ମୋହନ ସିଂ: ଭାରତୀୟ କବି, ସାହିତ୍ୟିକ

୧୯୦୫ ମସିହାରେ ଲିଆଲପୁରରେ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିବା ମୋହନ ସିଂ ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ବର୍ଷଗୁଡ଼ିକୁ ରାୱଲପିଣ୍ଡି ଜିଲ୍ଲାର ନିଜର ପୈତୃକ ଗ୍ରାମ ଧାମିଆଲରେ ବିତାଇଥିଲେ । ତାଙ୍କର କବିତା "କୁରି ପାଥୋହର ଦି" ତାଙ୍କର ରୋମାଣ୍ଟିକ ପ୍ରାରମ୍ଭ ଦିନକୁ ମନେ ପକାଇଥାଏ । ସେ ପାର୍ସୀ ଭାଷାରେ ମାଷ୍ଟର ଡିଗ୍ରୀ ହାସଲ କରି ୧୯୩୩ ମସିହାରେ ଅମୃତସରର ଖାଲସା କଲେଜରେ ପାର୍ସୀ, ଉର୍ଦ୍ଦୁ ଏବଂ ପଞ୍ଜାବୀର ଅଧ୍ୟାପକ ଭାବରେ ନିଜର କ୍ୟାରିଅର୍ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । ସେ ଇଂରାଜୀ, ପାର୍ସୀ ଏବଂ ଉର୍ଦ୍ଦୁ ସାହିତ୍ୟ ଭଲ ଭାବରେ ପଢି ପାରୁଥିଲେ ।

ପ୍ରଫେସର ମୋହନ ସିଂ ସାନଭେ ପ୍ୟାଟ୍ଟର (ସବୁଜ ପତ୍ର), ବୁହେ (ଦ୍ୱାର) ଏବଂ ଜିନ୍ଦ୍ରାନ୍ (ତାଲା) ପରି ପଞ୍ଜାବୀ କବିତା, ୧୦ଟି କବିତା ପୁସ୍ତକ ଏବଂ ଗୋଟିଏ ମହାକାବ୍ୟର ରଚନା କରିଥିଲେ ।

ପ୍ରଫେସର ମୋହନ ସିଂ ମେମୋରିଆଲ୍ ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ସାଂସ୍କୃତିକ ମେଳା ପ୍ରତିବର୍ଷ ପ୍ରଫେସର ମୋହନ ସିଂ ମେମୋରିଆଲ୍ ଫାଉଣ୍ଡେସନ‌ଦ୍ୱାରା ଆୟୋଜିତ ହେଉଥିଲା ।.

ସେ ୧୯୫୯ ମସିହାରେ "ୱାଦା ଭେଲା" (କବିତା) ପାଇଁ ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀ ପୁରସ୍କାର ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ ।

ପ୍ରଫେସର ମୋହନ ସିଂ ଆଧୁନିକ ପଞ୍ଜାବୀ କବିତାର ପିତା ଭାବରେ ଜଣାଶୁଣା ଥିଲେ । ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ବର୍ଷରେ ଆଧୁନିକ ପଞ୍ଜାବୀ କବିତାର ଅଭିବୃଦ୍ଧିରେ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଅବଦାନ ଦେଇଥିବା ଅନ୍ୟ କବିମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଅମୃତା ପ୍ରୀତମ, ହରଭଜନ ସିଂ ଏବଂ ଶିବ କୁମାର ବଟାଲଭି ଥିଲେ । ମୋହନ ସିଂଙ୍କୁ ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ପଞ୍ଜାବୀ କବି ଭାବରେ ସମ୍ମାନିତ କରାଯାଇଥିଲା ।