Litáíska: Tungumál

Hún er einna fornlegust allra indóevrópskra mála, en elstu varðveittu textar sem ritaðir voru á tungumálinu eru þó frá 1550.

Föll eru átta í litáísku. Þau eru ávarpsfall, staðarfall, tækisfall og íferðarfall (auk nefnifalls, þolfalls, þágufalls og eignarfalls). Enginn greinir er notaður með nafnorðum en kynin eru 2: karlkyn og kvenkyn. Nafnháttur sagna endar alltaf á -ti. Líkt og í íslensku tákna -i og -y sama hljóð en yfsilon er haft strax eftir -i í stafrófinu. Sérkennilegt er hvernig neitun er forskeytt við sagnir.

Litáíska notar latínuletur sem hefur verið aðlagað með smástrikum. Í litáíska stafrófinu eru 32 stafir.

Öfugt við íslensku er upphafleg stafsetning á erlendum mannanöfnum og borgarnöfnum ekki látin haldast heldur eru stafsett hljóðrétt, þannig t.d. verður Elton John Elton Džon og George Bush Džordž Buš.

 

 

Wikiorðabókin er með skilgreiningu á orðinu

Litáíska

   Þessi tungumálagrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.