Menslikepapilloomvirus-Infeksie

Die meeste MPV-infeksies veroorsaak geen simptome nie en klaar spontaan op. In sommige gevalle kan hulle vratte of voorkankerletsels veroorsaak. Laasgenoemde verhoog die risiko vir kanker van die serviks, vulva, vagina, penis, anus, mond en keel.

Byna alle gevalle van servikale kanker is te wyte aan MPV, met twee tipes – MPV16 en MPV18 – wat verantwoordelik is vir 70 persent van gevalle. Tussen 60 en 90 persent van die ander bogenoemde kankers word ook met MPV verbind. MPV6 en MPV11 is ’n algemene oorsaak van genitale vratte en laringeale papillomatosis.

Die menslike papilloomvirus is ’n DNS-virus van die familie Papillomaviridae, waarvan meer as 150 soorte bekend is. Meer as 40 soorte word deur seksuele kontak oorgedra en tas die anus en geslagdsele aan.

Risikofaktore vir hardnekkige MPV-infeksies sluit in eerste seksuele kontak op ’n vroeë ouderdom, veelvuldige seksmaats, rook en ’n swak immuunstelsel. MPV word meestal versprei deur volgehoue velkontak met die vagina of anus. ’n Ma kan dit ook soms aan haar ongebore kind oordra. Dit kan nie deur byvoorbeeld toiletsitplekke versprei word nie. Iemand kan deur meer as een soort MPV besmet word. Die virus tas net mense aan.

Inenting kan die meeste algemene soorte infeksie voorkom. Dit moet dus voor infeksie toegedien word en daarom is die aanbevole ouderdom tussen 9 en 13 jaar.

’n Servikale ondersoek, soos met ’n Papsmeer, kan vroeë tekens van kanker opspoor. In so ’n geval is vroegtydige behandeling moontlik en die resultate beter. Servikale ondersoeke het die getal infeksies en sterftes weens servikale kanker in die ontwikkelde wêreld laat afneem. Vratte kan met vriesing verwyder word.

MPV is wêreldwyd die mees algemene seksueel oordraagbare infeksie. Die meeste mense word die een of ander tyd in hul lewe daardeur geraak. In 2012 was daar wêreldwyd sowat 528 000 nuwe gevalle en 266 000 sterftes weens servikale kanker. Sowat 85% hiervan het in die ontwikkelende wêreld voorgekom.

Sowat 1 persent van seksueel aktiewe volwassenes het genitale vratte. Hoewel gevalle van vratte sedert die tyd van Antieke Griekeland aangeteken is, is hul virale aard eers in 1907 ontdek.

• Menslike papilloomvirus by DMOZ Geargiveer 13 Januarie 2017 op Wayback Machine
• "Information Centre on HPV and Cancer", ICO, http://www.hpvcentre.net/ 
• Inentings teen die menslike papilloomvirus, Amerikaanse Nasionale Kankerinstituut, 22 Otober 2009
•   Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wiki