Cerrado: økoregion av tropiske savannar

Vegetasjonen inkluderer ei rekkje habitat, frå savannar til galleriskogar, med ulike typar vegetasjon. Regionen har eit rikt mangfald av virveldyr og virvellause artar, inkludert amfibium, krypdyr, fuglar og pattedyr. Landbruksaktivitetar har utvida seg mykje i cerrado, drive av jordmanipulasjon og dyrking av avlingar som soyabønner og storfekjøttproduksjon. Denne utvidinga har ført til at miljøet blir ringa, mellom anna av avskoging og utarming av vassressursar. Bevaringsinnsatsen er avgrensa, med berre ein liten del av cerrado verna som føderale reservat, trass i det høge biologiske mangfaldet og den økologiske tydinga.

Cerrado
Økoregion
Pireneus delstatspark - Morro Cabeludo - Goiás - Brasil
Land	Brasil,  Paraguay  Bolivia
Areal	1 910 037 km²
Wiki Commons: Cerrado

Cerrado er den nest største naturtypen i Brasil, etter regnskogen i Amazonas gjer cerrado ut for heile 21 prosent av landarealet i landet og strekkjer seg i tillegg marginalt inn i Paraguay og Bolivia. Omtrent 75 % av dei 2 millionar km² cerrado som finst er privateigd land. Nordaust for cerrado ligg økoregionen caatinga, mot søraust ligg atlanterhavsskogen og det opptil 200 000 km² store våtmarkssystemet pantanal ligg i sørvestleg retning.

Cerrado er ein enorm økoregion av tropisk savanne i det sentrale Brasil, kjerneområda i cerrado-biomet er det brasilianske høglandet, planalto, men økoregionen dekker heile eller delar av 10 delstatar i landet. Desse er Goiás, Mato Grosso do Sul, Mato Grosso, Tocantins, Maranhão, Piauí, Bahia, Minas Gerais, São Paulo, Paraná og det føderale distriktet i Brasil.

Klimaet i cerrado er typisk for dei våtare savanneområda i verda, med eit halvfuktig tropisk klima. Cerrado er avgrensa til to dominerande sesongar gjennom året: våt og tørr. Årlege middeltemperaturar for cerrado varierer mellom 22 og 27 °C og gjennomsnittleg nedbør mellom 80–200 cm for over 90 % av området. Vintersesongen, ca. april til september, er særs tørr i denne økoregionen.

Forsking har synt at cerrado er ein av dei rikaste av alle tropiske savanneregionar i verda og har høge nivå av endemisme. World Wide Fund for Nature karakteriserte han ved det enorme spekteret sitt av biologisk mangfald av plantar og dyr, og kåra cerrado til den biologisk rikaste savannen i verda, med estimert rundt 10 000 planteartar, av dei ca. 4400 endemiske for regionen, meir enn 600 fugleartar, opptil 20 av dei endemiske. Det er nesten 200 artar av pattedyr i cerrado, sjølv om berre 14 er endemiske.

Flora

 

Cerrado er prega av unike vegetasjonstypar. Han er sett saman av ein skiftande mosaikk av habitat, med sjølve den savanneliknande cerradoen finst på godt drenerte område mellom striper av galleriskog som finst langs bekkar og elvar. Mellom cerradoen og galleriskogen er eit vegetasjonsområde kjent som den våte campoen med tydelege opp- og nedoverkantar der treveksten er hemma på grunn av store sesongsvingingar i vasstanden.

Savannedelen av cerrado er heterogen når det gjeld trekronedekke. Det er skildra fire til fem typar av cerrado i kategoriar basert på innslag av og høgde på trevekstar i vegetasjonen. Kategoriane som spenner frå mest til minst skogdekke er: (1) cerradão (skog), ofte totalt overdekt med 8-15 meter høge tre, (2) meir spreidde tre opptil 8 meter høg, dekt av lukka kratt, (3) opent kratt, sparsamt med tre, (4) grasmark med spreidde buskar der vegetasjonen er under 3 m høg, og (5) grasmark utan eller med få buskar og tre.

Sannsynlegvis finst rundt 800 tresortar i cerrado. Blant dei mest ulike trefamiliane i cerrado er erteblomfamilien Fabaceae (153 spp.), Malpighiaceae i vierordenen (46), Myrtaceae (43) og Melastomataceae, begge i myrteordenen (32) og maurefamilien Rubiaceae (30). Store delar av cerrado er dominert av familien Vochysiaceae med 23 artar i cerrado, på grunn av overfloda av treslag i slekta Qualea. Urtelaget veks vanlegvis til rundt 60 cm i høgda og består hovudsakleg av planteartar i grasfamilien, storrfamilien, erteblomfamilien, korgplantefamilien, myrtefamilien og maurefamilien. Mykje av vegetasjonen i galleriskogane liknar på nærliggjande regnskog; likevel er det nokon endemiske artar som berre finst i cerrado-galleriskogane.

Økslingsevna i jordsmonnet, brannregime og hydrologi har truleg størst innverknad på cerrado-vegetasjonen. Cerradojorda er alltid godt drenert, ho har låg #pH og lågt innhald av kalsium og magnesium. Mengda av kalium, nitrogen og fosfor har vist seg å vere positivt korrelert med trestammens basalområde i cerrado-habitat. På same måte som på andre grassletter og savannar, er eld viktig for å halde oppe og forme cerradolandskapet; mange plantar i cerrado er branntilpassa, og viser karakterar som tjukk korkbork for å tole varmen.

Opphavet til cerradovegetasjonen strekkjer seg truleg langt tilbake i ei prototypisk form som krittida, før Afrika og Sør-Amerika skilde seg. Ein dynamisk ekspansjon og samantrekking mellom cerrado og amazonasregnskogen har sannsynlegvis skjedd historisk, med utviding av cerrado under istider som Pleistocen. Desse prosessane og den resulterande fragmenteringa i fleire refugar (tilfluktsstader) bidrog med sannsyn til den høge artsrikdommen både i cerrado og i amazonasregnskogen.

Fauna

 

 

Cerrado har eit stort mangfald av virveldyr, med 150 amfibieartar, 120 reptilartar, 837 fugleartar og 161 pattedyrartar registrerte. Øglemangfaldet blir anteke generelt å vere relativt lågt i cerrado samanlikna med andre område som caatinga eller låglandsregnskog, sjølv om ein fersk studie fann 57 øgleartar i eitt cerradoområde, det høge mangfaldet var drive av tilgjenge av opne habitat. Den opptil 50 cm lange insektetande tejuøgla Ameiva ameiva er blant dei største øglene som finst i cerrado og er det viktigaste øglerovdyret der ho finst i cerrado. Det er eit relativt stort mangfald av slangar i cerrado (22–61 artar, avhengig av stad) med snokarfamilien, Colubridae, som familien rikast på artar. Den opne naturen til cerrado-vegetasjonen bidreg mest sannsynleg til det høge mangfaldet av slangar. Informasjon om cerrado-amfibium er ekstremt avgrensa, sjølv om cerrado sannsynlegvis har ei unik samling av artar med nokre endemiske til regionen.

 

Dei fleste fuglane observert i regionen er hekkefuglar, sjølv om det er nokre australmigrantar (hekkar i tempererte Sør-Amerika, overvinter i amazonasbassenget og passerer cerrado) og andre er trekkfuglar som hekkar i den nearktiske regionen og overvinter i neotropane. Dei fleste hekkefuglane i cerrado finst i meir lukka skogsområde som galleriskogar, sjølv om 27 % av fuglane berre hekkar i opne habitat og 21 % hekkar i anten opne eller lukka habitat. Mange av fuglane i cerrado, spesielt dei som finst i lukka skog, er relatert til artar frå den atlantiske regnskogen og også regnskogen i Amazonas. Toppvåk (Buteogallus coronatus), hyasintara (Anodorhynchus hyacinthinus), tocotukan (Ramphastos toco), tupikolibri (Chrysuronia versicolor), fiolstrupekolibri (Chionomesa lactea), stornandu (Rhea americana), raudbeinseriema, (Cariama cristata) og brasilfiskand (Mergus octosetaceus) er døme på fuglar som finst i cerrado.

 

Galleriskogar fungerer som primært habitat for dei fleste pattedyra i cerrado, dei sikrar tilgjenge på vasskjelder, er verna mot brannar som feiar over landskapet og har eit meir strukturert habitat. Om ein utelèt dei totalt meir enn 100 registrerte flaggermusartane, er det elleve pattedyrartar som er endemiske for cerrado. Iaugefallande artar inkluderer store planteetarar som amazonastapir (Tapirus terrestris) og pampashjort (Ozotoceros bezoarticus) og store rovdyr som mankeulv (Chrysocyon brachyurus), puma (Puma concolor) jaguar (Panthera onca), kjempeoter (Pteronura brasiliensis), ocelot (Leopardus pardalis) og jaguarundi (Herpailurus yagouaroundi). Sjølv om mangfaldet av primatar er mykje lågare enn i dei tilstøytande regionane Amazonas og atlanterhavsskogen, er fleire artar av kapusinaraper, brølaper og silkeaper funne i cerrado.

Insektfaunaen i cerrado er relativt lite undersøkt. Ei årelang undersøking av cerrado ved eitt reservat i Brasil fann at ordrane Coleoptera, Hymenoptera, Diptera og Isoptera utgjorde 89,5 % av alle fangstane. Cerradoen stør også ein høg tettleik (opptil 4000 per hektar) av reira til bladskjerarmaur (saúvas), som også er svært ulike. Saman med termittar er bladskjerarmaur dei primære planteetarane i cerrado og speler ei viktig rolle i å konsumere og bryte ned organisk materiale, i tillegg til å utgjere ei viktig matkjelde for mange andre dyreartar. Det høgaste mangfaldet av insekt som byggjer gallar i verda finst også i cerrado, med flest artar (46) funne ved foten av Serra do Cipó søraust i Brasil.

Den første detaljerte europeiske meldinga om dei brasilianske cerradosene vart gitt av den danske botanikaren Eugenius Warming (1892) i boka Lagoa Santa, der han skildra hovudtrekka ved cerrado-vegetasjonen i delstaten Minas Gerais.

Ved å utnytte spiren av urtelaget som følgjer etter ei brenning i cerrado, lærte dei opphavlege innbyggjarane i desse regionane å bruke elden som eit verktøy for å auke fôret dei kan tilby til dei tamme dyra sine.

Mange av dei første urfolksgruppene som okkuperte ulike regionar i cerrado var nomadar og utforska cerrado ved å jakte og samle. Andre dreiv med coivara-landbruk, ein omreisande type svibruk. Etterkommarane har forma ei mangfaldig folkesetnad som i dag er avhengig av ressursane i miljøet.

Fram til midten av 1960-talet var landbruksverksemda i cerrado svært avgrensa, sidan naturleg cerradojord ikkje er fruktbar nok for avlingsproduksjon, hovudsakleg retta mot omfattande produksjon av kjøttfe til livsopphald av den lokale marknaden. Etter denne perioden har likevel den urbane og industrielle utviklinga i Søraust-regionen tvinga landbruket til Midt-Vest-regionen. Overføringa av hovudstaden i landet til Brasília har vore eit anna fokus for tiltrekking av befolkninga til den sentrale regionen: Frå 1975 til byrjinga av 1980-talet vart mange statlege subsidieprogram lanserte for å fremje landbruket, for å stimulere utviklinga av cerrado region. Som eit resultat har det vore ein stor auke i jordbruks- og storfeproduksjonen.

På den andre sida har bypresset og den raske etableringa av landbruksaktivitetar i regionen raskt redusert det biologiske mangfaldet i økosystema, og befolkninga i cerrado-regionen meir enn dobla seg frå 1970–2010, frå 35,8 til 76 millionar.

Jordbruk

Cerrado vart rekna som utfordrande for landbruket inntil forskarar ved landbruks- og husdyrforskingsbyrået i landet, Embrapa, oppdaga at han kunne gjerast eigna for industrielle avlingar ved passande tilsetningar av fosfor og kalk. På slutten av 1990-talet vart det spreidd mellom 14 millionar og 16 millionar tonn kalk på brasilianske felt kvart år. Mengda steig til 25 millionar tonn i 2003 og 2004, tilsvarande rundt fem tonn kalk per hektar. Denne manipulasjonen av jorda gjorde det mogleg for industrielt landbruk å vekse eksponentielt i området. Forskarar utvikla også tropiske variantar av soyabønner, inntil då ei temperert avling, og for tida er Brasil verdas viktigaste soyabønnereksportør på grunn av boomen i dyrefôrproduksjonen forårsaka av den globale auken i kjøttetterspurnaden.

I dag står cerrado-regionen for meir enn 70 % av kjøttfeproduksjonen i landet, og er også eit viktig produksjonssenter for korn, hovudsakleg soya, bønner, mais og ris. Store utvidingar av cerrado blir også brukte til produksjon av cellulosemasse til papirindustrien, med dyrking av fleire artar av eukalyptus og furu, men som ein sekundær aktivitet. Kaffi produsert i cerrado er no ei stor eksportvare.

Trekolproduksjon

Saman med landbruket er trekolproduksjon for stålindustrien ei vektig næring i cerrado, og dei to næringane er ganske samanvovne. Når land blir rydda for å lage meir land til jordbruk, blir trestammane og røtene ofte brukte i trekolproduksjon, og bidreg med det til finansiering av ryddinga. Den brasilianske stålindustrien har tradisjonelt brukt trestammar og røtene frå cerrado til trekol, men no som stålfabrikkane i delstaten Minas Gerais er blant verdas største, har det auka presset på råstoffet frå cerrado. Men på grunn av vernetiltak og minkande tilgjenge på cerradovegetasjon, får fabrikkane no litt av trekola frå eukalyptusplantasjane, og dette bidraget veks.

Cerrado er strategisk for vassressursane i Brasil. Økoregionen inneheld overvatnet og den største delen av søramerikanske vasskil (Elvebassengene Paraná-Paraguay, Araguaia-Tocantins og São Francisco) og dei øvre nedslagsfelta til store sideelvar til Amazonas, som Xingu og Tapajós. Dei siste fire tiåra har elvebassenga til cerrados vorte sterkt påverka av ekstrem avskoging, utviding av grensa til landbruket og storfedrifta, bygging av demningar og vatning.

Cerrado er den nest største økoregionen i Sør-Amerika og den mest biologiske mangfaldige savannen i verda. Likevel er det førebels ikkje anerkjent av den brasilianske grunnlova som ein nasjonal arv. Det er også heimen til guarani-akviferen som lagrar dei største underjordiske ferskvassreservoara i Sør-Amerika, og leverer vatn til ein tredel av Amazonas-elva og dei største vassbassenga på kontinentet.

Brasilianske landsbrukarar og ministrar reknar ikkje cerrado som verneverdig, regjeringa har verna berre 1,5 % av denne økoregionen innanfor føderalt vern. I 1994 var om lag 695 000 km² cerrado, som representerer 35 % av området, omgjort til 'antropisk [sic] landskap'. Totalt er 37,3 % av cerrado allereie fullstendig konvertert til menneskeleg bruk, medan ytterlegare 41,4 % blir brukte til beite- og kolproduksjon. Galleriskogane i regionen har vore blant dei hardast råka. Det er anslått at berre rundt 432 814 km², eller 21,3 % av den opphavlege vegetasjonen, er intakt i dag.

Dei siste 25 åra har cerrado i aukande grad vorte trua av industriell monokulturoppdrett, spesielt soyabønner, uregulert utviding av industrielt landbruk, brenning av vegetasjon for trekol og utvikling av demningar for å gi vatning vekkjer kritikk og har vorte identifisert som potensielle trugsmål mot fleire brasilianske elvar.

Denne industrielle oppdrett av cerrado, med rydding av land for t.d. eukalyptus- og soyaplantasjar, har vakse mykje på grunn av ulike former for subsidiar, inkludert svært sjenerøse skatteinsentiv og lågrentelån. Dette har resultert i etableringa av eit svært mekanisert, kapitalintensivt landbrukssystem. Det er også ein sterk lobby for landbruksinteresser i Brasil, og spesielt er produksjonen av soyabønner i cerrado påverka av store selskap som ADM, Cargill og Bunge, desse to sistnemnde direkte assosiert med masseavskoginga av denne økoregionen.

Referansar