David Christiaan De Waal: Kaapse politikus, sakeman en burgemeester van Kaapstad (1845-1909)

De Waal was die twaalfde kind van Pieter de Waal, 'n boer van Langverwacht, naby Kuilsrivier, en sy vrou Susanna Gertruida Louw. Hy het net sowat vier jaar skoolgegaan, by plaas- en plaaslike skole in die distrik Stellenbosch. Ten spyte van sy relatiewe gebrek aan opvoeding, was hy ambisieus en selfversekerd, wat hom gehelp het om sukses te behaal.

Hy het aanvanklik op die plaas, Bakkerskloof, in Stellenbosch geboer en vanaf 1876 op Bellevue, 'n klein vrugte- en wynplaas aan die bopunt van Kloofstraat in Kaapstad. In 1878 het hy saam met H. de Vos de Kock 'n hardeware-onderneming in Kaapstad gestig en in 1895 is die firma se naam verander na De Kock en Kie, toe reeds een van die grootste sulke besighede in die Kaapkolonie.

Van 1884 tot 1903 verteenwoordig hy die kiesafdeling Piketberg in die Kaapse Wetgewende Vergadering en het 'n belangrike rol gespeel in die bou van 'n spoorlyn na Piketberg. Hy was ook lid van die Kaapse stadsraad van 1877 tot 1895 en burgemeester van 1889 tot 1890. Tydens sy ampstermyn as burgemeester het hy hom toegespits op die verfraaiing van die stad, spesifiek met die plant van 'n groot aantal eike- en bloekombome. Ter erkenning hiervan het die stadsraad in 1895 die gebied langs die Molteno-reservoir, wat aangelê en beplant is, De Waalpark genoem.

Gedurende die 1880's het De Waal baie gereis en Wes-Europa, die Midde-Ooste en Noord-Amerika besoek. Sy reise het De Waal van materiaal vir sy skryfwerk verskaf en hy het verskeie artikels geskryf wat in Nederlandstalige publikasies aan die Kaap verskyn het.

De Waal trou in 1869 met Hester Sophia Hofmeyr, die suster van Jan Hendrik Hofmeyr, van Welgemeend, Kaapstad. Daar is vier seuns en drie dogters uit die huwelik gebore. Twee van die seuns het prominente lid van die gemeenskap geword, die ouderling, Jan Hendrik Hofmeyr de Waal, het speaker van die Unie-parlement geword en die ander, Pieter de Waal, 'n predikant van die NG Kerk.

In 1903 het hy weens swak gesondheid uit die politiek getree, waarna sy gesondheid geleidelik verswak het en hy na 'n aantal beroertes in sy laaste lewensjare 'n invalide geword het. Hy sterf op 22 September 1909 in sy huis 'Rozenberg' in Claremont, waar hy vanaf 1903 gewoon het.