Elektroliet

1. 'n Ioniese stof, gewoonlik 'n sout wat opgelos in 'n oplosmiddel uitmekaar val in ione en daardeur die oplossing elektries geleidend maak
2. "n Oplossing wat deur ioniese opgeloste stowwe geleidend gemaak is, of 'n stof wat self ioniese geleiding vertoon.

Natriumchloried is 'n goeie voorbeeld van definisie 1): 'n Oplossing van hierdie stof in water sal die oplossing elektries (of beter: ionies) geleidend maak.

Seewater is 'n goeie voorbeeld van definisie 2). Dit bevat talle verskillende ione, soos Na⁺,K⁺, Cl⁻, Mg²⁺, Br⁻ ens. en is daardeur geleidend. 'n Ander voorbeeld is nogtans 'n vastestof soos RbAg₄I₅ waarin die silwerione mobiel genoeg is dat dit geleidbaarheid besit. Hierdie stof word 'n vastestofelektroliet genoem.

'n Stof soos NaCl sal, wanneer dit in water oplos, amper heeltemal uitmekaar val. NaCl is 'n voorbeeld van 'n sterk elektroliet. In hierdie dissosiasiereaksie vind solvasie van die gevormde ione deur watermolekule plaas, wat met (aq) weergegee word:

${\displaystyle NaCl(s)\to Na^{+}(aq)+Cl^{-}(aq)}$ 

'n Stof soos asynsuur CH₃COOH of "HAc", wat in suiwer vorm 'n vloeistof is, los egter as neutraal gesolveerde molekule op wat slegs gedeeltelik 'n dissosiasie-ewewig ondergaan.

${\displaystyle HAc(liq)\to HAc(aq)+H_{2}O\leftrightharpoons Ac^{-}(aq)+H_{3}O^{+}(aq)}$ 

Stowwe soos asynsuur word swak elektroliete genoem.