Rooikat-Pantservoertuig

Die Rooikat se hoofwapentuig is gebou met die OTO Melara 76 mm-vlootkanon as basis, waaraan dit byna identies is wat tegniese werkverrigting en statistiek betref. Die Rooikat kan ook dieselfde ammunisie as die vlootkanon afvuur, al is dit aangepas met nuwe perkussie-ontstekers in die doppe.

Rooikat

'n Rooikat 8x8 word getoets op Ysterplaat LMB
Tipe	Gepantserde gevegsvoertuig
Oorsprong	Suid-Afrika
Diensgeskiedenis
In gebruik	1987–tans
Oorloë	Operasie Boleas
Produksiegeskiedenis
Ontwerp	1984
Vervaardig	1987–2020
Spesifikasie
Massa	28 ton
Lengte	7,1 m 8,2 m met kanonloop vorentoe
Wydte	2,9 m
Hoogte	2,6 m (insluitend skiettoring)
Bemanning	4
Primêre bewapening	1 x Denel GT4 76mm 62-kaliber gegroefde kanon, vuur 'n APFSDS-rondte
Sekondêre bewapening	2x MG4 7.62 mm masjiengewere; 8x 81 mm rookgrenate
Enjin	10-silinder waterverkoelde diesel
Enjinlewering	414 kW (563 pk)
Krag/massa	14.89 kW/t
Suspensie	8×8 wiel, vol-onafhanklike aktiewe sleeparms
Operasionele bereik	1000 km
Snelheid	Pad: 120 km/h Veld: 60 km/h

Agtergrond

Van die middel 1960's tot die middel 1980's was die standaard verkenningsvoertuig van die Suid-Afrikaanse Weermag die Eland-90, 'n vierwielpantserkar wat op die Panhard AML90 gemodelleer is. Die Eland is egter ontwerp vir grenspatrollies en binnelandse veiligheid, en was nie geskik om tenkoorlogvoering teë te werk nie. Die Eland se beperkings is vir die eerste keer waargeneem tydens gevegte in Operasie Savannah, 'n 1975 Suid-Afrikaanse inval in Angola. Dit het gelei tot die aanvulling daarvan in die laat 1970's met die veel swaarder, seswiel Ratel-90- infanterievegvoertuig. Die Ratel het geblyk 'n suksesvolle tussentydse maatreël te wees omdat dit beide troepe kon dra en vuurondersteuning kon verskaf.

In 1984 het Suid-Afrika Operasie Askari van stapel gestuur, wat gesien het dat sy gemeganiseerde en gemotoriseerde infanteriekontingente vir die eerste keer deur groot Angolese tenkformasies bedreig is. Beide die Ratel-90 en Eland-90 is as geïmproviseerde tenkvernietigers gebruik, maar het onvoldoende gevaar teen T-54/55 tenks van die People's Armed Forces for the Liberation of Angola (FAPLA). Die pantserkarre is beslisend deur die Angolese tenks uit die veld geslaan, en hul onvermoë om in beweging te vuur het gelei tot swak gevegsresultate. As 'n direkte gevolg van Askari is die Eland uit gevegsdiens verwyder en 'n eskader Olifant-tenks is permanent op bystand gehou om te help met die neutralisering van vyandelike wapenrusting tydens toekomstige Suid-Afrikaanse operasies.

 

Vordering

Drie aanspraakmakers het in 1982 verskyn: die Bismarck, die Cheetah Mk1 en die Cheetah Mk2. Hierdie prototipes is ontwerp met tegniese bystand van 'n Wes-Duitse ingenieursfirma, Thyssen-Henschel. Die Bismarck was 'n agtwielvoertuig wat meer as veertig metrieke ton geweeg het en 'n 105 mm Denel GT-7 tenkkanon gedra het. Die Cheetah Mk1 was seswiel en het 'n liggewig 76mm kanon of 'n 60mm stuitlaaimortier (oorgeneem uit die Eland-60) gedra. Hierdie prototipes is in Maart 1984 getoets en die Cheetah Mk2 is deur die Suid-Afrikaanse Weermag aanvaar. Die Pantserkorps het gehoop om logistiek te vereenvoudig deur beide die Eland en Ratel gelyktydig te vervang met 'n nuwe onderstel wat kon dien as beide 'n verkenningsvoertuig en 'n infanterie-gevegsvoertuig, soortgelyk aan die Ratel-90 tussentydse maatreël, maar hierdie planne is laat vaar. In sy finale vorm het die Rooikat verskeie kenmerke ingesluit wat direk van die Eland-90 aangeneem is, naamlik dieselfde hulptoringvisiere en die montering van al agt wiele op sleeparms, met dieselfde hidropneumatiese skokbrekers en kronkelvere.

Die eerste Rooikatte is vanaf September 1987 deur Sandock-Austral vervaardig en teen Desember aan die Suid-Afrikaanse Weermag gelewer vir verdere toetse. Nog drie is in Oktober 1988 afgelewer Die Rooikat het eers in Augustus 1989 in groot getalle in diens getree, toe 'n enkele Suid-Afrikaanse pantsereskader daarmee toegerus is. Massaproduksie het omstreeks middel 1990 begin.

Met sy ontstaan in 1994 het die Suid-Afrikaanse Nasionale Weermag (SANW) onmiddellik die oorblywende Eland-90-vloot aan diens onttrek. Nietemin het sommige Elande so laat as 1996 by reserwe-eenhede gebly aangesien daar toe net 176 Rooikatte in diens was. Die SANW het daarna 'n vereiste vir nog 66 Rooikatte aan Sandock-Austral uitgereik, wat deur Land Systems OMC geabsorbeer is. Nuwe SANW-doktrine het klem geplaas op die Rooikat se primêre rol van verkenning, sowel as die teistering van vyandige agterhoedeenhede. In 'n merkbare afwyking van die maneuver-georiënteerde antitenktaktiek van die Suid-Afrikaanse Grensoorlog, is Rooikat-bemannings ook opgelei om tenks slegs vanuit ontvuilings- of andersins statiese verdedigingsposisies aan te val.

Net voor die algemene verkiesing in 1994 het die Suid-Afrikaanse Weermag die Rooikat vir interne patrollies ontplooi. Tydens die ingryping van die Suider-Afrikaanse Ontwikkelingsgemeenskap in Lesotho is Rooikatte van die 1 Spesiale Diensbataljon opgeroep om Suid-Afrikaanse gemeganiseerde eenhede te versterk wat toe in skermutselings met muiters in die Lesotho Weermag was. Die pantserkarre het op 22 September 1998 in Maseru, die hoofstad van Lesotho, aangekom en aan verskeie veiligheidsoperasies deelgeneem.

• Kan 'n 1 m vertikale grondtrap klim.
• Kan 'n 2 meter breë sloot teen kruippas oorsteek en 'n 1 m sloot teen 60 km/h.
• Kan water van 1,5 m diep deurkruis.
• Kan 'n helling van 70 grade klim.
• Kan 'n helling van 30 grade deurkruis.

•   Suid-Afrika
  • Suid-Afrikaanse Nasionale Weermag: ongeveer 30 in diens; 242 eenhede vervaardig; 80 opgegradeer onder Project Arum Lily.