Բիլդերբերգյան Ակումբ

Առաջին կոնֆերանսը տեղի է ունեցել Նիդերլանդների Օստերբեկ քաղաքի «Բիլդելբերգ» հյուրանոցում 1954 թվականի մայիսի 29-ից 31-ը։ Միջոցառման նախաձեռնողներից մեկը վտարանդի լեհ քաղաքական գործիչ Ջոզեֆ Ռեթինգերն է եղել, որը մտահոգված է եղել Արևմտյան Եվրոպայում հակաամերիկյանության աճով։ Նա առաջարկել է միջազգային կոնֆերանս անցկացնել, որը կմիավորի եվրոպական երկրների և Միացյալ Նահանգների առաջնորդներին՝ ատլանտիզմը խթանելու համար։ Առաջին համաժողովին մասնակցել են 50 պատվիրակներ 11 արևմտաեվրոպական երկրներից, ինչպես նաև 11 ամերիկացիներ։

Մինչև 1975 թվականը համաժողովի նախագահը եղել է Նիդերլանդների արքայազն Բեռնարդը։ Ներկայիս նախագահը ֆրանսիացի գործարար Անրի դը Կաստրին է։ 1954 թվականից ի վեր համաժողովն անցկացվում է ամեն տարի, բացառությամբ 1976-ի, երբ այն չեղարկվեց արքայազն Բերնհարդի հետ կապված Լոքհեդյան սկանդալի պատճառով իսկ 2020 և 2021 թվականներին՝ COVID-19 համաճարակի պատճառով։ 2023 թվականի մայիսի 18-21-ը Լիսաբոնում տեղի է ունեցել 69-րդ համաժողովը, որին մասնակցել են շուրջ 130 մասնակիցներ՝ 23 երկրներից։

Ակումբի հանդիպումներն անցկացվում են հատուկ հրավերով և չեն գովազդվում, դրանց գումարման ժամկետները մամուլում չեն հրապարակվում։ Հանդիպումները կազմակերպվում են ղեկավար կոմիտեի կողմից, որը բաղկացած է մոտավորապես 18 երկրներից յուրաքանչյուրում երկու անդամ։ Պաշտոնական պաշտոնները ներառել են նախագահ և պատվավոր գլխավոր քարտուղար։

Հանդիպումների կազմակերպումը և մասնակիցների անվտանգությունն ապահովում է այն երկիրը, որի տարածքում հավաքվում են բիլդերբերգերը, ինչպես նրանք սկսեցին կոչվել հոլանդական Օստերբեկ քաղաքի Բիլդերբերգ հյուրանոցի անունով, որտեղ տեղի է ունեցել ակումբի առաջին հանդիպումը՝ 1954 թվականի մայիսին։ Հանդիպումներին թույլ չեն տալիս կողմնակի անձանց մասնակցել, մամուլը բացակայում է։ Անցկացված ժողովների, քննարկված հարցերի և ընդունված որոշումների մասին հաշվետվությունները չեն հրապարակվում։

 

Մասնակիցների ցանկում են քաղաքական գործիչներ, թագավորական ընտանիքներ, գործարարներ, արդյունաբերական և ֆինանսական փորձագետներ, գիտնականներ և լրատվամիջոցներ, որոնց թիվը հասնում է 120-ից մինչև 150-ի։ Մասնակիցների մոտ երկու երրորդը եվրոպացի են, մնացածը՝ ամերիկացի, մեկ երրորդը քաղաքական կառույցների ներկայացուցիչներ են, մնացածը՝ գործունեության այլ ոլորտներից։ Հանդիպումներին ներկա են եղել պետությունների ղեկավարներ, այդ թվում՝ Իսպանիայի նախկին թագավոր Խուան Կառլոս I Բուրբոնը և Նիդերլանդների նախկին թագուհի Բեատրիքսը։

Ըստ Բրիտանիկա հանրագիտարանի՝ «Համաժողովը տրամադրում է ոչ պաշտոնական, հանգիստ միջավայր, որտեղ նրանք, որոնք ազդում են ազգային քաղաքականության և միջազգային գործերի վրա, կարող են ավելի լավ ճանաչել միմյանց և քննարկել ընդհանուր խնդիրները՝ առանց պարտավորություններ ստանձնելու։ Յուրաքանչյուր համաժողովից հետո պատրաստվում է ոչ պաշտոնական հանդիպման հաշվետվություն և բաժանվում բացառապես անցյալ և ներկա մասնակիցներին։ Զեկույցում խոսնակները ճանաչվում են միայն իրենց երկրի կողմից։ Միջազգային կազմկոմիտեն սովորաբար ամեն տարի ընտրում է տարբեր պատվիրակների»։

Բիլդերբերգի ակումբի կանոնավոր մասնակիցներն են Հենրի Քիսինջերը, Դոնալդ Ռամսֆելդը, Ալան Գրինսպենը։

 

• 1954 թվականի մայիսի 13-15-ը Բիլդելբերգ հյուրանոցը, որը գտնվում է Առնհեմի մոտ, Նիդեռլանդներ (առաջին հանդիպում)։ Հանդիպման կազմակերպիչն է եղել Բեռնար Լիպպե-Բիեստերֆելդը։ Հանդիպման մասնակիցներից մեկը Դեյվիդ Ռոքֆելլերն է եղել։
• 1955 թվականի մարտի 18-20՝ Բարբիզոն, Ֆրանսիա։
• 1983 թվականի մայիսի 13-15՝ Չիտա Մոնտիբելլո, մունիցիպալիտետ Մոնտեբելո, Քվեբեկ, Կանադա։
• 1991՝ մասնակցել է Բիլ Քլինթոնը
• 1993՝ մասնակցել է Թոնի Բլերը
• 14-17 մայիսի 1998՝ Թերնբերի, Հարավային Այրշիր, Շոտլանդիա։
• 2005 թվականի մայիսի 5-8՝ Դորինձ Սոֆիթել Սիհոթել Ուբերֆահրթ, Ռոթահ Էգերն, Գերմանիա։
• Հունիսի 8-11, 2006՝ Բրոուքսթրիթ Հոթել, Կանադա, Օտտավա, Օնտարիո։
• 2007 թվականի մայիսի 31 - հունիսի 3՝ Ռից Քարլթոն, Շիշլի, Ստամբուլ, Թուրքիա։
• Հունիսի 5-8, 2008՝ Ուեսթֆիլդ Մարիոթ, Չենթիլի, Վիրջինիա, ԱՄՆ։
• 2009 թվականի մայիսի 14-17՝ Աստիր պալատ, Աթենք, Հունաստան։ Հյուրերի ցուցակը բաղկացած է եղել 140 հոգուց, այդ թվում՝ Ռոբերտ Զելիկը, Թիմոթի Գեյթները, Կարլ Բիլդը, Ժան Կլոդ Տրիշեն, Բեատրիքսը։
• ավելի ուշ՝ 2009 թվականին՝ Ամրոց Դքսուհու հովտում, Բրյուսել, Բելգիա։
• Հունիսի 3-7, 2010՝ Սիտգես, Բարսելոնա, Իսպանիա, նահանգ։
• Հունիսի 9-12, 2011՝ Սենտ Մորից, Շվեյցարիա։
• Մայիսի 31 - հունիսի 3, 2012՝ Centilly, Վիրջինիա, ԱՄՆ։
• Հունիսի 6-9, 2013՝ Գրոուվ Հոթել, Լոնդոնի արվարձաններում, Մեծ Բրիտանիա (61-րդ հանդիպում)։
• 2014 թվականի մայիսի 29 - հունիսի 1՝ Կոպենհագեն Մարիոթ հյուրանոց, Կոպենհագեն, Դանիա (62-րդ հանդիպում)։
• Հունիսի 11-14, 2015՝ InterAlpen, Telfs, Ավստրիա (63-րդ հանդիպում)։ Հանդիպմանը ներկա են եղել 133 հյուրեր, այդ թվում՝ Ջորջ Օսբորնը, Էդ Բալսը, Մարկ Ռյուտեն, Հայնց Ֆիշերը, Էրիկ Շմիդտը, Դեյվիդ Պետրեուսը, Ալեն Ժյուպեն, Անա Բոտինը և Բեատրիքսը։
• Հունիսի 9-12, 2016՝ Տաշենբերգ պալատ, Դրեզդեն, Գերմանիա (64-րդ հանդիպում)։ Հյուրերի թվում են Վոլֆգանգ Շոյբլեն, Ուրսուլա ֆոն դեր Լեյենը և Քրիստին Լագարդը։
• Հունիսի 1-4, 2017՝ Շանտիլի, Վիրջինիա, ԱՄՆ (65-րդ հանդիպում)։ Հանդիպմանը մասնակցել են Ուիլբուր Ռոսը, Հերբերտ Մաքմաստերը, Քրիստին Լագարդը, Կույ Տյանկայը։
• Հունիսի 7-10, 2018՝ ԷնԷյջ Տորինո Լոնգիտո Կոնգրես, Թուրին, Իտալիա (66-րդ հանդիպում)։ Մասնակիցների թվում են Ջորջ Օսբորնը, Ջարեդ Քոհենը, Ջոն Միքլթվեյթը։
• 2019 թվականի մայիսի 30 - հունիսի 2՝ Մոնտրոյի պալատ, Մոնտրյո, Շվեյցարիա (67-րդ հանդիպում)։ Հյուրերի թվում են Ջարեդ Քուշները, Սաթյա Նադելան, Էրիկ Շմիդտը, Պիտեր Թիելը, ինչպես նաեւ Յենս Ստոլտենբերգըև Ուրսուլա ֆոն դեր Լեյենը։
• 2020, 2021՝ հանդիպումներ չեն կայացել կորոնավիրուսի պանդեմիայի պատճառով
• Հունիսի 2-5, 2022՝ Mandarin Oriental Hotel, Վաշինգտոն, ԱՄՆ (68-րդ հանդիպում)
• 2023 թվականի մայիսի 18-21՝ «Pestana Palace» հյուրանոց, Լիսաբոն, Պորտուգալիա (69-րդ հանդիպում)։

Հանդիպումների գաղտնիության պատճառով դավադրության տեսաբանների տարբեր խմբեր (Ալեքս Ջոնս,Նիկոլայ Ստարիկով, Ալեքսանդր Դուգին) հաճախ պնդում են, որ ակումբը գաղտնի վերահսկում է աշխարհը։

2011 թվականի մարտի 15-ին Թիերի Մեյսանը հրապարակել է լրագրողական հետաքննություն «Կոմսոմոլսկայա պրավդա» թերթում, որտեղ նա պնդում էր, որ ՆԱՏՕ-ն կանգնած է «Բիլդերբերգ» ակումբի կազմակերպության հետևում։

Դավադրության աղբյուրները հաճախ մեջբերում են 1991 թվականին Գերմանիայի Բադեն-Բադեն քաղաքում Բիլդերբերգի հանդիպման ժամանակ Դեյվիդ Ռոքֆելլերի ելույթից մի հատված․

Մենք երախտապարտ ենք The Washington Post-ին, The New York Times-ին, Time Magazine-ին և այլ խոշոր հրատարակություններին, որոնց տնօրենները մասնակցել են մեր հանդիպումներին և հարգել իրենց գաղտնիության խոստումը շուրջ քառասուն տարի։ Մեզ համար անհնար կլիներ մշակել մեր ծրագիրը ամբողջ աշխարհի համար, եթե այն հրապարակվեր այդ տարիներին։ Բայց հիմա աշխարհն ավելի բարդացել է, և նա պատրաստ է շարժվել դեպի համաշխարհային կառավարություն։ Աշխարհի ինտելեկտուալ վերնախավի և բանկիրների վերազգային ինքնիշխանությունը, անկասկած, նախընտրելի է անցյալ դարերում կիրառվող ազգային ինքնորոշումից:

Բնօրինակ տեքստ (անգլ.)  

We are grateful to The Washington Post, The New York Times, Time Magazine and other great publications whose directors have attended our meetings and respected their promises of discretion for almost forty years. It would have been impossible for us to develop our plan for the world if we had been subject to the bright lights of publicity during those years. But, the world is now much more sophisticated and prepared to march towards a world government. The supranational sovereignty of an intellectual elite and world bankers is surely preferable to the national auto-determination practiced in past centuries.

Չիփ Բերլետի լրագրողական հետաքննության համաձայն՝ այս տեսության հիմնադիրը ամերիկացի աջ ակտիվիստ Ֆիլիս Շլաֆլին է։ Իր 1994 թվականի «Right Woos Left» զեկույցում, որը հրապարակվել է «Political Research Associates»-ի կողմից, նա գրում է․

Ֆրեդ Շվարցի հայացքներն անկոտրում, անաստված կոմունիզմի մասին դարձան երեք այլ ամենավաճառվող գրքերի կենտրոնական պատմությունը, որոնք օգտագործվում էին Գոլդուոթերի 1964 թվականի նախագահական արշավին աջակցելու համար։ Դրանցից ամենահայտնին Ֆիլիս Շլաֆլիի «Ընտրություն, ոչ ընտրություն» գիրքն է եղել, որը ներկայացրել է դավադրության տեսություն, ըստ որի Հանրապետական ​​կուսակցությունը գաղտնի վերահսկվում էր մի խումբ մտավորականների կողմից, հիմնականում Բիլդերբերգեր, որոնց նպատակն էր ծրագրել համաշխարհային կոմունիստական ​​գերիշխանության հաստատումը:

Բնօրինակ տեքստ (անգլ.)  

The views on intractable godless communism expressed by Schwarz were central themes in three other bestselling books which were used to mobilize support for the 1964 Goldwater campaign. The best known was Phyllis Schlafly's A Choice, Not an Echo which suggested a conspiracy theory in which the Republican Party was secretly controlled by elitist intellectuals dominated by members of the Bilderberger group, whose policies would pave the way for global communist conquest.

• Բոհեմյան պուրակ
• Գլոբալացում
• Նոր համաշխարհային հասարակարգ
• Մոնդիալիզմ
• Համաշխարհային կառավարություն
• 300-ի կոմիտեն․ համաշխարհային կառավարության գաղտնիքները