Gene Kranz: Amerikaanse lugvaartingenieur en NASA se tweede hoofvlugdirekteur

Hy het die suksesvolle pogings deur die sendingbeheerspan aangevoer om die bemanning van Apollo 13 te red, en is later deur die akteur Ed Harris in die rolprent met dieselfde naam uitgebeeld. Hy het kenmerkend 'n kortgeknipte plathaarstyl gedra en die bekende "missie"-baadjies (onderbaadjies) van verskillende style en materiale gedra wat deur sy vrou, Marta Kranz, vir sy vlugdirekteursendings gemaak is.

Gene Kranz
Kranz by die Johnson-ruimtesentrum in 2022
Gebore	Eugene Francis Kranz 17 Augustus 1933 (1933-08-17) (90 jaar oud) Toledo, Ohio, V.S.A
Alma mater	Saint Louis Universiteit, BS 1954
Beroep	Vlugdirekteur gedurende Gemini- en Apollo-programme; Direkteur van NASA Mission Operations
Jare aktief	1960–1994
Werkgewer	NASA (afgetree)
Bekend vir	Hoofvlugdirekteur gedurende Apollo 13 Vlugdirekteur gedurende eerste maanlanding (Apollo 11)
Voorganger	Chris Kraft
Eggenoot	Marta Cadena
Kinders	6
Ouer(s)	Leo Peter Kranz (vader)
Toekennings	Presidential Medal of Freedom NASA Distinguished Service Medal NASA Outstanding Leadership Medal NASA Exceptional Service Medal

Hy het die frase "tough and competent" (taai en bekwaam) geskep, wat as die "Kranz Dictum" bekend geword het. Kranz is die onderwerp van flieks, dokumentêre films, en boeke en tydskrifartikels. Kranz is 'n ontvanger van die Presidensiële Vryheidsmedalje. In 'n 2010 Space Foundation-opname is Kranz as die tweede gewildste ruimteheld aangewys.

 

Nadat hy die navorsingstoetse by die Holloman-lugmagbasis voltooi het, het Kranz McDonnell Aircraft verlaat en by die NASA-ruimtetaakgroep aangesluit, destyds by die Langley-navorsingsentrum in Virginië. Toe hy by NASA aangesluit het, is hy deur vlugdirekteur Christopher C. Kraft aangewys as 'n sendingbeheer-prosedurebeampte vir die onbemande Mercury-Redstone 1 (MR-1)-toets.

As prosedurebeampte is Kranz in beheer geplaas van die integrasie van Mercury-beheeer met die lanseerbeheerspan by Kaap Canaveral, Florida, en het die "Go/NoGo"-prosedures geskryf wat toegelaat het dat missies voortgaan soos beplan of geaborteer word, tesame met die funksie van 'n soort skakelbordoperateur tussen die beheersentrum by Kaap Canaveral en die agentskap se veertien opsporingstasies en twee opsporingskepe (via teledrukker) wat regoor die wêreld geleë was. Kranz het hierdie rol vir alle bemande en onbemande Mercury-vlugte verrig, insluitend die MR-3- en MA-6- vlugte, wat die eerste Amerikaners onderskeidelik in die ruimte en 'n wentelbaan geplaas het.

Na MA-6 is hy bevorder tot assistent-vlugdirekteur vir die MA-7-vlug van Scott Carpenter in Mei 1962. MA-7 was sy eerste sending as assistent-vlugdirekteur; hy het onder Kraft (die vlugdirekteur van MA-7) gedien. Kranz en Kraft was nie die enigste rede waarom MA-7 gered is nie, aangesien dit toegeskryf moet word aan die hele poging van Sendingbeheer, maar hulle het 'n groot rol daarin gespeel.

Kranz het vir die oorblywende twee Mercury-vlugte en die eerste drie Gemini-vlugte in hierdie rol voortgegaan. Met die komende Gemini-vlugte is hy tot vlugdirekteurvlak bevorder en het sy eerste skof, die sogenaamde "operations shift," vir die Gemini 4 -sending in 1965 voltooi, die eerste Amerikaanse ruimtewandeling en vierdagvlug. Ná Gemini het hy as 'n vlugdirekteur op Apollo-missies met onewe nommers gedien, insluitend Apollos 5, 7 en 9, asook die eerste suksesvolle onbemande toets van die Maanmodule (Apollo 5). Hy het as vlugdirekteur vir Apollo 11 gedien toe die Maanmodule Eagle op 20 Julie 1969 op die maan geland het.

Kranz is gekies om een van die eerste vlugdirekteure te wees om Apollo-sendings met bemanning te vlieg. Kranz het saam met die kontrakteur, McDonnell-Douglas, aan die Mercury- en Gemini-projekte gewerk, maar vir Apollo was daar 'n nuwe kontrakteur, Rockwell. Kranz beskryf Rockwell as nuut en onbekend in die ruimtebedryf.

Kranz is as afdelingshoof vir Apollo aangewys; sy take het sendingvoorbereiding, sendingontwerp, die skryf van die prosedures en die ontwikkeling van die handboeke ingesluit. Kranz verduidelik dat die Apollo-program anders was as ander ruimteprogramme, aangesien tyd 'n groot faktor was. Ander missies is genoeg tyd toegeken: Apollo het nie hierdie luukse gehad nie. Die boek deur NASA, What Made Apollo a Success?, het 'n afdeling oor vlugbeheer geskryf deur Kranz en James Otis Covington. Dit gee meer besonderhede van die vlugbeheerafdeling van die Apollo-program.

Apollo 13

Kranz sal beste onthou word vir sy rol as hoofvlugdirekteur tydens NASA se Apollo 13-bemande maanlandingsending. Kranz se span was aan diens toe 'n deel van die Apollo 13-diensmodule ontplof het en hulle het die aanvanklike ure van die ontvouende ongeluk hanteer. Sy "Wit Span", wat deur die pers die "Tiger-span" gedoop is, het die beperkings vir die verbruik van ruimtetuie-verbruiksgoedere (suurstof, elektrisiteit en water) gestel en ook die drie koersaanpassings tydens die aanskakelprosedures wat die ruimtevaarders toegelaat het om veilig terug te keer Aarde en in die bevelmodule te land. Hy en sy span is deur NASA-administrateur Thomas O. Paine in kommunikasie by president Richard Nixon aanbeveel om die Presidensiële Vryheidsmedalje vir hul toewyding te ontvang.

 

Latere loopbaan

Kranz het voortgegaan as 'n vlugdirekteur tot en met Apollo 17, toe hy sy laaste skof as 'n vlugdirekteur gewerk het wat toesig gehou het oor die sendingopstyg, en daarna bevorder is tot adjunkdirekteur van NASA-sendingbedrywighede in 1974, en in 1983 direkteur geword. Hy was werksaam in sendingbeheer tydens die 28 Januarie 1986, verlies van Ruimtependeltuig Challenger op die STS-51-L lansering. Hy het in 1994 afgetree by NASA ná die suksesvolle STS-61- vlug wat die optiese gebreke van die Hubble-ruimteteleskoop in 1993 herstel het.

Kranz het gesê dat baie van die "menslike faktor" opgedroog het na die maanlandings, veral omdat die Verenigde State die maanlandings as 'n korttermyndoelwit beskou het om die Sowjetunie te klop – en nie veel meer nie. Toe hy in die lente 2000 gevra is of NASA vandag nog dieselfde plek is as wat dit in die jare van die ruimtewedloop was, het hy "nee" geantwoord.