Hindúasiður

Þau eru einnig meðal elstu trúarbragða sem enn eru iðkuð, komin af sömu rót og trúarbrögð Forngrikkja, Rómverja og norrænna manna. Þau má rekja til indó-evrópsku Vedamenningarinnar um 2000 f.Kr.. Það er þó ekki svo að segja að hindúasiður eins og hann kemur fyrir núna sé gamall, heldur hefur hann breyst mikið í gegnum tíðina með hinum ýmsu breytingum á Indlandsskaganum þar sem trúarbrögðin hafa alltaf verið langmest iðkuð. Hindúasiður er í raun lífsviðhorf frekar en trúarbrögð, að minnsta kosti í hefðbundnum vestrænum skilningi. Í hindúasið eru margir guðir og flokkast trúarbrögðin því sem fjölgyðistrú en mikilvægara atriði en að dýrka guðina er samt að lifa vel, og ná að lokum nirvana með endurholdgun: hinu endanlega stigi sem markar þann áfanga þegar einstaklingurinn losnar úr lífinu. Hindúasiður nútímans er oftast flokkaður í saivisma, shaktisma, vaishnavisma og smarthisma. Upp úr hindúasið má svo segja að trúarbrögðin búddatrú, jainismi og síkismi hafi sprottið en saman mynda þessi fjögur trúarbrögð flokk dharma-trúarbragða.

Flest form hindúasiðar eru fjölgyðistrú. Sumir velja sér einn af mörgum guðum eða gyðjum úr trúarbrögðunum til að trúa á.

 

Hindúatrú er elstu trúarbrögð nútímans. Trúin er upprunin í Indusdal í austurhluta Pakistan sem áður fyrr var hluti af Indlandi þar sem 83% íbúanna eru hindúar. Fyrir mörg þúsund árum bjó fólk í stórum borgum í Indusdal. Borgirnar voru háþróaðar á þess tíma mælikvarða, voru með vatnsveitukerfi, brunna og sorphirðu. Fornleifafræðingar hafa sýnt fram á að samfélag borganna hafi verið vel skipulagt og tæknivætt þótt margt sé enn á huldu.

Þjóð sem kallaði sig Aría og bjó norðan við Indusdal fluttist á svæðið og blandaðist íbúunum sem fyrir voru. Sanskrít þróaðist sem ritmál. Sanskrít er skyld öðrum indóevrópskum tungumálum sem töluð eru í dag, til dæmis grísku, ensku og íslensku.

Fyrir mörgum árum var hindúatrú öðruvísi en við þekkjum hana í dag. Hindúar lögðu mikla áherslu á að tilbiðja náttúruguði; til dæmis eldguð, regnguð og guð jarðargróðurs. Elstu helgirit hindúa, Vedaritin, voru rituð fyrir um 2500-3500 árum síðan, á tímum Vedamenningarinnar.

Spámenn eins og Búddha og Mahavira gagnrýndu ríkjandi valda- og stéttakerfi hindúa og efuðust einnig um ákveðna þætti átrúnaðarins. Búddha og Mahavira höfðu mikil áhrif og trúin tók því miklum breytingum á þeirra tíma. Miðpunktur trúarinnar þá voru skyldur einstaklingsins sem nefndust Dharma. Mikilvægustu og helstu helgiritin voru skrifuð á þessum tíma, en fram að því hafði þekkingin borist munnlega.

   Þessi grein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.