Selfvertroue

betref. 'n Mens se selfvertroue neem toe na ervarings waar sekere aktiwiteite bemeester is. Dit is 'n positiewe oortuiging dat 'n mens oor die algemeen kan bereik wat 'n mens wil doen in die toekoms. Self-vertroue is nie dieselfde begrip as selfbeeld nie. Selfbeeld is 'n evaluering van 'n mens se eie waarde, terwyl self-vertroue meer spesifiek vertroue in die mens se vermoë is om 'n doel te bereik. 'n Meta-analise het beweer dat selfvertroue soortgelyk is aan algemene self-doeltreffendheid. Abraham Maslow en baie ander na hom, het die behoefte beklemtoon om te onderskei tussen selfvertroue as 'n algemene persoonlikheidseienskap, en selfvertroue met betrekking tot 'n spesifieke taak, vermoë of uitdaging (d.w.s self-doeltreffendheid). Selfvertroue verwys gewoonlik na algemene selfvertroue. Dit word onderskei van self-doeltreffendheid, wat die sielkundige Albert Bandura gedefinieer het as 'n "geloof in die mens se vermoë om te slaag in spesifieke situasies of om 'n taak te voltooi" en daarom verwys die term meer akkuraat na spesifieke self-vertroue. Sielkundiges het bevind dat 'n persoon self-vertroue kan hê om 'n spesifieke taak te voltooi (self-doeltreffendheid) (bv. om 'n goeie maaltyd te kook of 'n goeie roman te skryf), maar 'n gebrek aan algemene self-vertroue kan hê. Aan die ander kant kan iemand algemene self-vertroue hê, al is hulle nie self-doeltreffend om 'n spesifieke taak te voltooi nie (bv. om 'n roman te skryf). Hierdie twee tipes selfvertroue korreleer met mekaar en om hierdie rede kan hul maklik gekombineer word.

Idees oor die oorsake en gevolge van selfvertroue het verskyn in Engelse taalpublikasies. Dit het selfvertroue beskryf as eienskappe van 'n godsdienstige houding teenoor God, die karakter van die Britse ryk en die kultuur van die Amerikaanse samelewing van die koloniale era (waar dit skynbaar as arrogansie en 'n negatiewe eienskap gesien is.)

In 1890 het die filosoof William James in sy The Principles of Psychology geskryf: "Glo wat in lyn is met jou behoeftes, want slegs deur so 'n oortuiging word die behoefte vervul... Hê vertroue dat jy suksesvol sal wees, en jou voete sal jou in die regte rigting lei," wat suggereer dat selfvertroue 'n deug kan wees. In daardie selfde jaar het dr. Frederick Needham in sy presidensiële toespraak met die opening van die British Medical Journal se Sielkunde-afdeling ('n groter nuwe gebou van 'n toevlugsoord vir kranksinnige pasiënte) hulle geprys. Hy het gesê dat hulle selfvertroue verhoog kon word deur aan hulle groter "vryheid van beweging te gee, uitgebreide oefening en beoefening van 'n beroep te bied, wat sodoende selfvertroue skep. Nie net is dit uitstekende toetse vir die gesonde verstand van die pasiënt nie, maar dit werk ook kragtig om herstel te bevorder. " Daardeur het hy toe reeds beweer dat selfvertroue in 'n wetenskaplike verhouding tot geestesgesondheid staan.

Met die koms van die Eerste Wêreldoorlog het sielkundiges selfvertroue aangeprys as 'n hulpmiddel om senuweespanning te veminder, vrees te besweer en die slagveld se angs te verminder. Hulle het beweer dat soldate wat 'n sterk en gesonde liggaam gekweek het ook groter selfvertroue sou kry terwyl hulle veg. Tydens die hoogtepunt van die Temperance Social Reform beweging van die 1920's het sielkundiges selfvertroue vereenselwig met mans wat tuis gebly het om die gesin te versorg. Tydens die Groot Depressie het Philip Eisenberg en Paul Lazerfeld waargeneem hoe 'n skielike negatiewe verandering in omstandighede, veral die verlies van 'n werk, kan lei tot minder selfvertroue. Dit het tot nog minder selfvertroue gelei indien die werklose persoon die skuld van sy werkloosheid op homself neem. Hulle het ook waargeneem dat as 'n persoon 'n werk nie lank genoeg kon behou nie, so persoon apaties geraak het en alle selfvertroue verloor het.

In 1943 het Abraham Maslow in sy navorsingsstuk "A Theory of Human Motivation" aangevoer dat 'n individu net gemotiveer is om selfvertroue te ontwikkel (een komponent van "agting") nadat hy of sy gekry het wat hulle benodig vir fisiologiese oorlewing, veiligheid, liefde en geborgenheid. Dit het weer op sy beurt gelei tot die bevordering van selfverwesentliking. Namate materiele omstandighede van die meeste mense na die Tweede Wêreldoorlog vinnig in ontwikkelde lande verbeter het, het 'n massa van algemeen aangehaalde akademiese navorsing oor vertroue en baie verwante begrippe soos selfbeeld en selfdoeltreffendheid na vore getree.

Selfvertroue as 'n intra-psigologiese veranderlike

Sosiale sielkundiges het bevind dat selfvertroue met ander sielkundige veranderlikes by individue, soos die spaar van geld, invloed kan uitoefen op ander individue, deur bv 'n verantwoordelike student te word. Bemarkingsnavorsers het bevind dat algemene selfvertroue by 'n persoon negatief ooreenkom met hul vlak van angs.

Sommige studies het bevind dat verskeie faktore buite die individu se beheer hulle selfvertroue kan beïnvloed. Hippel en Trivers stel voor dat mense hulself mislei oor hul eie positiewe eienskappe en negatiewe eienskappe van ander sodat hulle groter selfvertroue kan toon as wat hulle andersins kan voel, waardeur hulle sosiaal en materieel kan vooruitgaan. Ander het bevind dat nuwe inligting oor 'n individu se prestasie in wisselwerking is met 'n individu se vorige selfvertroue oor hul vermoë om te presteer. As hierdie spesifieke inligting negatiewe terugvoering is, kan daar interaksie wees met 'n negatiewe emosionele toestand (lae selfvertroue). Dit veroorsaak dat die individu gedemoraliseer word, wat op sy beurt 'n selfvernietigende houding veroorsaak wat die waarskynlikheid van mislukking in die toekoms meer verhoog as hulle wat nie selfvertroue gehad het nie. Aan die ander kant vind sommige ook dat selfvertroue 'n persoon se algemene welsyn en 'n mens se motivering en dus dikwels prestasie kan bevorder. Dit verhoog ook jou vermoë om stres en geestesgesondheid te hanteer.

'n Meta-analise van 12 artikels het bevind as individue hul sukses aan 'n stabiele oorsaak toeskryf ('n saak onder hulle beheer), is hulle minder geneig om selfversekerd te wees oor hulle sukses in die toekoms. As individue hul mislukkings aan 'n onstabiele oorsaak toeskryf ('n faktor buite hul beheer, soos 'n skielike en onverwagse storm), is hulle minder geneig om selfversekerd te wees dat hulle sal sukses behaal in die toekoms. Daarom, as 'n individu glo dat hy/sy en/of ander nie 'n doel bereik het nie (bv. ophou rook) as gevolg van 'n faktor wat buite hul beheer was, is hy of sy meer geneig om meer selfversekerd te wees dat hy of sy die doel in die toekoms kan bereik. As 'n persoon 'n besluit moet neem en addisionele bronne van inligting soek, hang dit af van hul vlak van selfvertroue spesifiek vir daardie gebied. Namate die kompleksiteit van 'n besluit toeneem, is 'n persoon meer geneig om deur 'n ander persoon beïnvloed te word en ekstra inligting te soek. Maar mense kan ook relatief selfversekerd wees oor wat hulle glo as hulle inligtingbronne raadpleeg wat ooreenstem met hul wêreldbeskouings (bv New York Times vir liberale, Fox News vir konserwatiewes), selfs al weet hulle nie wat môre sal gebeur nie. Verskeie sielkundiges het voorgestel dat mense wat selfversekerd is, meer geneë is om bewyse te ondersoek wat hul standpunte ondersteun of in stryd is daarmee. Daarteenoor kan mense wat minder selfversekerd is oor hul argumente en meer verdedigend is oor hulle persoonlike standpunt voorkeur gee aan inligting wat hulle eie standpunt bevestig. (Sien ook Byrne, 1961; Olson & Zanna, 1982b; vir verwante sienings in ander domeine, sien Tesser, 2001).

Verhouding tot sosiale invloede

Die individu se vlak van selfvertroue kan wissel in verskillende omgewings, soos tuis of in die skool, en met betrekking tot verskillende tipes verhoudings en situasies. Ten opsigte van die algemene samelewing het sommige bevind dat hoe meer selfversekerd 'n individu is, hoe minder waarskynlik sal hulle met ander se standpunte saamstem. Leon Festinger het bevind dat 'n persoon se vlak van selfvertroue net kan verhoog of verminder waar daardie individu homself kan vergelyk met ander persone wat min of meer op dieselfde vlak is in 'n mededingende omgewing. Wat meer is, wanneer individue met 'n lae selfbeeld terugvoering van ander persone ontvang, is hulle nie geneë om inligting oor hul relatiewe vermoë en insiggewende terugvoer te ontvang nie, en meer geneë om positiewe terugvoering te ontvang.

Mense met baie selfvertroue kan ander mense maklik beïndruk, omdat ander hulle waarneem as meer kundig en meer geneig om korrekte oordele te maak ondanks die feit dat daar soms 'n negatiewe korrelasie tussen die vlak van hul selfvertroue en akkuraatheid gevind word van hul- le standpunte Wanneer mense onseker en onkundig is oor 'n onderwerp, is hulle meer geneig om die standpunte te glo, en die advies te volg van diegene wat selfversekerd lyk. By deskundige sielkundige getuienis oor faktore wat ooggetuie geheue beïnvloed, blyk dit egter dat geregtelike afhanklikheid van selfvertroue minder is.

Mense is meer geneig om leiers met groter selfvertroue te kies as dié met minder selfvertroue. Heteroseksuele mans wat meer selfvertroue toon as ander mans, sal meer geneig wees om enkel- en getroude vroue aan te trek. Verkoopsmense wat baie selfvertroue het, sal waarskynlik hoër doelwitte vir hulleself stel en dus meer geneig wees om hulle werk te behou, hoër inkomste te kry en suksesvolle kliëntediensbevrediging beoefen. Wat leierskap betref, is leiers met baie selfvertroue meer geneig om ander te beïnvloed deur oorreding eerder as met dwangmaatreëls. Individue wat nie veel mag het nie en dus min selfvertroue het, is meer geneig om dwangmetodes vir beïnvloeding te gebruik. Hulle sal persoonlik betrokke raak, terwyl diegene wat min selfvertroue het, meer geneig is om probleme na iemand anders te verwys of om burokratiese prosedures te gebruik om ander te beïnvloed bv. beroep op organisatoriese beleid of regulasies). Ander het bevind dat selfvertroue nie leierskap beïnvloed nie, maar slegs met jare se toesighoudende ondervinding en selfbeeld mag verband hou.

Veranderlikes tussen verskillende kategoriee

Sosiale wetenskaplikes het bevind dat selfvertroue in verskillende samelewingsgroepe verskillend voorkom.

Kinders

By kinders kom selfvertroue anders as by volwassenes voor. Fenton het byvoorbeeld vasgestel dat slegs kinders as 'n groep meer selfversekerd is as ander kategoriee. Zimmerman beweer dat as kinders selfversekerd is, hulle kan besef dat hulle meer geneig is om onmiddellike ontspanningstyd op te offer vir moontlike belonings in die toekoms en daarmee hulle selfregulerende vermoëns kan verbeter. Tydens adolessensie is die jeug wat min kontak met vriende het, geneig om min selfvertroue te hê. Kinders wat suksesvol in musiekopleiding is, het meer selfvertroue en is gemotiveerd om te studeer.

Skoliere

Baie studies fokus op skoliere. Oor die algemeen het skoliere wat goed presteer 'n goeie selfbeeld en dit moedig hulle aan om groter verantwoordelikheid te aanvaar om take suksesvol te voltooi. Skoliere wat beter presteer, ontvang meer positiewe evalueringsverslae en dit kweek groter selfvertroue. Skoliere wat swakker presteer het minder selfvertroue en skoliere wat goed presteer het meer selfvertroue. Onderwysers kan 'n positiewe invloed he op die selfvertroue van skoliere mits hulle reg hanteer word. Steele en Aronson het vasgestel dat swart skoliere swakker presteer (relatief tot wit studente) as hulle hul rasse-identiteite voor die eksamen moet openbaar, 'n fenomeen wat bekend staan as 'stereotipe-bedreiging'. Keller en Dauenheimer vind 'n soortgelyke verskynsel in verhouding tot die vroulike skolier se prestasie (relatief tot manlike skoliere) met betrekking tot wiskunde toetse. Opvoedkundige sosioloe soos Zhou en Lee, het om- gekeerde verskynsels onder Asiatiese Amerikaners waargeneem, wie se selfvertroue in verwagtings gelee is. Hulle het verwagtinge om suksesvol te wees omdat beide ouers en onderwysers hulle beskou as akademies meer gevorderd as wat hulle werklik is.

In een studie van UCLA-skoliere was mans (in vergelyking met vroue) en adolessente met meer broers en susters (in vergelyking met diegene met minder) meer selfversekerd. Individue wat spesifiek in die akademiese domein selfversekerd was, was meer geneig om gelukkig te wees, maar meer algemene selfvertroue was nie met geluk in verband gebring nie. Weens 'n gebrek aan algemene selfvertroue voel emosioneel kwesbare skoliere meer eensaam en ervaar hulle angs, skaamte en depressie. Nog 'n studie van eerstejaarstudente het bevind dat mans baie meer selfversekerd is as vroue in atletiese en akademiese aktiwiteite. Wat die inter-etniese en taalinteraksie betref, toon studies dat diegene wat meer betrokke raak met mense van 'n ander etnisiteit en taal meer selfversekerd raak in interaksie met hulle.

Mans teenoor vroue

Barber en Odean het bevind dat manlike aandelebeleggers 45% meer as hul vroulike eweknieë verhandel, want mans is meer roekeloos (lees selfvertroue), wat mans se netto opbrengste met 2,65 persentasiepunte per jaar verminder, teenoor die 1,72 persentasiepunte van vroue.

Daar is bevind dat vroue wat baie of min selfvertroue het, meer geneig sal wees om hul mening te verander as vroue met medium selfvertroue. Wanneer daar spesifiek baie selfvertroue (selfdoeltreffendheid) is, speel veralgemeende selfvertroue 'n kleiner rol in hul vermoë om 'n taak uit te voer. Navorsing het bevind dat vroue se selfvertroue vlakke by toesig van ondergeskiktes eweredig aan hul ervaringsvlak is, terwyl mans rapporteer dat hulle ondergeskiktes kan monitor, ongeag ervaring.

Bewyse het ook vasgestel dat vroue wat meer selfversekerd is, hoë prestasie evaluasies mag ontvang, maar nie so goed soos mans wat dieselfde gedrag toon nie. Maar selfversekerde vroue word beskou as beter werkskandidate as beide mans en vroue wat beskeie opgetree het. In die nasleep van die eerste golf van feminisme en vroue se rol in die arbeidsmag tydens die Eerste Wêreldoorlog, het Maslow gevind dat sommige vroue wat 'n meer "Dominante" persoonlikheid besit het meer selfversekerd was en dus sou streef na intellektuele doelstelings en dit ook sou bereik as diegene wat 'n minder "dominante" persoonlikheid gehad het - selfs al het hulle dieselfde vlak van intelligensie as die "minder dominante" vroue gehad. Phillip Eisenberg het egter later dieselfde dinamiek by mans gevind.

Nog 'n algemene bevinding is dat mans wat 'n lae algemene selfvertroue het, makliker oorreed word as mans met meer algemene selfvertroue. Vroue is geneig om minder te reageer op negatiewe terugvoer en is meer geneig tot afkerigheid in terugvoering as mans. Niederle en Westerlund het bevind dat mans baie meer mededingend is en hoër vergoeding as vroue kry en dat hierdie verskil te danke is aan verskille in selfvertroue, terwyl risiko en terugvoer-afkeer 'n onbeduidende rol speel. Sommige geleerdes deel die feit dat vroue minder geneig is om in ingenieurswese kolleges aan te bly as mans as gevolg van vroue se verminderde gevoel van selfvertroue. Dit kan verband hou met geslagsrolle, aangesien 'n studie gevind het dat vroue wat vroue in tradisionele geslagsrolle in handelsflitse gesien het, minder selfvertroue gehad het om 'n toespraak te lewer as vroue wat na handelsflitse kyk waar vroue meer manlike rolle vertolk het. Sulke selfvertroue kan ook verwant wees aan liggaamsbeeld, aangesien een studie 'n voorbeeld van oorgewig mense in Australië gevind het en bevind is dat die VSA vrou minder selfvertroue het oor hul liggame as mense van gemiddelde gewig, en die verskil is selfs groter vir vroue as vir mans. Ander het bevind dat indien 'n baba by geboorte van sy ma geskei is, die moeder minder selfversekerd is in die vermoë om daardie kind te versorg as die moeders wat nie van hul kinders geskei is nie, selfs al het die twee moeders nie veel verskil in hul versorgingsvaardighede nie. Verder het vroue wat aanvanklik min selfvertroue gehad het, waarskynlik 'n groter daling in selfvertroue ondervind nadat hul kinders van hulle geskei is as vroue met betreklik meer selfvertroue.

Stereotipe bedreiging

Stereotipe-bedreiging ondersoek hoe 'n sosiale identiteit wat negatief gestereotipeer is, kwesbaarhede veroorsaak in 'n stereotipe-relevante situasie. Hierdie konsep ondersoek faktore soos moielikheidsgraad van die taak terwyl stereotipe bedreiging, oortuigings oor vermoëns ervaar word, sowel as die wisselwerking tussen die relevansie van die stereotipe vir die taak.

Selfvertroue in verskillende kulture

Sommige het vasgestel dat selfvertroue meer aanpasbaar is in kulture waar mense nie baie bekommerd is oor die handhawing van harmonieuse verhoudings nie. Maar in kulture waar positiewe gevoelens en selfvertroue minder waardeer word, is instandhouding van goeie interpersoonlike verhoudings belangriker, en daarom is selfkritiek en 'n bekommernis om eie beeld te beskerm, meer aanpasbaar. Byvoorbeeld, Suh et al. (1998) beweer dat Oos-Asiërs nie so bekommerd is om selfvertroue te kweek as Amerikaners nie en baie vind selfs dat Asiërs beter presteer as hulle nie selfvertroue het nie.

Atlete

Baie sport sielkundiges het kennis geneem van die belangrikheid van selfvertroue om atletiek wedstryde te wen. Gimnaste wat geneig is om met hulleself te praat en instruksies aan hulleself te gee, was meer selfversekerd as gimnaste wat dit nie gedoen het nie. Navorsers het bevind dat selfvertroue ook een van die belangrikste faktore is in hoe goed 'n atleet in 'n wedstryd presteer. In die besonder hang, "robuuste selfvertroue ingesteldheid" baie nou saam met aspekte soos"geestelike taaiheid" of die vermoë om druk beter te hanteer as jou teenstanders.Sulke atlete bly ook vasberade, gefokus en in beheer onder druk. In die besonder, Bull et al. (2005) maak die onderskeid tussen "robuuste vertroue" wat lei tot goeie denke en "veerkragtige vertroue" wat selftwyfel oorkom en selffokus handhaaf en "goeie denke" genereer. Hierdie eienskappe stel atlete in staat om "terug te bons na nederlae." Wanneer atlete stres ervaar terwyl hulle deelneem, verminder hul selfvertroue. Terugvoer van hul spanlede in die vorm van emosionele en informatiewe ondersteuning verminder egter die mate waarin spanning in sport hul selfvertroue verminder. By hoë vlakke van ondersteuning beïnvloed prestasieverwante stres nie selfvertroue nie.

Een van die vroegste metodes van meting van selfvertroue het 'n 12-punt skaal gebruik wat vanaf nul genommer is, wat wissel van 'n minimum telling van iemand wat "bedees en selfveragtend is,skaam, besluiteloos,swak selfbeeld het " na 'n boonste ekstreme telling wat iemand wat "besluite kan neem, absoluut selfversekerd is en seker is van sy eie besluite en opinies."

Sommige het selfvertroue gemeet as 'n eenvoudige eienskap wat verdeel word in affektiewe en kognitiewe komponente: angs as 'n affektiewe aspek en selfevaluering van vaardigheid as 'n kognitiewe komponent.

Die meer konteksgebaseerde Persoonlike Evalueringsskaal (PEI), ontwikkel deur Shrauger (1995), meet selfbeeld en selfvertroue in verskillende aspekte (praat in openbare plekke, akademiese prestasie, fisiese voorkoms, romantiese verhoudings, sosiale interaksies, atletiese vermoë en algemene selfvertroue telling. Ander opnames het ook selfvertroue op 'n soortgelyke wyse gemeet deur voorbeelde van meer konkrete aktiwiteite op te stel (bv. nuwe vriende, opvolg van kursusse, tydsbestuur, ens.). Die Mededingende Staatsangsinventaris-2 (CSAI-2) meet op 'n skaal van 1 tot 4 hoe selfversekerde atlete voel oor die wen van 'n wedstryd wat voorle. Net so vereis die Trait Robustness of Sport-Confidence Inventory (TROSCI) dat respondente numeriese antwoorde op 'n negepuntskaal gee wat sulke vrae beantwoord oor hoe hulle selfvertroue toeneem of afneem en hoe sensitief hulle selfvertroue tot prestasie en negatiewe terugvoer is.

Ander, skepties oor die betroubaarheid van sulke selfverslag indekse, het selfvertroue gemeet deur nie-verbale aanwysings van persone te assesseer, wat op 'n skaal van 1 tot 5 meet of die individu

1. gereelde oogkontak maak of byna heeltemal oogkontak vermy,
2. betrokke raak in min of geen gevroetel, of baie gevroetel
3. selde of gereeld kompulsiewe gebare gebruik soos bv oor hare of ken te vee, homself omhels
4. regop sit en na die eksaminator kyk, of vooroorgeboe of styf sit sonder om na die eksaminator te kyk,
5. 'n natuurlike gesigsuitdrukking, of grynsslag het,
6. met sy hande speel, of dikwels met iets in sy hand speel,
7. liggaams- en handgebare gebruik om 'n punt te beklemtoon, of nooit hand- of liggaamsgebare gebruik om 'n punt te beklemtoon nie of om onvanpaste gebare te maak.

Die wiel van welsyn was die eerste teoretiese model van welstand gebruik in beradingsteorie. Dit is 'n model wat gebaseer is op Adler se individuele sielkunde en kruisdissiplinêre navorsing oor eienskappe van gesonde mense wat langer lewe en 'n hoër lewenskwaliteit het . Die Wheel of Wellness sluit vyf lewenstake in wat met mekaar verband hou: spiritualiteit, dryfkrag, werk en ontspanning, vriendskap en liefde. Daar is 15 subtake van dryfkrag areas: sin van waardering, gevoel van beheer, realistiese oortuigings, emosionele bewustheid en hantering, probleemoplossing en kreatiwiteit, sin vir humor, voeding, oefening, selfversorging, stresbestuur, geslagsidentiteit en kulturele identiteit. Daar is ook vyf tweede-orde faktore, die Kreatiewe Self, Hantering Self, Sosiale Self, Essensiële Self en Fisiese Self, wat die verkenning van die betekenis van welstand in die totale Self toelaat. Ten einde 'n goeie selfbeeld te he, is dit noodsaaklik om te fokus op die identifisering van sterk punte, positiewe bates en hulpbronne wat verband hou met elke komponent van die Wellness-model en die gebruik van hierdie sterk punte om lewensuitdagings te hanteer.

Implisiete selfbeeld korreleer swak met eksplisiete selfbeeld. Dit lei sommige kritici om te aanvaar dat eksplisiete en implisiete selfvertroue twee verskillende tipes selfbeelde is. Daarom is daar tot die gevolgtrekking gekom dat 'n mens ook 'n duidelike, onbewuste selfbeeld moet hê OF hulle sal bewustelik verkeerd voorstel hoe hulle oor hulself voel. Onlangse studies het getoon dat implisiete selfbeeld nie in die onderbewuste raak nie, eerder dat mense hul vlakke van selfbeeld bewustelik oorvertel. Nog 'n moontlikheid is dat implisiete meting 'n ander aspek van bewuste selfbeeld kan evalueer. Onakkurate selfevaluering word algemeen waargeneem in gesonde bevolkingsgroepe. In die uiterste gevalle is groot verskille tussen 'n mens se eie persepsie en die werklike gedrag waarvan 'n kenmerk daarvan is 'n aantal afwykings wat belangrike implikasies het vir die verstaan van behandelingsmetodes.

• "Lack of self-confidence" , 'n Boeddhistiese siening.