Uluru

Dit is die wêreld se grootste monoliet (enkele rotsblok), waarvan die kleur verander soos die son daaroor beweeg. Hierdie rotsformasie word as 'n inselberg (of eilandberg) geklassifiseer. Dit is in die Uluru-Kata Tjuta Nasionale Park geleë en toeriste stroom daarheen.

Uluru of Ayers Rock
Lugfoto van Uluru
Ligging	Noordelike Gebied, Australië
Hoogte	868 meter bo seevlak
Prominensie	348 m (1 142 vt)
Koördinate	25°20′42″S 131°02′10″O / 25.34500°S 131.03611°O / -25.34500; 131.03611 131°02′10″O / 25.34500°S 131.03611°O / -25.34500; 131.03611
Bergtipe	Inselberg
Rotsouderdom	550 miljoen jaar
Uluru of Ayers Rock

Uluru is vanweë sy besondere spirituele betekenis 'n heilige plek vir Yankunytjatjara en Pitjantjatjara. Volgens oorlewering is die gebied as die eerste op aarde gedurende die sogenaamde Droomtyd deur voorvaderwesens geskep. Dit vorm vir die plaaslike inheemse bevolking, die Anangu, saam met sy omgewing 'n lewende kulturele landskap en 'n fisieke bewys vir die bestaan van die voorvaderwesens.

Die monoliet is in 1987 deur Unesco as wêrelderfenisgebied gelys weens die besonderse geologie daarvan. In 1997 is dit vir 'n tweede keer gelys, die keer as 'n plek van kulturele belang vir die Anangu-inboorlinge. Dit is een van die min plekke ter wêreld wat twee keer gelys is.

 

Die Anangu glo dat Uluru, soos die res van Sentraal-Australië, deur voorvaderlike wesens aan die begin van tyd gevorm is. Die Anangu is volgens oorlewering direkte afstammelinge van hierdie voorvaders.

Die moderne wetenskap toon dat mense vir meer as 40 000 jaar rondom Uluru gewoon het. Hulle het hul tradisionele leefwyse tot die 1930's volgehou deur 'n nomadiese bestaan te voer, rond te trek om te jag en kos volgens die seisoene te versamel. Hulle het 'n komplekse seremoniële lewe rondom Uluru gebou. Dit word as een van die oudste menslike samelewings op aarde beskou.

Die eerste Europeërs om Uluru te aanskou was die ontdekkingsreisigers onder leiding van William Christie Gosse. Hulle kom op 19 Julie 1873 op Uluru af en noem dit Ayers Rock na sir Henry Ayers, wat die hoofsekretaris van Suid-Australië was. Die land was te droog en afgeleë vir boerdery, daarom het min mense Uluru tot die middel van die 20ste eeu besoek.

 

 

Toerisme-infrastruktuur, wat gedurende die 1950's naby Uluru ontwikkel is, het nadelige uitwerking op die rots se natuurlike omgewing gehad. So is in die 1970's besluit om alle verblyfgeriewe vir toeriste naby die rotsformasie te verwyder en hulle buite die nasionale park te hervestig. In 1975 is 'n gebied van 104 vierkante kilometer anderkant die park se noordelike grens en 15 km van Uluru af geleë opsygesit vir die bou van toeristegeriewe en 'n lughawe wat as Yulara sou bekendstaan.

Die kampeerterrein in die nasionale park is in 1983 gesluit. Laat in die volgende jaar, toe die Yulara-toeristeoord sy deure geopen het, is ook die motelle in die park gesluit. Die regering van Australië se Noordelike Gebied het sy meerderheidsaandele in Yulara in 1992 verkoop. Die toeristeoord is vervolgens hernoem as Ayers Rock Resort.

Sedert die status van wêrelderfenisgebied aan die park toegeken is, het die getal besoekers die hoogte in geskiet. In 2000 het meer as 400 000 toeriste 'n besoek aan die park gebring. Terwyl toerisme 'n belangrike bron van inkomste geword het, is dit moeilik om 'n ewewig tussen ekonomiese belange en bewaring te handhaaf.

• (en) (fr) Amptelike Unesco-bladsy
• Besoekersgids – Uluru-Kata Tjuta Nasionale Park
• Uluṟu op crystalinks.com