Բորշչ

Բորշչն ի սկզբանե տարածված է եղել Կիևյան Ռուսիայի տարածքում, սակայն ներկայումս գտել է առավել մեծ տարածում և պատրաստման բազմազանություն։ Ռուսաստանում բորշչը հիշատակվում է 16-17-րդ դարերից։ Այն սիրված կերակուր էր նույնիսկ Եկատերինա II-ի և Ալեքսանդր II-ի կողմից։

Բորշչի պատրաստման միայն իրենց յուրահատուկ նրբություններ և հատուկ բաղադրատոմսեր ունեն և լեհերը, և ռուսները, և ուկրաինացիները, ինչպես նաև լիտվացիները, ռումինացիներն ու բելառուսները։ Բորշչի հստակեցված բաղադրատոմս, որպես այդպիսին, գոյություն չունի։

Բորշչի համար որպես հումք, օգտագործում են կարտոֆիլ, կաղամբ, լոլիկ, գազար, սոխ, մաղադանոս, սամիթ և անպայման ճակնդեղ (բազուկ, տակ), որի շնորհիվ բորշչն ստանում է մուգ կարմիր գույն։ Այն եփում են մսի կամ ոսկրամսի արգանակով, չնայած այն հանգամանքին, որ պատմականորեն բորշչը գյուղացիական հասարակ կերակուր էր և նրա մեջ միս ավելացվում էր միայն տոնական օրերին։ Ծոմ պահելիս բորշչը եփում էին առանց մսի, միայն արևածաղկի ձեթով, սնկով, հաճախ նաև ձկնեղենով։ Մատուցելիս ավելացվում է նաև թթվասեր, բացառությամբ մի քանի տարատեսակների։ Ամռանը պատրաստում են նաև սառը բորշչ, որի հիմքը մարինացված կամ խաշած ճակնդեղն է։ Դրան ավելացնում են կաթնաթթվային այլ սննդամթերքներ, թարմ սամիթ, կանաչ սոխ, մաղադանոս և սխտոր։ Պատրաստելուց հետո ավելացնում են նաև թթվասեր և եփված ձու։ Բացի հիմնական հումքից (ճակնդեղ, կարտոֆիլ, կաղամբ, լոլիկ), տարբեր վայրերում օգտագործում են նաև լոբի, դդմիկ, շաղգամ, խնձոր, որպես համեմունք՝ պղպեղ, նեխուր, դափնետերև, ծոթրին, բոխնի, ռեհան, խնկածաղիկ, թարխուն և այլն։

Բորշչը թանձր ապուր է։ Այն եփելուց հետո ցանկալի է թողնել մի քանի ժամ և հետո մատուցել։

• Վիլյամ Վասիլևիչ Պոխլյոբկին։ Բորշչ
• Ինչով? է տարբերվում ռուսական բորշչը ուկրաինականից։ «Աֆիշա Եդա» ամսագիր