Francesco Totti: Futbollistë italian

Roma">Romën dhe kombëtaren italiane. Ai është etiketuar si Er Bimbo de Oro (Djaloshi i artë), L'Ottavo Re di Roma (Mbreti i tetë i Romës), Er Pupone (Fëmija i madh), Il Capitano (Kapiteni), dhe Il Gladiatore (Gladiatori) nga mediat sportive italiane. Gjatë karrierës luajti kryesisht si mesfushor sulmues dhe sulmues i dytë, por gjithashtu mund të luante si sulmues i vetëm ose anësor. Aktualisht është drejtor sportiv tek Roma.

Francesco Totti

Totti në vitin 2018
Të dhënat vetjake
Emri i plotë	Francesco Totti
Datëlindja	(1976-09-27) 27 shtator 1976 (47 vjeç)
Vendlindja	Romë, Itali
Gjatësia	1.80 m (5 ft 11 in)
Pozicioni	Mesfushor sulmues Sulmues i dytë
Karriera me të rinjtë
1984	Fortitudo
1984–1986	Smit Trastevere
1986–1989	Lodigiani
1989–1992	Roma
Karriera me klube*
Vitet	Klubi	Ndeshje	(Golat)
1992–2017	Roma	619	(250)
Karriera ndërkombëtare
1992	Italia U15	6	(3)
1991–1992	Italia U16	13	(2)
1993–1995	Italia U18	14	(7)
1995–1997	Italia U21	8	(4)
1997	Italia U23	4	(2)
1998–2006	Italia	58	(9)
*Ndeshjet dhe golat me klubet llogariten vetëm për ligën vendase – redaktuar më 28 janar 2017

Totti shpenzoi të gjithë karrierën e tij tek Roma, duke fituar një titull të Serie A, dy tituj të Coppa Italia dhe dy Supercoppa Italiana. Aktualisht është golashënuesi i dytë i të gjitha kohërave në ligën italiane me 250 gola, dhe i gjashti në të gjitha kompedicionet italiane me 316 gola. Totti është golashënuesi dhe lojtari me më shumë ndeshje në historinë e klubit; ai gjithashtu mban rekordin për më shumë gola në Serie A me një klub, dhe gjithashtu është lojtari më i ri që ka qënë kapiten në historinë e Serie A.

Një organizator krijues dhe sulmues, i njohur për vizionin, teknikën dhe aftësinë për të shënuar, Totti është konsideruar si një nga lojtarët italian më të mirë të të gjitha kohërave, një nga lojtarët më të talentuar të gjeneratës së tij, dhe më i miri në historinë e Romës. Totti ka fituar plot 11 çmime të Oscar del calcio nga Shoqata e Futbollistëve Italianë: pesë çmime Serie A Futbollisti Italian i vitit, dy çmime Serie A Futbollisti i vitit, dy çmime Serie A Goli i vitit, një çmim Serie A Golashënuesi më i mirë dhe një çmim Serie A Futbollisti i ri më i mirë i vitit.

Fitues i 2006 FIFA Kupës së Botës dhe finalist i UEFA Euro 2000 me Italinë, Totti u zgjodh në skuadrën më të mirë në të dyja turnamentet; ai gjithashtu përfaqsoi vendin e tij në Kupën e Botës 2002 dhe Euro 2004. Ai gjithashtu ka fituar disa trofe personal ku më e rëndësishmja ishte Këpuca e Artë Evropiane në 2007 dhe Golden Foot (shqip: Këmba e Artë) në 2010. Ai ka qënë pjesë e skuadrës evropiane të sezonit tre herë. Në vitin 2004, ai u emërua në FIFA 100, një list me 100 lojtarët më të mirë të historisë të përzgjedhur nga Pelé, si pjesë e festimeve njëqindvjeçare të FIFA-s. Ai është njohur nga IFFHS si futbollisti më popullor i Evropës. Në nëntor 2014, Totti zgjeroi listën e rekordeve të tij, duke u bërë lojtari më i vjetër (38 vjeç e 59 ditë) që shënon në një ndeshje të UEFA Ligës së Kampioneve. Pas pensionimit në vitin 2017, Totti u nderua me çmimin Karriera e Lojtarit dhe UEFA President's Award.

Totti ka lindur në Romë nga prindërit Lorenzo dhe Fiorella Totti. U rrit në lagjen Porta Metronia. Si i ri Totti adhuronte ish kapitenin e Romës Giuseppe Giannini, dhe rregullisht luante futboll me fëmijë më moshë më të madhe se vetja. Totti filloi të luante futboll në moshën 8 vjeçare me ekipin e Fortitudos, dhe më vonë u bashkua me Smit Trastevere and Lodigiani. Pasi ra nën vëmëndjen e vëzhguesve, mamaja e tij refuzoi një ofertë luksoze nga Milani me qëllim për të mbajtur atë në shtëpi. Pavarësisht se në fillim klubi i tij kishte rënë dakort për të shitur Tottin tek ekipi i të rinjëve të Lazios, një nga trajnerët e ekipit të të rinjëve të Romës, Gildo Giannini, bindi prindërit e tij për ta marrë tek Roma në vitin 1989.

Roma

1992–1997: Sezonet e para

Pas tre viteve në ekipin e të rinjëve, Totti zhvilloi paraqitjen e tij të parë me ekipin e të rriturve të Romës në Serie A në moshën 16 vjeçare, kur ai u thirr nga trajneri Vujadin Boškov në fitoren 2–0 kundër Brescia më 28 mars 1993. Në sezonin e ardhshëm nën drejtimin e Carlo Mazzones, Totti filloi të luante më rregullisht si një sulmues i dytë, dhe shënoi golin e parë si profesionist më 4 shtator në barazimin 1–1 ndaj Foggia. Nga 1995, Totti ishte bërë titullar në skuadër dhe kishte shënuar 16 gola në tre sezonet e ardhshme, duke krijuar edhe disa të tjerë, duke bërë që trajneri Mazzone ta lavdëronte.

Pas shkarkimit të Mazzones në verën e vitit 1995 dhe largimit të Gianninit, u prit që Totti të luante një rol më të rëndësishëm pas disa sezoneve premtuese; megjithatë, skuadra zhgënjeu gjatë sezonit 1996–97, kurse Totti nuk e pati të lehtë të luante rregullisht nën drejtimin e trajnerit Carlos Bianchi, dhe majde ishte gati për të shkuar në huazim tek Sampdoria në janar 1997. Megjithatë, presidenti i Romës në atë kohë Franco Sensi, ndaloi transferimin, duke rritur tensionet me trajnerin, i cili në fund u largua nga klubi.

1997–1999: Dalja si numri 10 i Romës dhe kapiten në të majtë

Vitet e Tottit nën drejtimin e Zdeněk Zeman përfaqsuan një periudhë zhvillimi fizik dhe psikologjik për të si lojtar. Nga pikpamja taktike dhe teknike, ai provoi të ishte i aftë në krahun e majtë të mesfushës në formacionin e ngurtë të trajnerit çek. Roli i tij i ri i dha më shumë hapsirë në duelet një kundër një ndaj mbrojtësve kundërshtarë, duke e lejuar gjithashtu të shkonte në qëndër për të goditur me këmbën e tij të fortë; ai gjithashtu u bë më i fortë fizikisht, duke u vlerësuar me fanellën me numrin 10. Sezoni i parë me Zemanin filloi mbarë, me Tottin i cili shfrytëzoi formacionin 4–3–3, duke bërë sezonin e parë të madhë të tij. Ai e përfundoi kampionatin me shifra dyshifrore për herë të parë në karrierë; përfshirë një gol në fitoren 2–0 kundër Napolit më 22 shkurt 1998. Totti shënoi 13 gola gjithsej në Serie A, dhe kontributoi në vendin e 4të që Roma arriti. Pavarësisht se trajneri i Italisë Cesare Maldini nuk e grrumbulloi për në Kupën e Botës 1998, paraqitjet pozitive të vazhdeshme, krijueshmëria dhe golat gjatë sezonit të kaluar i dhuruan atij çmimin Guerin d'Oro për sezonin 1997–98, një çmim që i jepej lojtarit më mesataren më të lartë gjatë një sezoni. Gjatë sezonit të ardhshëm, ai filloi të njihej si një udhëheqës dhe simbol i klubit, dhe më 31 tetor 1998, u zgjodh si kapiteni zyrtar, duke u bërë kështu kapiteni më i ri (22 vjeç) në historinë e Serie A; ai trashëgoi shiritin e mbajtur nga braziliani Aldair. Më 29 nëntor 1998, Totti shënoi golin e barazimit në barazimin 3–3 ndaj rivalëve të qytetit Lazios; ishte goli i tij i parë në derbin e kryeqytetit. Totti shënoi 30 gola dhe asistoi 26 të tjerë gjatë drejtimit 2-vjeçar të Zeman. Për performancat e tij, Totti emërohet Serie A Futbollisti i ri më i mirë i vitit.

1999–2004: Scudetto si organizator

 

Në qershor 1999, presidenti i asaj kohe i Romës shkarkoi Zemanin dhe firmosi me Fabio Capellon si zëvëndësuesin e tij, me synimin për të fituar kampionatin. Deri në sezonin 2000–01 me trajnerin e ri, Roma po ndërtonte një skuadër konkuruese bazuar mbi Tottin, i cili po shnëdrroheshe në një mesfushor sulmues krijues në formacionin 3–4–1–2, për shkak të aftësive të tij krijuese. Totti shënoi në fitoren 2–0 kundër Bolonjës më 1 tetor 2000 në ndeshjen e tij të parë të sezonit. Më 10 dhjetor, Totti shënoi golin e fitores në fitoren 2–1 ndaj Udineses me një gjuajtje të fuqishme me të majtën që i dha Romës fitoren e pestë në shtëpi. Vazhdoi formën e tij të shënimit duke shënuar në fitoren 3–0 në shtëpi ndaj Napolit më 29 janar 2001, me Romën që përfundoi fazën e parë të sezonit në krye. Totti vazhdoi të luante një rol të rëndësishëm në mbajtjen e Romës në krye të renditjes deri në fund të sezonit, duke pasur një distancë komode ndaj Juventusit. Më 17 qershor 2001, në Stadio Olimpico, Roma mposhti Parmën 3–1. Golat u shënuan nga tre sulmuesit kryesor të skuadrës, Totti, Vincenzo Montella dhe Gabriel Batistuta, duke kurorëzuar Romën si kampione të Italisë për herë të tretë në historinë e saj. Totti e përfundoi sezonin në kampionat duke shënuar 13 herë, duke barazuar rekordin e tij personal për më shumë gola në një sezon të Serie A.

Më 19 gusht 2001, Totti fitoi trofeun e tij të parë të Superkupës italiane, duke shënuar dhe asistuar në fitoren 3–0 ndaj Fiorentinës. Pas kësaj ai u shpall Serie A Futbollisti italian i vitit për vitet 2000 dhe 2001, dhe më pas Serie A Futbollisti i vitit për vitin 2000. Ai u nominua për herë të parë për Topin e artë në vitet 2000 dhe 2001, ku përfundoi respektivisht në vendin e 14të dhe 5të. Falë performancave dhe aftësive si udhëheqes, Totti e themeloi veten si hero i tifozëve të Romës, ku një rol të madh luajti edhe lindja e tij Romë dhe fakti që kishte një jetë që ishte tifoz i ekipit.

Gjatë sezoneve të ardhshme, Totti luajti si një lojtar i lirë, duke luajtur herë si sulmues dhe herë si sulmues i dytë në formacionin 3–5–2, duke qëndruar në krah të Batistutës ose të riut të sapo blerë Antonio Cassano. Ai shënoi tregolshin e tij të parë në Serie A më 30 shtator 2002 në fitoren 3–2 ndaj Brescias. Ai gjithashtu shënoi golin e vetëm vendimtar në Stadiumin Santiago Bernabéu ndaj Real Madridit më 30 tetor 2002; ishte hera e parë në 35 vite që një ekip italian kishte fituar një ndeshje në Madrid. Totti vazhdoi me formën e tij të shënimit edhe ndaj Valencias, duke shënuar një dopietë në fitoren 3–0. Pavarësisht kësaj, Roma përfundoi vetëm në vendin e tretë në fazën e grupeve të Ligës së Kampioneve, dhe të tetët në Serie A, pavarësisht se arritën të kapnin finalen e Coppa Italias. Në finalen ndaj Milanit, Totti shënoi tre herë nga tre goditje dënimi në të dyja ndeshjet (një gol në Olimpico dhe dy në San Siro), por Roma u mposht 6–3 me rezultat të përgjithshëm. Në vitin 2003, Totti fitoi çmimin Serie A Futbollisti i vitit për herë të dytë.

Në sezonin 2003–04, Totti luajti një rol kyç me Romën që e mbylli kampionatin në vendin e dytë mbrapa Milanit. Gjatë sezonit, ai shënoi 20 gola, një rekord për të në atë kohë, gjë që e lejoi të fitonte çmimin Guerin d'Oro për herë të dytë si lojtari me mesataren më të lartë në Serie A përgjatë sezonit. Për më tepër, kapiteni i Romës shënoi gola karakteristik të tij me parabël në formë luge në dy raste, ndaj Brescias dhe Empolit.

2004–2009: Ndryshimi si sulmues

Pavarësisht se Roma zhgënjeu në sezonin 2004–05, një sezon që pa largimin e disa drejtuesve dhe lojtarëve nga klubi, Toti mbajti një formë pozitive duke shënuar 12 gola në Serie A, dhe 15 në të gjitha kompedicionet; një nga këto gola ishte edhe i 100ti i tij në Serie A i cili erdhi me një goditje dënimi në barazimin 3–3 ndaj Interit më 3 tetor 2004. Dy muaj më vonë, më 19 dhjetor, Totti u bë golashënuesi më i mirë i Romës në Serie A pasi shënoi golin e 107të kundër Parmës, duke thyer kështu rekordin që mbahej nga Roberto Pruzzo. Pavarësisht se Roma e përfundoi sezonin në vendin e tetë, Totti ndihmoi ekipin të arrinte në finalen e Coppa Italias; Roma megjithatë u mposht nga Interi.

Trajneri i ri i Romës për sezonin 2005–05, Luciano Spalletti, luajti me formacionin 4–2–3–1, duke e vendosur Tottin në një rol të ri si sulmues i vetëm. Pavarësisht rolit të tij të ri, Totti ende luante thellë në mesfushë ku shkonte të merrte topin në vend që të qëndronte në zonë, duke krijuar kështu më shumë hapsira për mesfushorët dhe anësorët në aksionet sulmuese; kjo gjë bëri që formacioni më pas quheshe 4–6–0, kurse roli i ri i Tottit u përshkrua si "numër 9 fallco" (sulmues i fshehur). Në pozicionin e ri, Totti filloi të shënonte vazhdimisht, duke arritur 15 gola në 24 ndeshje në ligë. Në pranverën e vitit 2005, ai rinovoi kontratën deri në vitin 2010, kurse rroga e tij vjetore u rrit deri në 5.4 milion €. Më 19 shkurt 2006, Totti pësoi një frakturë në fibulën e tij të majtë dhe dëmtim ligamenti gjatë një ndeshje ndaj Empolit pas një ndëryje të gabuar të Richard Vanigli. Me këtë dëmtim Totti rrezikonte mungesën e tij në Kupën e Botës 2006, por u rikthye në aksion më 11 maj si zëvëndësues në humbjen 3–1 ndaj Interit në finalen e dytës të Coppa Italias. Një pllakëz metali ju vendos Tottit gjatë operacionit në kyçin e këmbës, por doktorët vendosën të mos e operonin më dhe e hoqën atë pas rikthimit të Tottit, duke thënë që ajo pllakëz nuk do ndikonte në lojën e tij. Atij j'u dhan drogëra farmaceutike dhe teriparatide për të përshjetuar rikuperimin nga dëmtimi.

 

Sezoni 2006–07 ishte një sezon rekordesh për Tottin pasi ai shënoi 26 gola në Serie A duke vendosur një rekord personal, gjë që u pasua edhe nga 6 gola të tjerë midis Ligës së Kampioneve (tre gola në fazën e grupeve dhe një në raundin e 16-tave kundër Lyon) dhe Kupës së Italisë; ai gjithashtu dhuroi edhe 15 asiste në 50 ndeshje në të gjitha kompedicionet. Pavarësisht se u eliminuan në Ligën e Kampioneve nga Manchester United në çerek-finale, dhe e mbyllën të dytët në kampionat, Roma arriti të fitonte kupën kundër fituesve të kampionatit Inter pas një fitore 6–2 në Olimpico (ku Totti shënoi brënda 50 sekondash) dhe një humbje 2–1 në Milano. Totti përfundoi sezonin si shënuesi më i mirë i Serie A me 26 gola, dhe më 17 qershor, mori çmimin Kupucën e Artë Evropiane si golashënuesi evropian më i mirë. Pavarësisht se ishte golashënuesi më i mirë aktiv në Serie A, ai nuk ishte mes finalistëve për çmimin 2007 FIFA Lojtari botëror i vitit për shkak të mungesës së tij me kombëtaren; pavarësisht kësaj, Totti u nominua për Topin e artë 2007, ku u rendit në vendin e 10të.

Më 19 gusht 2007, Totti kontriboi në fitoren 1–0 ndaj Interit në Supercoppa Italiana 2007, duke fituar një penallti që u shënua nga Daniele De Rossi. Totti më pas shënoi golin e tij të 200të për Romën në një fitore 4–0 kundër Torinos në Coppa Italia më 16 janar 2008. Ai u shpall Serie A Futbollisti italian i vitit për herë të pestë në karrierë më 28 janar. Në muajin tjetër, më 24 shkurt, ai arritin shifrën e 386 ndeshjeve me Romën në Serie A gjatë një ndeshje kundër Fiorentinës, duke barazuar rekordin e mbajtur nga Giacomo Losi, kapiteni i Romës në vitet 1960'. E theu rekordin vetëm tre ditë më vonë në ndeshjen e rradhës në kampionat ndaj Interit. Më 9 mars, Totti luajti ndeshjen e tij të 500të në të gjitha kompeticionet për Romën, duke shënuar dhe fituar një penallti në fitoren 2–0 ndaj Napolit. Totti më pas pësoi një dëmtim në gjurin e tij të djathtë në barazimin 1–1 kundër Livornos më 19 prill që e detyroi të mbyllte sezonin. Pas ekzaminimeve u zbulua se Totti kishte këputur ligamentin arterior dhe se operacioni ishte i nevojshëm, gjë që do ta mbante jashtë fushave të lojës për katër muaj. Roma fitoi Coppa Italian e nëntë në histori me një fitore 2–1 ndaj Interit më 24 maj; pavarësisht se Totti nuk luajti në atë ndeshje, ai prap u lejua të ngrite trofeun si kapiteni i skuadrës. Me këtë fitore, Totti u bë kapiteni më i suksesshëm në historinë e klubit, duke fituar pesë tituj dhe dhjetë medalje finalisti.

 

Në sezonin 2008–09, Totti u rikuperua nga dëmtimi i mëparshëm, dhe luajti në ndeshjen e Supercoppa Italiana 2008 më 24 gusht; pas një barazimi 2–2 ndaj Interit në kohën shtesë, ndeshja vajti në gjuajtjet e penallti ku Totti nuk shënoi, duke i lejuar Javier Zanettit të shënonte dhe ti dhuronte Interit trofeun. Totti luajti ndeshjen e tij të 400të në Serie A më 8 nëntor 2008 në barazimin 1–1 jashtë fushe ndaj Bolonjës, duke shënuar golin e parë të ndeshjes. Më vonë në atë muaj, ai ndihmoi ekipin të fitonte derbin e kryeqytetit kundër Lazios, duke asistuar golin e fitores të shënuar nga Júlio Baptista. Forma e mirë e Tottit vazhdoi me kapitenin që asistoi dy herë Mirko Vučinić dhe vetë shënoi një gol me parabël në fitoren 3–0 në ligë ndaj Lecces më 23 nëntor, gjë që u pasua nga një gol me goditje dënimi kundër CFR Cluj në Ligën e Kampioneve tre ditë më vonë. Ai gjitashtu shënoi golin e dytë në fitoren 2–0 ndaj Bordeaux më 10 dhjetor, që i dha mundësinë Romës të kualifikohej për në raundin e 16-tave si fitues të grupit. Më 19 prill 2009, Totti shënoi golin e tij të 175të në Serie A në fitoren 3–2 kundër Lecces, duke kaluar Amedeo Amadein si golashënuesi më i mirë në historinë e Romës; me këtë gol, Totti hyri gjithashtu në listën e dhjetë golashënuesve më të mirë në historinë e Serie A.

2009–2011: Vështirsitë dhe rikthimi në formë

Vëshirësitë e Romës në fillim të sezonit 2008–09 dhe gjatë sezonit sezonit 2009–10 bënë që trajneri Spalletti të largohej pas katër viteve dhe të zëvëndësohej nga Claudio Ranieri. Totti performoi mirë në edicionin e parë të UEFA Ligës së Evropës, duke shënuar dy tregolsha gjatë turnamentit; i pari erdhi në fitoren 7–1 kundër Gent në raundin e tretë kualifikues kursi i dyti erdhi në një fitore me të njëjtin rezultat ndaj MFK Košice në Stadio Olimpico në raundin play-off. Totti shënoi edhe një tjetër tregolshësh në këtë sezon, ndaj Barit në Serie A më 22 nëntor 2009, shtatë vite nga tregolshi i tij i fundit në këtë kompedicion. Tetë ditë më vonë, Totti konfirmoi se kishte firmosur një kontratë të re pesë-vjeçare që do ta mbante në klub deri në vitin 2014; pas skadimit ai tha që do të bëhej drejtor sportiv në klub për pesë vite të tjera. Roma i ofroi një rrogë vjetore 8.9 milion € në vitin e parë dhe 8.6 milion € në katër vitet e tjera.

Me 24 ndeshje pa humbje në Serie A, Roma u bë ekipi i vetëm rival i Interit në garën për titull në tre ndeshjet e fundit, duke e mbyllur përfundimisht në vendin e dytë. Pavarësisht disa probleme fizike, Totti kaloi disa lojtarë shënues si Gabriel Batistuta, Giuseppe Signori, dhe Kurt Hamrin, duke u bërë golashënuesi i gjashtë më i mirë në historinë e Serie A. Totti gjithashtu luajti në finalen e Coppa Italias kundër Interit më 5 maj 2010, por mori një karton të kuq në minutat e fundit të ndeshjes për një ndërhyrje të ashpër ndaj Mario Balotellit; Roma humbi ndeshjen 0–1, duke dështuar të sillte në shtëpi kupën e dhjetë që do të ishte një rekord në ato kohë.

Në sezonin 2010–11, Roma përsoi një tjetër disfatë ndaj Interit, këtë herë në finalen e Supercoppa Italiana 2010, duke vazhduar "traditën" e vështirësive të fillim sezonit, duke bërë që Totti të fajsonte pjesërisht aspektin mbrojtës të trajnerit Ranieri dhe dështimin për të pasur një set taktikash të qëndrueshme. Në nivel personal, Totti fitoi çmimin Golden Foot, por besimi i pakët i trajnerit Ranieri mbi të për shkak të moshës bëri që kapiteni të shpenzonte më shumë kohë në stol në vend të sulmuesve më të rinj si Marco Borriello, Mirko Vučinić dhe Jérémy Ménez. Koha e tij e kufizuar në fushën e lojës, përfshirë edhe një zëvëndësim polemizues në minutën e 91të në humbjen 2–1 ndaj Sampdorias, rezuloi në disa përplasje të ashpëra me Ranierin, që e shihte Tottin jashtë forme; kapiteni shënoi vetëm tre gola në 21 ndeshje në ligë; si rezultat i ndeshjeve të tij të pakta, si dhe marrëdhënjes negative me trajnerin, bënë që të qarkullonin zëra se Totti po mendonte të largohej nga Roma. Pas humbjes së Romës 4–3 kundër Genoas më 20 shkurt 2011, Ranieri dha dorëheqjen si trajner i Romës, dhe Totti pa ish shokun e skuadrës Vincenzo Montella të punësohej si trajner i përkohshëm.

 

Montella ktheu formacionin 4–2–3–1 të Spallettit dhe Totti u rikthye në formën e tij më të mirë, duke e gjetur golin më shpesh nga fundi i sezonit. Më 3 mars, Totti u votua lojtari aktiv më i mirë italian nga një sondazh i kryer nga La Gazzetta dello Sport; 100 personalitete italiane përfshirë futbollistë, trajnerë, politikan dhe të famshëm morën pjesë në votime. Më 13 mars, Totti shënoi një dygolësh kundër Lazios për ti dhënë Romës fitoren e pestë rresht në derbin e kryeqytetit. Në ndeshjen e rradhës, më 20 mars, Totti u bë lojtari i gjashtë në histori që shënon 200 gola në Serie A; kjo erdhi pas dy golave të shënuar në barazimin 2–2 kundër Fiorentinës për të arritur në shifrën e 201 golave. Më 1 maj, Totti shënoi një dopietë kundër Barit duke kaluar Roberto Baggion si golashënuesi i pestë më i mirë i Serie A me 206 gola, duke qëndruar mbrapa vetëm ndaj Silvio Piola, Gunnar Nordahl, Giuseppe Meazza and José Altafini. Totti e mbylli sezonin 2010–11 me 15 gola në kampionat, 12 prej të cilave erdhën në 13 ndeshjen e fundit të ekipit.

Në fund të sezonit, Roma j'u nënshtrua ndryshimeve në pronësi; pronari i vjetër i klubit Rosella Sensi u zëvëndësua nga sipërmarrësi amerikan Thomas DiBenedetto. Drejtuesit e ri nuk i ofruan rinovimin e kontratës trajnerit Montella, me këtë të fundit që firmosi me klubin tjetër të Serie A, Catania. Ai u zëvëndësua nga trajneri spanjoll Luis Enrique, cili më parë kishte drejtuar Barcelonën B, me synimin për të imituar stilin e të luajturit të Barcelonës.

2011–2012: Rikthimi si organizator

Sezoni 2011–12 fillimisht pa Tottin të luante pak ndeshje si titullar nën drejtimin e trajnerit të ri Enrique, kurse klubi vazhdoi me vështirsitë e zakonshme të fillim sezonit. Totti pësoi një dëmtim më 1 tetor 2011 në pjesën e dytë të ndeshjes kundër Atalantës, dëmtim i cili e mbajti jashtë fushave të lojës deri më 20 nëntor; ai u rikthye në fushë kundër Lecces, ku ai hyri si zëvëndësues në minutën e 66të dhe ndihmoi Romën të fitonte 3–1.

Në mes të dhjetorit, Totti filloi të rikuperonte formën dhe të luante më rregullisht, në një rol më krijues si një mesfushor sulmues. Më 12 dhjetor, ai asistoi golin hapës së Daniele De Rossit në barazimin 1–1 kundër Juventus që në fund do të shpallej kampion; Totti gjithashtu humbi një penallti në pjesën e dytë. Ai dha disa asiste të tjerë gjatë sezonit, ku nga më të rëndësishmit ishin për Dani Osvaldon në fitoren 3–1 ndaj Napolit në Stadio San Paolo më 18 dhjetor 2011, dhe Daniele De Rossin në ndeshjen kundër Catanias në stadiumin Massimino. Duke luajtur më thellë në fushë, talismani i Romës nuk kërkonte të shënonte rregullisht si më parë, dhe në vënd të kësaj luante një rol mbështetës duke lidhur mesfushën me sulmin, duke përdorur prezencën dhe përvojën në ndeshje duke i dhënë skuadrës frymëmarrje.

Më 8 janar 2012, Totti shënoi golat e parë të sezonit në fitoren 2–0 ndaj Chievo; të dy golat ishin penallti, njëra në secilën pjesë loje. Ai më pas shënoi edhe një dygolësh në fitoren 5–1 kundër Cesenës duke vendosur një rekord të ri, pasi goli i tij i dytë e çoi Tottin në shirfën e 211 golave – shifra më e lartë e golave të shënuar për një skuadër të vetme. Pavarësisht jomundësisë për të gjetur rrjetën në fillim të pjesës së dytë të sezonit, Totti vazhdoi të performonte mirë, duke asistuar golin e Juan në fitoren 4–0 ndaj Interit më 5 shkurt. Më 12 prill, Totti shënoi golin e pestë të sezonit në fitoren 3–1 kundër Udineses. Ky gol u pasua nga një tjetër në humbjen 2–1 kundër Fiorentinës më 25 prill, dhe dy javë më vonë, në ndeshjen e tij të 500të në Serie A, shënoi dy gola në barazimin 2–2 ndaj Catanias në Stadio Olimpico.

2012–2013: Sezoni i rekordeve

 

Pasi Luis Enrique vendosi të jepte dorëheqjen pas një sezoni jo të suksesshëm që pa Romën të mos kualifikohej në kompedicionet evropiane për herë të parë pas 15 vitesh, klubi vendosi të punësonte ish trajnerin Zdeněk Zeman, duke sjellë një bashkim me Tottin. Zeman u përpoq t'a vendoste Tottin në një rol të lirë si sulmues i majtë ose anësor në formacionin e tij të preferuar 4–3–3. Pavarësisht se ky rol ishte i ngjashëm me atë që Totti kishte luajtur gjatë periudhës së parë të Zemanit 13 vite më parë, liria e tij i lejoi që të luante thellë në mesfushë, t'i bënte presion mbrojtësve për t'i marrë topin dhe të sulmonte në të majtë. Më 2 shtator, Totti dhuroi dy asiste për Alessandro Florenzin dhe Dani Osvaldos në fitoren 3–1 kundër Interit në San Siro. Pas ndeshjes, ai mori vlerësime nga mediat për paraqitjen e tij, pavarësisht se po i afrohej ditëlindjes së 36të. Më 21 tetor, Totti parakaloi rekodin e përbashkët të Giuseppe Meazzës dhe José Altafinit pasi shënoi golin e parë të fitores 4–2 kundër Genoas jashtë fushe, duke u bërë golashënuesi i tretë më i mirë i të gjitha kohërave në Serie A me 217 gola. Më 8 dhjetor, Totti shënoi dy gola, të pestin dhe të gjashtin e sezonit, në një fitore 4–2 në shtëpi kundër Fiorentinës.

Pas rezultateve negative të klubit, Zeman u shkarkua dhe u zëvëndësua nga Aurelio Andreazzoli në fillim të shkurtit 2013. Nën drejtimin e trajnerit të ri, Totti shënoi një gol kundër Juventusit më 16 shkurt me një gjuajtje të fuqishme, duke i dhënë Romës një fitore surprize ndaj kryesuesve. Më 3 mars, Totti shënoi golin e 225të kundër Genoas për t'u bërë golashënuesi i dytë më i mirë i Serie A sëbashku me Gunnar Nordahl, me Romën që fitoi 3–1. Totti më në fund theu rekordin e suedezit duke shënuar kundër Parmës më 18 mars, duke arritur shifrën e 226 golave. Më 8 prill, duke shënuar një gol me penallti kundër Lazios, ai u bë golashënuesi më i mirë i derbit të Romës në Serie A sëbashku me Dino da Costan dhe Marco Delvecchion me nëntë gola. Totti përfundoi sezonin 2012–13 në Serie A me 12 gola dhe 12 asista nga 34 ndeshje. Totti gjithashtu arriti Finalen e Coppa Italia 2013 me Romën, por humbi ndeshjen 0–1 më 26 maj ndaj rivalëve të qytetit Lazios.

2013–2015: Sulmues i lirë

 

Me arritjen e trajnerit të ri Rudi Garcia në verën e vitit 2013, Totti edhe një herë u vendos si numër 9 falso, duke luajtur gjithashtu edhe si sulmues mbështetës ose anësor në të majtë. Më 20 shtator 2013, Roma lajmëroi se Totti kishte firmosur një kontratë të re që ta mbante në klub deri në vitin 2016, që do të thoshte deri në ditëlindjen e tij të 39të. Totti shënoi golin e parë të sezonit 2013–14 më 16 shtator në një fitore 3–1 kundër Parmës. Ky gol u pasua nga dy të tjetë në fitoren 3–0 kundër Interit jashtë fushe, duke ndihmuar ekipin të mbante rekordin e fitoreve të fillimit sezonit me 7 fitore në 7 ndeshje. Më 20 nëntor, Totti mori çmimin "Kapiteni i Kapitenëve" nga shoqata Editutto dhe Baker Tilly Revisa.

Më 14 shkurt, u lajmërua se Totti do të qëndronte jashtë fushave për një muaj pas një dëmtimi të pësuar në vidhe. U rikthye në fushë më 17 mars kundër Udineses, duke shënuar golin e parë të ndeshjes duke ndihmuar ekipin në një fitore 3–2. Tetë ditë më vonë, Totti festoi ndeshjen e 700të me Romën kundër Torinos. Më 2 prill, shënoi golin e 20të në karrierë kundër Parmës (një rekord personal për numrin e golave të shënuar ndaj një ekipi të vetëm) në një fitore 4–2. Totti përfundoi sezonin me tetë gola dhe dhjetë asiste, duke e mbyllur kampionatin si asistuesi më i mirë.

 

Para fillimit të sezonit 2014–15, Totti ishte një nga lojtarët që shkëlqeu gjatë miqësoreve të verës. Më 30 shtator 2014, tre ditë pas ditëlidjes së tij të 38të, Totti shënoi golin e barazimit të për Romën në fazën e grupeve të Ligës së Kampioneve kundër Manchester Cityt, duke u bërë golashënuesi më i vjetër i kompedicionit; ishte gjithashtu goli i tij i 300të si profesionist. Më 25 tetor, Totti shënoi golin hapës me një goditje dënimi në barazimin 1–1 kundër CSKA Moskës, duke zgjeruar rekordin e golashënuesit më të vjetër në kompeticion (38 vjeç e 58 ditë).

Më 11 janar 2015, Totti shënoi dy gola ndaj rivalëve të qytetit Lazios, duke u bërë golashënuesi më i mirë i derbit në kampionat me 11 gola, dhe më i miri në të gjitha kompedicionet sëbashku me Dino Da Costën. Më 9 maj, Totti shënoi me penallti në humbjen 2–1 jashtë fushe kundër Milanit, duke barazuar rekodin e Roberto Baggios për numrin e golave të shënuar nga pika e bardhë e penalltisë (68). Më 31 maj, në ndeshjen e fundit të sezonit 2014–15, ai shënoi golin e 299të për Romën në humbjen 2–1 ndaj Palermos. Totti e përfundoi sezonin me si golashënuesi më i mirë i Romës me 10 gola, duke qënë hera e shtatë që ai ishte golashënuesi më i mirë i skuadrës.

2015–2017: Vitet e fundit si super zëvëndësim

Në paraqitjen e dytë në ligë në sezonin 2015–16, Totti shënoi golin e 300të me Romën në të gjitha kompedicionet në një barazim 2–2 kundër Sassuolos më 20 shtator 2015. Më 26 shtator, një ditë para ditëlindjes së tij të 39të, ai pësoi një dëmtim në fitoren 5–1 ndaj Carpi që e la jashtë fushave të lojës për tre muaj. Ai u rikthye në fushë si zëvëndësues në barazimin 1–1 kundër Milanit më 9 janar 2016, duke barazuar portierin Gianluca Pagliuca si lojtari i tretë me më shumë ndeshje në Serie A (592).

Më 21 shkurt 2016, Totti publikisht kritikoi trajnerin e rikthyer – dhe zëvëndësuesin e Rudi Garcias – Luciano Spalletti për minutazhin e pakët që trajneri i kishte dhënë që pas rikthimit nga dënimi. Pas kësaj ai nuk ishte pjesë e skuadrës në fitoren e Romës 5–0 kundër Palermos, një vendim që shkaktoi zemërim tek tifozët dhe mediat, kurse zërat për largimin e tij nga Roma në fund të sezonit pas skadimit të kontratës për shkak të minutazhit të pakët nën drejtimin e Spallettit filluan sërisht. Më 8 mars, Totti hyri si zëvëndësues në vend të Stephan El Shaarawyt në ndeshjen e kthimit të raundit të 16-tave në UEFA Ligën e Kampioneve kundër Real Madridit, dhe u duartrokit nga i gjithë publiku në Stadiumin Santiago Bernabéu; Roma u mposht 2–0 dhe u eliminua nga kompedicioni me rezultatin e përgjithshëm 4–0. Më 20 prill, Totti hyri sërisht si zëvëndësues në minutën e 86të, me Romën që ishte në disavantazh të një gol ndaj Torinos, duke shënuar një dopietë; një gol në minutën e 87të kurse tjetri me penallti në minutën e 89të që i dha Romës fitoren 3–2. Duke shënuar golin e tij të 69të në Serie A nga pika e penalltisë, Totti parakaloi Roberto Baggion si lojtari me më shumë gola nga penalltia. Ky dygolësh e bëri Tottin edhe lojtarin më të vjetër që shënon dy gola në një ndeshje të Serie A, në moshën 39 vjeç, 6 muaj dhe 23 ditë, duke thyer rekordin e vendosur nga Silvio Piola (39 vjeç, 4 muaj dhe 2 ditë) me fanellën e Novarës në një ndeshje kundër ish ekipit të tij Lazio më 1 shkurt 1953.

Më 2 maj, Totti erdhi nga stoli dhe shënoi me një goditje dënimi për të ndihmuar Romën të përmbyste rezultatin dhe të merrte një fitore 3–2 ndaj Genoas; ishte goli i tij i 21të nga goditjet e dënimit, duke bërë që të renditej i katërti sëbashku me Baggion, dhe mbrapa Alessandro Del Pieros, Andrea Pirlos, and Siniša Mihajlovićit në listën e lojtarëve që kanë shënuar më shumë gola në Serie A nga goditjet e dënimit. Gjithashtu, në pesë ndeshjet e fundit që Totti kishte luajtur si zëvëndësues, ai kishte shënuar katër gola dhe kishte dhënë një asist. Më 8 maj, Totti erdhi sërisht nga stoli për të asistuar golin e tretë të Romës në fitoren 3–0 kundër Chievos në ndeshjen e tij të 600të në Serie A, duke u bërë lojtari i tretë në histori që e arrin këtë shifër. Gjithsej, ai zhvilloi vetëm 13 paraqitje në kampionat gjatë sezonit duke shënuar katër gola, të gjithë në gjashtë ndeshjet e fundit të cilat ai i luajti të gjitha si zëvëndësues. Më 7 qershor, Totti rinovoi kontratën e tij edhe me një vit dhe deklaroi se do të tërhiqej pas përfundimit të sezonit 2016–17; ai gjithashtu zbuloi se kishte firmosur një kontratë gjashtë-vjeçare si drejtor sportiv i Romës, rol që do ta merrte pas përfundimit të sezonit të tij të fundit si futbollist.

Në paraqitjen e tij të parë në sezonit 2016–17 kundër Sampdorias më 11 shtator, Totti u bë lojtari i dytë pas Paolo Maldinit që luan 25 sezone rresht në Serie A, duke barazuar rekordin e tij. Me Romën që po humbiste 2–1 në pjesën e parë, Totti hyri në pjesën e dytë dhe dhuroi asistin e golit të barazimit të përkohshëm të Edin Džekos, përpara se të shënonte një penallti vetë në minutat shtesë për t'i dhënë skuadrës një fitore 3–2 në shtëpi; ky gol do të thoshte që Totti kishte shënuar të pakten një herë në 23 sezone rresht në karrierë. Më 25 shtator, ai shënoi golin e 250të në Serie A nga penalltia në humbjen 3–1 jashtë fushe kundër Torinos, vetëm dy ditë para ditëlindjes së tij të 40të. Në ndeshjen e parë si titullar dy ditë pas ditëlindjes së tij të 40të, më 29 shtator, Totti u vlerësua për performancën dhe jetëgjatësinë e tij në fitoren 4–0 kundër Astra Giurgiu në Ligën e Evropës; ai luajti 90 minuta, dhuroi dy asista, dhe gjithashtu u përfshi edhe në aksionin që solli golin e tretë. Më 20 tetor, Totti zhvilloi paraqitjen e tij të 100të në kompedicionet e UEFA-s, duke dhënë dy asista të tjerë në barazimin 3–3 ndaj Austria Wien sërisht në Ligën e Evropës. Në fund të tetorit, ai pësoi një dëmtim në muskulin e kofshës së majtë gjatë një seance stërvitore, që e mbajti jashtë fushave të lojës për një kohë të papërcaktuar. Ai u rikthye nga dëmtimi më 27 nëntor duke luajtur si zëvëndësues në fitoren 3–2 në shtëpi kundër Pescarës.

Më 1 shkurt 2017, Totti shënoi një gol vendimtar me penallti në minutën e 97të në fitoren 2–1 kundër Cesenës në çerek-finalet e Coppa Italias; kjo fitore i lejoi Romës të shkonte në gjysëm-finalet e turnamentit. Më 15 prill, Totti luajti si zëvëndësues në barazimin 1–1 kundër Atalantës duke zhvilluar kështu paraqitjen e 615të në Serie A, duke barazuar argjentinasin Javier Zanetti si lojtari i tretë me më shumë ndeshje në të gjitha kohërat. Më 28 maj, Totti zhvilloi ndeshjen e tij të fundit për Romën në fitoren 3–2 në shtëpi kundër Genoas, duke hyrë si zëvëndësues në minutën e 54të në vend të Mohamed Salah duke marrë duartrokitje nga të gjithë tifozët.

Vitet e hershme

Karriera ndërkombëtare e Tottit filloi me ekipet e moshave ku ai luajti në disa turnamente të FIFA-s dhe UEFA-s. Me Italinë U16, nën drejtimin e trajnerit Sergio Vatta, Totti arriti finalen e UEFA Kampionatit Evropian nën-16 të Futbollit në vitin 1993 në Turqi; Italia u mposht nga Polonia me Tottin që nuk luajti për shkak pezullimi. Katër muaj më vonë, Totti luajti në Kupën e Botës nën-17 që u zhvillua në Japoni dhe shënoi golin e vetëm të ekipit të tij që u eliminua në fazën e grupeve. Totti gjithashtu shënoi në humbjen e Italisë 4–1 kundër Spanjës nën-19 në finalen e UEFA Kampionatit Evropian nën-18 të Futbollit, në korrik 1995. Ai në fund fitoi UEFA Kampionatin Evropian nën-21 me Italinë në vitin 1996 nën drejtimin e trajnerit Cesare Maldini; në finale, ai shënoi golin e parë në barazimin 1–1 ndaj Spanjës, me Italinë që në fund fitoi nga penalltitë. Një vit më vonë, Totti luajti një rol vendimtar në skuadrës italiane duke i ndihmuar të fitojnë 1997 Lojërat Mesdhetare, që u majtën në shtëpi, duke shënuar dy herë gjatë turnamentit. Për shkak të kontributit të tij në këto turnamente, Totti u përfshi në skuadrën e ëndërrave të të gjitha kohërave të Kampionatit Evropian nën-21.

Pasi luajti me ekipet e moshave, Totti luajti ndeshjen e parë në kombëtaren e të rriturve kur trajneri i sapopunësuar Dino Zoff e aktivizioni në fitoren 2–0 ndaj Zvicrës më 10 tetor 1998 për kualifikueset e UEFA Euro 2000. Goli i parë me kombëtaren erdhi më 26 prill 2000 në fitoren 2–0 në miqësore kundër Portugalisë në Reggio Calabria. Dopieta e parë për Italinë erdhi gjatë një ndeshjeje kualifikuese të Kupës së Botës 2006 kundër Bjellorusisë që u mbyll me një fitore 4–3 më 13 tetor 2004. Gjithsej, Totti zhvilloi 58 paraqitje për kombëtaren nga viti 1998 e deri në vitin 2006, duke shënuar nëntë gola dhe duke dhënë 24 asiste.

Euro 2000

 

Italia shkoi në Euro 2000 me një Totti në formë të shkëlqyer. Gjithsej, ai shënoi dy gola dhe dhuroi një asist gjatë turnamentit. Goli i tij i parë i turnamentit erdhi kundër një nga vendeve organizatore Belgjikës në raundin e parë; Totti shënoi me kokë falë një goditje dënimi të ekzekutuar nga Demetrio Albertini. Ai u shpall lojtari i ndeshjes. Goli i dytë në turnamentit erdhi kundër Rumanisë në çerek-finale; goli erdhi nga një gjuajtje e saktë pas një asisti të Stefano Fiores. Në fitoren e Italisë në gjysëm-finale nga penalltitë kundër vendit tjetër organizator Holandës, Totti me vetëbesim goditi me parrabël duke mposhtur Edwin van der Sar, duke bërë që ky gol i tij të konsiderohej si një nga "momentet magjike" të turnamentit.

Pavarësisht se Italia u mposht në finale nga kampionët e botës në fuqi Franca 2–1 në kohën shtesë, Totti u shpall lojtari i ndeshjes, dhe nisi aksionin që solli golin e Marco Delvecchios; Totti pasoi me takë në të djathtë te Gianluca Pessotto i cili ishte i pambrojtur, duke i dhënë këtij të fundit hapsirë për të krosuar në zonë ku Delvecchio shënoi. Më vonë, gjatë pjesës së dytë të ndeshjes, Totti krijoi dy mundësi për gol për Alessandro Del Pieron, por sulmuesi i Juventusit nuk i finalizoi dot. Totti ishte një nga 22 lojtarët e përzgjedhur për Skuadrën e Turnamentit falë performancave të tij.

Kupa e Botës 2002

Nga Totti pritej shumë në debutimin e tij në Kupën e Botës 2002 nën drejtimin e trajnerit Giovanni Trapattoni, pas marrjes së numrit 10 dhe rolit si organizator i skuadrës. Pavarësisht një fillimi të mbarë në turnamentin e zhvilluar në Japoni dhe Kore, ku Totti asistoi golin e Christian Vierit në fitoren 2–0 kundër Ekuadorit në ndeshjen hapëse, zhgënjimi pasoi, me Tottin që dështoi të shënonte ose të ishte vendimtar gjatë pjesës tjetër të turnamentit. Pavarësisht se asistoi një tjetër gol të Vierit në humbjen polemizuese 2–1 ndaj Kroacisë në ndeshjen e dytë të fazës së grupeve, performancat e tij gjatë turnamentit u kritikuan nga mediat italiane, në veçanti dështimi i tij për të shënuar disa raste për gol në barazimin 1–1 kundër Meksikës në ndeshjen e tretë të fazës së grupeve, me Italinë që siguroi një kualifikim të vështirë për në fazën me eliminim direkt.

Pavarësisht se asistoi golin e Vierit nga goditja e këndit në ndeshjen ndaj Koresë së Jugut që u mbyll me një disfatë 2–1 në raundin e dytë, performanca e tij u kritikua sërisht, në veçanti për kartonin e kuq të marrë në kohën shtesë pas dy të verdhëve, me të dytin që erdhi në formë polemizuese nga gjyqtari Byron Moreno për simulim.

Euro 2004

Nga Totti pritej sërisht të ishte vendimtar në turnamentin e rradhës madhor të Italisë, Euro 2004, megjithatë ai zhgënjeu sërisht pas një zënke me mesfushorin e Danimarkës Christian Poulsen në ndeshjen hapëse që përfundoi në barazim pa gola më 14 qershor. Për këtë incident Totti u dënua të mos luante deri në gjysëm-finale, por kjo gjë ishte e kotë pasi Italia u eliminua në fazën e grupeve pas një mbylljeje treshe me Suedinë dhe Danimarkën (të treja kishin nga pesë pikë, por Italia u eliminua nga golavarazhi).

Kupa e Botës 2006

 

Pavarësisht problemeve me dëmtimet, Totti u rikuperua në kohë për t'ju bashkuar kombëtares në fitoren e tyre në turnamentin e Kupës së Botës 2006. Trajneri i ekipit Marcello Lippi shfaqi një besim të madhë për Tottin, duke i siguruar atij gjatë rikuperimit se vendi i tij në ekipin që do të luante në Kupën e Botës ishte i sigurtë, dhe duke i thënë gjithashtu që të përqëndrohej vetëm te rikuperimi. Ky besim i shfaqur nga trajneri e mbushi Tottin me dëshirë për të punuar më shumë dhe për t'u rikuperuar nga ajo që në fillim dukej si një dëmtim që do t'i jepte fund karrierës së tij dhe në fund ja doli mbanë të rikuperohej në kohë kundër të gjitha parashikimeve.

Totti në fund u emërua në listën e 23 lojtarëve nga trajneri Lippi për të luajtur në Botëror. Pavarësisht shqetësimeve në fillim rreth gjëndjes së tij fizike, Totti u bë një lojtar i rëndësishëm në ekipin e Lippit, duke luajtur në të shtata ndeshjet e Italisë, përfshirë edhe finalen fituese kundër Francës, të cilën Italia e fitoi me penallti, pavarësisht se Totti u zëvëndësua pas 61 minutash. Totti luajti gjatë gjithë kohës në Gjermani me pllakëza metalike dhe vida në kyç që duhej të hiqeshin pas përfundimit të operacionit. Gjatë turnamentit Totti luajti zakonisht si mesfushor sulmues, para organizatorit Andrea Pirlo, dhe mbrapa sulmuesve Luca Toni, Alberto Gilardino, Vincenzo Iaquinta dhe Filippo Inzaghi; këto lojtarë mbështeteshin në aspektin mbrojtës nga Gennaro Gattuso, Simone Perrotta dhe Daniele De Rossi në mesfushë. Totti e përfundoi turnamentin si asistuesi më i mirë sëbashku me Pirlon Juan Román Riquelmen, Bastian Schweinsteigerin dhe Luís Figon (4). Ai asistoi golin e Pirlos nga goditja e këndit në fitoren 2–0 kundër Ganës, golin e Marco Materazzit nga goditja e këndit në fitoren tjetër 2–0 në ndeshjen e fundit të grupit kundër Republikës Çeke, dhe dy gola në fitoren 3–0 kundër Ukrainës në çerek-finale; golin e parë të shënuar nga Gianluca Zambrotta dhe një nga dy golat e Luca Tonit. Totti gjithashtu shënoi edhe një gol me penalltinë minutat shtesë në ndeshjen e raundit të 16-tave kundër Australisë duke i dhënë Italisë fitoren 1–0 më 26 qershor, dhe gjithashtu mori pjesë në aksionin e golit të Del Pieros në fitoren 2–0 kundër Gjermanisë në gjysëm-finale, që lejoi Italinë të shkonte në finale. Gjatë turnamentit, Totti bëri 185 pasime dhe gjuajti 19 herë; si mirënjohje për një turnament të mirë, ai u zgjodh në Skuadrën All-Star.

Pensionimi

Totti shfaqi qëllimin e tij për t'u tërhequr nga kombëtarja pas Kupës së Botës 2006, por nuk mbajti një vendim zyrtar dhe qëndroi i pavendosur, dhe gjatë asaj kohe nuk u thirr në skuadër. Totti e bëri vendimin e tij zyrtar më 20 korrik 2007, në fillim të sezonit 2007–08, për shkak të problemeve fizike, dhe qëillimit të tij për t'u përqëndruar vetëm te Roma. Trajneri i Italisë në atë kohë, Roberto Donadoni, u përpoq të binde Tottin për t'u rikthyer për kualifikueset e Euro 2008 por nuk ja doli mbanë.

Pas rikthimit të Marcello Lippit si trajner i kombëtares pas mbarimit të Euro 2008, Totti lajmëroi se do të luante në Kupën e Botës 2010 në Afrikën e Jugut nëse do të thirrej; megjithatë, nuk kishte asnjë deklaratë zyrtare nga Totti ose Lippi për një rikthim të mundshëm. Totti megjithatë nuk ishte pjesë e listës finale prej 23 lojtarësh për finalet e turnamentit. Italia u eliminua që në fazën e grupeve, duke dështuar të fitonte ndonjë ndeshje, duke e mbyllur grupin në vendin e fundit, duke regjistuar performancën e tyre më negative në një Botëror. Diego Maradona dhe ish shokët e kombëtares Fabio Cannavaro dhe Gianluigi Buffon thanë se një nga arsyjet e eliminimit të shpejtë të Italisë ishte mungesa e lojtarëve krijues si Totti në skuadër.

Në mars 2013, pasuesi i Lippit në kombëtare, Cesare Prandelli, tha se do ta konsideronte Tottin për në skuadrën që do të luante në Kupën e Botës 2014. Në tetor 2013, Prandelli tha: "Totti është në një formë fantastike. Gjëndja e tij tani të bën të reflektosh. Nëse Kupa e Botës do të ishte afër, nuk do të kisha dyshime dhe absolutisht do ta thirrja. Por neve do të vlerësojmë gjëndjen e lojtarit një muaj para fillimit të Kupës së Botës." Megjithatë, kur koha erdhi për të emëruar listën e 23 lojtarëve, trajneri nuk e përfshiu kapitenin e Romës, duke preferuar të përqëndrohej tek lojtarët e rinjë. Disa në media e kritikuan këtë vendim, përfshirë edhe ish lojtarin e kombëtares braziliane Cafu, i cili kishte qënë edhe shok i Tottit tek Roma, i cili zbuloi se do t'i kishte pëlqyer të shihte Tottin të garonte me Italinë në Kupën e Botës në Brazil, duke shtuar se preferonte kapitenin e Romës para Cristiano Ronaldos dhe Lionel Messit. Pa Tottin, Italia u eliminua në fazën e grupeve për të dytën edicion rresht, duke përfunduar këtë herë në vendin e tretë.

Në maj 2016, disa dëmtime në ekipin e Italisë, si dhe mundësitë e pakta në sulm dhe forma e mirë e Tottit si zëvëndësues për Romën, bënë që disa media të thirrnin trajnerin Antonio Conte për të grrumbulluar Tottin si zëvëndësues në skuadrën që do të luante në Euro 2016; megjithatë, ai u la jashtë sërisht në listën paraprake prej 30 lojtarësh për turnamentin.

Totti konsiderohet si një nga talentet italian më të mëdhenj të të gjitha kohërave, si dhe nga disa si lojtari më i mirë italian. Gjatë karrierës së tij, Totti luajti më së shumti si një numër 10 klasik, duke funksionuar si mesfushor sulmues, organizator, ose si sulmues i tërhequr mbrapa sulmuesit kryesor; në vitet e tjera me Romën ai filloi të luante si sulmues i vetëm. Totti ishte një lojtar elgant i klasit botëror, me dhunti teknike dhe njohuri për lojën. Ai gjithashtu ishte një mesfushor sulmues taktik dhe i shkathët, i aftë për të luajtur në çdo pozicion të sulmit, dhe ndonjëherë pozicionoheshe si anësor ose mesfushor qëndror gjatë kohës së Zdeněk Zeman. Gjatë gjatë kohës së Luciano Spallettit dhe Rudi Garcias ai luante si numër 9 falso. Nën drejtimin e Luis Enriques, Totti ndonjëherë luante në një rol më krijues në mesfushë, duke funksionuar si organizator i tërhequr.

 

Gjatë kohës që Totti ishte një golashënues profilik, ai njihej për kontrollin e topit, vizionin, krijueshmërinë, dhe pasimin, gjithashtu edhe aftësinë për t'i dhënë mesfushës shpjetësi dhe për të dhënë asiste shokëve të skuadrës. Një nga karakteristikat e Tottit ishin edhe pasimet e tij pa shikim ose pasimet me takë, në veçanti kur mbante topin ose kur luante me kurriz në sulm. Gjatë karrierës së tij, Totti mori vlerësime nga ekspertët për vizionin e tij të shkëlqyer, teknikën, dhe pasimet e gjata të sakta. Për shkak të lëvizjeve të shumta dhe aftësive të mëdha, roli i tij është konsideruar si një sulmues qëndror puntor, joegoist dhe dinamik, njohur si centravanti di manovra në italisht. I njohur për punën e tij, jetëgjatësinë, dhe vullnetin për të kontribuar në mbrojtje, Totti ju nënshtrua një zhvillimi atletik gjatë kohës së tij me Zeman: ai ju nënshtua një programi forcimi muskujsh për t'ju përshtatur ritmit të futbollit të shekullit të 21të, duke marrë forcë fizike, rezistencë, dhe forcë për të gjuajtur; ai gjithashtu fitoi shpejtësi, gjë që i lejoi të kishte një nivel vazhdimësie në karrierë.

Gjatë karrierës së tij, Totti shfrytëzoi balancën, aftësitë dribluese dhe shpejtësinë për të kaluar kundërshtarët; pavarësisht se ishte një këmbë-djathtë natyral, ai zotëronte një gjuatje të fuqishme dhe të saktë me të dyja këmbët si brënda dhe jashtë zone, dhe gjithashtu ishte shumë i saktë nga penalltia dhe goditjet e dënimit. Totti gjithashtu ka shënuar disa gola me gjuajtje parabël, dhe e përdorte shpesh këtë tenikë në ekzekutimet e penalltive, që njihej si teknika cucchiaio ("luga" në italisht); një nga golat më të shquar që Totti shënoi duke përdorur këtë teknikë ishte penalltia në gjysëm-finalen e Euro 2000 kundër Hollandës në fitoren ndaj tyre me penallti. Një tjetër gol i famshëm i Tottit me këtë teknikë ishte edhe ai ndaj Interit, kur ai në fillim dribloi Marco Materazzin para se të mposhte portierin Júlio César me parabël; ky gol u shpall si goli më i bukur i Serie A për sezonin 2005–06. Ai shënoi një gol tjetër me këtë teknikë edhe në derbin e kryeqytetit kundër Lazios në vitin 2002 që u mbyll me fitoren 5–1 të Romës. Titulli i autobiografisë së Tottit të publikuar në vitin 2006, 'Tutto Totti: Mo je faccio er cucchiaio (shqip: E gjitha rreth Tottit, Do t'i shënoj me parabël) i referohet kësaj teknike, si dhe deklaratës që ai i bëri shokëve të skuadrës kombëtare para se të godiste penalltinë e tij në gjysëm-finalen e Euro 2000 kundër Hollandës. Duke shërbyer si kapiten i Romës për shumë vite, aftësitë e Tottit si udhëheqës janë vlerësuar. Pavarësisht talentit dhe aftësisë, Totti ndonjëherë është kritikuar edhe për sjelljen e tij dhe mungesën e disiplinës në fushë, që i ka kushtuar atij të shkaktojë faulle të rënda dhe të merrte kartona të panevojshëm; me 11 kartonë të kuq, Totti është lojtari i gjashtë në historinë e Serie A për numrin e kartonëve të kuq.

Festimet e golave

Totti njihet për festimet e tij të golave humoristik dhe të pasur. Një nga festimet e tij në të famshme erdhi më 11 prill 1999 në derbin e dytë të kryeqytetit të sezonit 1998–99, kur ai shënoi në minutat e fundit të ndeshjes dhe festoi duke njerë një mesazh poshtë fanellës që lexonte "Vi ho purgato ancora" ("Ju spastrova sërisht ju djema"), duke ju referuar derbit të fundit kundër Lazios që u luajt më 29 nëntor 1998 ku Totti ndihmoi Romën të kthente rezultatin nga 1–3 në 3–3 duke asistuar në fillim golin e Eusebio Di Francescos para se të shënote vetë. Pasi shënoi një tjetër gol në derbi, Totti mori një kamer në anë të fushës dhe e drejtoi tek tifozët e Romës.

Në festimet e golave të tij, Totti ka shpalosur disa mesazhe poshtë fanellës së tij ndër vite, përfshirë edhe dy për gruan e tij; "6 Unica" ("Je unike") dhe "6 Sempre Unica" ("Je sërisht unike"). Një mesazh tjetër ishte politik: "Liberate Giuliana" ("Liri për Giulianan") në nder të Giuliana Sgrena, një gazetare italiane që u rrëmbye në vitin 2005 nga kryengritësit në Irak por më pas u lirua. Mesazhi i tij më i fundit ishte "Scusate il Ritardo" ("Më vjen keq për vonesën"), një mesazh të cilin e shfaqi më 8 janar 2012 si një falje kërkuar tifozëve për mungesën e golave pasi shënoi golin e parë të sezonit kundër Chievos.

Si një nderim për gruan e tij shtatëzan në atë kohë, Ilary Blasi, Totti imitoi një skenë lindjeje duke vendosur topin posht fanellës së tij dhe duke u shtrirë në tokë gjatë kohës që shokët e skuadrës hiqnin topin. Rituali i tij i zakonshëm kur ai vendos gishtin në gojë pas çdo goli të shënuar filloi pas lindjes së djalit të tij dhe vazhdoi edhe pas lindjes së vajzës. Blasi zbuloi se Totti e bënë këtë festim edhe në nderim të saj e jo vetëm të fëmijëve. Më 11 janar 2015, Totti shënoi një dopietë në derbin kundër Lazios që u mbyll në barazim 2–2 pasi Roma ishte në disavantazh të dyfishtë; pasi shënoi ai bëri një selfie me tifozët e Romës.

Më 17 korrik 2017, Totti konfirmoi tërheqjen nga futbolli profesionist dhe gjithashtu lajmëroi se kishte pranuar një ofertë nga Roma për t'u bërë drejtori sportiv i klubit.

Më 18 shtator, Totti filloi të studionte në kurs për të marrë liçensën UEFA B të trajnimit. Ai hoqi dorë nga kursi dy javë më vonë për shkak të angazhimit të tij si drejtor sportiv i Romës; ai u zëvëndësua nga ish shoku i tij i skuadrës Simone Perrotta.

Klube

Burimi:

¹Përfshirë ndeshjet në Coppa Italia
²Përfshirë ndeshjet në UEFA Ligën e Kampioneve dhe UEFA Ligën e Evropës
³Përfshirë ndeshjet në Supercoppa Italiana

Kombëtarja

Burimi:

Klube

Roma

• Serie A: 2000–01
• Coppa Italia: 2006–07, 2007–08
• Supercoppa Italiana: 2001, 2007

Kombëtarja

Italia

• FIFA Kupa e Botës: 2006

Italia nën-23

• Lojërat mesdhetare (nën-23): 1997

Italia nën-21

• UEFA Kampionati Evropian nën-21 i Futbollit: 1996

Personale

• Guerin d'Oro: 1998, 2004
• Serie A Futbollisti i ri më i mirë i vitit: 1999
• Finalja e UEFA Euro 2000: Lojtari i ndeshjes
• UEFA Euro 2000: Ekipi i Turnamentit
• Futbollisti i Vitit në Serie A: 2000, 2003
• ESM Ekipi i Vitit: 2000–01, 2003–04, 2006–07
• FIFA 100
• Serie A Goli i vitit: 2005, 2006
• 2006 FIFA Kupa e Botës Ekipi All-Star

• Fernando Acitelli, Francesco Totti. Il tribuno di Porta Latina, Arezzo, Limina, 2002. ISBN 88-86713-79-7 (Francesco Totti. Tribuna e Porta Latina) Stampa:It
• Mario Sconcerti, La differenza di Totti, Arezzo, Limina, 2004. ISBN 88-88551-45-X (Diferenca e Tottit) Stampa:It
• Francesco Bovaio, con Cristiano Ditta, Francesco Totti. Semplicemente numero dieci, Milano, Giunti Editore, 2006. ISBN 88-09-04780-X (Francesco Totti. Thjeshtë numri dhjetë) Stampa:It
• Massimo Cecchini, Francesco Totti. Vita, parole e impresse dell'ultimo gladiatore, Roma, Aliberti, 2009. ISBN 88-7424-493-2 (Totti. Jeta, fjalët dhe akti heorik i gladiatorit të fundit) Stampa:It
• Tonino Cagnucci, Francesco Totti. dai politici al cuore, Roma, Limina, 2010. ISBN 88-6041-056-8 (Francesco Totti. Nga politikanët te zemra) Stampa:It
• Gianluca Tino, L'invasione degli UltraTotti, Roma, Eraclea, 2010. ISBN 88-88771-22-0 (Pushtimi i UltraTottti) Stampa:It
• Francesca Spaziani Testa, Francesco Totti minuto per minuto, Firenze-San Casciano V.P, Castelvecchi, 2012. ISBN 88-7615-685-2 (Francesco Totti minut pas minuti) Stampa:It
• Francesco Costantini, Totteide. (Poema epico), Roma, Imprimatur, 2013. ISBN 88-6830-034-6 (Totteide. Poema epike) Stampa:It

• Faqe zyrtare Arkivuar 2 shtator 2011 tek Wayback Machine