രണ്ടാം കോണ്ടിനെന്റൽ കോൺഗ്രസ്

കോൺഗ്രസ് ഒരു പുതിയ രാജ്യം സൃഷ്ടിക്കുകയായിരുന്നു, അത് ആദ്യം " യുണൈറ്റഡ് കോളനികൾ " എന്ന് നാമകരണം ചെയ്യുകയും 1776 ൽ "യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് ഓഫ് അമേരിക്ക" എന്ന് പുനർനാമകരണം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. 1775 മെയ് 10 ന് ഫിലാഡൽഫിയയിൽ 12 കോളനികളിൽ നിന്നുള്ള പ്രതിനിധികളുമായി ഇത് സമ്മേളിച്ചു. ലെക്സിംഗ്ടൺ, കോൺകോർഡ് യുദ്ധങ്ങൾക്ക് തൊട്ടുപിന്നാലെയാണ് ഇത് സംഭവിച്ചത്, 1774 സെപ്റ്റംബർ 5 മുതൽ ഒക്ടോബർ 26 വരെ നടന്ന ആദ്യത്തെ കോണ്ടിനെന്റൽ കോൺഗ്രസിന്റെ തുടർച്ചയായിരുന്നു ഇത്. രണ്ടാം കോൺഗ്രസ് വിപ്ലവയുദ്ധത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ സൈന്യത്തെ ഉയർത്തി, നയതന്ത്രജ്ഞരെ നിയമിച്ചും, ആയുധമെടുക്കുന്നതിന്റെ കാരണങ്ങളുടെയും ആവശ്യകതയുടെയും പ്രഖ്യാപനം, ഒലിവ് ബ്രാഞ്ച് പെറ്റീഷൻ തുടങ്ങിയ നിവേദനങ്ങൾ എഴുതിക്കൊണ്ടും ഒരു യഥാർത്ഥ ദേശീയ ഗവൺമെന്റായി പ്രവർത്തിച്ചു. 1776 ജൂലൈ 2-ന് ബ്രിട്ടനിൽ നിന്ന് സ്വാതന്ത്ര്യം പ്രഖ്യാപിച്ച ലീ പ്രമേയം കോൺഗ്രസ് അംഗീകരിച്ച സമയത്ത് പതിമൂന്ന് കോളനികളെയും പ്രതിനിധീകരിച്ചിരുന്നു, രണ്ട് ദിവസത്തിന് ശേഷം കോൺഗ്രസ് സ്വാതന്ത്ര്യ പ്രഖ്യാപനത്തിന് സമ്മതിച്ചു. തോമസ് ജെഫഴ്സൺ കൊണ്ടുവന്ന ഈ ആശയം കാഴ്ചപ്പാടിൽ തികച്ചും മാനുഷികമായിരുന്നു. അത് ജോർജ് മൂന്നാമന്റെ അധികാരത്തെ വെല്ലുവിളിച്ചു.

അതിനുശേഷം, 1781 മാർച്ച് 1 വരെ അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകളുടെ താൽക്കാലിക ഗവൺമെന്റായി കോൺഗ്രസ് പ്രവർത്തിച്ചു. ഈ കാലയളവിൽ, അതിന്റെ നേട്ടങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു: യുദ്ധശ്രമങ്ങൾ വിജയകരമായി കൈകാര്യം ചെയ്യുക; ആദ്യത്തെ യുഎസ് ഭരണഘടനയായ കോൺഫെഡറേഷന്റെയും പെർപെച്വൽ യൂണിയന്റെയും ആർട്ടിക്കിൾസ് തയ്യാറാക്കുന്നു; വിദേശ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള നയതന്ത്ര അംഗീകാരവും പിന്തുണയും ഉറപ്പാക്കുക, അപ്പലാച്ചിയൻ പർവതനിരകളുടെ പടിഞ്ഞാറ് സംസ്ഥാന ഭൂമിയുടെ അവകാശവാദങ്ങൾ പരിഹരിക്കുക.

രണ്ടാം കോൺഗ്രസിൽ പങ്കെടുത്ത പ്രതിനിധികളിൽ പലരും ആദ്യ സമ്മേളനത്തിലും പങ്കെടുത്തിരുന്നു. അവർ വീണ്ടും കോൺഗ്രസിന്റെ പ്രസിഡന്റായി പെറ്റൺ റാൻഡോൾഫിനെയും സെക്രട്ടറിയായി ചാൾസ് തോംസണെയും തിരഞ്ഞെടുത്തു. പെൻസിൽവാനിയയിലെ ബെഞ്ചമിൻ ഫ്രാങ്ക്ലിൻ, മസാച്യുസെറ്റ്സിലെ ജോൺ ഹാൻകോക്ക് എന്നിവരും ശ്രദ്ധേയരായ പുതിയവരിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. രണ്ടാഴ്‌ചയ്‌ക്കുള്ളിൽ, ഹൗസ്‌ ഓഫ്‌ ബർഗെസ്‌സിന്റെ അധ്യക്ഷതയിൽ റാൻഡോൾഫിനെ വീണ്ടും വിർജീനിയയിലേക്ക്‌ വിളിച്ചുവരുത്തി; അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിൻഗാമിയായി ഹാൻകോക്ക് പ്രസിഡന്റായി, തോമസ് ജെഫേഴ്സൺ അദ്ദേഹത്തിന് പകരം വിർജീനിയ പ്രതിനിധിയായി. 1775 ജൂലൈയിൽ ജോർജിയ കോൺഗ്രസിനെ അംഗീകരിക്കുകയും ബ്രിട്ടനുമായുള്ള വ്യാപാരത്തിന് ഭൂഖണ്ഡാന്തര നിരോധനം സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തതോടെ പങ്കാളിത്ത കോളനികളുടെ എണ്ണവും വർദ്ധിച്ചു. മാതൃ രാജ്യത്തിനെതിരായ തുറന്ന കലാപമായാണ് രാജാവും അനുയായികളും ഇതിനെ കണ്ടത്. കോളനിക്കാർക്കിടയിൽ രണ്ട് ഗ്രൂപ്പുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. യുദ്ധത്തെ പിന്തുണച്ച 'ദേശ സ്നേഹികളും ' രാജാവിനെ പിന്തുണച്ച 'വിശ്വസ്ഥരും '. വിശ്വസ്ഥരുടെ നിശിത വിമർശനങ്ങൾ, ദേശസ്നേഹികൾ നേരിടേണ്ടി വന്നു