Rómafólk

Fyrst fara sögur af Rómafólki í Evrópu á árunum 835 e.Kr. til ársins 1000. Talið er að rómafólk hafi flusts til Grikklands í byrjun 14. aldar. Undir lok 14. aldar setjast þeir að í Vestur-Evrópu og koma eftir tveimur leiðum, annars vegar meðfram ströndum Miðjarðarhafsins og hins vegar þvert yfir Mið-Evrópu. Þeir settust að í Ungverjalandi á 14. öld og ekki leið á löngu þar til sett voru lög um að þeir skyldu vera handteknir og hnepptir í þrældóm. á 15. öld hafði rómafólk verið bannað frá nánast öllum vestur-Evrópu ríkjum. Rómafólk var ófsótt í Evrópu í alda raðir og ásakað um glæpi og aðra óreglu vegna flökkumenningar sinnar. Í Rúmeníu var rómafólk hreppt í þrældóm af bændum og selt á uppboðum allt til ársins 1856. Nasistar stunduðu þjóðarmorð á rómafólki og talið er að um 400.000 rómafólk hafi verið myrt í seinni heimstyrjuöldinni, þar af um 20.000 í Auschwitz. Miklir fordómar gagnvart rómafólki hafa viðhaldist í Evrópu og það var ekki fyrr en 1965 þar sem Vestur-Þýskaland viðurkenndi að ríkið hafi ofsótt rómafólk vegna kynþáttar þeirra fyrir árið 1943. Árið 1982 viðurkenndi Helmut Schmidt, kanslari Vestur-Þýskalands að þýskt rómafólk hafi verið fórnarlömb þjóðarmorðs.

Í dag býr flest rómafólk í austur-Evrópu en hafa flust um allan heim frá miðri 20. öld.

• Sígaunar; grein í Lesbók Morgunblaðsins 1985