Սիդնեյ Լեսլի Գուդվին

 

Սիդնեյ Լեսլի Գուդվինը ծնվել է 1910 թվականի սեպտեմբերի 9-ին, Հարավ-արևմտյան Անգլիայում։ Նա իր ընտանիքի կրտսեր անդամն է։ Սիդնեյը ուներ երեք ավագ եղբայր՝ Չարլզ Էդվարդը, Ուիլյամ Ֆրեդերիկը ու Գարոլդ Վիկտորը և երկու ավագ քույր՝ Լիլիանա Էմին և Ջեսսի Էյլիսը։

Ֆրեդերիկը մասնագիտությամբ էլեկտրագետ էր։ Նրա եղբայր Թոմասը Անգլիայից տեղափոխվել էր ԱՄՆ, որտեղ ապրում էր Նյու Յորքի Նիագարա Ֆոլս քաղաքում։ Նա եղբորը նամակ է ուղարկում, որտեղ գրված էր այնտեղ նոր էլեկտրակայան բացելու մասին։ Հնարավոր է որ դա Schoellkopf (կայան Ա) հէկն է, որը բացվել է 1912 թվականին, այն պետք է դառնար Ֆրեդերիկի նոր աշխատատեղը։ Ֆրեդերիկը որոշեց կնոջ և վեց երեխաների հետ տեղափոխվել ԱՄՆ։ Մեկնելու ժամանակ Լիլիանան 16 տարեկան էր, Չարլզը՝ 14, Ուիլյամը՝ 11, Ջեսսին՝ 10, Գարոլդը՝ 9, իսկ Սիդնեյը՝ 19 ամսական։ Ֆրեդերիկը 46 տարեկան էր, իսկ Ավգուստինան՝ 43: Նրանք վաճառեցին Ֆուլեմում գտնվող իրենց տունը և կարճ ժամանակով մեկնեցին Մարշամ։ Ի սկզբանե Գուդվինները պատվիրել էին 3-րդ կարգի տոմս փոքր շոգենավում, սակայն այդ տարի Սաութհեմփթոնում սկսվել էր ածխագործների գործադուլ և ուղևորությունը չեղարկվեց։ Գուդվինները որպես 3-րդ կարգի ուղևորներ տեղափոխվեցին «Տիտանիկ»։

Շատ քիչ բան է հայտնի այն մասին, թե ինչով էր զբաղվում ընտանիքը ուղևորության այդ չորս օրվա ընթացքում։ Հայտնի է, որ նրանց բաժանել էին ըստ սեռակն պատկանելիության՝ Ֆրեդերիկը ու նրա երեք ավագ տղաները ապրում էին նավի քթային մասում, իսկ Ավգուստինան Սիդնեյի ու իր դստերի հետ՝ նավախելում։ Այդ չորս օրվա ընթացքում Գարոլդ Գուդվինը ընկերացել էր Ֆրենկ Գոլդսմիթի հետ, ով կարողացավ փրկվել։

Այն ժամանակ, երբ Գուդվինները իմացան որ նավը խորտակվում է, բոլոր փրկարարական նավակները արդեն իջեցվել էին։ Ամբողջ ընտանիքը մահացել է։ Լորդ Ուոլտերը իր «Տիտանիկի վերջին գիշերը» գրքում նրանց ընտանիքին նվիրել է մի ամբողջ գլուխ, որը կոչվում է «Ի՞նչ պատահեց Գուդվինների հետ»։ Այդ գլխում նա տխուր կերպով մեղադրում է «White Star Line» ընկերությանը նրանում, որ Գուդվինները անգլիացիներ էին, բայց միևնույն է չփրկվեցին։ Քանի որ 3-րդ կարգի համարյա բոլոր ուղևորները մահացան այն պատճառով, որ անգլիացի չէին, չգիտեին անգլերեն, չէին կարողանում կարդալ կողմնորոշիչ նշանները և չէին հասկանում նավամատուցողների հրահանգները, որպեսզի դուրս գային տախտակամած։

 

Բաց մազերով երեխայի մարմինը չորրորդն է, որը «Մակեյ Բենեթ» հատուկ այդ նպատակներով ուղարկված նավը 1912 թվականի ապրիլի 17-ին ջրից հանեց նրա մարմինը։ Մեջբերում հաշվետվությունից.

№ 4, ՏՂԱ, ԵՆԹԱԴՐՎՈՂ ՏԱՐԻՔԸ՝ 2 ՏԱՐԵԿԱՆ, ԲԱՑ ՄԱԶԵՐ:

ՀԱԳՈՒՍՏ - Մոխրագույն վերարկու, մանժետով ու բրդյա օձիք; սարժե դարչնագույն հագուստ; կիսաշրջազգեստ; ֆլանել; վարդագույն բրդյա ֆուֆայկա; դարչնագույն կոշիկներ և գուլպաներ։

Չկա ոչ մի հաշվեպիտակ:

Հնարավոր է երրորդ կարգից է:

«Մակեյ Բենեթ»-ի նավաստիները այնքան էին հուզվել, այդ երեխայի դիակը գտնելով, որ իրենք վճարեցին երեխայի գերեզմանի գումարը, այն գտնվում է Գլիֆակսի Ֆեյրվեյ գերեզմանոցում, որտեղ նրանք թաղել են 1912 թվականի մայիսի 4-ին։ Դագաղի մեջ նավաստիները նաև դրեցին նրա կուլոնը, որի վրա գրված էր «Մեր Երեխան»։ Մինչև 2002 թվականը նա համարվում էր «անհայտ երեխա», հետո նրան համարվեցին շվեդական Պոլսոն ընտանիքի անդամ, սակայն երեխեայի երեք ատամներից վերցված ԴՆԹ-ի թեստից հետո, նրան սխալմամբ առնչում էին այլ երկու տարեկան երեխայի՝ իռլանդացի Յուջին Ռայսի հետ։

 

Ամերիկյան PBS հեռուստաընկերության «Մահացածների գաղտնիքները» հաղորդման ընթացքում, հիմնվելով ատումնաբուժական տվյալների վրա, նույնականացվեց 13 ամսական ֆին Էյնո Ուիլյամ Պաուլոյի հետ։ Սակայն կանադական «Լեյկհիդ» համալսարանի ուսումնասիրողները Թանդեր Բեյում հայտարարեցին, որ ատամների ԴՆԹ-ն չի համապատասխանում Պանուլաների ընտանիքի ԴՆԹ-ի հետ։

Վերջապես 2007 թվականի հուլիսի 30-ին հայտարարվեց, որ երեխայի ԴՆԹ-ն համընկել է Սիդնեյի մորական կողմի ԴՆԹ-ի հետ։

Չնայած, որ ևս երկու ավելի մեծ տարիքի տղա երեխաների են գտել, բայց հենց Սիդնեյ Գուդվինը դարձավ Տիտանիկում զոհված երեխաների խորհրդանիշը։ Ոստիկանության սպա Գալաֆակս Կլարենս Նորտովերը, ով զբաղվում էր Տիտանիկի զոհվածների անձնական իրերի ոչնչացումով և պահում էր նրանց դիակները մինչ թաղումը, նա և իր հարազտները Սիդնեյի կոշիկները նվիրաբերեցին Գալաֆակսում գտնվող Ատլանտիկի ծովային թանգարանին։