धीर शमशेर राणा

कोत पर्वको समयमा धीर शमशेर कप्तान थिए । उनी त्यति बेला १७ वर्षका थिए । उनले तत्कालीन प्रधानमन्त्री फत्तेजङ शाहका छोरा खड्गबिक्रम शाहलाई कम्मरमा काटी दुई टुक्रा पारेका थिए ।

धीर शमशेर वि.सं १९०७ मा प्रधानमन्त्री जङ्ग सँगै युरोप भ्रमणमा गएका थिए। भ्रमणको क्रममा बेलायतमा भएको कुस्ती प्रतियोगितामा उनले बेलायती कुस्तीबाज लाई हराएका थिए। युरोप भ्रमणको प्रेरणाबाट उनले अङ्ग्रेजी पढाई दरबार हाइ स्कुलमा सुरु गरे। उनले तीन धारामा पाठशाला र छात्रावास पनि निर्माण गरे जहाँ विद्यार्थीहरूलाई निशुल्क खाना दिइन्थ्यो।

• कुतीको लडाइँ र कुती कब्जा
• सुन गुम्पा लडाइँ

जंगबहादुरले भारतको सिपाही विद्रोहको दमन गर्न धीर शमशेरलाई ३००० नेपाली फौजको नेतृत्व गरि लखनउ, बनारस र पटना तर्फ कुच गर्न आदेस दिए। नेपाली फौजले लखनउ र गोरखपुरमा ब्रिटिस अधिकार पुनस्थापित गर्यो र बिहार, अजमपुर, जौनपुर, अलाहवाद र अवधमा समेत विजय हात पार्यो। यद्यपि, धीर शमशेर ब्रिटिस विरोधी नीतिको पक्षपाती थिए। र उनले सिपाही विद्रोहमा ब्रिटिसलाई सहयोग गर्ने जंगबहादुरको कदमको विरोध गरेका थिए।

पत्थरघट्टामा श्री ३ तथा प्रधानमन्त्री जंगबहादुरको मृत्यु भएपछि रणोद्दिप सिंहलाई दुवै पद दिलाउन धीर शमशेरले सो समाचार सार्वजनिक हुन दिएनन् । उनले जंगबहादुर सिकिस्त बिरामी रहेको भन्दै युवराज, जंग पुत्र जगतजङ्ग राणालाई पत्थरघट्टा पठाए ।

वि.सं. १९३६ जेठ ६ गते प्रधानसेनापति जगतशमशेरको मृत्युपछि जनरल धीर शमशेर प्रधानसेनापति बने। उनले नै सर्वप्रथम भारतीय सेनामा नेपाली रङ्गरुट सिपाही पठाउने परम्परा बसाले।

रणोद्दीपसिंहको शासनकालमा शिक्षा डाइरेक्टर जनरल धीरशमशेरको प्रयासको फलस्वरुपर इ. १८८० मा दरबार हाइ स्कूलको सम्बन्ध कलकत्ता विश्वविद्यालयसित गाँसियो ।

प्राइम मिनिस्टर जनरल रणोद्दीपसिंह कुँवर राणाको प्रशासनकालमा राणाविरोधी एउटा सशक्त राजनीतिक सङ्गठन षड्यन्त्रमा सकृय थियो। कमान्डर इनचिफ जनरल धीर शमशेर कुँवर राणाको विशेष होसियारीले गर्दा षड्यन्त्र सफल नहुँदै उक्त संगठन ध्वस्त भयो र उक्त संगठनका सदस्यहरूको निर्दयतापूर्वक दमन पनि गरियो। १९३६ बि.सं. मा भएको यस दमनमा कर्नेल श्रीविक्रमसिंह थापा (मुख्तियार माथवरसिंह थापाका नाति) आदि २३ जना व्यक्ति काटिएका थिए, १२ जना जति कैद र ७ जना निर्वासित गरिए।

उनका १७ भाइ छोरा थिएः

 

वि.सं. १९४१ भदौमा लुइँचेको करङ धीरशमशेरका गलामा तेर्सिदा घ्यारध्यार भयो, जबर्जस्ती निल्दा घाउ भइ नली फुल्यो र सास फेर्न कठिन भई बिसायो। उनको मृत्यु वि.सं. १९४१ कार्तिकमा भयो। (बाबुराम आचार्यको अनुसार १९४१ आश्विन ३० मा उनको मृत्यु भएको थियो। )