Moderne Gedragspatrone

Die meeste geleerdes is dit eens dat moderne menslike gedrag gekenmerk kan word deur onder meer abstrakte denke, beplanning, diepte, simboliese gedrag (byvoorbeeld kuns, versiering), musiek en dans, jag van grootwild, en lemmaak-tegnologie.

Onderliggend aan hierdie gedrag en tegnologiese innovasies is kognitiewe en kulturele grondslae wat eksperimenteel en etnografies gedokumenteer is deur evolusionêre en kulturele antropoloë. Hierdie menslike universele patrone sluit kumulatiewe kulturele aanpassing in, sosiale norme, taal, en uitgebreide hulp en samewerking buite naby familie.

Binne die tradisie van evolusionêre antropologie en verwante dissiplines is aangevoer dat die ontwikkeling van hierdie moderne gedragseienskappe, in kombinasie met die klimaatstoestande van die laaste glasiale tyd en laaste glasiale maksimum, bygedra het tot die evolusionêre sukses van Homo sapiens wêreldwyd relatief tot die Neanderdallers, Denisova-hominiene en ander argaïese mense.

As gevolg van verskille in die argeologiese rekord gaan die debat voort of anatomies moderne mense ook wat gedrag betref modern was. Daar is baie teorieë oor die evolusie van gedragsmoderniteit. Dit val gewoonlik in twee kampe: geleidelike en kognitiewe benaderings.

Die latere boonste Paleolitiese model stel die teorie voor dat moderne menslike gedrag ontstaan het deur kognitiewe, genetiese veranderinge in Afrika, ongeveer 40 000 - 50 000 jaar gelede, skielik rondom die tyd van die migrasie vanuit Afrika, wat die beweging van moderne mense uit Afrika en regoor die wêreld veroorsaak het.

Ander modelle fokus op hoe moderne menslike gedrag deur geleidelike stappe ontstaan het, met die argeologiese aanduidings van sulke gedrag slegs deur demografiese of bestaansveranderings. Baie noem bewyse van gedragsmodernisme vroeër (minstens 100 000 - 70 000 jaar gelede en moontlik vroeër), naamlik in die Middel-Steentydperk van Afrika.

Sally McBrearty en Alison S. Brooks is noemenswaardige voorstanders van geleidelikheid, wat Europeessentriese modelle uitdaag deur meer verandering in die Middel-Steentydperk van die Afrika-voorgeskiedenis te plaas, alhoewel hierdie weergawe van die verhaal moeiliker is om konkreet te ontwikkel as gevolg van 'n uitdunning van die fossielrekord soos wat 'n mens verder teruggaan in tyd.