Ігумен: горад у Беларусі

Адміністрацыйны цэнтар Ігуменскага раёну Менскай вобласьці. Насельніцтва на 2018 год — 9619 чалавек. Знаходзіцца за 62 км на паўднёвы ўсход ад Менску, за 30 км ад чыгуначнай станцыі Пухавічы (лінія Менск — Асіпавічы), каля аўтамабільнай дарогі Менск — Магілёў.

Ігумен лац. Ihumien
У цэнтры места
Герб Ігумену Сьцяг Ігумену
Першыя згадкі:	1387
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Менская
Раён:	Ігуменскі
Насельніцтва:	9619 чал. (2018)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1714
Паштовы індэкс:	223232
СААТА:	6258501000
Нумарны знак:	5
Геаграфічныя каардынаты:	53°42′28″ пн. ш. 28°25′56″ у. д. / 53.70778° пн. ш. 28.43222° у. д. / 53.70778; 28.43222 28°25′56″ у. д. / 53.70778° пн. ш. 28.43222° у. д. / 53.70778; 28.43222
Ігумен на мапе Беларусі ± Ігумен Ігумен
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
http://cherven.minsk-region.by/en/

Ігумен — даўняе мястэчка гістарычнай Меншчыны. Да нашага часу тут захаваўся будынак вязьніцы, помнік гісторыі і архітэктуры XVIII ст. 26 чэрвеня 1941 году ва ўрочышчы Цагельні каля Ігумену карнікі НКВД расстралялі каля трох тысячаў яе вязьняў. Сярод мясцовых славутасьцяў вылучаліся збудаваныя ў стылі клясыцызму драўляныя касьцёл Ўзвышэньня Сьвятога Крыжа і царква Раства Багародзіцы, помнікі архітэктуры XVIII—XIX стагодзьдзяў, зруйнаваныя савецкімі ўладамі.

Традыцыйная гістарычная назва места — Ігумен, часам сустракаецца форма Ігумень (польск. Ihumeń). На думку географа Вадзіма Жучкевіча, гэты тапонім мае повязі з назвай манастырскай пасады. Этнограф Павал Шпілеўскі запісаў народнае паданьне, паводле якога паселішча некалі належала праваслаўнаму жаночаму манастыру, заснаванаму грэцкай ігуменьняй. Імаверна, назва места першапачаткова гучала як Ігумень — у сэнсе 'той, што належыць ігуменьні'. Тым часам мовазнаўца Вінцук Вячорка зьвяртае ўвагу на тое, што тапонім хутчэй за ўсё ўтварыўся ад слова гумно. Гэта пацьвярджаецца адсутнасьцю гістарычных зьвестак пра манастыр у Ігумене, вытворнымі ад кораня гумно ў беларускай геаграфічнай тэрміналёгіі (гумяньнё, падгу́меньне, гу́мнішча — назва поля або ўрочышча), прыкладамі зь беларускай тапанімікі (вёска Гумны пад мястэчкам Крупкамі, сяло Гумня на возеры Гумне ў Полацкім ваяводзтве), а таксама ўпамінам пра Ігуменскую воласьць у сярэдзіне XV ст. як districtum Humyen.

У 1923 годзе бальшавікі перайменавалі Ігумен у «Чэрвень» у гонар месяца захопу мястэчка — чэрвеня 1920 году. Гэтая назва не ўнікальная: старажытны горад з такой назвай, сталіца ўдзельнага княства і гістарычнага рэгіёну, існаваў да канца XIII ст. на мяжы сучасных Польшчы і Ўкраіны, таксама аднайменнае сяло знаходзіцца ў Тарнопальскай вобласьці Ўкраіны.

З часоў аднаўленьня незалежнасьці Беларусі прапануецца вярнуць месту традыцыйную гістарычную назву Ігумен у якасьці афіцыйнай.

Вялікае Княства Літоўскае

Першы пісьмовы ўпамін пра Ігумен датуецца 1387 годам. У 1-й палове XV ст. ён знаходзіўся ў валоданьні Кезгайлаў. 21 кастрычніка 1430 году (паводле іншых зьвестак, у 1447 годзе) упамінаецца воласьць Гумен (лац. districtum Humyen), якая належала біскупу віленскаму (царкоўнае мястэчка). Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай 1565—1566 гадоў мястэчка ўвайшло ў склад Менскага павету Менскага ваяводзтва.

 

У 1595 годзе ў Ігумене зьбіраліся харугвы Вялікага Княства Літоўскага дзеля змаганьня з казацкімі набегамі Налівайкі. У вайну Маскоўскай дзяржавы з Рэччу Паспалітай (1654—1667) маскоўскія захопнікі разрабавалі і моцна разбурылі мястэчка. Пад 1669 годам упершыню ўпамінаецца касьцёл. У Вялікую Паўночную вайну (1700—1721) у мястэчку спыняўся кароль Швэцыі Карл XII.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

 

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Ігумен апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі. Расейскія ўлады канфіскавалі мястэчка ў Віленскага біскупства. У 1795 годзе Ігумен атрымаў статус места і стаў цэнтрам павету. 22 студзеня 1796 году месту даравалі герб: «у блакітным полі срэбны кушч грачыхі, над якімі пяць залатых пчол». На 1800 год у Ігумене было 85 двароў, 263 будынкі, дзейнічалі 2 царквы і касьцёл, працавалі 3 прадпрыемствы, 2 карчмы, 10 крамаў. За часамі нацыянальна-вызвольнага паўстаньня (1863—1864) тут дзейнічаў паўстанцкі аддзел на чале з Б. Сьвентаржэцкім. На 1905 год у Ігумене было 664 жылыя дамы, працавалі 6 пачатковых школаў, лякарня, аптэка і аптэчная крама, вадзяны і паравы млыны, некалькі майстэрняў, штогод праводзілася 6 кірмашоў.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў лютым 1918 году Ігумен занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Ігумен абвяшчаўся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. Тут утварылася Беларуская рада, а жыхары места, Пярэжырскай і Ўзьдзенскай воласьцяў Ігуменскага павету атрымалі Пасьведчаньні Народнага Сакратарыяту БНР. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі Ігумен увайшоў ў склад Беларускай ССР, дзе стаў цэнтрам павету («падраёну») Менскага раёну. У жніўні 1919 — ліпені 1920 году места займалі польскія войскі. 18 верасьня 1923 году савецкія ўлады перайменавалі Ігумен у Чэрвень (у гонар месяца чэрвень). У 1924 годзе места стала цэнтрам раёну.

У Другую сусьветную вайну 26 чэрвеня 1941 году на выхадзе з Ігумену ва ўрочышчы Цагельні НКВД расстраляла каля трох тысячаў вязьняў Чэрвеньскай перасыльнай турмы — беларусаў, палякаў, летувісаў і іншых. Неўзабаве места акупавалі войскі Трэцяга Райху. 1 лютага 1942 году на ўскрайку Ігумену нацысты расстралялі габрэяў з гета (цяпер на гэтым месцы помнік).

У 1989 годзе грамадзкасьць даведалася пра тое, што Ігумен стаў другімі Курапатамі — вакол места знаходзяцца пахаваньні тысячаў ахвяраў савецкіх рэпрэсіяў. 18 красавіка 2001 году афіцыйна зацьвердзілі мескі герб.

• Ігумен на старых здымках
•  
  Касьцёл, 1914 г.
•  
  Царква, 1925 г.
•  
  Вуліца Школьная, да 1918 г.
•  
  Школа, да 1918 г.

•  
  Рынак, 1917 г.
•  
  Рынак, 1925 г.
•  
  Земская ўправа, сакавік 1917 г.
•  
  Вучэльня, 1920-я гг.

Дэмаграфія

• XVIII стагодзьдзе: 1800 год — 560 чал. (266 муж. і 294 жан.), у тым ліку і 12 цыганаў; апроч таго, існавалі прыпісаныя да места жыды (37 муж. і 54 жан.), што жылі ў арандаваных імі корчмах павету
• XIX стагодзьдзе: 1825 год — каля 900 чал.; 1866 год — каля 2400 чал.; 1882 год — да 3 тыс. чал.; 1897 год — 4573 чал.
• XX стагодзьдзе: 1905 год — 5121 чал.; 1907 год — 5390 чал.; 1939 год — 6,4 тыс. чал.; 1959 год — 8,2 тыс. чал.; 1970 год — 10,2 тыс. чал.; 1991 год — 11,6 тыс. чал.
• XXI стагодзьдзе: 2002 год — 10,8 тыс. чал.; 2006 год — 10,1 тыс. чал.; 2008 год — 9,9 тыс. чал.; 2009 год — 10 150 чал. (перапіс); 2016 год — 9718 чал.; 2017 год — 9656 чал.; 2018 год — 9619 чал.

Рэлігія

Дзейнічаюць касьцёл Узвышэння Святога Крыжа (1995 год, мураваны) і Сьвята-Мікалаеўская царква (1993—2003 гады, мураваная).

Адукацыя

У Ігумене працуюць 4 сярэднія школы, дашкольныя ўстановы.

Культура

Дзейнічаюць дом культуры, бібліятэкі.

Вуліцы і пляцы

Прадпрыемствы харчовай, лясной і дрэваапрацоўчай прамысловасьці.

 

Інфраструктура

Дзейнічае Ігуменскі краязнаўчы музэй. Спыніцца можна ў гатэлі «Чэрвень».

Помнікі: вызваленьня; землякам; моладзі і інш.

Славутасьці

• Вязьніца «Кацярынінская» (XVIII ст.; цяпер пераробленая пад гандлёвы цэнтар)
• Забудова гістарычная (канец ХІХ — пачатак ХХ ст.; фрагмэнты)
• Могілкі: старыя каталіцкія; магіла Афанасія Мякоты — дзеда Максіма Багдановіча на хрысьціянскіх могілках; юдэйскія
• Памятныя месцы: загубу грамадзянаў Беларусі, Польшчы й Летувы — ахвяраў бальшавіцкага тэрору; зьнішчэньня габрэяў нацыстамі

Страчаная спадчына

• Дом Кудзіна (пачатак XX ст., мураваны; зьнесены ў 2019 годзе)
• Касьцёл Узвышэньня Сьвятога Крыжа (1799—1800)
• Сынагога
• Царква Раства Багародзіцы (1833)
• Царква Сьвятога Юрыя (1875)

• Краявіды Ігумену
•  
  Даўнія камяніцы
•  
  Школа
•  
  Новы касьцёл
•  
  Новая царква

• Генадзь Аўласенка (нар. 1955) — беларускі пісьменьнік, паэт, драматург
• Мікола Бліадухо (1878—1935) — геоляг, акадэмік АН Беларусі
• Уладзімер Кароль (1912—1980) — архітэктар
• Генадзь Матусевіч (нар. 1954) — скульптар і мастак
• Марыя Мякота (1869—1896) — маці Максіма Багдановіча
• Міхаіл Рымінскі (1769—1797) — актор тэатру
• Міхась Станюта (1881—1974) — мастак

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2003. — Т. 17: Хвінявічы — Шчытні. — 512 с. — ISBN 985-11-0279-2
• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
• Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Чэрвеньскага р-на / Уклад.: Г. М. Аўласенка, З. І. Малейка. — Мн.: БЕЛТА, 2000. — 621 с.: іл. ISBN 985-6302-21-8.
• Рогалеў А. Вытокі наймення горада Ігумен [цяпер Чэрвень] // Роднае слова. — 2013. — № 5. — С. 44.
• Цітоў А. Геральдыка Беларускіх местаў / Маст. А. Бажэнаў. — Менск: «Полымя», 1998. — 287 с.: іл. ISBN 985-07-0131-5.
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2003. — Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын. — 616 с. — ISBN 985-11-0276-8
• Tumas J. Kelias į Červenę. — Vilnius, 1990.
• Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom III: Haag — Kępy. — Warszawa, 1882.
• Stankiewicz-Januszczak J. Marsz śmierci — ewakuacja więźniów z Mińska do Czerwieni 24—27 czerwca 1941 r. — Rada Ochrony Pamieci Walk i Meczenstwa, 1999. ISBN 83-7233-192-8.

• Ігумен , Radzima.org
• Чэрвень. Неафіцыйная старонка (рас.)