Luís Figo

Gjatë karrierës së tij, Figo luajti me Sporting CP, Barcelonën, Real Madridin dhe Interin. Ai ishte gjithashtu lojtar i kombëtares portugeze, me të cilën luajti 127 ndeshje dhe shënoi 32 gola, në atë kohë, një rekord. Figo konsiderohet një nga lojtarët më të mirë të gjeneratës së tij.

Luís Figo

Figo në vitin 2017
Të dhënat vetjake
Emri i plotë	Luís Filipe Madeira Caeiro Figo
Datëlindja	(1972-11-04) 4 nëntor 1972 (51 vjeç)
Vendlindja	Almada, Portugali
Gjatësia	1.80 m (5 ft 11 in)
Pozicioni	Anësor
Karriera me të rinjtë
1984–1985	Os Pastilhas
1985–1989	Sporting CP
Karriera me klube*
Vitet	Klubi	Ndeshje	(Golat)
1989–1997	Sporting CP	129	(16)
1997–2000	Barcelona	236	(30)
2000–2005	Real Madrid	164	(38)
2005–2009	Internazionale	105	(9)
Gjithsej		570	(93)
Karriera ndërkombëtare
1988–1989	Portugalia U16	15	(8)
1989	Portugalia U17	6	(2)
1988–1990	Portugalia U18	21	(8)
1990–1991	Portugalia U20	12	(0)
1991–1994	Portugalia U21	7	(0)
1991–2006	Portugalia	127	(32)
*Ndeshjet dhe golat me klubet llogariten vetëm për ligën vendase

Figo është asistuesi i dytë më i mirë në historinë e La Ligas, mbrapa Lionel Messit, me 106 asiste. Ai fitoi Topin e Artë në vitin 2000, çmimin FIFA Lojtari i Vitit në vitin 2001, si dhe u përfshi nga legjenda Pelé në listën e 100 futbollistëve më të mirë të të gjitha kohërave, e quajtur FIFA 100. Figo është një nga lojtarët e pakët që kanë luajtur për dy klubet rivale spanjolle, Barcelonën dhe Real Madridin. Në vitin 2000, ai u transferua te Los Blancos për 62 milion €, duke u bërë, në atë kohë, transferimi më i kushtueshëm i të gjitha kohërave. Figo, i cili në atë kohë ishte fytyra e Barcelonës sëbashku me Rivaldon, kishte firmosur një marrëveshje me kushte me Florentino Pérez, i cili në atë kohë po kandidonte për t'u bërë president i Real Madridit. Marrëveshja tregonte se në rast se Pérez do të bëhej president, Figo duhej t'i bashkohej klubit. Nëse Figo do refuzonte të largohej nga Barcelona, ai do të detyrohej t'i paguante Pérezit 22 milion £ në formë gjobe. Nëse Pérez nuk do të emërohej president, Figo do të mbante rreth 1.7 milion £.

Figo pati një karrierë të suksesshme, duke fituar trofe me të gjitha klubet që luajti. Ai fitoi një Kupë Portugeze, katër tituj të La Liga, dy Kupa Spanjolle, katër tituj të Serie A, një Ligë Kampionesh, dy UEFA Super Kupa, një Kupë Ndërkontinentale etj. Me Portugalinë, Figo luajti në tre edicione të UEFA Kampionatit Evropian dhe dy edicione të FIFA Kupës së Botës, duke arritur finalen e Euro 2004 dhe gjysëm-finalen e Kupës së Botës 2006.

Figo është fëmija i vetëm i António Caeiro Figo dhe Maria Joana Pestana Madeira, të cilët në vitet 1970' u zhvendosën në Lisbonë nga Alentejo. Ai u rrit në lagjen e klasës puntore, Cova da Piedade, Almada. Ai e nisi karrierën e tij te U.F.C. Os Pastilhas para se të bëhej pjesë e akademisë së Sportingut në moshën 12 vjeç. Në rininë e tij, Figo luajti futsall, një sport që e ndihmoi të mësonte aftësitë për të dribluar.

Sporting CP

Figo e nisi karrierën e tij te Sporting CP, me të cilën bëri debutimin e tij si profesionist më 1 prill 1990 në fitoren 1–0 kundër Marítimo, duke u aktivizuar si zëvëndësues në vend të Marlon Brandãos. Ai shënoi golin e parë si profesionist më 7 dhjetor 1991 në fitoren 2–1 në shtëpi kundër Torreenses në sezonin 1991–92. Në sezonin e tij të fundit me Sportingun, Figo fitoi Kupën e Portugalisë.

Barcelona

Në vitin 1995, Figo ishte i destinuar për t'u transferuar te një klub i madh evropian. Ai kishte firmosur një kontratë me Juventusin dhe Parmën, gjë që solli një betejë ligjore midis dy klubeve. Veprimi i Figos bëri që atij t'i ndalohej transferimi në Itali për dy vitet e ardhshme, duke bërë që ai të firmoste në Spanjë me Barcelonën për 2.25 milion £. Menjëherë pas firmosjes së kontratës, Figo u huazua te Sportingu deri në përfundim të sezonit për shkak të një rregulli që ndalonte lojtarët portugez të firmosnin me klube të huaja në periudha të caktuara kohore. Ky rregull kishte penguar transferimin e Figos te Manchester City për 1.2 milion £ pas rekomandimit të ish trajnerit të Sportingut, Malcolm Allison.

Figo pati një nisje të suksesshme te Barcelona, duke fituar Kupën UEFA të Fituesve të Kupës 1996–97, turnament në të cilin ai u dallua sëbashku me yllin brazilian Ronaldo. Ky sukses u ndoq nga fitimi i Primera División, aty ku Figo krijoi një treshe të rrezikshme sulmi sëbashku me Rivaldon dhe Patrick Kluivert. Figo luajti gjithsej 172 ndeshje dhe shënoi 30 gola në kampionat. Ai ishte një nga lojtarët e preferuar të tifozëve gjatë qëndrimit të tij në Katalonja.

Real Madrid

Në korrik 2000, Figo kreu një transferim surprizë dhe me polemika te Real Madridi për 62 milion €, duke u bërë transferimi më i shtrenjtë në atë kohë. Klubi kryeqytetas pagoi klauzolën e lirimit të lojtarit, duke sjellur edhe fillimin e epokës Galáctico të klubit nën drejtimin e presidentit Florentino Pérez. Figo u në qëndra e rivalitetit midis Barcelonës dhe Real Madridit, me tifozët e Barçës të cilët ndiheshin të tradhëtuar nga portugezi. Kalimi i tij te Reali ishte një lëvizje surprizë pasi ai konsiderohej si ylli dhe lideri i ekipit. Një nga shokët e tij te Barcelona deklaroi: "Plani jonë ishte i thjeshtë: pasoja topin Luísit. Ai nuk fshihej asnjëherë." Edhe pse tashmë ishte lojtar i Real Madridit, në nëntor 2000, Figo fitoi Topin e Artë më së shumti për atë që bëri te Barcelona sezonin e kaluar.

Kur Figo u rikthye për herë në Barcelonë si lojtar i Real Madridit më 21 tetor 2000, zhurma në Camp Nou ishte shurdhuese. Në stadium kishte banderola të ndryshme me fjalë ofenduese për lojtarin, si "Mercenar", "Tradhëtar", "Judas", dhe "Plehrë". Figo u ofendua pa mëshirë përgjatë gjithë ndeshjes dhe u vërshëllye nga 98,000 tifozë në momentin kur hyri në fushë, gjë që e shokoi, duke bërë që ai të vendoste gishtat te veshët. Kur El Clásico nisi, sa herë që Figo kapte topin, në stadium dëgjoheshin vërshellima dhe ofendime, si dhe hidheshin sende të ndryshme në fushë, si portokalle, çakmakë, shishe dhe telefona. Në atë ndeshje ai nuk ekzekutoi asnjë goditje këndi, për të shmangur të qënit pranë tifozëve, edhe pse ishte lojtari që ekzekutonte goditjet e këndit te Reali. Barcelona e fitoi ndeshjen 2–0; në intervistën pas ndeshjes, presidenti Pérez deklaroi se "atmosfera na kapi të gjithëve". Mbrojtësi i Realit, Iván Campo, komentoi,

"Ajo natë kur Figo u rikthye për herë të parë ishte e jashtëzakonshme. Unë kurrë nuk kisha dëgjuar diçka të tillë. Luís nuk e meritonte. Ai dha gjithçka për Barcelonën. U ndërtua përpara: "një tradhëtar po vjen", tha media. Jo, Luís Figo po vjen, një nga më të mirët për ju. Ajo natë e lëndoi, ju mund t'a shihnit. Koka e tij ishte ulur dhe ai mendonte: 'dreqin, isha këtu sezonin e kaluar ...' Por emocioni im i qëndrueshëm ishte admirimi: ai ka këllqe."

 

Në sezonin e tij të parë në Madrid, Figo fitoi titullin e La Ligas dhe shënoi 14 gola në të gjitha kompeticionet. Performancat e tij gjatë këtij sezoni u shërblyen me çmimin FIFA Lojtari i Vitit. Në mesin e vitit 2001, Zinedine Zidane i'u bashkua ekipit, me të cilin Figo fitoi UEFA Ligën e Kampioneve në sezonin 2001–02. Gjatë këtij sezoni, ai i humbi të dy ndeshjet kundër Barcelonës për shkak pezullimi dhe dëmtimi.

Ndeshja e dytë e Figos në Camp Nou si lojtar i Realit, më 23 nëntor 2002, prodhoi një nga imazhet më përcaktuese të rivalitetit midis dy klubeve. Nuk kishte asnjë shenjë të urrejtjes, por dhe sa herë që Figo vinte brenda rrezes së tifozëve të Barcelonës, drejtë tij fluturonin kanaçe birre, çakmakë, shishe dhe topa golfi. Figo komentoi: “Isha i shqetësuar se ndonjë i çmendur mund të humbiste kokën”. Këtë herë, Figo kishte vendosur që të ekzekutonte goditjet e këndit por edhe rivënjet anësore; në mesin e pjesës së dytë Madridi fitoi një goditje këndi. Mes një dushi me sende që hidheshin nga tifozët, Figos i'u deshën dy minuta për t'a ekzekutuar. Një tjetër goditje këndi pasoi në anën tjetër të fushës, dhe ndërsa Figo po shkonte te topi, ai ngadalësoi për të marrë sendet dhe ndërsa përgatitej për t'a ekzekutuar, largoi disa nga mbeturinat dhe ironizoi tifozët duke shfaqur gishtin e madh në formë aprovimi me ironi. Kjo gjë e detyroi gjyqtarin Luis Medina Cantalejo t'a pezullonte ndeshjen për 20 minuta. Gjatë kësaj kohe, një imazh përcaktues i rivalitetit, një kokë derri, u filmua nga kamerat, e cila ishte një nga papastërtitë në fushë.

Figo shpenzoi pesë sezone të Real Madridi; suksesi i tij i fundit me Los Blancos ishte titulli i La Ligas në vitin 2003. Në prill 2013, ai u emërua nga gazeta Marca në formacionin më të mirë të lojtarëve të huaj në historinë e klubit.

Internazionale

 

Në verën e vitit 2005, Figo u transferua në Itali te Interi si lojtar i lirë pasi kontrata e tij me Realin skadoi. Ky transferim do t'i lejonte Figos të luante në Itali, një mundësi që e kishte para se të kalonte te Barcelona. Figo ishte titullar në sezonin e tij të parë në Milano, duke u aktivizuar në 45 ndeshje në të gjitha kompeticionet. Interi fitoi kampionatin e 14të në histori pasi Juventusi ra nga kategoria për trukim ndeshjesh si pjesë e Calciopolit. Më 26 gusht 2006, Figo shënoi me goditje dënimi në fitoren 4–3 me përmbysje kundër Romës në Superkupën Italiane. Gjatë sezonit 2006–07, Figo e humbi vendin e titullarit nën drejtimin e trajnerit Roberto Mancinit, duke bërë që në janar 2007 ai të njoftonte se do të transferohej në Arabinë Saudite pas mbarimit të sezonit. Megjithatë, në përfundim të sezonit, pasi Interi fitoi sërisht Scudetton, Figo vendosi të vazhdonte qëndrimin te Zikaltrit.

Figo luajti më pak në sezonin 2007–08, gjatë së cilit pësoi një dëmtim të rëndë në fibulë pas një ndërhyrje të gabuar të Pavel Nedvěd në derbin e Italisë më 4 nëntor 2007. Raporti i tij me Mancinin u përkeqësua, duke arritur kulmin pasi Figo refuzoi te hynte në fushë si zëvëndësues në Ligën e Kampioneve kundër Liverpoolit. Megjithatë, Figo dha kontributin e tij më fitimin e një tjetër kampionati, i treti rresht.

 

Ai vazhdoi të ishte një lojtar rezervë edhe me mbërritjen e bashkëkombasit të tij José Mourinho si trajner. Ai luajti 22 ndeshje dhe shënoi 1 gol gjatë sezonit 2008–09. Më 16 maj 2009, në ditën kur Interi fitoi matematikisht kampionatin për herë të katërt rresht, Figo njoftoi tërheqjen nga futbolli. Ai luajti ndeshjen e fundit si futbollist më 31 maj në fitoren 4–3 kundër Atalantës në shtëpi; me kërkesë të kapitenit të ekipit Javier Zanetti, Figo luajti si kapiten.

Pas përfundimit të ndeshjes, Figo tha: "Po largohem nga futbolli jo nga Interi", duke shtuar: "Shpresoj të jem në gjendje ta ndihmoj këtë klub që të bëhet edhe më i madh edhe pas tërheqjes time. Sigurisht që do të punoj për Interin në të ardhmen në bordin e klubit. Nuk e kisha imagjinuar kurrë se do të qëndroja këtu për një kohë kaq të gjatë. Ajo që nuk do ta harroj kurrë është dashuria që kam marrë që nga dita e parë këtu nga bashkëlojtarët dhe presidenti Massimo Moratti. Nuk do ta harroj kurrë; Interi më ka dhënë mundësinë për të filluar një cikël fitues me disa njerëz të jashtëzakonshëm."

1991–1998: Debutimi dhe vitet e para

Figo fitoi Kampionatin Botëror të të Rinjëve në vitin 1991 me ekipin nën-20. Pas këtij suksesi, ai bëri debutimin e tij me ekipin e parë më 16 tetor 1991 në barazimin 1–1 në ndeshjen miqësore kundër Luksemburgut. Goli i tij i parë erdhi më 16 tetor 1992 në fitoren 2–1 kundër Bullgarisë në miqësoren e zhvilluar në Paris.

Figo ishte titullar i rregullt në kualifikueset e Euro 1996, duke shënuar tre gola në tetë ndeshje; Portugalia u kualifikua në turnament për herë të parë pas 12 vitesh. Në ndeshjen e tretë të fazës së grupit të kompeticionit, Figo shënoi golin e parë të fitores 3–0 kundër Kroacisë, me Portugalinë që u kualifikua në fazën me eliminim direkt si fitues grupi. Në çerek-finale, Portugalia u mposht nga Republika Çeke, duke u eleminuar nga turnamenti.

1999–2002: Euro 2000 dhe Kupa e Botës 2002

 

Figo luajti në të dhjeta ndeshjet kualifikuese për Euro 2000, duke shënuar tre gola. Më 12 qershor 2000, në ndeshjen e parë të fazës së grupeve kundër Anglisë, Figo shënoi golin e parë të Portugalisë që e fitoi ndeshjen me përmbysje 3–2. Në ndeshjen e tretë të grupit kundër Gjermanisë, Figo u la pushim nga trajneri Humberto Coelho, duke bërë që lojtari të humbiste ndeshjen e parë pas 32 ndeshjesh rresht. Portugalia më pas u eliminua në gjysëm-finale. Më 15 gusht 2001, Figo shënoi tregolëshin e parë dhe të vetëm në karrierë në fitoren 3–0 kundër Moldavisë në Estádio de São Luís.

Figo shënoi gjashtë gola në nëntë ndeshje në fushatën kualifikuese të FIFA Kupës së Botës 2002; vetëm sulmuesit Pauleta (8) dhe Nuno Gomes (7) shënuan më shumë se ai. Portugalia u kualifikua në Botëror si fitues grupi. Më 2 qershor 2001, në ndeshjen kundër Irlandës, Figo luajti si kapiten për herë të parë në ndeshjen e 74të me ekipin kombëtar, duke shënuar në barazimin 1–1 në Lansdowne Road. Portugalia luajti në Kupën e Botës për herë të parë që nga viti 1986, por u eliminua në fazën e grupeve.

2003–2006: Ndeshja e 100të dhe tërheqja

Më 18 shkurt 2004, Figo luajti ndeshjen e tij të 100të me Portugalinë në barazimin 1–1 në miqësoren kundër Anglisë; ai luajti si kapiten në këtë ndeshje, edhe pse kapiteni i përherëshëm Fernando Couto ishte titullar. Tre muaj më pas, ai u emërua kapiten i ekipit për Euro 2004 që u zhvillua në Portugali. Ai njoftoi tërheqjen nga ekipi kombëtar pas disfatës kundër Greqisë në finale për shkak të një mosmarrëveshjeje me trajnerin Luiz Felipe Scolari, por këto zëra u mohuan. Në qershor 2005, ai e tërhoqi vendimin e tij dhe u kthye për ndeshjet kualifikuese të Kupës së Botës 2006 kundër Sllovakisë dhe Estonisë, të mbylla me fitore.

 

Figo u emërua kapiten i ekipit për Kupën e Botës 2006, duke udhëhequr Portugalinë në gjysëm-finale. Ekipi u kualifikua në fazën me eliminim direkt fitues grupi me pikë të plota, duke i fituar të tre ndeshjet. Pasi eliminuan Holandën në të ashtuquajturën Betejën e Nurembergut, Portugalia u përball me Anglinë në çerek-finale, të cilën e eliminoi me penallti; Figo nuk mori pjesë në gjuajtjet e penalltive pasi ishte zëvëndësuar më parë.

Në gjysëm-finale, Portugalia e mposht nga Franca falë një penalltie të Zinedine Zidane. Ky ishte rezultati më i mirë i Portugalisë në 40 vite. Në ndeshjen për vendin e tretë, Figo u la në stol, një vendim që shkaktoi polemika; ai hyri në fushën e lojës në minutën e 77të, duke asistuar golin e vetëm të Portugalisë, që u mposht 3–1 nga Gjermania. Pas mbarimit të turnamentit, ai i'a pasoi fanellën e tij me numrin 7 Cristiano Ronaldos.

Edhe pse nuk fitoi asnjë trofe si pjesë e "Gjeneratës së Artë", Figo udhëhoqi Portugalinë drejtë rezultatit më të mirë të arritur në Kupën e Botës që nga viti 1966. Ai gjithsej luajti 127 ndeshje me ekipin kombëtar, i cili ishte një rekord deri në qershor 2016. Me 32 gola të shënuar gjithsej, Figo është golashënuesi i katërt më i mirë në historinë e ekipit kombëtar.

 

Në kulmin e formës fizike, Figo ishte një lojtar elegant, i shkathët dhe i talentuar, i cili dallohej për kontrollin e topit, shpejtësinë dhe driblimet. Me driblimet e tij ai i mposhte mbrojtësit kundërshtar në duelet një-kundër-një. Ai mund të luante me të dyja këmbët edhe pse këmba e preferuar e tij ishte e djathta. Figo u aktivizua si anësor në vitet e para të karrierës; në këtë pozicion, ai arriti të prodhonte shumë asiste, kjo falë krosimeve të sakta nga krahu i djathtë dhe depërtimeve drejtë qëndrës. Ai është asistuesi i dytë më i mirë në historinë e La Ligas me 106 asiste.

Me kalimin e viteve Figo humbi shpejtë dhe qëndrueshmërinë e tij, duke bërë që pozicioni i tij në fushën e lojës të ndryshonte; ai u vendos si mesfushor-sulmues, duke pasur detyrat e organizimit të lojës. Ai u aktivizua në këtë rol te Interi, ku u dallua për vizionin e tij, inteligjencën dhe pasimet. Gjatë karrierës së tij, Figo njihej një ekzekutues i saktë i penalltive dhe goditjeve të dënimit, si dhe dallohej për lidershipin e tij.

Figo është martuar me modelen suedeze Helen Svedin. Ata sëbashku kanë tre vajza: Daniela (lindur në vitin 1999), Martina (lindur në vitin 2002), dhe Stella (lindur në vitin 2004). Në vitin 2003, ai krijoi Fundação Luís Figo (Fondacioni Luís Figo) në Portugali, një organizatë bamirësie me seli në Lisbonë që ndihmon fëmijët me nevoja speciale dhe fëmijët e varfër.

Në sezonin 2005–06, Figo sëbashku me ish trajnerin e Portugalisë Carlos Queiroz ishin pjesë e A1 Team Portugal në A1 Grand Prix. Ai është bashkpronar i bari në Vilamoura dhe një hoteli në Carvoeiro; të dyja këto biznese ndodhen në rajonin Algarve të Portugalisë. Figo është një ambasador i "Stop TB Partnership" në luftën kundër tuberkulozit. Ai punon nga afër me Interin, duke shërbyer si ambasor i klubit për funksione të ndryshme rreth Evropës. Përveç kësaj, ai është pjesë e bordit drejtues të projektit bamirës të klubit të quajtur Inter Campus.

Figo është themeluesi i Network90, një faqe rrjeti private e anëtarëve për Industrinë e Futbollit Profesional. Ai di të flasi rrjedhshëm në pesë gjuhë: portugalisht, spanjisht, italisht, anglisht dhe frëngjisht. Në tetor 2020, ai i'a uroi ditëlindjes gruas së tij në suedisht, edhe pse nuk e kishte folur gjuhën suedeze asnjëherë në media.

Media

 

Figo ka marrë pjesë në reklama të kompanisë së veshjeve sportive Nike. Në vitin 1996, ai mori pjesë në reklamën e parë për Nike, të titulluar "Good vs Evil" (E mira kundër së keqes) në një ndeshje gladiatorësh të zhvilluar në amfiteatrin romak. Ai doli në reklamë përkrahë yjeve botëror si Ronaldo, Paolo Maldini, Ian Wright, Eric Cantona, Patrick Kluivert dhe Jorge Campos, duke mbrojtur "lojën e bukur" kundër një ekipi luftëtarësh demonik, që kulmoi me golin e Cantonës që shkatërroi të keqen.

Në vitin 2002, në fushatën globale reklamuese të Nike para fillimit të Kupës së Botës 2002, Figo mori pjesë në reklamën e titulluar "Secret Tournament" (Turnamenti Sekret) me regjizor Terry Gilliam; në reklamë u paraqitën edhe yje si Thierry Henry, Ronaldinho, Francesco Totti, Roberto Carlos dhe Hidetoshi Nakata, kurse Cantona ishte gjyqtari.

Figo është pjesë e video lojës FIFA nga EA Sports'; ai ishte pjesë e ekipit të legjendave në FIFA 14. Në vitin 2015, kompania e video lojërave Konami njoftoi se Figo do të ishte pjesë e lojës Pro Evolution Soccer 2016. Në vitin 2018, Figo u shtua si ikonë në Ultimate Team të FIFA 19.

Figo ka marrë pjesë në disa emisione iraniane gjatë shortit për Kupën e Botës 2018, si Navad TV, ku ai ishte sëbashku me Hamid Estili dhe ish lojtarin e Hamburgut Mehdi Mahdavikia. Në gusht 2022, Netflix lançoi El Caso Figo (Çështja Figo), një dokumentar rreth transferimit të tij nga Barcelona te Real Madridi.

Kanditatura për presidencën e FIFAs

Më 28 janar 2015, Figo njoftoi qëllimin e tij për të garuar kundër Sepp Blatter për rolin e presidentit të FIFAs. Disa nga mbështetësit e tij ishin José Mourinho dhe David Beckham. Gjatë fushatës së tij, Figo mbështeti idenë e një Kupe Bote me 48 ekipe dhe premtoi investime në futboll dhe federatat kombëtare. Më 21 maj, para nisjes së zgjedhjeve, Figo, i cili do të garonte kundër Blatter, Michael van Praag dhe Prince Ali bin Hussein, u tërhoq nga gara, duke deklaruar nuk kishte dëshirë "ti jepej e gjithë fuqia".

Klube

Burimi:

Kombëtarja

 

Burimi:

Golat me kombëtaren

Rezultatet e Portugalisë të listuara të parat, kolonat e golave tregojnë rezultatin pas çdo goli të shënuar nga Figo.

Lista e golave ndërkombëtar të shënuar nga Luís Figo

Nr.	Data	Vendi	Ndsh	Kundërshtari	Goli	Rezultati	Kompeticioni
1	11 nëntor 1992	Stade de Paris, Paris, Francë	10	Bullgaria	1–1	2–1	Ndeshje miqësore
2	9 tetor 1994	Stadiumi Daugava, Riga, Letoni	18	Letonia	3–0	3–1	Kualifikueset e UEFA Euro 1996
3	13 nëntor 1994	Estádio José Alvalade, Lisbonë, Portugali	19	Austria	1–0	1–0	Kualifikueset e UEFA Euro 1996
4	3 qershor 1995	Estádio das Antas, Porto, Portugali	23	Letonia	1–0	3–2	Kualifikueset e UEFA Euro 1996
5	19 qershor 1996	City Ground, Nottingham, Angli	30	Kroacia	1–0	3–0	UEFA Euro 1996
6	9 tetor 1996	Stadiumi Qemal Stafa, Tiranë, Shqipëri	33	Shqipëria	1–0	3–0	Kualifikueset e FIFA Kupës së Botës 1998
7	7 qershor 1997	Estádio das Antas, Porto, Portugali	39	Shqipëria	2–0	2–0	Kualifikueset e FIFA Kupës së Botës 1998
8	20 gusht 1997	Estádio do Bonfim, Setúbal, Portugali	40	Armenia	2–0	3–1	Kualifikueset e FIFA Kupës së Botës 1998
9	31 mars 1999	Rheinpark Stadion, Vaduz, Lihtenshtajn	51	Lihtenshtajni	2–0	5–0	Kualifikueset e UEFA Euro 2000
10	18 gusht 1999	Estádio Nacional, Lisbon, Portugali	54	Andorra	3–0	4–0	Ndeshje miqësore
11	4 shtator 1999	Stadiumi Republikan Tofiq Bahramov, Baku, Azerbajxhan	55	Azerbajxhani	1–1	1–1	Kualufikueset e UEFA Euro 2000
12	8 shtator 1999	Stadionul Steaua, Bukuresht, Rumani	56	Rumania	1–1	1–1	Kualifikueset e UEFA Euro 2000
13	29 mars 2000	Estádio Dr. Magalhães Pessoa, Leiria, Portugali	59	Danimarka	2–1	2–1	Ndeshje miqësore
14	2 qershor 2000	Estádio Municipal de Chaves, Chaves, Portugali	61	Uellsi	1–0	3–0	Ndeshje miqësore
15	12 qershor 2000	Philips Stadion, Eindhoven, Holandë	62	Anglia	1–2	3–2	UEFA Euro 2000
16	16 gusht 2000	Estádio do Fontelo, Viseu, Portugali	66	Lituania	1–0	5–1	Ndeshje miqësore
17	3 shtator 2000	Stadiumi Kadriorg, Tallinn, Estoni	67	Estonia	2–0	3–1	Kualifikueset e FIFA Kupës së Botës 2002
18	15 nëntor 2000	Estádio 1º de Maio, Bragë, Portugali	70	Izraeli	1–0	2–1	Ndeshje miqësore
19	28 shkurt 2001	Estádio dos Barreiros, Funchal, Portugali	71	Andorra	2–0	3–0	Kualifikueset e FIFA Kupës së Botës 2002
20					3–0
21	28 mars 2001	Estádio das Antas, Porto, Portugali	72	Holanda	2–2	2–2	Kualifikueset e FIFA Kupës së Botës 2002
22	2 qershor 2001	Lansdowne Road, Dublin, Republika e Irlandës	74	Irlanda	1–1	1–1	Kualifikueset e FIFA Kupës së Botës 2002
23	15 gusht 2001	Estádio de São Luís, Faro, Portugali	75	Moldavia	1–0	3–0	Ndeshje miqësore
24					2–0
25					3–0
26	6 tetor 2001	Estádio da Luz, Lisbon, Portugali	78	Estonia	5–0	5–0	Kualifikueset e FIFA Kupës së Botës 2002
27	14 nëntor 2001	Estádio José Alvalade, Lisbon, Portugali	79	Angola	1–1	5–1	Ndeshje miqësore
28	2 prill 2003	Stade olympique de la Pontaise, Lausanne, Zvicër	91	Maqedonia	1–0	1–0	Ndeshje miqësore
29	11 tetor 2003	Estádio do Restelo, Lisbon, Portugal	97	Shqipëria	1–0	5–3	Ndeshje miqësore
30	19 nëntor 2003	Estádio Dr. Magalhães Pessoa, Leiria, Portugali	99	Kuwait	3–0	8–0	Ndeshje miqësore
31	29 maj 2004	Estádio Municipal de Águeda, Águeda, Portugali	103	Luksemburgu	1–0	3–0	Ndeshje miqësore
32	3 qershor 2006	Stade Saint-Symphorien, Metz, Francë	120	Luksemburgu	3–0	3–0	Ndeshje miqësore

Klube

Sporting CP

• Taça de Portugal: 1994–95

Barcelona

• La Liga: 1997–98, 1998–99
• Copa del Rey: 1996–97, 1997–98
• Supercopa de España: 1996
• Kupa UEFA e Fituesve të Kupës: 1996–97
• UEFA Super Kupa: 1997

Real Madrid

• La Liga: 2000–01, 2002–03
• Supercopa de España: 2001, 2003
• UEFA Liga e Kampioneve: 2001–02
• UEFA Super Kupa: 2002
• Kupa Ndërkontinentale: 2002

Internazionale

• Serie A: 2005–06, 2006–07, 2007–08, 2008–09
• Coppa Italia: 2005–06
• Supercoppa Italiana: 2006, 2008

Kombëtarja

Portugalia nën-16

• UEFA Kampionati Evropian nën-16: 1989

Portugalia nën-20

• FIFA Kampionati Botëror i të Rinjëve: 1991

Portugalia

• UEFA Kampionati Evropian: finalist 2004

Personale

Çmime

• Lojtari i Artë i UEFA Kampionatit Evropian nën-21: 1994
• Topi i Artë Portugez: 1994
• Lojtari i Vitit i Sporting CP: 1994
• Futbollisti Portugez i Vitit: 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000
• ESM Ekipi i Vitit: 1997–98, 1999–00
• Lojtari i Huaj i Vitit i La Ligas: 1999, 2000, 2001
• Çmimi Don Balón Lojtari më i Mirë i Huaj: 1999
• Ekipi i Turnamentit i UEFA Kampionatit Evropian: 2000, 2004
• Lojtari i Vitit i Revistës World Soccer: 2000
• Topi i Artë: 2000
• FIFA Lojtari Më i Mirë i Vitit: 2001; Çmimi i Argjendë: 2000
• UEFA Ekipi i Vitit: 2003
• Ekipi All-Star i FIFA Kupës së Botës: 2006
• Lojtari i Vitit i Interit: 2006
• FIFA 100
• Golden Foot: 2011, si legjendë futbolli
• Legjendë e IFFHS

Performanca

• Asistuesi më i mirë në La Liga: 1996–97, 1998–99
• Asistuesi më i mirë në UEFA Ligën e Kampioneve: 2004–05

Urdhëra

•   Oficer i Urdhrit të Princit Henry
•   Kalorësi i Urdhrit të Konceptimit të Papërlyer të Vila Viçosa (Shtëpia e Braganzas)

• Luís Figo te Real Madrid
• Luis Figo – Rekordi në kompeticionet e FIFAs
• Profili te Federata Portugeze e Futbollit