Minnihlutamál

Þar sem ríki heimsins eru um 193, og talið er að tungumál heimsins séu frá 5.000 til 7.000, eru langflest tungumál minnihlutamál í löndunum þar sem þau eru töluð. Nokkur minnihlutamál eru líka opinber tungumál, til dæmis írska á Írlandi. Svo má þjóðarmál vera talið minnihlutamál í því tilfelli að þjóðin sem talar það er ríkislaus.

Í Evrópu er gert ráð fyrir minnihlutamálum með Evrópusáttmálanum um svæðisbundin tungumál og tungumál minnihlutahópa. Hugtakið er skilgreint svona samkvæmt sáttmálanum:

„svæðisbundin tungumál og tungumál minnihlutahópa“ eru tungumál sem:
1. eru notuð samkvæmt hefð á ákveðnu svæði ríkis af borgurum þess ríkis sem eru meðlimir í hóp sem eru tölulega minni en afgangur íbúa ríkisins; og
2. eru öðruvísi en opinber tungumál þess ríkis

Í flestum evrópskum löndum eru minnihlutamál tilgreind í lögum eða stjórnarskránni og þeim er veitt einhver aðstoð frá ríkinu. Árið 1992 tók Evrópuráðið upp sáttmálann um svæðisbundin tungumál og tungumál minnihlutahópa til að vernda og efla minnihlutamál í Evrópu.

Þau ríki sem hafa ekki staðfest sáttmálann frá og með 2015 eru Albanía, Andorra, Aserbaídsjan, Belgía, Búlgaría, Eistland, Frakkland, Georgía, Grikkland, Írland (því þar er írska fyrsta opinbera tungumálið og það eru engin önnur minnihlutamál), Ísland, Ítalía, Lettland, Litháen, Makedónía, Malta, Moldóva, Mónakó, Portúgal, Rússland, San Marínó og Tyrkland.