Peerd

Dat Peerd (n., ok Peer, Pird, Pärd schreven, pl. de Peer) höört to dat Veehtüch. Latiensch is dat Equus caballus. Sünd de Peer lütter as 148 cm, denn heet se ook Pony

De Keerl heet Hingst, dat Wiev heet Peer oder Stuut, wenn se Lüttje hett, warrt se Tööt nöömt. De Lütten heet Fohlen. Un wenn vun een Kierl de Bommeln afsneeden ward, denn gifft dat een Ruun oder Wallach.

Dat Peerd weer all de Tied sünnerlich to'n Rieden dor. Ook hüüt ward reden, as Sport, t.B. dat Ringrieden.

Denn weer dat ook to'n Trecken. Vör den Wogen un den Ploog. Un ok Scheep weern trocken, lütte op een Kanaal oder lütten Stroom as de Alster. Dat heet denn Treideln.

Ook to'n Eeten warrd Peer bruukt, obers nich so faaken. Vun wegen dat dat Fleesch een afsünnerlichen Smack hett. Obers in de Peerwust marks nix mehr dorvun.

Blangen dat Woord Peerd sünd dor ook anner Naams för dat Tier. Dat Woord Hest is Deel vun dat Woord Hestpranger – dat is een, wat mit Peer hannelt – un Hesthöft – dat is een Wisch för de Hingsten in’t Dörp. Een anner Woord is Hies Dat Fahl vun een Peerd heet ook Hiesfalen of Hiesfaal Dat oold Woord för Peerd is Hors. Dat Wrinschen vun een rossig Tööt heet ook Horsen.

• Dat neudigste toirst, sä de Bur und prügel sin Fru un let dat Peer in'n Graben liggen.
• Dat Peerd, dat vör de Schietkarr geiht, kümmt nich mier vör de Kutsch.
• Dat du wat plietscher warst, sä dat Peer un smeet den lütten Leutnant vör de School af.
• Dat Pärd trekt nich, äöwer de Hoawer