Ormar

Denne artikkelen handlar om underordenen av krypdyr. For andre tydingar av oppslagsordet, sjå orm (fleirtyding).

Ormar
Hoggorm
Utbreiing
Utbreiinga av ormar
Systematikk
Underrekkje:	Virveldyr Vertebrata
Megaklasse:	Beinfiskar Osteichthyes
Overklasse:	Tetrapodar Tetrapoda
Klasse:	Krypdyr Reptilia
Infraklasse:	Lepidosauromorpha
Overorden:	Lepidosauria
Orden:	Skjelkrypdyr Squamata
Underorden:	Ormar Serpentes von Linné, 1758

Ordet slange vert særskilt nytta om ormar som ikkje finst i Noreg.

Ormane utvikla seg frå øglene for om lag 100 millionar år sidan, under krittida. Dei er rovdyr med rørlege kjevar som gjer at dei kan sluka svært store bytte samanlikna med sin eigen storleik.

Somme ormar har eit giftig bit, som dei brukar til å lamma eller drepa byttedyr. Men langt dei fleste ormane (1 600 av dei om lag 2 400 ulike artane) har inga gift.

Den ormearten som vert størst og tyngst, er den søramerikanske anakondaslangen, som kan bli opp til 10 m lang og vega 250 kg. Somme artar av pytonslangar kan bli minst like lange, men ikkje so tunge.

Alle ormar er kaldblodige.

I Noreg finst det tre ormar: hoggorm, buorm og slettsnok. Av desse er berre hoggormen giftig. Stålormen, som òg finst i Noreg, er ikkje ein orm men ei øgle utan bein.

• Primitive ormar (Henophidia)
  • Boafamilien (Boidae)
  • Dvergboafamilien (Tropidophiidae)
  • Falske korallormar/valseslangar (Aniliidae)
  • Pytonfamilien (Pythonidae)
• Blindormar (Scolecophidia)
  • Eigentlege ormeslangar (Typhlopidae)
  • Falske ormeslangar (Leptotyphlopidae)
  • Primitive ormeslangar (Anamalepidae)
• Avanserte ormar (Caenophidia)
  • Snokar (Colubridae)
  • Giftsnokar (Elapidae)
  • Hoggormar (Viperinae)