Votiewe Offer

Dit het in antieke tye al voorgekom, soos beskryf in talle Romeinse en Griekse bronne, en is steeds ’n gebruik in moderne tye om die guns van bonatuurlike magte te wen. ’n Paar Boeddhistiese votiewe stoepas wat deur mense gebou is wie se wens vervul is, kan gesien word by die Vikramshila-universiteit in Indië.

Oosters Ortodokse Kerk

Volgens oorlewering het Konstantyn die Grote ná ’n groot oorwinning een van die kruise wat hy in die oorlog gedra het, aan die Kerk geskenk. Dit word na bewering op Berg Athos bewaar.

Een van die bekendste voorbeelde in die Oosterse Christendom is dié van sint Johannes van Damaskus. Hy is volgens oorlewering valslik van verraad beskuldig en sy linkerhand is afgekap. Terwyl hy voor ’n ikoon van die Teotokos gebid het, het hy wonderbaarlik sy hand teruggekry. Uit dankbaarheid het hy ’n silwerafbeelding van die hand laat maak en dit aan die ikoon vasgemaak. Dit is vandag in die Hilandar-klooster op Berg Athos.

Ortodokse Christene maak steeds votiewe offers, dikwels in die vorm van metaalplate, die aansteek van kerse, ens. Soms los hulle iets waardevols, soos juweliersware of ’n kruis, as ’n teken van toewyding.

Rooms-Katolieke Kerk

In die Rooms-Katolieke Kerk is offers gemaak om óf ’n belofte aan God te maak óf hulp te vra met byvoorbeeld ’n siekte óf uit dankbaarheid vir ’n wens wat vervul is. Tradisionele offers was in die vorm van silwernamaaksels van ’n liggaamsdeel wat aangetas is, kliptablette, skilderye en modelle van skepe deur matrose wat ’n gevaarlike seereis oorleef het. Baie kerke het steeds plekke waar sulke offers uitgestal word.

Vandag kan aangesteekte kerse, blomme, beeldjies en geld gelaat word.