Loodii Asetaat: Chemiese verbinding

Dit word gemaak deur lood(II) oksied met asynsuur te behandel. Soos ander loodverbindings, is dit giftig. Loodasetaat is oplosbaar in water en gliserien. Met water vorm dit die trihidraat, Pb(CH₃COO)₂·3H₂O, 'n kleurlose of wit effloresserende monokliniese kristallyne stof.

Loodasetaat word as 'n reagens gebruik om ander loodverbindings voor te berei, en as 'n fikseermiddel vir 'n sekere kleurstowwe. In lae konsentrasies, dit is die hoof aktiewe bestanddeel in progressiewe tipes haarkleurstowwe. Loodasetaat word ook gebruik as 'n mordent in tekstieldruk en tekstielkleurprosesse, en as 'n droogmiddel by verf en vernis. Dit is histories gebruik as 'n versoeter en in skoonheidsmiddels.

Loodasetaat gemaak kan word deur loodmetaal in asynsuur en waterstofperoksied te kook. Hierdie metode sal ook werk met loodkarbonaat of loodoksied.

Pb(s) + H₂O₂(aq) + 2 H⁺(aq) → Pb²⁺(aq) + 2 H₂O(l) Pb²⁺(aq) + 2 CH₃COO⁻(aq) → Pb(CH₃COO)₂(aq)

Lood(II) asetaat kan ook gemaak word via 'n verplasingsreaksie tussen koper asetaat en loodmetaal:

Cu(CH₃COO)₂ + Pb → Cu + Pb(CH₃COO)₂

Versoeter

Soos ander lood(II) soute, het lood(II) asetaat 'n soet smaak, wat gelei het tot sy historiese gebruik as 'n suikerplaasvervanger. Die antieke Romeine, wat min versoeters buiten heuning gehad het, het mos (druiwesap) in loodpotte gekook om 'n suikerstroop (defrutum) te maak wat verder gekonsentreer is om sogenaamde "sapa" te maak. Hierdie stroop is gebruik om wyn te versoet en om vrugte te versoet en te preserveer. Dit is moontlik dat lood(II) asetaat of ander loodverbindings in die stroop ingeloog het, en sodoende loodvergiftiging veroorsaak het. Loodasetaat word nie meer in die produksie van versoeters gebruik nie, as gevolg van sy erkende toksisiteit. Moderne chemie kan dit maklik opspoor, wat daartoe gelei het dat sy onwettige gebruik amper heeltemal opgehou het.

Historiese insidente

Pous Clement II het in oktober 1047. 'n Toksikologiese ondersoek van sy oorskot in die middel van die 20ste eeu het die eeue-oue gerugte bevestig dat hy met loodsuiker vergiftig is. Dit is nie duidelik of hy vermoor is nie.

In 1787 het skilder Albert Christoph Dies per ongeluk ongeveer ¾oz (20 g) loodasetaat ingesluk. Hy het stadig en onvolledig hiervan herstel, en het tot sy dood in 1822 met die gevolge geleef.

Alhoewel die gebruik van lood(II) asetaat as 'n versoeter toe reeds onwettig was, het komponis Ludwig van Beethoven aan loodvergiftiging gesterf wat veroorsaak is deur wyn wat met lood asetaat versoet is.

In die 1850's het Mary Seacole lood(II) asetaat saam met ander middels tydens 'n choleraepidemie in Panama as medikasie aan pasiënte toegedien.

Skoonheidsmiddels

Lood(II) asetaat, sowel as wit lood, is dwarsdeur die geskiedenis in skoonheidsmiddels gebruik.

Dit word nog steeds in die VSA gebruik in haarkleurprodukte vir mans. Die US Food and Drug Administration sien hierdie gebruik as veilig, omdat menslike toetse getoon het dat die lood nie tot die bloedstroom deurdring nie, en ook nie geabsorbeer word nie. Dit is egter in Kanada verban in skoonheidsmiddels in 2005 (effektief aan die einde van 2006); 'n besluit wat gebaseer is op toetse wat moontlike kankerwekkendheid en reproduktiewe toksisiteit getoon het. Dit word ook verbied in die Europese Unie en is sedert 1988 in Kalifornië op die Proposition 65 waarskuwingslys as 'n karsinogeen.

Mediese gebruike

Lood(II) asetaat oplossing was 'n algemene boereraat vir seer tepels. In die moderne medisyne was dit vir 'n ruk lank gebruik as 'n bloedstelpmiddel, in die vorm van Goulard se Ekstrak, en dit is ook al gebruik om reaksies op gifklimop te behandel.

Industriële gebruik

Loodasetaatpapier word gebruik om die giftige gas waterstofsulfied op te spoor. Die gas reageer met lood(II) asetaat op die klam toetspapier om 'n grys neerslag van lood(II) sulfied te vorm.

'n Waterige oplossing van lood(II) asetaat is die byproduk van die 50/50 mengsel van waterstofperoksied en wit asyn wat gebruik word in die skoonmaak en instandhouding van vlekvrye staal vuurwapenknaldempers. Die oplossing word geroer deur die borrelaksie van die waterstofperoksied, en die hoofreaksie is die oplos van loodneerslae binne die onderdrukker deur die asynsuur, wat loodasetaat vorm. Weens sy hoë toksisiteit, moet hierdie oplossing toepaslik weggedoen word deur 'n chemiese verwerkingsfasiliteit. Die oplossing kan ook met swaelsuur behandel word om 'n neerslag van bykans onoplosbare lood(II) sulfaat te vorm, wat dan verwyder kan word deur meganiese filtrasie, en wat veiliger is om te hanteer as waterige lei asetaat.

Loodsuiker is voorheen bygevoeg by lynolie tydens verhitting om "gekookte" lynolie te vorm, wat vinniger as die rou lynolie met suurstof reageer om te verhard.