मेरो दुश्मनको दुश्मन मेरो मित्र हो।

कौटिल्यले आफ्नो ग्रन्थ अर्थशास्त्र : पुस्तक, "सार्वभौम राज्यहरूको स्रोत", लेखेका छन्:

 

"मेरो दुश्मनको दुश्मन मेरो मित्र हो।" भन्ने धारणालाई दोस्रो विश्वयुद्धको समयमा मित्र राष्ट्रहरूले विदेश नीतिको रूपमा विभिन्न रुपमा देखियो। युरोपमा, पश्चिमी राष्ट्र र सोभियत संघ बीच तनाव सामान्य थियो। उनीहरूको आफ्नो अन्तर्निहित भिन्नताहरूको बावजुद, उनीहरू एडल्फ हिटलरको नेतृत्वमा नाजी जर्मनीको आक्रामकताको विरुद्ध एक साथ काम गर्ने आवश्यकतालाई स्वीकार गरे।

अमेरिकी राष्ट्रपति फ्र्याङ्कलिन डी. रुजवेल्ट र बेलायती प्रधानमन्त्री विन्स्टन चर्चिल दुवैले जोसेफ स्टालिनको नेतृत्वमा सोभियत संघबाट ससंकित थिए। यद्यपि, दुवैले युद्धमा सफल हुनको लागि सोभियत सहयोग आवश्यक छ भन्ने नीतिको विकास गरे।

"मेरो शत्रुको शत्रु मेरो साथी हो" भन्ने सिद्धान्त दोस्रो चीन-जापानी युद्धमा, प्यासिफिक थिएटरमा पनि देखियो। आपसी वैचारिक भिन्नताको वावजुद चिनियाँ कम्युनिष्ट र चिनियाँ राष्ट्रवादीले जापान विरुद्ध एक गठबन्धन बनाएका थिए। चिनियाँ गृहयुद्धको समयमा एकअर्कासँग लडिरहेका यी दुई शक्ति जापानले चीन माथि आक्रमण गरेपछि जापान विरुद्ध एक भएका थिए।

त्यसैगरी, मलायन कम्युनिष्ट पार्टी र बेलायती साम्राज्यले मलायन अभियान र त्यसपछिको जापानी कब्जाको लागि युद्धविराम गर्न सहमत भए।