Stem

Stem is daardie deel van menslike klankproduksie waar die stembande die primêre bron van klank is. Die meganisme vir die generering van die menslike stem word algemeen in drie subdele verdeel: die longe, die stembande binne die strottehoof, en die artikulators. Die longe dien as 'n pomp wat lugvloei en lugdruk verskaf waarmee die stembande gevibreer word. Die stembande vibreer en verdeel die lugvloei van die longe in hoorbare polse. Die spiere van die strottehoof pas die lengte en spanning van die stembande aan om toonhoogte en stemtoon fyn te stel. Die artikulators is die dele in die spraakkanaal bo die strottehoof wat uit die tong, verhemelte, wange, lippe, esv. bestaan. Hulle artikuleer en filtreer die klank wat vanuit die strottehoof teweeggebring word en kan tot 'n mate op die strottehoofse lugvloei inwerk om die rol daarvan as klankbron te versterk of te verswak.

Die stembande, in samewerking met die artikulators, kan 'n wye reeks klanke produseer. Die stemtoon kan gemoduleer word om emosies soos woede, opgewondenheid of gelukkigheid te kommunikeer. Sangers en sangeresse benut die menslike stem as 'n musikale instrument om musiek te skep.

'n Geroep, skree, gil, toet, getier, oproer, of geloei is 'n groot vokalisasie deur die lug, wat deur die vokale voue met 'n groter krag voortgebring word as wat gebruiklik is in gereelde of naby-afstand vokalisasie. Hierdie funksie kan deur enige wese wat longe besit, insluitend die mens, uitgevoer word. Daar is geringe verskille in betekenis tussen hulle; byvoorbeeld, "skree" en "gil" verwys gewoonlik na 'n hoër-frekwensie, skerp geluid, wat gebruik word deur sommige voëls en ander diere, en 'n "toet", soos wat uitgestraal word deur 'n uil, het gewoonlik nie betrekking op woordspraak nie.

'n Gil is dikwels 'n instinktiewe optrede, met 'n sterk sielkundige aspek, soos vrees, pyn, verbasing, vreugde, woede of ander.

Kraamgil

Gregory Whitehead definieer die gil tydens geboorteskenk as 'n "ja"-gil, want dit open die wêreld vir 'n nuwe mens wat die lewe begin deur te skree. Vroue beskryf hierdie gil as onopsetlik en as 'n reaksie op die verbasing oor die baba wie se koppie tevoorskyn kom. Hierdie oomblik word deur die meeste vroue as baie eufories beskou, want blykbaar skree sommige vroue gelyktydig van pyn, plesier én entoesiasme.