Cadrado Perfecto

Un número é un cadrado perfecto se se pode dispor nunha figura cadrada. Por exemplo, 9 é un número cadrado perfecto xa que pode ser escrito como 3 × 3, e pódese dispor do seguinte xeito:

3² = 9

Un número enteiro positivo que non ten divisores cadrados fóra do 1 denomínase número libre de cadrados.

En álxebra, o cadrado dun número n exprésase como n², e equivale a n × n. A operación alxébrica de elevar ao cadrado un número n proporciónanos a área dun cadrado xeométrico cun lado que mide n. Por tal razón, esta operación coñécese como elevar ao cadrado.

Un número natural n elevado ao cadrado pódese linearizar por medio da seguinte expresión:

${\displaystyle n^{2}=\sum _{i=1}^{n}{(2i-1)}}$

Así, por exemplo:

${\displaystyle 3^{2}=\sum _{i=1}^{3}{(2i-1)}=1+3+5=9}$

Que dá o mesmo resultado que a multiplicación:

${\displaystyle 3^{2}=3\times 3=9}$

A fórmula xeral para o n-ésimo número cadrado é n². Esta expresión é igual á suma dos n primeiros números impares, demostrable por indución matemática, rexistrada na seguinte fórmula:

${\displaystyle n^{2}=\sum _{k=1}^{n}\;(2k-1)}$ 
${\displaystyle e.g.\ 5^{2}=\sum _{k=1}^{5}\;(2k-1)=1+3+5+7+9=25}$ 

Un cadrado par pódese expresar como a suma de dous impares consecutivos. Se cumpre a condición cabe pois ${\displaystyle P=4n^{2}}$  e exponse a seguinte ecuación:

${\displaystyle P=(2n^{2}+1)+(2n^{2}-1)}$ 

Un número primo da forma ${\displaystyle 4k+1}$  pódese expresar como a suma de dous cadrados:

${\displaystyle 4k+1=m^{2}+n^{2}}$ 
${\displaystyle e.g.\ k=4\rightarrow 17=16+1=4^{2}+1^{2};\quad k=9\rightarrow 37=6^{2}+1^{2}=36+1}$ 

Os babilonios usaban táboas de cadrados para a multiplicación aplicando a fórmula:

${\displaystyle ab={\frac {1}{4}}[(a+b)^{2}-(a-b)^{2}]}$ 
${\displaystyle e.g.\ 5\times 2={\frac {1}{4}}[(5+2)^{2}-(5-2)^{2}]={\frac {49-9}{4}}={\frac {40}{4}}=10}$ 

O teorema dos catro cadrados de Lagrange establece que calquera número enteiro positivo pode ser escrito como a suma de catro cadrados perfectos. Tres cadrados non son suficientes para ser representados como números da forma 4^k(8m + 7). Un número positivo pode ser representado como unha suma de dous cadrados precisamente se a factorización en números primos non contén potencias impares da forma 4k + 3. Esta é unha xeneralización do problema de Waring.

Segundo o último díxito do número n do que se quere calcular o seu cadrado pódese comprobar que este cadrado terá as propiedades seguintes:

1. Se o último díxito é 0, o seu cadrado acaba en 00 e os díxitos precedentes forman un cadrado.
2. Se o último díxito é 1 ou 9, o seu cadrado termina en 1 e os díxitos precedentes forman un múltiplo de 4.
3. Se o último díxito é 2 ou 8, o seu cadrado termina en 4 e os díxitos precedentes forman un número par.
4. Se o último díxito é 3 ou 7, o seu cadrado termina en 9 e os díxitos precedentes forman un múltiplo de 4.
5. Se o último díxito é 4 ou 6, o seu cadrado termina en 6 e os díxitos precedentes forman un número impar.
6. Se o último díxito é 5, o seu cadrado termina en 25 e os díxitos precedentes forman un número par.
7. Polo tanto, ningún cadrado perfecto enteiro acaba en 2, 3, 7 nin 8.

12 = 1
22 = 4
32 = 9
42 = 16
52 = 25

A cantidade de factores (divisores) dun número cadrado perfecto é sempre impar. Ou dito doutro xeito, cúmprese que para todo número natural que non é cadrado perfecto, a cantidade dos seus factores é un número par.

Todo número natural pódese descompor en factores primos e os seus correspondentes expoñentes: ${\displaystyle N=p_{1}^{a}.p_{2}^{b}.p_{3}^{c}...}$ ,

onde N é un número natural, ${\displaystyle p_{1},p_{2},...}$  son números primos e a,b,c,... os seus correspondentes expoñentes. Dado que todos os posibles divisores de N son unha combinación deste produto desde a=0,1,2,..a, b=0,1,2,...b e c=0,1,2,...c, a cantidade de divisores de N é:

n = (a+1).(b+1).(c+1)... onde n é a cantidade de factores ou divisores de calquera número natural.

Posto que nun número cadrado perfecto os expoñentes a, b, c, ... son números pares, todos os factores de n serán impares e polo tanto o produto tamén é un número impar. Isto pode comprobarse revisando unha táboa de divisores.

Os primeiros 50 cadrados perfectos son:

0² = 0 ((sucesión )) (REVISAR ISTO)

Pode calcularse un cadrado a partir do anterior ou do anterior cadrado par/impar respecto doutro coñecido.

• A distancia entre un cadrado e o seguinte, resulta de sumar ao cadrado primeiro, 2 veces o lado do seguinte e restarlle 1: Se para 4² = 16, para 5² = 4² + (2 * 5) - 1 = 16 + 10 - 1 = 25.

Exemplos:

Outra maneira de calcular a distancia é tendo en conta a seguinte propiedade:

A diferenza entre un número cadrado e o consecutivo (se se comeza co 0) son todos os números impares, en orde ascendente:

0 + 1 = 1

1 + 3 = 4

4 + 5 = 9

9 + 7 = 16

• A distancia entre un cadrado e o seguinte do seguinte, resulta de sumar ao cadrado primeiro, 4 veces o lado desexado -1: Se para 4² = 16, para 6² = 42 + (4 * (6-1)) = 16 + 20 = 36

Exemplos:

Estes casos resultan de interese con números moi grandes, para achar en bucles o seguinte cadrado ou o seguinte cadrado de lado par/impar, especialmente en computación onde as sumas son moito menos custosas que as multiplicacións e as multiplicacións por potencias de 2 poden ser realizadas con instrucións de desprazamento de bits. Á súa vez as multiplicacións ('2 * x' ou por '4 * x' segundo o caso), dentro dun bucle pode manterse como unha suma se se garda o valor previo de suma. Nótese como en ambos os casos á dereita do todo, o seguinte cadrado, para ambos os casos resólvense con sumas.

A operación á inversa é facilmente deducible, é dicir, achar o cadrado anterior a outro dado.

• A distancia entre un cadrado e o anterior, resulta de restar ao cadrado primeiro, 2 veces o lado actual e sumarlle 1: Se para 6² = 36, para 5² = 6² - (2 * 6) + 1 = 36 - 12 + 1 = 25

• A distancia entre un cadrado e o anterior do anterior, resulta de restar ao cadrado 4 veces o lado actual -1: Se para 6² = 36, para 4² = 6² - (4 * (6-1)) = 36 - 20 = 16

O n-ésimo número cadrado pode ser calculado do resultado obtido nas dúas anteriores posicións e ao que se lle engade o (n − 1)-ésimo cadrado de si mesmo, subtraendo o (n − 2)-enésimo cadrado, e engadindo 2 (${\displaystyle n^{2}=2(n-1)^{2}-(n-2)^{2}+2}$ ). Por exemplo, 2×5² − 4² + 2 = 2×25 − 16 + 2 = 50 − 16 + 2 = 36 = 6².

É a miúdo útil notar que o cadrado de calquera número pode ser representado como a suma 1 + 1 + 2 + 2 +... + n − 1 + n − 1 + n. Por exemplo, o cadrado de 4 ou 4² é igual a 1 + 1 + 2 + 2 + 3 + 3 + 4 = 16. Este é o resultado de engadir unha columna de grosor un ao grafo cadrado de lado tres (como nun taboleiro de tres en raia). Pódese engadir tamén tres lados e catro á parte superior para obter un cadrado. Isto pode ser tamén útil para atopar o cadrado dun número grande de forma inmediata. Por exemplo, o cadrado de 52 = 50² + 50 + 51 + 51 + 52 = 2500 + 204 = 2704. É máis fácil así:157²=150² + 7 sumandos que buscamos a continuación: 150+151= 301. É o primeiro sumando e os demais son máis fáciles de atopar, 303, 305,307, 309, 311, 313. Conclusión 22500+ 301+ 303 + 305 +307 + 309 + 311 + 313 = 24649

Un número cadrado pode ser considerado tamén como a suma de dous números triangulares consecutivos. A suma de dous números cadrados consecutivos é un número cadrado centrado. Cada cadrado impar é ademais un número octogonal centrado.

O cadrado dun número par sempre é par (de feito é divisible por 4), xa que (2n)² = 4n².

O cadrado dun número impar é sempre impar, xa que (2n + 1)² = 4(n² + n) + 1.

Disto séguese que a raíz cadrada dun cadrado perfecto par sempre é par, e a raíz cadrada dun cadrado perfecto impar sempre é impar. Este feito emprégase moito nas demostracións (véxase raíz cadrada de 2).

Para o primeiros cinco cadrados perfectos

${\displaystyle \sum _{k=1}^{5}\;k^{2}=1+4+9+16+25={\frac {5(5+1)(2\times 5+1)}{6}}}$ 

Xeneralizando para os primeiros n cadrados perfectos resulta a suma

${\displaystyle S_{2}={\frac {n(n+1)(2n+1)}{6}}}$ 

• O produto de dous pares consecutivos sumánolle 1 é un cadrado perfecto

${\displaystyle (2n)(2n+2)+1=4n^{2}+4n+1=(2n+1)^{2}}$ 

Exemplo: 52·54 + 1 = 2809, cadrado de 53.

• O produto de dous impares consecutivos máis 1 é un cadrado perfecto.

${\displaystyle (2n-1)(2n+1)+1=4n^{2}-1+1=4n^{2}}$ 

Por exemplo, 95·97 + 1 = 9216. Nos dous casos achamos o cadrado da media aritmética dos factores.

• O produto de catro enteiros consecutivos aumentado en 1 é un cadrado perfecto.${\displaystyle (n-1)(n)(n+1)(n+2)+1=(n^{2}+n-1)^{2}}$ 

Por exemplo 13·14·15·16 + 1 = 43681, cadrado de 209.

• O produto dun múltiplo dun número polo múltiplo transconsecutivo do mesmo máis o cadrado do xerador é cadrado perfecto.

${\displaystyle kn[(k+2)n]+n^{2}=n^{2}(k+1)^{2}}$ 

Por exemplo, 7, 14, 21, 28, 35 son múltiplos de 7. Logo 21·35 + 49 = 784, cadrado de 28.

Wiki Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Cadrado perfecto

Bibliografía

• Conway, J. H. and Guy, R. K. The Book of Numbers. New York: Springer-Verlag, pp. 30-32, 1996. ISBN 0-387-97993-X
• Weisstein, Eric W. «Square Number». En Weisstein, Eric W, ed. MathWorld (en inglés). Wolfram Research. 

Outros artigos

• Potenciación
• Raíz cadrada
• Ecuación de segundo grao

Ligazóns externas

• Alpertron.com.ar Un applet XAVA que descompón un número natural na suma de catro cadrados.