Сабачыя

Даўжыня да 160 см, маса да 80 кг. Афарбоўка разнастайная, пераважна аднатонная. Галава падоўжаная, морда вострая, вушы стаячыя. Футра густое, звычайна пушыстае. Хвост доўгі. На пярэдніх лапах па 5 пальцаў (у гіенавага сабакі — 4), на задніх — па 4; кіпцюры тупыя, не ўцягваюцца.

Адрозніваюць 12-15 сучаснах родаў, 29-35 відаў. Пашыраны паўсюдна, акрамя Антарктыды і некаторых астравоў (Мадагаскар, Новая Зеландыя, Сулавесі, Тайвань, арх. Меланезія і Палінезія).

Жывуць у разнастайных, пераважна адкрытых ландшафтах. На Беларусі пашыраны воўк, ліс, янотападобны сабака.

Селяцца ў норах або логавах. Трымаюцца паасобна, часам парамі, некаторыя — сямейнымі групамі і зграямі.

Драпежнікі, спажываюць і раслінны корм.

Манагамы. Нараджаюць З—4 (зрэдку да 13—16) шчанят адзін раз на год.

• Alopex
• Atelocynus
• † Dusicyon
• Lycaon
• Nyctereutes
• Otocyon — Вялікавухія лісіцы
• Lycalopex
• Canis — Ваўкі (напрыклад, Егіпецкі воўк, Паласаты шакал, Руды воўк)
• Cerdocyon (напрыклад, Майконг)
• Chrysocyon
• Cuon — Чырвоны воўк
• Speothos
• Urocyon — Шэрыя лісіцы (напрыклад, шэрая лісіца)
• Vulpes — Лісы (напрыклад, тыбецкая лісіца, фенек, афганская лісіца, бенгальская лісіца, паўднёваафрыканская лісіца)

Многія віды — аб’екты промыслу і зверагадоўлі (ліс, пясец і інш).

Да сабачых адносяцца ўсё пароды свойскіх сабак.

• Эпіцыён

• Петрыкаў А. М. Сабачыя, воўчыя, псовыя // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 46. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).