Լեոնիդ Պարֆյոնով

Լեոնիդ Պարֆյոնով ռուս.՝ Леонид Геннадьевич Парфёнов
Ծնվել է	հունվարի 26, 1960(1960-01-26) (64 տարեկան)
Ծննդավայր	Չերեպովեց, Վոլոգդայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մայրենի լեզու	ռուսերեն
Կրթություն	Լրագրության և զանգվածային լրատվամիջոցների բարձրագույն դպրոց (1982)
Մասնագիտություն	լրագրող, հաղորդավար, ռեժիսոր, դերասան, խմբագիր, սցենարիստ, հեռուստահաղորդավար, հեռուստալրագրող, գլխավոր խմբագիր, պատմաբան, յություբեր, հեռուստատեսային պրոդյուսեր և գրող
Աշխատավայր	Կրասնայա զվեզդա, Պրավդա, Moskovskiye Novosti?, Ogoniok?, Q4139139?, ԽՍՀՄ պետական հեռուստառադիոյի կենտրոնական հեռուստատեսություն, ԱՏՎ, Օստանկինոյի 1-ին ալիք, ՆՏՎ, Առաջին ալիք, Russki Newsweek?, 2×2, TV Rain? և RTVi
Զբաղեցրած պաշտոններ	գլխավոր խմբագիր
Պարգևներ և մրցանակներ	ՏԷՖԻ Steppenwolf Award? Լուսավորիչ և Ռուսաստանի Ոսկե փետուր
Անդամություն	Ռուսական հեռուստաընկերության ակադեմիա և ՌԴ Նախագահին առընթեր քաղաքացիական հասարակության զարգացման և մարդու իրավունքների խորհուրդ
Կայք	leonidparfenov.ru parfenovonline.ru
Ստորագրություն
Leonid Parfyonov Վիքիպահեստում

«Օրերս» (ռուս.՝ Намедни) և «Ռուսական կայսրություն» (ռուս.՝ Российская империя) հեռուստանախագծերի հեղինակն է։ ՏԷՖԻ հնգակի դափնեկիր (1995, 1999, 2000, 2002 և 2004 թվականներին)։ ՌԴ Նախագահին առընթեր քաղաքացիական հասարակության զարգացման և մարդու իրավունքների խորհրդի անդամ է։

Ծնվել է 1960 թվականի հունվարի 26-ին Չերեպովեցում, Վոլոգդայի մարզ։

Մայրը՝ Ալվինա Անդրեյի Պարֆյոնովան (օրիորդական՝ Շմատինինա, ծնվ. 1931), ծնունդով Ուլոմի գյուղից էր, ինժեներ-մետալուրգ հոր՝ Գենադի Վիկտորի Պարֆյոնովի (1931-2004), նախնիները Յորգիից էին։ Հայրը եղել է Չերեպովեցկի մետալուրգիական կոմբինատի գլխավոր ինժեները (ազատ ժամանակ՝ ձկնորս և որսորդ, սիրում էր բադերի որսը)։ Եղբայրը՝ Վլադիմիր Պարֆյոնովը (ծնվ. 1966 թ.), գործարար է, բժշկական սարքավորումների վաճառքով զբաղվող ընկերության սեփականատեր. սիրում է որսորդությունը։

1973 թվականին ստացել է «Պիոներսկայա պրավդա» թերթի երիտասարդ թղթակցի դիպլոմ։ 1977 թվականին ընդունվել է Ժդանովի անվան Լենինգրադի համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետ։ Ավարտել է 1982 թվականին։

1980-ականների սկզբներին ծառայել է Լենինգրադում։

Խորհրդային մամուլում տպագրվել է «Կրասնայա զվեզայից» և «Պրավդայից» մինչև «Մոսկովսկիե նովոստի» և «Օգոնյոկ»։ 1983 թվականին թղթակցել է «Վոլոգոդսկի կոմսոմոլեցին», իսկ հետո աշխատել է Չերեպովեցում՝ Վոլոդգայի մարզային հեռուստատեսությունում։ Լրագրողական շրջանակներում ընկերություն էր անում ապագա հայտնի ռոք-երաժիշտ Ալեքսանդր Բաշլաչևի հետ։ Հենց Պարֆյոնովի չերեպովեցյան բնակարանում 1984 թվականի սեպտեմբերին կայացել է Բալաչևի համար ճակատագրական ծանոթությունը երաժշտական քննադատ Արտեմի Տրոյիցկու հետ։ 1985 թվականին Պարֆյոնովը մարզային հեռուստատեսությունում հարցազրույց է անցկացրել Տրոյիցկու հետ։

1986 թվականին եղել է Կենտրոնական հեռուստատեսության երիտասարդական խմբագրության հատուկ թղթակիցը, զուգահեռ թղթակից է աշխատել «Աշխարհն ու երիտասարդությունը» ծրագրում։ 1988 թվականին աշխատանքի է անցել «Հեղինակային հեռուստատեսությունում»։ 1989 թվականին Անդրեյ Ռազբաշի համահեղինակությամբ նկարահանեց երեքսերիանոց «20-րդ  համագումարի երեխաները» վավերագրական ֆիլմ վաթսունականների սերնդի մասին (այդ մասին գրված է «Վլադ Լիստև։ Աչառու ռեքվիեմ» գրքում)։

1990-1991 թվականներին եղել է «Նամեդնի» լրատվա-վերլուծական ծրագրի հեղինակն ու վարողը, որը Պարֆյոնովը պատրաստում էր «Հեղինակային հեռուստատեսություն» հեռուստաընկերության հետ։ 1991 թվականի սկզբին Պարֆյոնովը հեռացվեց եթերից Էդուարդ Շևարդնաձեի՝ արտգործնախարարի պաշտոնից հեռանալու վերաբերյալ «սխալ» արտահայտություններ անելու համար։

1991-1993 թվականներին Օստանկինո 1-ին ալիքում «Դիմանկարը ֆոնի վրա» փաստագրական դիտարկման հեղինակ և վարողն էր։ Սկզբում Պարֆյոնովը պատմում էր քաղաքական գործիչների (Գայդար, Ռուցկոյ, Շևարդնաձե, Նազարբաև) մասին, ապա հաղորդումները նվիրվեց որևէ դարաշրջան խորհրդանշող մարդկանց (Զիկինա, Կիրիլով, Մագոմաև, Պուգաչովա, Գրեբենշչիկով)։ Վերջին հաղորդումը նվիրված էր այն ժամանակ հայտնի երգիչ  Բոգդան Տիտոմիրին, որը հաղորդման ընթացքում արտասանեց հետագայում թևավոր դարձած «Пипл хавает» արտահայտությունը։

1992 թվականին հարցազրույց վերցրեց Եվգենի Լեոնովից, որը, ինչպես պարզվեց հետագայում, դարձավ թատրոնի և կինոյի հանրահայտ դերասանի  վերջին հարցազրույցը։

Գրքեր

 

1. Парфёнов Л., Чекалова Е. Нам возвращают наш портрет: заметки о телевидении. — М.: Искусство, 1990. — 206 с. — ISBN 5-210-00221-7
2. Парфёнов Л. Намедни. Наша эра. 1961—1970. — М.: КоЛибри, Азбука-Аттикус, 2009. — 272 с. — 50 000 экз. — ISBN 978-5-389-00248-7
3. Парфёнов Л. Намедни. Наша эра. 1971—1980. — М.: КоЛибри, Азбука-Аттикус, 2009. — 272 с. — 50 000 экз. — ISBN 978-5-389-00575-4
4. Парфёнов Л. Намедни. Наша эра. 1981—1990. — М.: КоЛибри, Азбука-Аттикус, 2010. — 288 с. — 20 000 экз. — ISBN 978-5-389-00032-2
5. Парфёнов Л. Намедни. Наша эра. 1991—2000. — М.: КоЛибри, Азбука-Аттикус, 2010. — 304 с. — 20 000 экз. — ISBN 978-5-389-01107-6
6. Парфёнов Л. Зворыкин Муромец. — М.: КоЛибри, Азбука-Аттикус, 2011. — 160 с. — 5000 экз. — ISBN 978-5-389-01502-9
7. Парфёнов Л. Намедни. Наша эра. 2001—2005. — М.: КоЛибри, Азбука-Аттикус, 2012. — 224 с. — 10 000 экз. — ISBN 978-5-389-02329-1
8. Парфёнов Л. Намедни. Наша эра. 2006—2010. — М.: КоЛибри, Азбука-Аттикус, 2013. — 240 с. — 20 000 экз. — ISBN 978-5-389-02757-2
9. Парфёнов Л. Г. Российская империя. 1689—1762. Пётр I, Анна Иоанновна, Елизавета Петровна. — М.: Эксмо, 2013. — 192 с. — 15 000 экз. — ISBN 978-5-699-60684-9
10. Парфёнов Л. Г. Российская империя. 1762—1801. Екатерина II, Павел I. — М.: Эксмо, 2013. — 192 с. — 10 000 экз. — ISBN 978-5-699-66961-5
11. Парфёнов Л. Намедни. Наша эра. 1946—1960. — М.: КоЛибри, Азбука-Аттикус, Agey Tomesh / WAM, 2015. — 288 с. — 20 000 экз. — ISBN 978-5-389-06130-9
12. Парфёнов Л. Г. Российская империя. 1801—1855. Александр I, Николай I. — М.: Эксмо, 2014. — 192 с. — 4000 экз. — ISBN 978-5-699-75848-7

Հոդվածներ

• «Михаил Ходорковский: Статьи, диалоги, интервью» գրքի նախաբանը։ ISBN 978-5-699-48993-0

ТЭФИ

Այլ պարգևներ

• Ռուսաստանի Լրագրողների միության «Ռուսաստանի ոսկե փետուր» մրցանակ (2000),
• Հեռուստամամուլի մրցանակ «Հեռուստատեսային անձ» անվանակարգում (2002 թվականի նոյեմբերի 28),
• Տպագրության և զանգվածային հաղորդակցությունների դաշնային գործակալության և Մոսկվայի միջազգային գրքի ցուցահանդես-տոնավաճառի «Տարվա գիրք-2009» մրցույթի գրան պրի («Օրերս։ Մեր դարաշրջան։ 1961-70» գիրք-ալբոմի համար),
• «Աֆիշա» ամսագրի ընթերցողների քվեարկության արդյունքում տարվա գիրք («Օրերս։ Մեր դարաշրջան։ 1961-70» գիրք-ալբոմի համար),

• Լեոնիդ Պարֆյոնով
• Լեոնիդ Պարֆյոնովը Բաց համալսարանում
• Լեոնիդ Պարֆյոնովը (անգլ.) Internet Movie Database կայքում
•  parfenov-l
• Լեոնիդ Պարֆյոնովի բլոգը Արխիվացված 2016-04-08 Wayback Machine
• Լեոնիդ Պարֆյոնովը Peoples.ru կայքում

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լեոնիդ Պարֆյոնով» հոդվածին։