Ishulli Hashima

Është një nga 505 ishujt e pabanuar në Prefekturën Nagasaki. Karakteristikat më të dukshme të ishullit janë ndërtesat e saj të braktisura të betonit, të pashqetësuar me përjashtim të natyrës dhe murit përreth detit. Ndërsa ishulli është një simbol i industrializimit të shpejtë të Japonisë, ajo është gjithashtu një kujtesë e historisë së saj si vend i punës së detyruar para dhe gjatë Luftës së Dytë Botërore.

Ishulli ishte i njohur për minierat e saj të qymyrit, i themeluar në vitin 1887, i cili operonte gjatë industrializimit të Japonisë. Ishulli arriti majën e popullsisë prej 5,259 në vitin 1959. Në vitin 1974, me rezervat e qymyrit që po i afroheshin zhdukjes, miniera u mbyll dhe të gjithë banorët u larguan së shpejti, duke e lënë ishullin në mënyrë efektive të braktisur për tre dekadat e ardhshme. Interesi në ishull u shfaq përsëri në vitet 2000 për shkak të rrënojave historike të pashqetësuara dhe gradualisht u bë një atraksion turistik. Disa mure të jashtme të shkatërruara që prej asaj kohe janë restauruar dhe udhëtimi në Hashima u rihap për turistët më 22 prill 2009. Rritja e interesit në ishull rezultoi në një nismë për mbrojtjen e saj si një vend i trashëgimisë industriale.

Ishulli u miratua zyrtarisht si një vend i Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s në korrik 2015, si pjesë e vendeve të Revolucionit Industrial të Meijiut të Japonisë: Hekuri dhe Çeliku, Ndërtimi i anijeve dhe Miniera e Qymyrit.