന്നാലും ഹ്യുമാനിറ്റീസ് ബിരുദധാരികൾ വൈവിധ്യമാർന്ന മാനേജ്മെൻറ്, പ്രൊഫഷണൽ തൊഴിലുകളിൽ തൊഴിൽ കണ്ടെത്തുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ബ്രിട്ടനിൽ, 11,000-ത്തിലധികം ഹ്യുമാനിറ്റീസ് മേജർമാർ ഇനിപ്പറയുന്ന തൊഴിലുകളിൽ ചേർന്നിട്ടുണ്ട്:

• വിദ്യാഭ്യാസം (25.8%)
• മാനേജ്മെന്റ് (19.8%)
• മാധ്യമം/സാഹിത്യം/കലകൾ (11.4%)
• നിയമം (11.3%)
• ധനകാര്യം (10.4%)
• സിവിൽ സർവീസ് (5.8%)
• ലാഭേച്ഛയില്ലാത്തത് (5.2%)
• മാർക്കറ്റിംഗ് (2.3%)
• മരുന്ന് (1.7%)
• മറ്റുള്ളവ (6.4%)

പല ഹ്യുമാനിറ്റീസ് ബിരുദധാരികളും കരിയർ തുടക്കത്തിൽ ലക്ഷ്യങ്ങളില്ലാതെ സർവ്വകലാശാല ബിരുദം പൂർത്തിയാക്കുന്നു. തൽഫലമായി, പലരും ബിരുദാനന്തര ബിരുദത്തിന് ശേഷമുള്ള ആദ്യത്തെ കുറച്ച് വർഷങ്ങൾ അടുത്തതായി എന്തുചെയ്യണമെന്ന് തീരുമാനമാനിച്ച് കളയുന്നു. ഇത് അവരുടെ കരിയറിന്റെ തുടക്കത്തിൽ കുറഞ്ഞ വരുമാനത്തിന് കാരണമാകുന്നു; അതേസമയം, കരിയർ-ഓറിയന്റഡ് പ്രോഗ്രാമുകളിൽ നിന്നുള്ള ബിരുദധാരികൾക്ക് കൂടുതൽ വേഗത്തിൽ തൊഴിൽ ലഭിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, സാധാരണയായി ബിരുദം നേടി അഞ്ച് വർഷത്തിനുള്ളിൽ, ഹ്യുമാനിറ്റീസ് ബിരുദധാരികൾ തങ്ങളെ ആകർഷിക്കുന്ന ഒരു തൊഴിൽ അല്ലെങ്കിൽ തൊഴിൽ പാത കണ്ടെത്തുന്നു.

ഹ്യുമാനിറ്റീസ് പ്രോഗ്രാമുകളിൽ നിന്നുള്ള ബിരുദധാരികൾ മറ്റ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി പ്രോഗ്രാമുകളിൽ നിന്നുള്ള ബിരുദധാരികളെ അപേക്ഷിച്ച് കുറഞ്ഞ വരുമാനം നേടുന്നു എന്നതിന് തെളിവുകളുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, ഹ്യുമാനിറ്റീസ് ബിരുദധാരികൾ ഇപ്പോഴും പോസ്റ്റ്-സെക്കൻഡറി വിദ്യാഭ്യാസമില്ലാത്ത തൊഴിലാളികളേക്കാൾ ഉയർന്ന വരുമാനം നേടുന്നുവെന്നും മറ്റ് മേഖലകളിൽ ജോലി ചെയ്യുന്ന അവരുടെ സമപ്രായക്കാരുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തിയാൽ ഹ്യുമാനിറ്റീസ് പഠിച്ചവർക്കും മറ്റുള്ളവരുടേതിന് സമാനമായ ജോലി സംതൃപ്തിയുണ്ടെന്നും തെളിവുകൾ കാണിക്കുന്നു. ഹ്യുമാനിറ്റീസ് ബിരുദധാരികളും അവരുടെ കരിയർ പുരോഗമിക്കുമ്പോൾ കൂടുതൽ സമ്പാദിക്കുന്നു; ബിരുദം കഴിഞ്ഞ് പത്ത് വർഷത്തിന് ശേഷം, ഹ്യുമാനിറ്റീസ് ബിരുദധാരികളും മറ്റ് സർവകലാശാലാ പ്രോഗ്രാമുകളിൽ നിന്നുള്ള ബിരുദധാരികളും തമ്മിലുള്ള വരുമാന വ്യത്യാസം വലുതല്ല. ഹ്യുമാനിറ്റീസ് ബിരുദധാരികൾ അഡ്വാൻസ്ഡ് അല്ലെങ്കിൽ പ്രൊഫഷണൽ ബിരുദങ്ങൾ നേടിയാൽ അവരുടെ വരുമാനം ഇനിയും വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ കഴിയും.

• സാമൂഹികശാസ്ത്രം