Otto Van Boergondië: Hertog van Boergondië

Otto was die seun van Hugo die Grote en sy vrou Hedwig van Sakse, suster van Otto I, keiser van die Heilige Romeinse Ryk, en dogter van Hendrik die Voëlkyker, Hertog van Sakse. Hy was die jonger broer van Hugo Capet, die latere koning van Frankryk en die stigter van die Huis van Capet.Hy behoort tot die Dinastie van die Robertiens.

Hy het deur sy huwelik aan Luitgard, dogter van Giselbert van Châlon, wat die meeste van die hertogdomme in Boergondië besit het, hertog geword. Hy het geen afstammelinge gehad nie.

Sy broer, Hendrik I van Boergondië, het hom opgevolg as Hertog van Boergondië.

Otto was die tweede seun van hertog Hugo die Grote van Boergondië en Hedwig van Sakse, dogter van Hendrik die Voëlkyker, Hertog van Sakse.

In 955 tree hy op 11-jarige ouderdom in die huwelik met Luitgard, die dogter en erfgenaam van Giselbert van Châlon. Die huwelik moes die konflik tussen die Robertiens – die familie van sy vader – en die Buvinidiene – die familie van Giselbert van Châlon – beëindig. Toe sy skoonvader in 956 oorlede is, verwerf Otto formeel die volledige heerskappy oor Boergondië. Sy vader sterf egter dieselfde jaar, waarna die minderjarige Otto alleen oor sy gebiede moes heers. Koning Lotarius van Frankryk het hiervan gebruik gemaak om sy koninklike posisie in Boergondië te versterk, wat hy gedoen het deur Dijon in te neem. Die gevolg was die geleidelike verswakking van die hertog se gesag, aangesien ook die vasale in Boergondië daarna gestreef het om groter vryhede te verkry. Otto is eers in 960 amptelik as hertog erken. Sy regering was so swak dat die kroniekskrywer Flodoard van Reims geweier het om Otto as hertog te betitel.

Otto van Boergondië het in 965 gesterf. Hy was na alle waarskynlikheid ongetroud en kinderloos, en is deur sy jonger broer Hendrik I van Boergondië opgevolg.