Kalmikiese Steppe

Dit word begrens deur die Wolga in die noordooste, die Manitsj in die suidweste en die grondgebied van die Don-Kosakke in die noordweste. Dit is die historiese tuiste van die Kalmikiese Tartare en lê in die federale deelgebied Astrachan-oblast.

Die westelike Kalmikiese Steppe lê op die Ergeni-heuwels en bevat diep klowe. Dit styg soms 300 en selfs 630 voet bo die see uit. Dit is opgebou uit tersiêre deposito's, wat deel is van die Sarmatiese afdeling van die Mioseen-periode en onder meer met swart aarde bedek is. Sy platorande verteenwoordig die ou kuslyn van die Kaspiese See. Geen Kaspiese deposito's is op of binne die Ergeni-heuwels gevind nie. Hierdie heuwels het die gewone swartaardeflora en het ’n gevestigde bevolking.

In 1911 het die steppe ’n geraamde bevolking van 130 000 gehad wat in meer as 27 700 kibitkas, of tente, gewoon het. Daar was baie Boeddhistiese kloosters. ’n Deel van die Kalmikiërs was in die bergagtige dele gevastig, terwyl ander nomades was. Antony Beevor sê in sy boek Stalingrad van 1998 dat die Russe uit die noorde die Kalmikiese Steppe as "die einde van die wêreld" beskou het. In 1943 is die bewoners met geweld gedeporteer (sien Kallmikië).

• Sien 1. I. V. Mushketov, Geol. Navorsing in die Kalmikiese Steppe in 1884-1885 (Sint Petersburg, 1894, in Russies); Kostenkovs werk (1868-1870); en ander werke aangehaal in Semenov se Geogr. Dict. en Russ. Encycl. Dict.

Hierdie artikel maak gebruik van feite en teks uit die Encyclopædia Britannica van 1911. Die bron is in die publieke domein.