بلاغت

بلاغت (Rhetoric) عربيءَ جي لفظ ”بليغ“ سان نڪتل آهي، جنھن جي معنيٰ آهي، ”پورو، ڪامل، موقعي مطابق“.

اصطلاحي معنيٰ موجب ”بلاغت شعر جي اُها خاصيت آهي، جنھن موجب، شعر ۾ موقعي مطابق موزون لفظن جي جڙاوت ٿيل هجي ۽ ان ۾ اهڙي تہ صفائي ۽ چٽائي هجي، جو پڙهندڙ جو ڌيان هڪدم اوڏانهن ڇڪجي وڃي.

حوالا

Tags:

شعر

🔥 Trending searches on Wiki سنڌي، سندھی ، सिन्ध:

ڪلياڻواڻڪي لپيآدم ڏرڏيوالوانڊونيشياسگريٽ نوشي1 آڪٽوبرشِومڪليجاوا (پروگرامنگ جي ٻولي)بيڊن ورٽمبرگڪميونزممورٽماهي مهراڻشيخ ايازوڪي مينياسنڌو ديشڪافي (شعري صنف)ڪڇونمادوپوڊڪاسٽهنگري1986ععائشہسنڌي ٻوليءَ جي اخبارن جي فھرستدم (ساھ جي بيماري)ايشيقلڪشميسنڌي وڪيپيڊياخديجة الڪبري رضہپپيتوڀنڀوررومي سلطنتسنڌي سڀيتاماحولياتي گدلاڻمُک صفحوباھڏکڻ آمريڪا1788عضمير اشاروارههمير عبدالحسينڏکڻ ڪورياڪراچيڀڳونتي ناواڻيخدا آبادي لپي1915عسنڌ جا تعلقارڍخوجڪي اسڪرپٽ1 آگسٽانٽرنيٽدھشتگرديجاپان2012عديھ خاڻوٺجرمن ٻوليفحش فلماسانشيونڪرنگهي وارا جانورڳجهارتسائرس اعظم1902عارم محبوب🡆 More