සමලිංගිකත්වයේ ඉතිහාසය

සියලු පිරිමින් සමලිංගික සම්බන්ධතාවල නිරත වීම, සාමාන්‍යයක් ලෙස ඒකාබද්ධතාවය හා පිළිගැනීමේ සිට සමලිංගික චර්යාවන් සුළු පාපයක් ලෙස දැකීම, ඊට විරුද්ධව නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීම, අධිකරණ යාන්ත්‍රණයන් හරහා එය මර්දනය කිරීම සහ මරණීය දණ්ඩනය පනවා එය තහනම් කිරීම දක්වා ජගත් සමාජයීය ආකල්ප විවිධාකාර වී ඇත. 1976 දී කරන ලද අධ්‍යයනයක දී, ග්වෙන් බ්‍රෝඩ් සහ සාරා ග්‍රීන්, සම්මත හරස් සංස්කෘතික නියැදියෙන් ලබා ගත හැකි ජනවාර්ගික අධ්‍යයනයන්හි සමලිංගිකත්වය පිළිබඳ ආකල්ප හා සංඛ්‍යාතය සංසන්දනය කළහ. ඔවුන්ට වැටහී ගිය පරිදි ප්‍රජාවන් 42 න් 9 ක් තුළ සමලිංගිකත්වය පිළිගැනීම හෝ නොසලකා හැරීම සිදු කෙරුණු අතර ප්‍රජාවන් 5ක සමලිංගිකත්වය පිළිබඳ සංකල්පයක් නොතිබුණි. 11 එය නුසුදුසු යැයි සැලකූ නමුත් දඬුවම් නියම කළේ නැත. 17ක දැඩි ලෙස දැඩි සේ හෙලා දැක දඬුවම් කරනු ලැබීය. ප්‍රජාවන් 70 ක් අතුරින්, සමලිංගික සේවනය 41 හි සංඛ්‍යාතයෙන් නොපැවතීම හෝ දුර්ලභ බව වාර්තා වූ අතර 29 ක එය දක්නට ලැබේ හෝ අසාමාන්‍ය නොවේ යැයි ඔවුහු වාර්තා කළහ.

පුරාණ ග්‍රීසියේ එය යම් ආකාරයකින් පිළිගනු ලැබීය. කෙසේ වෙතත්, පසුකාලීන සංස්කෘතීන්හි ඒබ්‍රහමීය ආගම්වල බලපෑමෙන්, නීතිය සහ පල්ලිය දිව්‍ය නීතියට එරෙහි වරදක් හෝ සොබාදහමට එරෙහි අපරාධයක් ලෙස සොදොම් පාපය යැයි නම් කොට ස්ථාපිත කරන ලදී.

බොහෝ පිරිමි ඓතිහාසික චරිත (සොක්රටීස්, බයිරන් සාමි, එංගලන්තයේ දෙවන එඩ්වඩ්, සහ හේඩ්‍රියන් වැනි) සමලිංගික හෝ ද්වීලිංගික වන්නට ඇතැයි මත පවතී. මිචෙල් ෆූකෝ වැනි සමහර විද්වතුන් මෙය සලකන්නේ සමකාලීන සමාජීය ව්‍යුහයක් ඔවුන්ගේ කාලයට හඳුන්වා දීම අවදානමක් ලෙස ය. අන් වියත්හු ඔහුගේ ප්‍රකාශය අභියෝගයට ලක් කරති.

ඉදිකිරීම්වාදී තර්කයේ පොදු මුහුණුවරක් නම්, පෞරාණික හෝ මධ්‍යතන යුගයේ කිසිවෙකු සමලිංගිකත්වය අද්විතීය, ස්ථිර හෝ නිර්වචනය කළ ලිංගික ක්‍රමයක් ලෙස අත්විඳ නැති බවයි. ජෝන් බොස්වෙල් මෙම තර්කය ප්‍රතික්ෂේප කළේ ප්ලේටෝගේ පුරාණ ග්‍රීක ලියවිලි උපුටා දක්වමිනි. එම ලිය කියවිලි බහිෂ්කාර සමලිංගිකත්වය ප්‍රදර්ශනය කළ පුද්ගලයින් පිළිබඳ විස්තර කරයි.

 

සමලිංගික හා ස්ත්රී-පුරුෂ සමාජභාවය වෙනස් වුණු ඇස්ටෙක්, මායාවරුන්, Quechuas, Moches, Zapotecs, සහ බ්රසීලයේ Tupinambá වැනි පුද්ගලයන් ලතින් ඇමරිකාවෙහි පූර්ව යටත් විජිත ශිෂ්ටාචාර වල දක්නට ලැබී ඇත.

 

ස්වදේශික ජනයා විවෘතව සොඩොමි යැයි නම් තැබූ ක්‍රියාකාරකම්වල යෙදෙන බව සොයා ගැනීමෙන් ස්පාඤ්ඤ යටත් විජිතවාදීන් භීතියට පත් වූ අතර, ඔවුන්ගේ පාලනය යටතේ බෙර්දාචෙ (ස්පාඤ්ඤ නාමය) පුද්ගලයින් යටත් කිරීම, ප්‍රසිද්ධියේ ඝාතනය, පුළුස්සා දැමීම සහ සුනඛයන් විසින් කැබලිවලට ඉරා දැමීම ඇතුළු දැඩි දඬුවම්වලට යටත් කර ගැනීමට උත්සාහ කළහ. .

නැගෙනහිර ආසියාවේ, සමලිංගික ආදරය ගැන සඳහන් වන්නේ පැරණිතම ඉතිහාසයේ සිටය.

ජපානයේ සමලිංගික සේවනය, shudo හෝ nanshoku වැනි විවිධ ලෙස හඳුන්වනු ලදුව, වසර එක් දහසක‌ට අධික කාලයක් තිස්සේ ලේඛනගත කර ඇත. බෞද්ධ සහ සමුරායි සම්ප්‍රදායයන්ගේ ආභාෂය ලත් සමලිංගික ආදර සංස්කෘතික සිතුවම් හා සාහිත්‍යය බිහි වී ඇත්තේ එවැනි සබඳතා ලේඛනගත කිරීම හා සැමරීම සඳහා ය.

ඒ හා සමානව, දී තායිලන්තය, kathoey, හෝ "ladyboys," තායි සමාජයේ ශත වර්ෂ ගණනාවක් මුළුල්ලේ විශේෂාංගයක් කර ඇති අතර, තායි රජවරුන් පිරිමි මෙන්ම කාන්තා පෙම්වතුන් ඇසුරු කර ඇත. Kathoey සරල ස්ත්‍රීත්වය හෝ සංක්‍රාන්තික ලිංගිකත්වය විදහා දක්වන අතර තායි සංස්කෘතිය විසින් තෙවන ලිංගය ලෙස හඳුන්වනු ලබයි. සාමාන්‍යයෙන් සමාජය විසින් පිළිගනු ලබන අතර තායිලන්තයට සමලිංගික සේවනයට හෝ සමලිංගික හැසිරීමට එරෙහිව කිසි විටෙක නීතිමය තහනමක් පනවා නොමැත.

 

සමලිංගික සම්බන්ධතා පිළිබඳ පැරණිතම බටහිර ලියකියවිලි (සාහිත්‍ය කෘති, කලා වස්තූන් සහ මිථ්‍යා තොරතුරු ) පුරාණ ග්‍රීසියෙන් උපුටා ගන්නා ලද කථා වස්තූන් ය.

 

 

 

බොහෝ මැද පෙරදිග මුස්ලිම් සංස්කෘතීන් අතර සමානාත්මතා හෝ වයස අනව ව්‍යුහගත සමලිංගික සම්බන්ධතා පුළුල් ලෙස හා අර්ධරහස්‍ය ලෙස ක්‍රියාත්මක වේ. උතුරු ඉන්දියාවේ සිට බටහිර සහරා දක්වා විහිදෙන සෞම්‍ය හා උපනිවර්තන කලාපයේ පවතින සමලිංගික සබඳතාවල රටා, එම සබඳතා ස්ත්‍රී පුරුෂ භාවය හා ව්‍යුහගත හෝ වයස් ව්‍යුහය හෝ දෙකම අනුව සිදු වන බව පෙන්වයි. මෑත වසරවලදී, බටහිර රටාව අනුව සකස් වුණු සමානාත්මතා සබඳතා ද දුර්ලභ වුවද පෙනෙන්නට තිබේ. සමලිංගික සංසර්ගයට එරෙහිව නිල වශයෙන් මුස්ලිම් රටවල් කිහිපයක (සෞදි අරාබිය, ඉරානය, මොරිටේනියාව, උතුරු නයිජීරියාව, සුඩානය සහ යේමනය) මරණීය දණ්ඩනය ක්‍රියාත්මක කරයි.

මෙසපොතේමියාව

පුරාණ ඇසිරියානු සමාජයේ, පුරුෂයෙකු සමාන තත්වයක සිටින වෙනත් පුරුෂයෙකු හෝ ඇදහිලිවන්ත ගණිකාවක් සමඟ ලිංගිකව හැසිරෙන්නේ නම්, කරදර ඔහු කෙරෙන් ඉවත්ව යන අතර ඔහුට වාසනාව ලැබෙනු ඇතැයි විශ්වාසයක් පැවතුණි. සමහර පුරාණ ආගමික ඇසිරියානු ග්‍රන්ථවල සමලිංගික සබඳතා සඳහා දිව්‍ය ආශීර්වාද ඉල්ලා කළ යාච්ඤා සඳහන් කර ඇත. සමලිංගිකත්වය මෙසපොතේමියාවේ සමහර ප්‍රදේශවල දේවාල ජීවිතයේ අනිවාර්ය අංගයක් වූ අතර, නමස්කාරයෙන් පරිබාහිරව එහි සේවනය පවා වරදක් වූ බව නොපෙනේ. එනමුත්, රාජකීය සේවකයින්, සොල්දාදුවන් අතර සමලිංගික සබඳතා සහ සමාජීය වශයෙන් ඉහළ අය යටහත් ලීලාවෙන් ලිංගික චර්යාවේ යෙදීම දූෂණය ලෙස සලකනු ලැබ ඇති අතර නරක පෙර නිමිති ලෙස සලකා දඬුවම් නියම කර ඇත.

හින්දු නීතියේ පදනම් කෘතිය වන මනුස්‌මෘතියේ “තුන්වන ලිංගිකත්වය” ගැන සඳහන් වන අතර, එවැන්නන් සාම්ප්‍රදායික නොවන ස්ත්‍රී පුරුෂ භාවය ප්‍රකාශ කිරීම හා සමලිංගික ක්‍රියාකාරකම්වල නිරත විය හැකි බව දක්වයි. 4 වන සියවසේ දී ලියන ලද කාම සූත්‍රයෙහි සමලිංගිකයන් හට සිදු කළ හැකි ලිංගික ශිල්පයන්ද විස්තර කර ඇත. කාම සූත්‍රයට අනුව, එවැනි සමලිංගික පුරුෂයින් ද විවාහ වන බව දැන සිටි කරුණකි: "තුන්වන ලිංගික පුරවැසියන් ද ඇත, සමහර විට එකිනෙකා සමඟ බොහෝ සෙයින් බැඳී සිටින අතර එකිනෙකා කෙරෙහි පූර්ණ විශ්වාසයකින් යුතුව විවාහ වන අය ද සිටිති." (කාම සූත්‍රය 2.9.36).

බෞද්ධ භික්ෂූන් කෙරෙහි පනවනු ලැබූ නීති අන්තර්ගත වන විනය පිටකයෙහි ද සමලිංගික, ද්විලිංගික, සංක්‍රාන්ති ලිංගික ලක්ෂණ සහිත පුද්ගලයන් පිළිබඳ ව පණ්ඩක, උභතෝබ්‍යඤ්ජනක යනාදී නම්වලින් සඳහන්ව ඇත. පණ්ඩකයන් දැඩි ලිංගික ආශාවන්ගෙන් පෙළෙන්නන් බැවින් පැවිද්දට සහ උපසම්පදාවට නුසුදුසු යැයි බුදුරජාණන් වහන්සේ සිකපද පැනවූ බව සඳහන් ය.

ශ්‍රී ලංකාව

අනුරාධපුර යුගයේ පටන් බොදු බහුතරයක් ජීවත් වන්නා වූ රටක් වන ශ්‍රී ලංකාවේ සමලිංගිකතාව ‌කෙරෙහි සතුරු ආකල්ප පිළිබඳ ප්‍රථම ලිඛිත වාර්තා හමුවනුයේ පෘතුගීසි අනුවාර්ෂික වාර්තාවලිනි. කෝට්ටේ රාජධානියෙහි සමලිංගික චර්යාවන් භයංකර ලෙස ප්‍රචලිත ව ඇති බවත්, එම පාපී ක්‍රියාකාරකම් වල ‌‌යෙදෙන්නන් ඒ පිළිබඳ නින්දාවට ලක් නො වන්නේ මන්දැයි විමසූ විට රජු පවා එවැනි පාපයන්හි නිරත වන බවට දැනගැනීම‌ට ලැබුණු බවත් පෘතුගීසීන් වාර්තා තබා ඇත.

මෙලනීසියාවේ බොහෝ සමාජවල, විශේෂයෙන් පැපුවා නිව්ගිනියාවේ, සමලිංගික සබඳතා පසුගිය ශතවර්ෂයේ මැද භාගය වන තෙක් සංස්කෘතියේ අනිවාර්ය අංගයක් විය. නිදසුනක් ලෙස එටෝරෝ සහ මැරින්ඩ් - ඇනිම් සමාජ විෂමලිංගිකත්වය පාපයක් ලෙස පවා සලකා සමලිංගිකත්වය සමරනු ලැබීය. බොහෝ සාම්ප්‍රදායික මෙලනීසියානු සංස්කෘතීන්හි, පූර්ව යෞවන පිරිමි ළමයෙකු වයසින් වැඩි යෞවනයෙකු සමඟ යුගලනය කරනු ඇති අතර ඔහු ඔහුගේ උපදේශකයා බවට පත්වන අතර ඔහු (මුඛයෙන් හෝ ගුද මාර්ගයෙන්, ගෝත්‍රයට අනුව) වැඩිවිය පැමිණෙන තෙක් වසර ගණනාවක් පුරා “සිංචනය” කරනු ඇත. කෙසේ වෙතත්, බොහෝ මෙලනීසියානු සමාජයන් යුරෝපීය මිෂනාරිවරුන් විසින් ක්‍රිස්තියානි ධර්මය හඳුන්වා දුන් දා සිට සමලිංගික සබඳතා කෙරෙහි සතුරු වී ඇත.

 

පුරාණ ඊජිප්තුවේ සමලිංගිකත්වය යනු ඊජිප්තු විද්‍යාව තුළ අතිශය විවාදාත්මක විෂයයකි: ඉතිහාසඥයින් සහ ඊජිප්තු විද්‍යාඥයින් සමලිංගිකත්වය පිළිබඳව පුරාණ ඊජිප්තු සමාජය දැරුවේ කුමන ආකාරයේ මතයක්ද යන්න විවාද කරති. අද දක්වා ඉතිරිව ඇත්තේ සෘජු ඉඟි අතළොස්සක් පමණක් වන අතර විය හැකි බොහෝ ඇඟවීම් අපැහැදිලි වන අතර සමපේක්ෂනය සඳහා විශාල ඉඩ පරතරයක් ලබා දේ.

සිග්මන්ඩ් ෆ්‍රොයිඩ් සහ පිරිස තර්ක කළේ ප්‍රධාන වශයෙන් විසම හෝ සම ලිංගිකත්වය සම්මතයක් නොවන බවයි. ඒ වෙනුවට “ද්වීලිංගිකත්වය” ලෙස හඳුන්වනු ලබන්නේ සමාජය විසින් වළක්වන සාමාන්‍ය මිනිස් තත්වය බවයි.

1948 දී ඇල්ෆ්‍රඩ් කිංසි විසින් මානව පුරුෂයා තුළ ලිංගික හැසිරීම යන ග්‍රන්ථය ප්‍රකාශයට පත් කරන අතර එය ජනප්‍රිය සමාජයේ කිංසි වාර්තා ලෙස හැඳින්වේ.

සමලිංගිකත්වය වසර ගණනාවක් තිස්සේ මනෝචිකිත්සක ආබාධයක් ලෙස සලකනු ලැබුවද, මෙම න්‍යාය පදනම් කරගත් අධ්‍යයනයන් පසුව දෝෂ සහිත බව තීරණය විය. 1973 දී සමලිංගිකත්වය එක්සත් රාජධානියේ මානසික රෝගයක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී. 1986 දී සමලිංගිකත්වය මනෝචිකිත්සක ආබාධයක් ලෙස සඳහන් කිරීම ඇමරිකානු මනෝචිකිත්සක සංගමයේ රෝග විනිශ්චය සහ සංඛ්‍යානමය අත්පොත (DSM) වෙතින් ඉවත් කරන ලදී.

ලිංගික විප්ලවය අතරතුර දී, විසම ලිංගික පරමාදර්ශය ප්‍රජනනයෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම වෙන් වූ නමුත් ඒ අතරම සමලිංගික ලිංගිකත්වයෙන් ද දුරස් විය. විසමලිංගික ලිංගිකත්වයට නිදහස දීම සමලිංගික ලිංගිකත්වයට ද වැඩි නිදහසක් ලබා දෙන බව බොහෝ අය සැලකූහ.

ස්ටෝන්වෝල් කැරලි

ස්ටෝන්වෝල් කෝලාහල යනු නිව් යෝර්ක් නගරයේ පොලිස් නිලධාරීන් සහ ග්‍රීන්විච් විලේජ් හි සමලිංගික ප්‍රද‌ේශයේ ස්ටෝන්වෝල් තානායමේ අනුග්‍රාහකයන් අතර සිදු වූ ප්‍රචණ්ඩ ගැටුම් මාලාවකි. කැරැල්ල ඇරඹුණේ 1969 ජුනි 27 වන සිකුරාදා, සාමාන්‍ය පොලිස් වැටලීමක් ලෙස ය. සංක්‍රාන්ති ලිංගික කාන්තාවන් සහ පිරිමින්, සමලිංගිකයන්, සමලිංගික කතුන්, වීදි බිසෝවරු සහ වෙනත් වීදි ජනයා යුගයේ සිවිල් අයිතිවාසිකම් ව්‍යාපාර උදෙසා උද්යෝගයෙන් සටන් කළහ. මෙම කෝලාහලය ජුනි 28 වන දින උදෑසන අවසන් වූ නමුත් සතියේ ඉතිරි කාලය පුරාම කුඩා පෙලපාලි අසල්වැසි ප්‍රදේශවල සිදුවිය. කෝලාහලයෙන් ඉක්බිතිව සමලිංගික විමුක්ති පෙරමුණ (GLF) වැනි බොහෝ සමලිංගික අයිතිවාසිකම් සංවිධාන පිහිටුවා ගන්නා ලදී. වසරකට පසුව නැගී සිටීමේ සංවත්සරය සැමරීම සඳහා පළමු සමලිංගික අභිමාන යාත්‍රාව මාර්තු මාසයේ පැවැත්විණි.