Гиндукуш

Негизинен Ооганстан менен Пакистандын аймагында. Узундугу 800 кмдей, туурасы 350 кмге чейин. Эң бийик жери 7690 м (Тиричмир чокусу), борбордук жана чыгыш бөлүктөрү башка жерлеринен 4000 мге бийик. Тоолор альп бүктөлүшүнөн пайда болуп, метаморфизмделген байыркы тоо тектерден (сланец, гранит, акиташ ж. б.), ошондой эле мезозой-кайнозойдун чөкмө катмарларынан турат. Тегерек чокулуу орто бийиктеги кырка тоолор чыгышта бийик бөксө тоолорго жана альп тибиндеги рельефтүү, мөңгүлүү (аянты 6,2 миң км²) айрым массивдерге өтөт. Негизги кырка тоолору Баба, Пагман. Гиндкуштун батыш уландысы Паропамиз тоолору. Климаты континенттик, кургак; жылдык жаан-чачыны 300–800 мм (түштүк-чыгышында 1000 ммге чейин). Тикендүү бадал өскөн тоолуу жарым чөл жана кургак талаа, түштүк-чыгыш капталдарында жалбырагы күбүлмө, жазы жана ийне жалбырактуу токой, бийик бөксө тоолордо муздак чөл ландшафттары мүнөздүү.

• “Кыргызстан” улуттук энциклопедиясы: 2-том. Башкы редактору Асанов Ү. А. К 97. Б.: Мамлекеттик тил жана энциклопедия борбору, 2007. 808 бет, илл. ISBN 978 9967-14-055-4