بلاغت: زیباشناسی سخن یا دانش شیوا بیانی

بلاغت (/ˈrɛtərɪk/، به انگلیسی: Rhetoric) علوم بلاغی، زیباشناسی سخن، فن بیان یا دانش شیواسخنی، هنر متقاعد کردن است، که همراه با دستور زبان و منطق (یا دیالکتیک) یکی از سه هنر کهن گفتمان است.

هدف بلاغت مطالعه تکنیک‌هایی است که نویسندگان یا سخنرانان برای اطلاع‌رسانی، متقاعد کردن یا برانگیختن مخاطبان خاص در موقعیت‌های خاص استفاده می‌کنند. ارسطو بلاغت را این‌گونه تعریف می‌کند: «توانایی گفتن هر موردی، با ابزارهای موجود، برای متقاعد کردن» و از آن‌جایی که تسلط بر هنر پیروزی در یک پرونده قضایی، برای تصویب طرح‌های پیشنهادی در مجلس، یا برای کسب شهرت به‌عنوان یک سخنران، ضروری بود، ارسطو آن را «ترکیبی از علم منطق و شاخه اخلاقی سیاست» می‌نامد. بلاغت معمولاً اکتشافی برای درک، کشف و توسعه استدلال برای موقعیت‌های خاص فراهم می‌کند، مانند سه جذبه متقاعد‌کننده ارسطو برای مخاطب: لوگوس، پاتوس و اخلاق. پنج قانون بلاغت یا مراحل توسعه یک گفتار متقاعدکننده برای اولین بار در روم باستان تدوین شد: خلق، ترتیب، سبک، حافظه و ارائه.

بلاغت، از جملهٔ فنون ادبی است و شاخه‌های سه‌گانهٔ معانی، بیان و بدیع را دربر می‌گیرد.

در مقایسه با مضامین و زمینه‌های دیرینِ بلاغت در فرهنگها و جوامع جهانی، مطالعات و پژوهش‌های علمیِ معاصر، بُردِ وسیع‌تر و متنوع‌تری از مسائل عملی و معانی نظری را به حیطهٔ علوم بلاغی وابسته و مرتبط دانسته‌اند. در حالی که به‌طور سنتی، این علوم را تنها به حرفه‌ها و زمینه‌هایی از قبیل سیاست، حقوق، روابط عمومی، بازاریابی، و تبلیغات تجارتی منحصر انگاشته‌اند. امروزه دامنهٔ تحقیقات علوم بلاغی به رشته‌های پیچیده و مختلفی، همچون علوم انسانی، علوم ادیان، علوم اجتماعی، و تاریخ هم گسترش یافته‌است.[نیازمند منبع]

بلاغت در روم باستان

در جمهوری روم، آموزشگاه‌های سخنرانی به‌وجود آمد تا جوانان را برای مشاغل دولتی آماده سازد. رومیان این مدارس را از آموزشگاه‌های سخنرانی یونان، که سوفسطائیان به‌وجود آورده بودند، اخذ و اقتباس کردند. فن خطابه و سخنوری یکی از مهم‌ترین مرام و کمال مطلوب هر رومی بود و هرکس می‌خواست پایگاهی در جامعه احراز کند، کلانتر شود، به پروکنسولی برسد یا پیشوای قوم باشد می‌بایستی در سخنرانی و سخنوری ماهر شود. پس از انقراض جمهوری و استقرار امپراتوری در ۲۷ ق.م، آزادی بیان محو شد و دیگر به سخنرانی حاجت نبود و کسی بدان‌وسیله ترقی نمی‌کرد و مدارس نامبرده رفته‌رفته روبه‌انحطاط گذاشت و سخنوری جزو هنرهای زیبا (نه عملی و کاربردی) قرار گرفت.

جستارهای وابسته

پانویس

منابع

پیوند به بیرون

Tags:

بلاغت در روم باستانبلاغت جستارهای وابستهبلاغت پانویسبلاغت منابعبلاغت پیوند به بیرونبلاغتاخلاقارسطودستور زباندیالکتیکروم باستانلوگوسمنطقگفتمان

🔥 Trending searches on Wiki فارسی:

قهوه تلخانقلاب ۱۳۵۷احمد مهران‌فرلاپستانیحمله اعراب به ایرانرونالدینیودلار آمریکاآلت مردانهاصفهانمصرامارات متحده عربیبریکینگ بدامیرحسین آزمودهتراویس اسکاتآرمیتا عباسیکاهش کلاهک کلیتورالترانه علیدوستیکرمانشاهکاناداهفت سر اژدهامحمدرضا شجریانماکروپنیسپوزیشن ۶۹روش‌های آمیزش جنسیزن ملبس، مرد برهنهمنی‌پاشیمایکل جکسونقاسم سلیمانیورود و خروج ممنوعانزالاختلال دوقطبیواژنبمب‌گذاری آمیامسعود رجویچهار زن و یک مرددوش مقعدلیونل مسیگنبد آهنینمرد میمونی (فیلم)ارگاسمبرج میلادتیم ملی فوتبال ایرانآلمانکسفرجفهرست هواگردهای نیروی هوایی ارتش ایرانعکاسی اروتیکسیکورسکی سی‌اچ-۵۳ سی استالیونرئوس مطالب میل جنسی در انسانعلیرضا عسگریسید روح‌الله خمینیبنسو سورالروانداشهاب حسینیشهلا جاهدنسل‌کشی ارمنی‌هاغلفه (زنان)سیروس میمنتقرآنسیلدنافیلکیر۳۶۵ روزآیات حجابسکس گروهیمحمودرضا خاوریآسمان غربامپراتوری سلجوقیجنگ اسرائیل و حماسشاهنشاهی هخامنشیمهناز افشارعلی شمخانیعلیرضا خمسهپایتخت (فصل ۶)جنرال داینامیکس اف-۱۶ فایتینگ فالکنایمی واینهاوسفهرست شاهان ایرانلاپایی🡆 More