Kenning

Til dømes kan ein person bli skildra ut frå ei handling, ved å kalle ein konge for «hærfylkaren». Omskrivinga kan også ta utgangspunkt i ein form for likskap, til dømes ved å omtale sjøen som «skipets veg». I mange høve blir ein kenning konstruert på denne måten, ved at eit substantiv blir byta ut med eit som liknar. Eit døme kan vere å nytte substantivet «hest» i staden for «båt». Denne omskrivinga blir så gjort tydeleg gjennom å skape eit nytt substantiv i genitiv: «Havets hest».

Kenningar finst i all dikting (eit døme er kenningen «ørkenens skip» som ei omskriving av kamel), men har ein særleg framskoten plass i den norrøne diktinga, og då spesielt i skaldekvad. Nemninga kenning kjem av uttrykket «kjenne til», og peikar på at båe substantiva i kenningen må til for at lesaren eller tilhøyraren skal skjøne kenningen. Dersom kenningen har opptil tre, fire eller fem ledd, er han stundom meint å vere ei gåte. Nemninga kenning er også kjend frå anglosaksisk og gamalgermansk poesi.

• «kenning» i Store norske leksikon, snl.no.
• Kenning. (1997). I Lothe, J., Refsum, C., & Solberg, U. Litteraturvitenskapelig leksikon (s. 122). Oslo: Kunnskapsforlaget. ISBN 825-73-06-37-1
    Denne litteraturartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.