Nellie Du Toit

Sy is op 29 Julie 2018 oorlede nadat sy 'n rukkie lank longontsteking gehad het. Van haar moeder, wat self baie musikaal was, het sy haar eerste onderrig in sang en musiek ontvang. Ná matriek het sy by die Suid-Afrikaanse Musiekkollege in Kaapstad ingeskryf en is verder deur Adelheid Armhold en Gregorio Fiasconaro onderrig.

Aan die einde van 1952 het sy die Diploma in Opera met lof verwerf en die volgende jaar na Londen vertrek, waar sy haar studies onder Tatiana Makushina voortgesit het, asook rolle in Le Nozze di Figaro en La Cenerentola vir die English National Opera vertolk het. Ná haar terugkeer na Suid-Afrika het sy saam met die beroemde tenoor Marcel Mittrisch 'n toer deur die land onderneem met die oog op die verwerwing van 'n lisensiaat in sang. Sy het haar studie voortgesit aan die Universiteit van Suid-Afrika. Op grond van haar prestasie in dié studie het sy 'n Unisa-beurs ontvang, wat haar in staat gestel het om weer oorsee te gaan studeer – dié keer in Wene onder Maria Hittorff.

Na haar terugkeer was sy aktief betrokke by opera-opvoerings dwarsdeur Suid-Afrika. Die Nederburg-operaprys is reeds drie keer aan haar toegeken – die laaste keer vir haar vertolking van Tosca in 'n produksie van Sukovs. Dié toekenning is ook 'n aanduiding van haar beheersing van dramatiese rolle.

Hoogtepunte in haar loopbaan was haar deelname aan die première van Henk Badings se radiofoniese opera Asterion (N.P. van Wyk Louw, 1958) en in 1970 aan die Ballade van die Bloeddorstige Jagter (G.A. Watermeyer) van dieselfde komponis. In 1972 het sy sesde geëindig in die Madame Butterfly-kompetisie in Japan. Etlike operarolle het sy herhaaldelik gesing, byvoorbeeld Madama Butterfly, wat sy meer as honderd keer gesing het, Mimi in La Bohème, Violetta in La Traviata, Lucia in Lucia di Lammermoor en Norma in die gelyknamige opera. Ook die Lieder-kuns het sy nooit verwaarloos nie en het dikwels in Liederkonserte opgetree en radiouitvoerings gegee.

• Wêreldspektrum, Vol. 5, 180-181, ISBN 0 908409 46 X