Gæsalappir

sérnöfn, til að gefa í skyn eða koma á framfæri háði eða kaldhæðni) o.fl. Þær samanstanda af opnunargreinarmerki og lokunargreinarmerki, og fer það eftir tungumáli, málvenjum o.fl. hvort þessi tvö merki eru sama táknið.

Orðið „gæsalappir“ er komið af þýska orðinu „gänsefüsschen“ sem er talmál, „gåsefødder“ þekkist í dönsku sem tökuorð úr þýsku en algengara er að tala um „gåseøjne“ eða „anførselstegn“. Elsta dæmi Orðabókar Háskólans um orðið „gæsalappir“ er úr bókinni Stuttur leiðarvísir fyrir alþýðu til þess að skrifa íslenzku rjett og greinilega eftir Magnús Jónsson.

1. Gæsalappirnar eru í lengri tilvitnunum endurteknar í byrjun hverrar línu.
2. Inni í annarri tilvitnun.
3. Í Sviss eru sömu gæsalappir notaðar í frönsku, þýsku og ítölsku.
4. Sjaldgæfar.

Þýskar gæsalappir

Þýskar gæsalappir eru einnig notaðar í íslensku, búlgörsku og rússnesku.

• Halda niðri Alt-takkanum og stimpla inn eftirfarandi númer
• Opnunargæsalöpp („): Alt 0132
• Lokunargæsalöpp (“): Alt 0147

• Halda niðri Alt-takkanum og stimpla inn eftirfarandi
• Opnunargæsalöpp („): Alt Ð
• Lokunargæsalöpp (“): Alt Shift Ð

• Svar við „Hver er uppruni íslensku gæsalappanna? Eru þær notaðar í öðrum ritmálum?“ á Vísindavefnum. Sótt 6. október 2005.

• Auglýsing um greinarmerkjasetningu (Sbr. sérstaklega 11.gr.)
• „Ritreglur“ varðandi Tilvitnunarmerki (gæsalappir) Geymt 22 febrúar 2006 í Wayback Machine hjá Íslenskri málstöð.
• Gæsalappir í HTML, SGML og XML Geymt 6 febrúar 2005 í Wayback Machine