Воўк

Разам з каётам (Canis latrans) і шакалам (Canis aureus) утварае невялікі род ваўкоў (Canis). Паводле вынікаў вывучэння паслядоўнасці ДНК і дрэйфу генаў, воўк з'яўляецца простым продкам свойскага сабакі, які звычайна разглядаецца як падвід ваўка.

Воўк
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Млекакормячыя Падклас:  Звяры Інфраклас:  Плацэнтарныя Надатрад:  Laurasiatheria Атрад:  Драпежныя Падатрад:  Сабакападобныя Інфраатрад:  Canoidea Сямейства:  Сабачыя Род:  Ваўкі Від:  Воўк
Міжнародная навуковая назва
Canis lupus Linnaeus, 1758
Арэал падвідаў воўка
Ахоўны статус
Выклікаюць найменшыя асцярогі IUCN 3.1 Least Concern : / 3746
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   180596 NCBI   9612 EOL   328607 FW   44860

Воўк — самая буйная сучасная жывёла ў сваім сямействе — даўжыня цела (без хваста) можа дасягаць 160 см, даўжыня хваста да 52 см, вышыня ў карку да 90 см; маса цела да 86 кг.

Афарбоўка шэрая; тундравыя ваўкі маюць святлейшую афарбоўку, пустынныя — шаравата-рудаватую.

Калісьці воўк меў значна большае распаўсюджванне ў Еўразіі і Паўночнай Амерыцы. У наш час яго арэал і агульная колькасць жывёл прыкметна зменшыліся, галоўным чынам у выніку чалавечай дзейнасці: змены прыродных ландшафтаў, урбанізацыі і масавага знішчэння. У многіх рэгіёнах свету воўк знаходзіцца на мяжы поўнага знікнення, хоць на поўначы мацерыкоў яго папуляцыя ўсё яшчэ застаецца стабільнай.

Гэта спрытны і моцны звер, здольны нападаць на буйных ахвяр. Харчуецца пераважна жывёльнай ежай: дзікімі і хатнімі капытнымі, сабакамі, зайцамі, дробнымі грызунамі. У перыяд размнажэння ваўкі жывуць парамі, позняй восенню і ў пачатку зімы часам збіраюцца ў зграі да 10-12 звяроў. Кожная зграя мае свой участак, у межах якога яна перамяшчаецца і палюе. Ахвяр яны знаходзяць па паху і слядах, доўга праследуюць.

Увесну пасля 62-65 дзён цяжарнасці самкі прыносяць ад 3 да 10-13 (часцей 5) сляпых і бездапаможных ваўчанят, зрок з'яўляецца на 12-13-ы дзень. Толькі стэпавыя і пустынныя ваўкі рыюць норы, лясныя — выводзяць шчанят у логаве пад вывернутым дрэвам, у чаратах і іншых накрытых сухіх месцах. Падрослых ваўчанят бацькі кормяць адрыжкай са з'едзенага мяса, пазней — забітай здабычай. Увосень ваўчаняты пачынаюць выходзіць з дарослымі на паляванне. Ваўкі наносіць шкоду жывёлагадоўлі і паляўнічай гаспадарцы.

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4).
• Біялогія: вучэб. дапам. для 8-га кл. агульнаадукац. устаноў з беларус. мовай навучання / Л. В. Камлюк, А. С. Шалапёнак; пер. з рус. мовы Г. І. Кулеш. — 3-е выд., дап. — Мн.: Нар. асвета, 2010. — 222 с.: іл. ISBN 978-985-03-1367-6.